Onbevangen en bedwelmd door wijn, liefde en hitte
Zomerhitte. We klagen er over, maar we genieten er ook van. Want zijn de mooiste herinneringen niet die van zomervakanties aan het strand, van oververhitte feestjes, waterpistoolgevechten in de achtertuin met je vrienden van vroeger? De dagen lijken uit meer uren te bestaan, al was het maar omdat je ’s nachts wakker ligt terwijl de warmte tegen je aanplakt. Het geeft niet, want het leven is traag en het lijkt bijna alsof we die zomermaanden collectief vrij hebben van het leven zelf.
Volgens Loes van Zoete Wildernis hebben analoge foto’s een ziel. Dat onderschrijven wij bij Oh Marie! met heel ons hart. Loes vertelt over de herinnering aan een warme, typisch Nederlandse zomeravond, waar ze de analoge foto hierboven maakte. Over hitte, liefde en onbevangenheid. Hoe ze gewoon daar wás. Zonder verleden of toekomst.
– Foto’s en tekst Zoete Wildernis. (Bekijk meer van Loes’ werk op Instagram.)
“Het was een klamme zomeravond en ik bakte in mijn kleine keukentje een aspergetaart en als toetje rabarber-aardbeicrumble. Terwijl hij al bij de voordeur op me wachtte pakte ik nog snel de koude witte wijn uit de koelkast en een paar glazen uit het keukenkastje.
Met bungelende blote benen zat ik bij hem achter op de fiets. Aan mijn hand een tas met het avondeten en stevig onder mijn arm geklemd zat een picknickkleed. In het park was al een tijd lang niet gemaaid, het gras stond zo hoog dat het kriebelde in onze knieholtes. Het was al laat en de zon ging bijna onder, een stuk verderop zaten een paar jongens gitaar te spelen. Treinen zoefden op de achtergrond voorbij en op de voorgrond zoemden bijen en soms een vlieg. We lachten en snoepten van het eten. De wijn smaakte ons goed en ik kreeg er rode wangen van en hij de hik. Het was zo’n avond waarop we een jointje rookte. Of eigenlijk maar een halve want in meer hadden we geen zin. Ik fotografeerde de bloemen, ons eten en hem. Omdat ik nooit wilde vergeten hoe ik me toen voelde. Onbevangen en bedwelmd door wijn, liefde en de hitte.
Met bungelende blote benen zat ik bij hem achter op de fiets. Terug naar huis met een tollend hoofd en een vol hart. Voldaan van het eten en van de avond. Met vieze borden en een volgeschoten camerarolletje in mijn tas. Ik vind analoge foto’s mooi omdat ze de werkelijkheid veel beter weergeven dan digitale foto’s. Ze laten zien hoe het moment is zonder dat je de kleuren verandert of de foto’s meteen kan zien. Ze zijn het extra paar ogen dat het beeld niet vluchtig doorgeeft aan je hersens maar dat het beeld voorgoed vastlegt op film.
Ik bungel mijn blote benen die avond over de bedrand omdat het te warm is om onder het dekbed te slapen. Ondanks dat de hitte me benauwt kruip ik nog dichter tegen hem aan. Benieuwd of het morgen weer zo warm is, benieuwd of de analoge foto’s die ik die avond schoot daadwerkelijk een weerspiegeling zullen zijn van hoe ik me voel.”
Loes heeft het licht op haar foto’s op prachtige wijze weten te vangen. Op onder andere de laatste foto heeft ze met tegenlicht gefotografeerd. Zowel in de analoge fotografie als de digitale kan tegenlicht een harde tante zijn. Als je er echter mee leert spelen, kan je er geweldige effecten mee bereiken. Meer daarover in de volgende post fotografie voor dummies!
