zwembad Archieven - Oh Marie!

Berichten

Hoop en de Blauwe Stad

23 november 2016/3 Reacties/in Club Tropicana, Fotografie, Lifestyle, Oh Marie! /door Marlous

Ruim een jaar nadat ik Tropicana in Rotterdam bezocht, is er veel ten goede veranderd. Oké, het hele ‘abandoned gevoel’ verdwijnt er langzaamaan, maar daar komt iets veel beters en hoopvollers voor in de plaats.

Tropicana, het leegstaande zwembad gelegen tussen Maas en Maasboulevard in Rotterdam, heet tegenwoordig BlueCity. BlueCity is een circulaire voorbeeldstad. Dit roept misschien Inception-achtige taferelen op van een dubbelgevouwen stad, wat helaas niet zo is. Noch heeft Leonardo DiCaprio er een werkplek. Nee, in deze circulaire voorbeeldstad is afval een grondstof. Wat misschien minder mindblowing klinkt dan Inception, maar wat wel duurzaam is en de redding van de aarde zou kunnen zijn. Wat ik dan best weer heel erg mindblowing vind, trouwens.

Op dit moment zijn de economieën op aarde lineair. Men delft grondstoffen, gebruikt ze en verbrandt ze. Het is allang geen nieuws meer dat dit geen houdbare situatie is. Het duurt niet alleen steeds langer voor de natuur zich hersteld heeft van ons sprinkhanenplaaggedrag, het verbranden van afval stoot ook nog eens enorme hoeveelheden CO2 uit.

We moeten, als we die 1.000 jaar die Stephen Hawking de mensheid nog gegeven heeft willen halen, overstappen op duurzame afvalverwerkingsmanieren, bijvoorbeeld circulaire. Bij een circulaire economie wordt het eindpunt van een lineaire economie aan het beginpunt vastgekoppeld. Afval wordt niet verbrand, maar opnieuw gebruikt.

Hoe dat in zijn werk gaat? In de Aloha Bar, het voormalige buitenbad van Tropicana en tegenwoordig een restaurant, wordt bijvoorbeeld heel veel koffiedik geproduceerd. In plaats dat koffiedik weg te gooien, worden er door RotterZwam, ook gevestigd in Tropicana, op dat koffiedik oesterzwammen gekweekt. Die oesterzwammen staan vervolgens weer op het menu van Aloha. Het leuke van circulair ondernemen is daarbij dat het extra cirkels creëert. De kweek van oesterzwammen veroorzaakt een hoge CO2 uitstoot, die wordt ‘opgevangen’ en weer gebruikt door een bedrijf dat Spireaux heet. Spireaux kweekt met de uitgestoten CO2 een duurzame voedingsbron genaamd Spirulina: een super voedzaam, geur- en smaakneutraal eiwit waar geen dier aan te pas hoef te komen. Het mycelium (het netwerk van draden) van de oesterzwammen wordt in het BlueCity Lab omgezet naar leer.

En zo zijn er nog legio andere voorbeelden te noemen. Het bedrijf FruitLeather verwerkt fruitafval van een lokale markt tot plantaardig leer. OKKEHOUT maakt tafels van afgedankte meerpalen uit de Maas. (Want, om met de maker te spreken, het grootste bos van Rotterdam staat in de Maas). De tafels worden met natuurlijke materialen vervaardigd, zodat ze niet, als ze ooit gerecycled worden, alsnog schadelijke stoffen uitstoten. En zo kan ik nog wel even doorgaan. In Blue City bestaat er niet zoiets als afval, alleen grondstoffen. Wormen verteren een deel van het gft tot compost, plastics worden verwerkt in vogelhuisjes en knikkerpotjes, etc. etc.

Klinkt dit utopisch? Dit is nog maar het begin. BlueCity heeft grootste plannen. Uiteindelijk is er plek voor 50 ondernemers in het voormalige zwembad. Ondernemers die de wereld vanachter hun laptop gaan verbeteren, maar ook voor ondernemers die de mogelijkheid krijgen een ‘circulair plan’ zo te schalen dat het wereldwijd ingezet kan worden.

Als milieuvervuiling volgens Trump een hoax van de Chinezen is om de Amerikaanse economie plat te leggen, dan is zijn kapsel wat mij betreft een hoax om Amerikaanse kappers een slechte naam te geven. Met andere woorden: hoe geruststellend de gedachte dat het allemaal wel meevalt met dat milieu ook lijkt, het is niet zo. Initiatieven zoals BlueCity herinneren me daar niet alleen aan, ze geven me ook hoop. En hoop doet niet alleen leven, het brengt in dit geval ook leven. Of behoudt het. Als ik daar in deze minder hoopvolle tijden een platform voor mag zijn, dan ben ik dat maar al te graag.

Wil je een bijdrage leveren aan BlueCity? Momenteel wordt er met de campagne ‘Nieuw plekkie voor je stekkie’ in BlueCity aan een groene oase van tweedehands planten gewerkt. Want de kokedama’s van LOOT (zie foto’s) zijn prachtig, maar nog lang niet genoeg om de enorme koepel van het zwembad tot een groene oase om te toveren. Heb je een zielige kamerplant die bij jou thuis niet volledig tot zijn recht komt? Breng hem dan, als je een beetje in de buurt woont natuurlijk, naar BlueCity. Je draagt niet alleen bij aan een groene oase middenin de stad, je plant zal (laten we eerlijk zijn, haha!) blij zijn met die tweede kans. En het is ook hartstikke circulair. Om de cirkel weer rond te maken.

Meer lezen? Het AD schreef recent ook een uitgebreid artikel over BlueCity.

An article about a very promising and hopeful environmental project located in a former abandoned waterpark in Rotterdam called BlueCity. I visited the former swimming pool a year ago and went back to photograph their current encouraging circular business developments.

Rondkijken in een verlaten zwemparadijs

26 augustus 2015/13 Reacties/in Club Tropicana, Fotografie, Oh Marie! /door Marlous

Als je je door het verkeer op de Coolsingel worstelt en in oostelijke richting het centrum van Rotterdam uitrijdt, vervliegen al je frustraties over éénrichtingswegen, moeilijke rotondes en weg-blokkerende vrachtwagens in een oogwenk. Aangekomen op de Maasboulevard is er namelijk weidsheid, water, een stevige bries en een prachtig uitzicht over Rotterdam. De beloning voor al je verkeersinspanningen.

Het gebouw van voormalig zwemparadijs Tropicana aan de Maasboulevard springt ook direct in het oog. Ik ben er tijdens mijn Rotterdamtrips honderden keren langsgereden, altijd denkend dat het een club was of een disco. Ik ben daarin zo ongeveer de enige, want Tropicana was een begrip in Nederland. Beter gezegd: Tropicana was van 1988 tot 2010 hofleverancier spetterplezier. Met andere woorden: één van de meest epische zwemparadijzen van Nederland.

In 2010 sloot Tropicana haar deuren wegens teruggelopen bezoekersaantallen. Sinds die tijd wordt er gesteggeld over wat er met het pand gebeuren moet. De huidige stand van zaken is dat het misschien wel gesloopt gaat worden. Hoog tijd dus voor Oh Marie! om er eens langs te gaan. Je hebt nu eenmaal een Club Tropicana thema in te vullen of niet.

Tropicana’s 7.500 vierkante meters zijn momenteel (deels) in gebruik als stadskas (RotterZwam) en bar (de Aloha Bar). En ook al kan je er niet meer meegesleurd worden in de Wildwaterbaan, je kindje er laten sploetsjen in het pierenbadje, je van één van de super glijbanen laten glijden, of je voor even in de tropen wanen, voor mij is Tropicana nog steeds een epische plek. Omdat die oude bestemming en al die herinneringen nog steeds verscholen liggen achter barren, strandstoelen en parasols. Omdat een zwembad zonder water iets spookachtigs heeft en omdat Tropicana de magie heeft van een ‘abandoned place’ zonder écht verlaten te zijn.

De mensen van de Aloha Bar waren zo aardig om ons het zwembad en bar te laten fotograferen (veel dank daarvoor!). Ga je met ons mee?

Van boven naar beneden: de buitenkant van het gigantische complex met haar glijbanen, marmeren toegangstrappen en overwoekerde toegangsdeuren.

Van boven naar beneden: het interieur van de Aloha Bar (waar je volgens Anne geweldig lekker eten kan, dus grijp je kans nu het nog kan!).

Van boven naar beneden: vroeger kon je je door deze jungle laten drijven. Ze staat nu droog. Eronder de zeehond uit het voormalige pierenbadje.

Boven: die typische zwembadkleerhangers waar je zo handig je hele outfit aan weghangen kon, inclusief schoenen! Erachter de bar waarlangs je naar het buitenterras (het voormalige buitenbad) loopt.

Plafonddetails.

Langs de bar loop je naar het buitenterras, vroeger het voormalige buitenbad dat nu met vlonders is afgedekt. Op het terras heb je een prachtig uitzicht over de Maas, de zuidoever en de Erasmusbrug. Nog steeds een heerlijke plek om af te koelen op warme dagen, door de wind die de Maas meevoert.

Boven naar beneden: de voormalige wildwaterbaan (“Afstand houden!” en “Alleen voor geoefende zwemmers!”) en typische (jaren ’80) zwembaddetails op het buitenterras.

De voormalige dompelbaden vormen naar mijn idee nogal een gevaar voor de dronken bezoeker. (Ik: “Mán, als ik dronken was, zou ik zéker in zo’n oud dompelbad knikkeren.” Anne: “Met jouw motoriek hoef je daar niet dronken voor te zijn.” Ik moet schoorvoetend toegeven dat mijn collega hier de spijker op zijn kop slaat.) Verder: de zonbedjes langs het voormalige buitenbad liggen er nog. Het onkruid rukt langzaam op.

Boven naar beneden: uitzicht op het buitenterras met erachter het enorme binnenbad waar tegenwoordig een stadskas gevestigd is. De tropische beplanting is voor een groot deel verwijderd, hier en daar hangen nog wat uitgedroogde takken langs de bladderende plafonds. Het ‘kasdeel’ van het zwembad is voor het grootste gedeelte gesloten voor bezoekers. O, wat hadden we daar graag nog wat rondgedwaald!

Tijdens onze zoektochten op het internet naar de geschiedenis van Tropicana kwamen we een paar leuke filmpjes tegen. Zoals deze die werd gemaakt op de laatste dag dat het zwembad open was (ter vergelijking!) en dit filmpje waar iemand met een drone over het verlaten zwembad vliegt. Heel gaaf en, zoals dat gaat met verlaten gebouwen, ook een beetje triest.

Het bezoeken van Tropicana is een ervaring die je niet wil missen, een waarvan niet zeker is hoe lang hij nog beschikbaar blijft. Ga naar de Aloha Bar, vier er je vrijgezellenfeest, verjaardag, 60-jarig trouwjubileum of ga er gewoon lekker eten tijdens een dagje uit. Wij zeggen: grijp die kans zo lang het nog kan!

Heb jij herinneringen aan Tropicana? Heb je er je kinderfeestje gevierd, of een schoolreisje? Een tand door je lip gekregen in de wildwaterbaan (toch niet zo’n geoefende zwemmer) of je misselijk gegeten aan de sundaes? Deel je verhalen met ons, we kijken ernaar uit!

Tekst en beeld: Marlous Snijder
Met veel dank aan de mensen van de Aloha Bar

Give away – win een van de vijf luchtbedden uit de Grote Oh Marie! luchtbeddentest!

10 augustus 2015/27 Reacties/in Club Tropicana, Oh Marie! /door Marlous

Na onze grote (en grandioze) luchtbeddentest van twee weken geleden waren alle in de test gebruikte luchtbedden natuurlijk binnen een paar dagen ijskoud uitverkocht. Fabrikanten verleidden hun klanten de luchtbedden te kopen door onze testresultaten breed uit te meten in hun reclamefolders: “volgens Oh Marie! testpanel hot like Dragostea Din Tei!” of “zachter dan de bodem van een tompouce!”. Zoveel eer zou ons bijna naar het hoofd stijgen, net zoals de warmte die ons land momenteel zo heerlijk in zijn greep houdt.

Voor hen die achter het net gevist hebben en alsnog heel graag in het bezit zouden willen komen van een opblaasbare pegasus, tompouce, krokodil, golfmatras of (het huzarenstuk!) drijfmatras met maar liefst 18 bekerhouders en kijkraam, gloort er hoop aan de horizon. Vandaag verloten wij namelijk alle vijf de luchtbedden uit onze test onder onze lezers.

Wat je ervoor moet doen? Niet zoveel. Zo hoef je bijvoorbeeld niet bij de komende volle maan een rituele dans uit te voeren en daarbij vijf ossentanden, drie zwanenveren en een wc-borstel te offeren aan de god der Oebidoebies. Je hoeft slechts een reactie onder dit bericht achter te laten met daarin je naam en het luchtbed van jouw keuze. Als je kwijt wil waarom dat specifieke luchtbed je voorkeur heeft, dan vinden we dat trouwens ook leuk om te horen!

Je kan reageren tot en met 18 augustus aanstaande (volgende week dinsdag). We maken 19 augustus de winnaars bekend!

De Grote Oh Marie! luchtbeddentest

29 juli 2015/6 Reacties/in Club Tropicana, Lifestyle, Oh Marie! /door Marlous

Tijdens onze natte Nederlandse zomers kun je regelmatig in je eigen straat ronddobberen. Maar ook op gangbaardere plekken zoals de zee en het zwembad ga je natuurlijk voor het ultieme dobbergeluk. Luchtbedden en ander opblaasbaar watervermaak is er te kust en te keur, maar waarop nu te letten bij de aanschaf ervan?

Om onze lezers te helpen het juiste luchtbed in de luchtbeddenzee te vinden, riep Oh Marie! een luchtbeddentestpanel in het leven dat vijf luchtbedden langs de Club Tropicana-lat legde.

De opblaasobjecten werden op de volgende punten getest.

Opblaassnelheid (kan het plezier maken snel beginnen?)
Uiterlijk (want zo oppervlakkig zijn we)
Comfort (waar die dingen in de kern voor zijn, alle waarschuwingen ten spijt)
Jaren ’80 gehalte (spreekt voor zich)
Fool- en langemensenproof (niet dat die twee iets met elkaar te maken hebben)

Daarbij tekende het panel de volgende algemene conclusies op.

Luchtbedden zijn anno 2015 bedekt (en dan bedoelen we ook bedekt) met waarschuwingen. “Helpt niet tegen verdrinken!” (Duh) “Niet gebruiken bij aflandige wind” (Duh!) “Geen speelgoed” (Wat is het dan?) “Geen slap excuus waar geen hond op zit te wachten” (De Poema’s) en “Geen oplossing voor wereldvrede” (Niet onweerlegbaar, daar mensen op het strand een beter humeur hebben dan de gemiddelde kantoortuinkabouter).

Het ouderwetse broertje-of-zusje-pesten-door-het-ventiel-open-te-trekken-spel is voorgoed verleden tijd. Luchtbedden worden tegenwoordig uitgerust met een speciaal anti-leegloop ventiel. Zo moet je niet alleen een uur extra uittrekken om je bed leeg te laten lopen, je moet ook op zoek naar een nieuwe strategie om je broers en zussen het leven zuur te maken. Zo pakken ze je hobby’s af, dames en heren. We zouden bijna roepen dat vroeger alles beter was. Maar dat doen we natuurlijk niet.

Zo. Pak nu je cocktail, (of een kop thee, niets is immers zo veranderlijk als het weer), zet je zonnebril op (of niet)… want hier komen de uitslagen!

Opblaasbare Pegasus – Praxis – € 10,99
Opblaassnelheid: 8:15 min

Deze pagasus kan maximaal 50 kilo belasting aan, dus tenzij je een elfje bent (minus emmer met sterrenstof) of een toverfee, zullen vooral je kinderen plezier hebben van dit magische opblaasdier.

Duurste item van de test, maar de beste investering voor je strand (of straat) imago. Tevens waarschijnlijk de enige kans in je leven waarop je een pegasus kan berijden. Zeiden we berijden? Niet beríjden berijden natuurlijk. Hè, moet het nu meteen zo plat? Daar gaat je zorgvuldig opgebouwde imago alweer.

Uiterlijk: lyrisch
Comfort: aangezien wij geen toverfeeën of elfjes tot ons personeel mogen rekenen, moeten wij gaan voor ‘mwa’.
Jaren ’80 gehalte: prima.
Foolproof: wij schatten zo in dat het beklimmen van deze pegasus vanuit het water niet erg gemakkelijk zal gaan. Wij adviseren derhalve de waarschuwingen op de pegasus ter harte te nemen.
Lange mensen proof: wij moeten de eerste elf van 2 meter nog tegenkomen. Next!

Quotes:
“Er moet meer lucht bij, zijn hoorn hangt nog slap.”
“Moet ik even pompen?”

Hot like: Club Tropicana

Golfmatras – Kruidvat – € 4,99
Opblaassnelheid: 4:24 min

“Ik vind het maar een gek ding”, “hij maakt leegloopgeluiden”, “de lengte is een euvel”. Slechts een kleine greep uit de quotes die langskwamen tijdens het testen van dit luchtbed. Ach, wat een kniesoren. Tja, iedereen van de redactie was op vakantie ten tijde van deze test, veel keuze voor de panelbezetting hadden we niet. Doe dit bed echter niet meteen in de ban, want hij is oprolbaar. Je kan je stranddag thuis in de tuin al voorbereiden. En bedenk eens hoe prettig een oprolbaar luchtbed is als je één of ander Frans klimduin over moet in de bloedhitte! Al met al scoort hij heel best, dit gekke ding.

Uiterlijk: neutraal.
Comfort: prima.
Jaren ’80 gehalte: zijn luchtbedden eigenlijk niet het toonbeeld van de jaren ’80?
Foolproof: prima.
Lange mensen proof: next!

Hot like: Que si Que no

Tompouce – HEMA – € 5,00
Opblaassnelheid: 6:50 min incl. wegwaaien, vangen en weer aan de pomp hangen

Best verwarrend, een luchtbed dat eruit ziet als een reuzengebakje. Maar tenzij je op Midden-Aarde woont of Harry Potter tot je vrienden mag rekenen, hoef je je geen zorgen te maken verorberd te worden door een reus met een lage bloedsuikerspiegel.

Uiterlijk: het Oh Marie! team kiest esthetiek boven functie en op dat vlak scoort dit luchtbed ver boven alle gemiddelden.
Comfort: zo zacht als de bodem van de gemiddelde tompouce, deze tompouce.
Jaren ’80 gehalte: hoe lang bestaat HEMA al?
Foolproof: mwa.
Lange mensen proof: prima, tenzij je lang bent!

Quote:
“Iemand nog een mueslireep?”

Hot like: Dragostea Din Tei

Opblaaskrokodil – Action – € 3,99
Opblaassnelheid: 2:26 min

K. Rokodil is een vriendelijke knaap, van het soort dat je niet snel in een deathroll mee de diepte in zal sleuren. De uitspraak “Ik hou hem wel vast, ga jij maar pompen” had derhalve niets te maken met het eventuele onberekenbare karakter van onderhavig object, maar met de windkracht waarbij deze luchtbeddentest werd uitgevoerd.

Uiterlijk: Ja, tof!
Comfort: de vooruitgestoken armpjes zijn iets te gretig naar onze smaak. Minpunten voor handtastelijkheden.
Jaren ’80 gehalte: één van onze panelleden meende zich een dergelijke krokodil uit haar jaren ’80 jeugd te herinneren.
Foolproof: prima.
Lange mensen proof: het lengterecord van de zeekrokodil is 8,25 meter. Helaas betrof het niet dat exemplaar (gesteld dat hij zich liet gebruiken als luchtbed).

Quote:
“Hij heeft een ruggegraat.”
“Waarom blaas je dit op?” “Nou, er zit een ventiel op, dus dan blaas ik.”

Hot like: Mambo No. 5

Oranje luchtbed met bekerhouders – Intertoys – € 2,99
Opblaassnelheid: 2:53 min

Kijk, een gemiddelde 18-jarige zal he-le-maal dol worden van een luchtbed met 18(!) bekerhouders. “Ober, doe mij een luchtbed bier” klinkt ineens niet als dronkemansgelag maar als een nuchtere vraag.

Als je geen 18 bent, geen bier lust, of verstandig bent, dan is dit luchtbed zeer zeker ook een verstandige keus. Er zit een gezellig raampje in waardoor je naar de vissen kunt kijken. De hierbij aangenomen kijkhouding kan wel wat verwarring scheppen en de indruk wekken dat je aan de Australië overgewaaide rage planking meedoet. Wij zeggen: foto maken en op Facebook zetten. Dat is nog eens het aangename met het nuttige verenigen!

Uiterlijk: extra punten voor de bekerhouders.
Comfort: wat de functie van de bekerhouders anders kan zijn dan die van bekerhouders, is ons een raadsel.
Jaren ’80 gehalte: neutraal.
Foolproof: de bekerhouders helpen je gemakkelijk op het bed te schuiven. Tof!
Lange mensen proof: gratis marketingtip: op het gebied van lengte valt er nog wel wat te halen in luchtbeddenland.

Quotes:
“Ga je planken?”
“Ik zie niks.”

Hot like: Summer of ’69

Disclaimer: Deze test is volledig willekeurig uitgevoerd. De directie stelt zich niet aansprakelijk voor schade aan uw en/of uw eigendommen. Wij adviseren deze test met een grote korrel zout te nemen en met ironische toon te lezen. Deze test is pretentieus, bevooroordeeld en nutteloos. Onze excuses voor het ongemak.

Concept: Anne van Midden en Marlous Snijder
Foto’s en tekst: Marlous Snijder

Een duik in azuurblauw zwembadwater

8 juli 2015/2 Reacties/in Club Tropicana, Oh Marie!, Styling /door Marlous

Voordat George Michael zelf uit de kast kwam, trok hij zijn witte Speedo daar vandaan om te shinen in de videoclip van Club Tropicana. Cocktails drinken op een luchtbed, zijn sixpack showen onder de douche.. de clip is net zo fout als zijn zwembroek strak zat. Dat de beelden zonder gene in herhaling zijn gezet vergeten we voor de gezelligheid even. Want hoe fout al deze hysterie ook is, wij kregen bakken inspiratie van de tropische Wham! video.

Het good old zwembad lijkt sinds Wham’s Club Tropicana in de vergetelheid te zijn geraakt. Tenzij je een schoolgaand kind of fanatieke baantjestrekker bent. Een nogal specifieke groep, waar veel mensen buiten vallen. En dus staan we met zijn allen in de file naar het strand. Maar laten we eerlijk zijn, de Noordzee heeft niet de meest zomerse kleur en de Caribische zee is toch wat ver voor een dagje.

Voor het zomerse gevoel zochten we, samen met model Yara en fotograaf Suhely, daarom het plaatselijke bosbad op om daar een zeldzaam tropische dag door te brengen. Bij ons geen witte zwembroekjes, maar wel een heerlijke duik in een azuurblauw zwembad. En een paar ananassen, om het af te maken. Dive in!

Fotografie: Suhely Leonora
Model: Yara Hendriks
Locatie: Bosbad Amersfoort
Styling: Anne van Midden/Oh Marie