Berichten

Zomerherinnering van Iris Vank

/3 Reacties/in , , /door

Zomerherinnering - Iris Vank - Oh Marie!
De meesterinvlechters van Curaçao wisten wel raad met Iris’ blonde bakra haren. Het resultaat zie je op deze grappige en aandoenlijke foto’s van mini-Vankje op Curaçao waar het gezin Vank eens in de zoveel jaar de Nederlandse winters ontvluchtte om op vriendenbezoek te gaan. Deze zomerherinnering speelt zich dan ook niet af tijdens een Nederlandse zomer. Maar dat zij Iris, gezien deze geweldige anekdote en dito foto’s, direct vergeven natuurlijk.

Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen
– Tekst en foto’s Iris Vank

Als ik even in mijn geheugen graaf, heb ik behoorlijk wat mooie zomerherinneringen. Vanaf mijn vijfde trad ik bijvoorbeeld elke zomer op in het jeugdcircus in ons dorp (net als Anki van Zilverblauw trouwens, zij was (onder andere) befaamd spreekstalmeester en kondigde mij aan voordat ik in de trapeze hing of over het koord liep) en daar zijn heel wat compromitterende foto’s van te vinden. In die circustent was het warm (hoe hoger hoe heter he? Arme ik in die nok) maar om nou te zeggen dat het in het Oh Marie-thema Club Tropicana past? Mwoah.

Mijn portie Club Tropicana viel niet eens in de zomer, het was technisch gezien hartje winter, maar dit vergeven jullie me vast na het zien van de foto’s. Mijn ouders spaarden namelijk heel erg hard om af en toe op bezoek te gaan bij vrienden op Curaçao. ’s Zomers bleven we thuis, maar eens in de pak ’m beet vier jaar namen ze ons mee naar een tropisch paradijs aan de andere kant van de wereld. Wat een feest, met zoveel leuke en lieve mensen. Het voelde als een warm bad, bij die grote Antilliaanse familie met feestjes, etentjes, Papiaments overal om je heen (‘dushiiiii!’) en picknicks op het strand.

Denk kokosnoten, diepblauwe zee, opblaasboten, Ben-Bits met een beetje zand, zwemkleding in alle (neon)kleuren van de regenboog en een mini-Vank op haar hurken in de branding op zoek naar de mooiste schelpjes en stukjes koraal. Ik was vroeger al een verzamelaar en kon uren met gebogen rug mooie dingen zoeken, totdat ik bijna niet meer rechtop kon staan. Dan dook ik even met duikbril en al het water in, om al snel weer gehurkt een stukje verderop verder te gaan met zoeken. Mijn haren werden blonder en mijn schoudertjes roder. Op Curaçao heb je natuurlijk meesterinvlechters bij de vleet, die graag eens zo’n blond kopje onder handen namen. Want als je kunst kan maken van kroeshaar, lukt het zeker met dat slappe zachte haar van mij. En het was ook nog eens carnaval, net nadat mijn haren ingevlochten waren. Ik kon er dus aan de zijlijn van de meest fantastische optochten (glitter! Veren! Zongebruinde lijven in ieniemini-bikini’s! Meer glitter!) al dansend en draaiend de blits mee maken. Om het zo lang mogelijk mooi te houden, sliep ik wekenlang met mijn hoofd gewikkeld in bandana’s. Tevergeefs natuurlijk, want op een gegeven moment was het echt geen porum meer, overdag. Ik heb ze wel nog steeds ergens, die kraaltjes. Voor mij waren dat ingevlochten haar en die rammelkralen Club Tropicana in volle glorie.

En die foto van mij terwijl ik aan die gieter aan het likken ben, is heel niet genomen op Curaçao, maar in voormalig Joegoslavië. Ik vind hem alleen te leuk om niet te laten zien. En wat een stoot was mijn moeder hè, dertig jaar geleden?

Zomerherinnering - Iris Vank - Oh Marie!
Zomerherinnering - Iris Vank - Oh Marie!
Alle zomerherinneringen lezen?
Back to the Breakfast Club door Jonas van der Zeeuw
Zomerhuisje aan zee, maar dan anders door Vera Bertens
Herinneringen aan een Amerikaanse zomer door Zita Bebenroth
Het mysterie van de verdwenen kwallen door Wendel Visser
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider! door Jasper Smit
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company (a.k.a. Mireille&Arno)

Zomerherinnering van Wendel Visser

/5 Reacties/in , , /door

Zomerherinnering - Wendel Visser - Oh Marie!
Wendel is een cultuurfreak met een liefde voor vintage uit de jaren ’50. Als ze niet ergens een kringloop aan het afschuimen is op zoek naar gouden vondsten, dan is de kans groot dat je haar in een museum tegen het lijf loopt. Als er íemand enthousiast kan vertellen over cultuur, dan is het Wendel wel. Zulke mensen hebben we hard nodig in tijden waarin er zoveel bezuinigd wordt op dit dossier. En nu stap ik weer van mijn zeepkist af.

Wendel kennende en wetende dat ze een kind van de jaren ’80 is, vroegen we haar haar beste zomerherinnering met ons te delen. Het is een echte pageturner geworden (voor zover er pages te turnen zijn op een website), met een waar – tot op de dag van vandaag onopgelost – mysterie in het slot aan toe.

Het mysterie van de verdwenen kwallen
– Tekst en foto’s Wendel Visser

Vergeet de Summer of Love of die van ’69. The sixties zijn zóóó 1950. Club Tropicana en the Summer of ‘89 daarentegen zijn het summum van cool. Wie heeft er nou niet een zwak voor reflecterende zonnebrillen en kan niet Holiday van Madonna meezingen?
Mijn persoonlijke Club Tropicana was elke zomer te vinden in de metropool Katwijk aan Zee, waar mijn opa en oma een tenthuisje op Camping Zuid hadden.
En met huisje bedoel ik niet zo’n stomme stacaravan of een caravan met voortent, maar een oldskool houten huisje met een zeilen dak dat elk seizoen opnieuw opgezet moest worden. Recht op het duinzand zodat je o-ver-al zand vond.

In plaats van één anekdote heb ik er dan ook op z’n minst 539. In mijn hoofd zijn al die Katwijkse zomers één grote brei geworden.
Ik herinner me het geluid van het klapperende zeil als de wind eronder sloeg. Mijn jaarlijkse zoektocht naar dat ene roze schelpje.
De zomer dat mijn 3-jarige zusje mijn oma letterlijk stalkte tot in de wc en de rest van de tijd ‘Huuuuujjjj Poppie Poffie’ zong (dat jaar was ‘een kopje koffie’ van VOF de Kunst namelijk een hit).
Het clubhuis waar we Floris in zwart-wit keken en de keer dat ik een drol middenin het houten douchehokje vond.
De duinwandeling waarbij mijn zusje zo dwars was dat mijn opa haar over het hek tilde en teruggaf aan mijn oma (we kwamen langs het huisje) met de woorden: “Je mag d’r houden!”.
Maar wat ik me vooral herinner is de ongelofelijke lol die we hadden en de grapjes die we uithaalden. Zoals ik hier met mijn opa die über-stoïcijns gewoon zijn kopje koffie drinkt tijdens mijn gekbekkerij.

Eén ding van die zomers achtervolgt me nu nog: Het Mysterie van de Verdwenen Kwallen.
Typisch voor het Nederlandse strand is de oostenwind die kwallen met zich meebrengt. Voor velen een domper op een mooie stranddag, maar ik vond het redelijk geweldig. Helemaal omdat het in Katwijk voornamelijk babykwallen betrof. Jeweetwel, het niveau mini-kwalletje uit Finding Nemo dat Dori liefkozend ‘Squishy’ noemt.
Elke zomer ving ik een paar van die super schattige kwalletjes in een emmertje zeewater. Vastbesloten om een paar kwallen als huisdier te nemen, sjouwde ik dat emmertje het duin over mee naar het huisje.
Maar als ik de volgende ochtend mijn huisdieren ging inspecteren, waren ze steevast verdwenen…
De emmer zat nog steeds vol zeewater, maar de kwallen waren spoorloos.
Tot de dag van vandaag begrijp ik niet wat er met mijn kwallen gebeurde.
Hadden ze een soort teletransportertechniek die ze terug naar de Noordzee beamde? Waren ze uit de emmer gesprongen? Of zijn ze simpelweg opgelost? Ik ben er nooit achter gekomen.
Als jij het wel weet, meld het dan in de comments hieronder, zodat ik dit Mysterie eindelijk kan oplossen…

Zomerherinnering - Wendel Visser - Oh Marie!
Zomerherinnering - Wendel Visser - Oh Marie!
Alle zomerherinneringen lezen?
Back to the Breakfast Club door Jonas van der Zeeuw
Zomerhuisje aan zee, maar dan anders door Vera Bertens
Herinneringen aan een Amerikaanse zomer door Zita Bebenroth
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen door Iris Vank
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider! door Jasper Smit
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company (a.k.a. Mireille&Arno)

Zomerherinnering van Zita Bebenroth

/0 Reacties/in , , /door

Zomerherinnering - Zita Bebenroth
Zita Bebenroth woont en werkt in Rotterdam. Ze runt het agentschap voor illustratoren Roth Illustration Agency en heeft een groot hart voor de Oh Marie!-lifestyle. Zita schreef de derde editie van de Oh Marie! zomerherinneringenreeks.

Mijn eigen Club Tropicana
-Tekst en foto’s Zita Bebenroth

Ik ben niet zo van de tropische vakanties. Cocktail in je hand, bakken in de zon, flirten in de disco? Na mijn 16e had ik dat wel gezien en koos ik liever voor rondtrekken door Peru, cultuur opsnuiven in Tel Aviv of de schatten van Zuid-Afrika ontdekken per four wheel drive. Ook met mijn hockeyvriendinnen sloegen we de strandvakanties over. Liever gingen we een weekje skiën, goed voor veel actie en internationale avonturen – denk aan het sprookjesachtige Saas-Fee uit die andere Wham!-clip.

Natuurlijk waren er wel romantische zomermomentjes tussendoor. Zoals die keer met mijn vriendje op een Grieks eiland, waarvan ik vooral de ruzies onder de olijfbomen herinner – en het oorverdovende geluid van krekels. We maakten het ook weer goed natuurlijk, met een boottochtje, veel ouzo en tzatziki. Meer was er namelijk niet te beleven. Dichterbij het Club Tropicana-gevoel kwam die nazomerreis naar Florida, op Key West. Met key lime pie, mangroves en krokodillen. Ons luxe appartement had uitzicht op zee, mét dolfijnen. Maar omdat mijn vriendje het vlak na die reis uitmaakte, gaat dit niet de boeken in als beste ervaring van mijn leven.

1996. Camp Golden Valley, North Carolina, USA. Als student bracht ik de zomer door als leiding van een groepje girl scouts in het bosrijke en bergachtige gebied van de Great Smoky Mountains. Met plaatsnamen als Cherryville, South Mountain Falls, Nantahala River en Blowing Rock krijg je al een beeld van hoe het er daar uitzag. We gingen raften, hiken, paardrijden en zwemmen tussen de rotsen. Na een paar weken kinderactiviteiten begeleiden en vriendinnen maken, plakte ik er nog wat extra vakantieweken aan vast. Ik deed een soort tour langs de kleine dorpjes waar de andere counsellors woonden, met hun ouders nog, en we deden wat zij normaal ook deden: rondhangen in het winkelcentrum, stiekem bier drinken in de auto en nachtenlang ouwehoeren (en roken) op de porch. We reden op motoren en speelden lifeguard in de plaatselijke pool. Dit is allemaal vrij fuzzy in mijn herinnering; ik had net de officiële Amerikaanse meerderjarigheidsleeftijd (21) bereikt en nam het er goed van.

Mijn diepste vakantieherinnering gaat over een periode van slechts een paar dagen in die hele zomer. Ik logeerde, samen met een Engels meisje, bij een koppel met een riante villa aan Lake Norman. Een prachtige plek. Overdag gingen we waterskiën, aan het einde van de middag stonden de gin tonic en kaasjes op tafel. Ik ben kilo’s aangekomen die dagen. Op de foto’s van toen zie ik hoe we allemaal lachten, gek deden, gebruind in onze bikini’s: er was letterlijk geen vuiltje aan de lucht. Ik herinner met dat ik tegen mezelf zei, ‘als ik later oud ben wil ik hier wonen’. Nu ben ik 19 jaar ouder en nooit meer terug geweest. Omdat de noodzaak er niet was, maar ook: uit angst om het verval te zien van die toch behoorlijk bekrompen plaatsjes uit de bible belt. Iets waar ik me toen nauwelijks van bewust was. Ik zag alleen de waterval, en jawel – mijn eigen Club Tropicana.

Zomerherinnering - Zita Bebenroth
Zomerherinnering - Zita Bebenroth
Zomerherinnering - Zita Bebenroth
Alle zomerherinneringen lezen?
Back to the Breakfast Club door Jonas van der Zeeuw
Zomerhuisje aan zee, maar dan anders door Vera Bertens
Het mysterie van de verdwenen kwallen door Wendel Visser
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen door Iris Vank
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider! door Jasper Smit
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company (a.k.a. Mireille&Arno)

Zomerherinnering van Vera Bertens

/0 Reacties/in , , /door

Zomerherinnering - Vera Bertens - Oh Marie!
Vera is het creatieve brein achter het label Franje Design. Ze heeft een passie voor lama’s en het Amerika van de jaren ’50. Haar zomerherinnering stamt uit een later decennium, al is hij eigenlijk tijdloos (en wordt hij, zoals dat met goede herinneringen gaat, met de jaren mooier).

Zomerhuisje aan zee, maar dan anders
– Tekst en foto Vera Bertens

Altijd wanneer mij wordt gevraagd naar een favoriete herinnering kan ik het niet helpen en ik grijp terug op één van de gelukkigste periodes in mijn leven. Het speelt zich af in de periode dat mijn ouders net uit elkaar waren (wat op zich niet bijzonder gelukkig is, zoals je zult begrijpen) en mijn vader tijdelijk een houten chalet in de bossen huurde. Ondanks dat de aanleiding om gedeeltelijk in een chalet te wonen niet om over naar (het ouderlijk) huis te schrijven was, was het recreatiepark waar de houten kolos stond voor mij toen (ik was een jaar of zeven) een waar toevluchtsoord. Het stond voor een nieuw begin.

Dat chalet was bijzonder pittoresk, gezellig en in de zomer voornamelijk bijzonder warm. En dat laatste is waarover ik het wil hebben.

In de categorie zomer heb ik drie opties in de aanbieding: warm, heet en ‘niet te doen’. Het ‘chaletje’, zoals we ons tijdelijke onderkomen liefkozend noemden, viel overduidelijk in de laatste categorie. Als het zomer was, dan wilde je overal zijn, behalve daarbinnen. Kwam je terug van een dagje uit, dan trof je zonder overdrijven de kaarsen slap hangend in hun kandelaars aan op het dressoir. Airco was nog niet uitgevonden en ’s nachts lagen mijn zus en ik te smelten in ons stapelbed.

’s Morgens werden we echter wakker van het gekwetter van vogels. In de tuin van het chalet stond een pruimenboom. Aan de oogst van deze boom aten we ons misselijk. Na het avondeten maakten we een wandeling door de bossen en kwamen we ‘per ongeluk’ langs een camping met een snackbar die de beste jaren negentig naam ooit draagt: ‘Bulletje’. Bij Bulletje haalden we ’s avonds een ijsje of soms ’s middags een kroket en speelden we even in de speeltuin. Om vervolgens terug te keren naar het chalet en zelf gefrituurd te worden. Oh, de nostalgie.

Eén van de beste herinneringen aan de zomer in kwestie is misschien nog wel wat je op deze foto ziet. Het was weer zo’n warme dag die alleen door te komen was buiten de vier houten muren van het chaletje. Pap knipte de heg, ik assisteerde door fris te drinken in de kruiwagen en aan te wijzen waar nog uitstekende takken gesnoeid dienden te worden. Ach, het verschil moet er zijn. Je hebt werkpaarden en luxepaarden.

Tegenwoordig word ik wakker met het geluid van voorbij tuffende brommers die proberen de geluidsbarrière te doorbreken. De rust van het bos is in vrijwel alle aspecten van mijn leven ver te zoeken. Soms maak ik ‘ons wandelingetje’ nog wel eens. Dan stap ik Bulletje binnen en koop ik een ijsje. Ik kijk uit over de speeltuin en probeer te voelen ‘hoe het toen was’. Maar echt lukken doet dat niet. En eigenlijk is dat niet erg; een goede herinnering laat zich niet nabootsen of herhalen. Die wordt naarmate de tijd verstrijkt in je hoofd alleen maar beter.

Alle zomerherinneringen lezen?
Back to the Breakfast Club door Jonas van der Zeeuw
Herinneringen aan een Amerikaanse zomer door Zita Bebenroth
Het mysterie van de verdwenen kwallen door Wendel Visser
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen door Iris Vank
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider! door Jasper Smit
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company (a.k.a. Mireille&Arno)

Zomerherinnering van Jonas van der Zeeuw

/8 Reacties/in , , /door

Zomercolumn Jonas van der Zeeuw - Oh Marie!
We kunnen hier uitgebreid een boom op gaan zetten over de zomers van onze jeugd. Over zomerliefdes. Vakanties in Frankrijk. Ruzie met je ouders omdat je niet mee wil naar dat pittoreske kerkje. Vieze Franse campings. Ranzige snelwegtoiletten. Lekke luchtbedden. Maar ook ellenlange dagen langs het strand. Stripboeken lezen. Lummelen. Cassettebandjes luisteren…

Maar dat doen we niet.

We laten het onze favoriete bloggers, schrijvers en Oh Marie! fans doen. De komende weken lees je iedere vrijdag op Oh Marie! over hun mooiste, grappigste, liefste of aandoenlijkste jaren ’80 en ’90 (zomer)herinneringen. We zijn niet alleen heel erg trots dat zij deze persoonlijke herinneringen met ons willen delen, maar óók dat ze en masse hun analoge fotoarchieven in zijn gedoken (of hun familie aan het scannen hebben gezet) voor de bijbehorende foto’s!

Jonas bijt vandaag het spits af en reist als een echte Michael J. Fox terug in de tijd naar zijn jeugd in de jaren ’80.

Back to the Breakfast Club
– Tekst en foto’s Jonas van der Zeeuw

De jaren ’80. De basis die voor een hele generatie blijft plakken als betonkleurige Ben Bits kauwgom onder een schoen met klittenband. In die tijd kon je nog gewoon met al je vriendjes op de Atari 2600 spelen bij de pedofiel uit de buurt, zonder dat de bakstenen en glasscherven je om de oren vlogen. Zolang je gewoon niet alleen ging, was er niets aan de hand. Dat wist je als kind.

Voor mij was het een verwarrende tijd. Ik worstelde vooral met ‘wie of wat’ ik imago-gewijs was en/of wilde zijn. Die blonde aangespoelde krullenbol op een onbewoond eiland samen met Brooke Shields? Een tijdreizende Michael J. Fox? Of tóch die stoere gast uit The Breakfast Club. Hoe vaak had ik mijzelf al, zoals deze laatste, in gedachte over de bovenzijde van de plafondtegels in de musicalruimte op school richting de nooduitgang zien kruipen. Een podium was namelijk wel het laatste waar ik gelukkig werd.

Als krullebol op een eiland met Brooke Shields zat er ook niet in. Ik had weliswaar een plakboek vol foto’s van Brooke (vanaf plakboek nummer twee mocht ik ‘Brooke’ zeggen), maar werd verliefd op Wendy Keijzer. Wendy was het eerste in mijn leven dat lekkerder rook dan Play-Doh klei. Ik rook Wendy al ver voordat ze met haar tennisracket voorbij kwam fietsen terwijl ik buiten speelde. Totaal onbereikbaar was ze. Wendy speelde tennis op hoog niveau. Ik speelde met een wandelende tak en pikte He-Man poppetjes van buurjongetje Vincent, door ze tijdens het spelen stiekem te begraven in zijn voortuin. Wanneer het regende staarde ik naar buiten, terwijl ik luisterde naar Jermaine Jackson & Pia Zadora’s When the rain begins to fall. Hopende een glimp van Wendy op haar fiets vangen, me nooit realiserende dat er op natte gravel niet gespeeld werd. Wendy had me ooit langer dan 10 seconden aangekeken en ik was verliefd tot op het bot. Later bleek dat er een stuk rijstwafel zat geplakt waar ik meer dan 25 jaar later symbolisch mijn, soort van, baard heb laten groeien.

Op het schoolplein was ik een brave dromer die altijd exact wist op welk moment ik moest beginnen met rennen om nog net op tijd het tuinhek thuis te halen, zodat ik nét niet in elkaar geslagen werd. Een route die ik dagenlang kon finetunen tot ik na een reeks incasseringen besloot dat Goliath uit de buurt maar eens kopje onder in de zandbak moest. Even liep, herstel rende, herstel sprintte ik op wolken. Maar die stoere gast uit The Breakfast Club zat er door de beperkte houdbaarheid van dit kortlopende euforisch moment toch echt niet in helaas.

Uiteindelijk koos ik door het leven te gaan als Michael J. Foxende tijdreiziger. En mijn god, wat is dat goed gelukt zeg. Ik ben blijkbaar eind jaren tachtig in een DeLorean DMC-12 gestapt en ben met een alles doorklievende snelheid naar de zomer van 2015 gescheurd.

Mijn Mooierooie (Wendy eat your heart out) stapt in en in de achteruitkijkspiegel kijk ik in de ogen van ons oogverblindend en oorverdovend mooie vogeltje, die luistert naar de naam Raaf. Wat is de tijd voorbij gevlogen. Hij kijkt me trots aan en even voel ik mij als die stoere gast uit The Breakfast Club. En terwijl ik wil uitstappen, zingt mijn zoon: “Don’t You, Forget About Me…”.

Alle zomerherinneringen lezen?
Zomerhuisje aan zee, maar dan anders door Vera Bertens
Herinneringen aan een Amerikaanse zomer door Zita Bebenroth
Het mysterie van de verdwenen kwallen door Wendel Visser
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen door Iris Vank
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider! door Jasper Smit
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company (a.k.a. Mireille&Arno)