Berichten

In gesprek met een gepassioneerd bloemist én een give-away

Judith Slagter - Oh Marie!
Judith is een bloemist naar ons hart. Zo vindt ook zij dat boeketten geen opvulgroen nodig hebben. Dat is nu ook altijd het eerste dat wij uit onze boeketten knikkeren. Tot groot verdriet van de gulle gever die vaak ook nog getuige is van deze ontheiliging.

Wij worden, met andere woorden, blij van een bloemist die graag met haar tijd meegaat. En die zo enthousiast over haar vak vertelt! We keken bij Judith binnen, ontfutselde haar haar beste boeketstylingtip en vroegen haar over de workshops die ze gaat geven bij trouwevent Engaged waar we twee toegangskaarten voor weg mogen geven. Maar, daarover straks meer!

Judith Slagter - Oh Marie!
Hoi! Wie ben je en wat doe je precies?
Ik ben Judith Slagter- Piet, 29 jaar en sinds mijn 17e bloemist. Toen ik na de MAVO geen zin meer had om naar school te gaan ben ik via mijn overbuurman bij een met hem bevriende bloemist gaan werken. Echt als bijbaantje, want veel verder dan de naam van een roos kwam ik niet. Al snel kwam ik er achter dat dit werk toch echt wel wat voor mij was. Na een jaar ben ik bij een grotere en mooiere bloemenwinkel in Aalsmeer gaan werken en voor een dag per week terug naar school gegaan. Ik leerde de bloemennamen op de opleiding en de rest in de winkel. Perfect voor mij!

Achteraf is het eigenlijk helemaal niet gek dat ik mijn werk in de bloemen heb gevonden, want zowel mijn opa als vader zijn kweker en ook twee van mijn broers werken in de bloemen. Sowieso heb je al een bloemenstreepje voor als je in Aalsmeer woont, met al die kwekers en veilingen in de buurt.

Zes jaar geleden ben ik met mijn man verhuisd naar een stadje in de provincie Utrecht en ben ik gaan werken in een mooie bloemenwinkel in Zeist. Om er meer te kunnen zijn voor mijn twee zoons ben ik daar na 6 jaar gestopt. Om de bloemen niet al te erg te missen en om ermee bezig te blijven ben ik mijn blog begonnen. Als verlengde van mijn Instagram account plaats ik daar foto’s van de boeketten en stukken die ik maak. In eerste instantie voor mezelf, maar ik kwam er snel achter dat andere mensen er óók blij van worden. En nu vind ik het dus heel erg leuk om mensen te inspireren en te vertellen over de bloemen. Over kleuren die bij het seizoen passen, over speciale bloemen die er op dat moment zijn en hoe je ze kunt opmaken.

Judith Slagter - Oh Marie!

De laatste tijd krijg ik regelmatig de vraag of ik iemands bruiloft wil aankleden of een bruidsboeket wil maken. Dat vind ik echt te gek. Dat is nooit de opzet geweest van mijn blog, maar wel echt wat ik het allerleukst vind om te doen: mensen enthousiasmeren met mijn bloemen en stijl. En als ze het dan zó mooi vinden dat ik een belangrijk deel van hun bruiloft mag verzorgen, is dat echt een onwijs groot compliment! Al met al ben ik dus nog geen jaar fulltime moeder geweest. Hoe raar kan het lopen!

Judith Slagter - Oh Marie!
Huppelde je vroeger dan ook al rond met een krans van Madeliefjes in je haar?
Omdat mijn vader altijd rozenkweker is geweest, liep ik inderdaad altijd tussen de bloemen te huppelen. En als zaterdagbaantje hielpen mijn broers en ik vaak mee met het sorteren en bossen van de rozen. Dat was meer als hulp voor mijn vader, dan dat ik helemaal gek was op de bloemen zelf. Ik ben het vak echt bij toeval ingerold. Met dank aan mijn lieve overbuurman!

Judith Slagter - Oh Marie!
Stel, je bent botanist in de 17e eeuw. Welke bloem had jij als eerste willen ontdekken en waarom?
Oei, als ik botanicus zou zijn… dat is een lastige! Ik denk toch dat ik dan ga voor de pioen. Dat vind ik zo’n bijzondere bloem! Maar dan wel een die lekker ruikt. Het is jammer dat ze er maar zo kort zijn. Maar ach… dat draagt er wel aan bij dat ze bijzonder blijven. De Judithpioen, klinkt leuk toch?

Judith Slagter - Oh Marie!
Wat is jouw beste boeketstylingtip?
Een goede tip bij het samenstellen van een boeket: kies eens je bloemen op basis van de kleur. Je zult zien dat je daarmee jezelf kunt verrassen en steeds weer andere bloemencombinaties bij elkaar zet.

Zoek ook eens een plaatje op internet dat jij mooi vindt. Op Pinterest kan je daar úren mee vullen. Zie je een kleurencombinatie die jij helemaal te gek vindt? Neem het plaatje mee naar de bloemist en zoek eens alleen op die kleuren. Misschien kies je dan een bloem die je normaal niet zo snel zou nemen. Als je de kleurencombinatie thuis op tafel hebt staan, dan komt de nadruk meer te liggen op de combinatie als geheel en niet op die ene bloem die je zelf misschien niet gekozen had.

Judith Slagter - Oh Marie!
Ook vind ik dat een boeket geen opvulgroen nodig heeft. Zelf vind ik het ’t mooist als een boeket uit alleen bloemen bestaat. Pak een wat langere vaas (met een smalle opening) en koop losse bloemen. Zoek naar verschillende vormen, zodat je een speels effect krijgt. Met allemaal lange, smalle of juist grote bollen krijg je een vaas snel vol. Maar om een lekker vrolijk gemixt boeket te krijgen, heb je meer aan verschillende vormen. Laat de lange, smalle bloemen lekker lang en de wat vollere wat meer op de vaasrand, zodat die de andere bloemen wat stevigheid geven. Bijvoorbeeld een hortensia of bes. Je kunt de smalle bloemen, zoals een leeuwenbek of nerine daar goed tussen steken.

En ook bij deze boeketten: kijk lekker veel af bij anderen! Maak een plaatje na: lukt het niet, probeer het nog eens, en nog eens en dan zal het vast steeds beter gaan. En als het echt niet wil lukken, neem je je vaas en het voorbeeld mee naar de bloemist. Dat is helemaal niet gek, daar zijn ze voor!

Ga wel op zoek naar een goede bloemist, eentje waarbij ze de bloemen per stuk verkopen en ze een beetje jouw stijl begrijpen. Ik vind het zelf wel echt de moeite waard om een stukje verder te rijden voor écht mooie bloemen! Zelf heb ik liever één keer in de 2 (of 4) weken een mooie bos, dan vaker een boeket van lagere kwaliteit.

Judith Slagter - Oh Marie!
Judith Slagter - Oh Marie!
Wat inspireert jou en hoe vertaal je dat naar je werk?
Als ik een dag in Amsterdam ben geweest zit ik weer helemaal vol ideeën. Door bij winkels of kantoren naar binnen te kijken of een andere bloemenwinkel binnen te lopen. Net even een andere combinatie te zien, vazen met vreemde vormen of bijzondere kleuren bij elkaar. Het zit hem bij mij wel echt in bloemen/planten en vazen. Dat is echt het allereerste wat me opvalt als ik ergens ben.

Ook op Pinterest kijk ik het liefst naar nieuwe kleurencombinaties bij bloemen. Dat vind ik ook in mijn werk het allerleukste om te doen. Het altijd weer zoeken naar nieuwe en bijzondere kleuren en/of combinaties.

Judith Slagter - Oh Marie!
Kangeroepootje of bloembindersverdriet?
Dan ga ik absoluut voor het kangoeroepootje! Ik vertelde al dat mijn vader vroeger rozenkweker is geweest, maar sinds een paar jaar kweekt hij kangoeroepootjes. Wat toevallig! Daar hoef ik dus niet lang over na te denken.

Het kangoeroepootje had altijd een stoffig imago, maar is sinds vorig jaar echt terug. Vooral de lange varianten in het groen zijn heel gaaf. Ook staan ze heel leuk in boeketten met slechts enkele bloemen.

In de herfst heb je mooie rode en oranje varianten en zoals altijd als een bloem weer “in” is, komen er snel nieuwe kleuren bij. Het seizoen van de Nederlandse kwekers is nu over, maar let volgend jaar zomer maar eens op of je ze ziet!

Judith Slagter - Oh Marie!
Hoe maak je een boeket passend voor de ontvanger?
Ik luister heel goed naar het verhaal waarmee iemand bij me langskomt. Voor wie het is, waarom het wordt gegeven, wat het bijzonder maakt. Het liefst zie ik wat voorbeelden van (bruids)boeketten waar de klant gek op is, zodat ik een goed beeld heb van de stijl, kleuren en soorten bloemen. En dan ga ik daarmee aan de slag. Ik zal nooit precies hetzelfde maken, maar ik haal uit alle gesprekken, verhalen en plaatjes de goeie dingen en stop dat in dat ene boeket. Helemaal aangepast en op maat gemaakt. Omdat ik al zoveel klanten heb geholpen in de winkel, kan ik, denk ik, redelijk goed inschatten waar mensen van houden.

Judith Slagter - Oh Marie!
Wat ga je precies op Engaged doen?
Op Engaged ga ik workshops geven met twee delen. In het eerste deel vertel ik je waar je aan moet denken als je met de bloemen voor je bruiloft aan de slag gaat. Welke richtingen je op kunt zoeken, waar je begint en hoe je uiteindelijk precies krijgt wat jij wilt.

In het tweede deel ga je zelf een boeket maken. Ik zorg voor een wand vol bloemen en samen zorgen we ervoor dat jij het boeket maakt dat je gaaf vindt. Als je vragen hebt kan je die stellen en ik zal tips geven hoe je jouw boeket het mooist kunt schikken.

Het leukste is: je mag je eigen boeket mee naar huis nemen! We gaan met kleine workshopgroepen werken en voor veel gezelligheid. Na afloop ga je naar huis met een plan van aanpak en ben je op weg geholpen in het bos van al die bloemensoorten die er zijn. Plus met dat mooie boeket natuurlijk!

Judith Slagter - Oh Marie!
Oh Marie! mag twee toegangskaarten weggeven voor trouwevent Engaged dat op 24 en 25 oktober aanstaande plaatsvindt in Delft. Engaged is een trouwbeurs, maar dan voor mensen zoals jij: die niet gaan voor verlengde roze limousines, maar voor die oude Kever die jullie zelf opgeknapt hebben. Tijdens Engaged kan je verschillende workshops volgen, zoals wedding styling, floral design of kalligrafie en je kan er de beste bruiloftsvendors van Nederland ontmoeten.

Dus als je gaat trouwen, of iemand kent die gaat trouwen…laat dan een reactie achter onder dit bericht. Je kan reageren tot en met 1 oktober aanstaande (volgende week donderdag). We maken 2 oktober de winnaar bekend!

Update 2 oktober 2015: de winnaar van de toegangskaarten is Liz! De kaarten komen jouw kant op!

Tekst en foto’s: Marlous Snijder

Schering en inslag

Leren weven - Oh Marie!
Gisteren plaatste ik op Instagram een foto van mijn meest recente weefoefeningen. Ik kreeg daarop veel vragen over de techniek en wat je precies nodig hebt om te leren weven. Ik wil benadrukken dat ik (nog) geen geoefende wever ben, maar ik heb er inmiddels wel het een en ander over opgestoken. In deze post deel ik alles wat je nodig hebt om te beginnen met weven. Van tips waar je goede weeframen kan kopen, welk gereedschap je nodig hebt, tot filmpjes waarin basisvaardigheden en het zelf maken van een weefraam wordt uitgelegd.

Ik zal beginnen met het benodigde materiaal.

Je kan zelf een weefraam maken (daarover zo meer), maar ik ga liever meteen aan de slag, dan dat ik eerst nog van alles moet gaan fabrieken voordat dat kan. Weeframen zijn daarbij niet duur. In eerste instantie kocht ik voor € 7,- een heel eenvoudig weefraam bij Flying Tiger. Dit weefraam vond ik echter niet prettig werken en tegen de tijd dat je dit leest zijn ze misschien niet eens meer te krijgen in de winkels. Ik schafte daarop een vintage weefraam aan op Marktplaats via deze dame, die er meerdere in verschillende maten te koop aanbiedt.

Dit weefraam heeft een keerkam (de lat die je in het midden van het weefraam op de foto’s ziet). De keerkam maakt het mogelijk om de kettingdraden (de over het weefraam heen gespannen draden) om-en-om omhoog en omlaag te draaien, zodat je met de steeklat (de houten latten op de foto in het midden) heel eenvoudig je inslagdraad door het raam halen kan. Daarbij kan je op dit uitgebreidere weefraam de spanning van je kettingdraden beter spannen met de schroeven boven- en onderaan (voor de hardcore lezers: die balkjes met schroeven boven- en onderaan heten ketting- en doekboom). Bol.com verkoopt soortgelijke weeframen (zoekterm ‘weefraam’) met bijbehorend gereedschap in verschillende maten. (Mijn weefraam is 25 cm breed.)

Wat je verder nodig hebt:
Een bolletje wit haakkatoen. Ik kocht deze van Phildar (3/50gr.) bij Euroland voor € 2,-. Hiermee maak je je kettingdraden.
Steeklatten. Die van mij zaten bij het weefraampje van Tiger, maar als je een weefraam koopt als pakket zitten ze er standaard bij. Anders zijn ze ook hier te bestellen.
Een weefkam. Mijn (super retro) weefkam zat bij mijn Marktplaats weefraam, maar handig vind ik hem niet. De onderkant van de kam loopt rond, wat bij het naar beneden kammen van je inslagdraad niet lekker werkt. Ik heb een beetje medelijden met de stakker die hiermee heeft moeten weven, eigenlijk. Wat prima werkt is een gewone haarkam, zolang hij maar recht is aan de onderkant. Overigens moet de kam ook standaard bij een weefpakket zitten, check dat altijd even!
Wol, Acryl en/of andere draadachtigen (haha). Dit zijn je inslagdraden. De inslagdraden zijn de draden waarmee je om-en-om van boven naar beneden door de ketting heen weeft.
Een scherpe schaar. (Fiskars is altijd goed.)
Een lange naald met een groot oog. Degene op de foto is eigenlijk te kort om lekker te werken. De naald gebruik je als je kortere stukjes weeft, zoals de driehoekjes in mijn weefsel. De steeklatten gebruik je om ‘meters te maken’.

Leren weven - Oh Marie!Ik vond deze sympathieke en duidelijke tutorial op YouTube waarmee de basisprincipes van het weven letterlijk met huis- tuin- en keukenartikelen wordt uitgelegd. In het filmpje wordt gebruik gemaakt van een zeer eenvoudig weefraam van een stuk hout met spijkertjes. Wil je zelf een weefraam maken, bekijk dan dit filmpje eens.

Ik volgde samen met Anne een workshop weven bij Nom. vol van kleur in Amsterdam. Een middag bezig zijn met de techniek brengt mij meestal veel verder dan tutorials op internet, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk. We schreven een review over de workshop van Nom. die je hier kan vinden.

Heb ik je hiermee geholpen? Misschien dat ik er eens wat filmpjes over maken kan. Moet ik wel eerst even over mijn cameravrees heenstappen, in dat geval. En nog wat meer ervaring opdoen. Tot slot nog wat inspiratie van weefgrootheden, zoals van Hermine van Dijck, Maryanne Moodie, All Roads, Rummage and Hollow, Jujujust en Weekday Carnival. Geweldig om te zien hoe zij allemaal hun eigen, unieke draai en stijl aan dezelfde vaardigheid geven! Ik ga nog even verder oefenen.

Dinsdag starten we met het Kleine Prins thema, zin in! Fijne Koningsdag allemaal!

Leren weven - Oh Marie!

Trip down Memory Lane

Trip down Memory Lane - Oh Marie!Op 8 mei aanstaande geef ik een workshop fotografie en styling in samenwerking met Immer Urlaub. Voor de workshop zocht ik beelden ter begeleiding van mijn verhaal en zo kwam ik in mijn vakantiefotoarchief terecht.

Deze foto’s maakten we in Californië, Utah en Nevada in Amerika. Ze lijken in een ander leven gemaakt, hoewel we nog niet eens zo heel lang geleden deze roadtrip hebben gemaakt. De kolibrie linksboven zagen we in het Golden Gate park in San Francisco op de allerlaatste dag van onze vakantie. Hij bleef een tijdje rondvliegen en ging uiteindelijk op dat takje een dutje zitten doen. Hij zat daar gewoon op 30 centimeter afstand te dutten. Lief dier.

De foto rechts maakte mijn Lief met de camera op het statief en een hele lange sluitertijd. De strepen zijn sterren en ontstaan door de draaiing van de aarde. En ik me maar zorgen maken, omdat die gast een eeuwigheid weg bleef die avond. Ik was er na een tijdje van overtuigd dat hij verscheurd was door een troep beren ofzo. Ik word altijd een beetje paranoia als ik in een land ben met compleet andere fauna dan Nederland. We hebben dat jaar geen beer gezien trouwens. Behalve dan in een voorlichtingsfilmpje waarin er een een auto openbreekt alsof het een blikje cola is. Slimme jongens, die beren. En hoe serieus de bedoelingen van dat filmpje ook waren, het shot waarin je alleen nog een stel wollige berenbillen uit die auto ziet steken, vond ik echt kostelijk.

Trip down Memory Lane - Oh Marie!
Trip down Memory Lane - Oh Marie!
Toch heb ik bergen dieren van mijn bucketlist kunnen afstrepen, dat jaar. Nu ligt mijn dierenlat niet zo hoog hoor. Als het een vachtje of verendekje heeft, ben ik al enthousiast. Zo vind ik die gezellige Zwartstaarthaas hierboven ook zo geweldig kijken. Met zijn lieve dikke lijfje. Goeie naam ook, Zwartstaarthaas.

Het is bijna een wonder dat ik nog enig werk verzet heb, die dag in mijn archief. Wat is er toch veel moois te zien in de wereld. Er zijn trouwens nog twee plekken vrij in de workshop. En vrees niet, het kostte wat moeite, maar het is geen vakantiefotolezing geworden. Dat heb ik weten te bewaren voor deze blogpost. Fijne zondag!

Trip down Memory Lane - Oh Marie!

Mottige oude doos

Mottige oude doos - Planet Fur
Met ‘mottig’ doe ik het houten kistje hier op de foto eigenlijk vreselijk tekort. Hij is helemaal met de hand gemaakt, met zwaluwstaartverbindingen en aantekeningen van de maker op de onderkant en al. Degene die de kist maakte, was echter niet te zuinig op zijn werk. Het hout is uitgebeten (misschien lag hij wel in de regen, naast die olifantenstof), de scharnieren wiebelig en het slotje incompleet. Toch kan ik spullen die door iemand zelf zijn gemaakt nooit laten staan. (Tenzij het dit soort miskleunen zijn – maar die spaart Diana dan weer. Tragikomische vondsten noem ik dat. Fantastisch.)

Mijn hart smelt een beetje van zulk huisvlijt. De verbindingen van dit kistje bijvoorbeeld lijken verraderlijk eenvoudig in elkaar te zitten, maar als je ze zelf moet maken, is dat hele andere koek. Krijg al die klote-geultjes maar eens passend. Een Ikea kast zit sneller in elkaar (wat meteen het succes van Ikea verklaart). Het ligt in dezelfde lijn als borduurwerken die bij de kringloop liggen: een beetje sneu, al dat handwerk dat in de pré-vuilnisbak is beland. Het vraagt er gewoon om om gered te worden.

Als patroonheilige van tweedehands huisvlijt nam ik de mottige doos dus mee. Maar hoe fotografeer je zo’n ding in al zijn mottigheid?

Door hem te omringen met zoveel moois, dat hij zelf ook een beetje gaat shinen. Natuurlijk krijgt hij een make-over en heeft hij straks al die opsmuk niet meer nodig. Iets met een lelijk eendje en een mooie zwaan enzo. Nu alleen nog even tijd vinden om hem ook echt die make-over te geven. Man, wat gaat er toch veel tijd zitten in huisvlijt. Wordt vervolgd!

Wil je meer leren over de basisprincipes van het fotograferen? Er zijn nog een paar plekjes vrij bij de cursus fotografie die ik geef bij Immer Urlaub. Je kan je hier inschrijven.

I thrifted this scruffy wooden box a while ago. It was pretty hard to style and photograph it in a beautiful way, because of its scruffyness. I’m planning to give it a make-over, I just need to find time to give it that make-over though. To be continued!

Scenes with a 50mm lens

Scenes with a 50mm lens
Scenes with a 50mm lens

“I thank you, Lord, that I’m placed so well. That you’ve made my freedom so complete. That I’m no slave to whistle, clock or bell. Nor weak eyed prisoner of Waller Street.”
Johnny Cash – Oh, Bury Me Not

Afgelopen week gaven Ellen en ik twee workshops: een bootcamp voor creatieve ondernemers en daarbij aansluitend een workshop productfotografie en – styling. Het is ontzettend leuk en fijn om met een groep ambitieuze mensen te praten over het ondernemerschap en het is geweldig om te zien dat mensen wat willen doen met hun creatieve ambitie, ondanks alle ellende verhalen over nooit-aan-hun-einde-komende-crisessen en andere sombermakerij (waar ik me zoveel mogelijk aan probeer te onttrekken, maar wat soms nog verdomd lastig is!). De workshop productfotografie die erop aansluit is voor mij een toetje: een hele avond praten over hetgeen je het liefst doet voelt niet alsof je aan het werk bent. Door erover te vertellen realiseer ik me iedere keer weer dat de combinatie van die twee als zuurstof voor me is. Dus trok ik door het huis met mijn 50mm lens en maakte ik gewoon wat foto’s. Ja. Zuurstof!

Last week me and Ellen hosted two workshops, one bootcamp for creative entrepeneurs and one about product photography and – styling. It’s a delight to share creative business skills with a group of very ambitious ladies who all want to do something with that creative ambition they have. The bootcamp also involved an evening during which I shared the nitty gritty details of styling and photography, my two number one favourite things to do. The funny thing is, when you share your love for certain things, it reminds you again how much you love to do them. They two are my oxygen. So today I just went around the house, with my camera and snapped some pics. Yep. Oxygen.

Scenes with a 50mm lens