M’n liefje, m’n rotan duifje
Er is in Utrecht een lampenwinkel waar heel vaak een kat tussen de lampen in de etalage ligt te slapen. Een positieve double whammy, want het dier wordt van onderen verwarmd door de centrale verwarming en van boven door de lampen. Wat is dat toch met katten? Molly wil ’s zomers niet in de volle zon liggen, maar wel op zolder, waar het dan ongeveer 300 graden is. Momenteel ligt ze weer dagenlang boven de verwarming te frituren. Niet zo gek dat je dan de hele dag ligt te tukken, ik zou ook super lethargisch worden van die hitte.
Maar goed, die winkel trekt dus altijd mijn aandacht door die kat. Volgens mij is zo’n kat zelfs een super goed uithangbord voor je winkel, tenminste…als je doelgroep uit een hoog percentage kattenliefhebbers bestaat. Niet dat ik er ooit wat gekocht heb…of nou ja, inmiddels wel, maar wel via een hele lange omweg.
Bij de kringloop hing al een tijdje de lamp op deze foto’s. Ik vond hem leuk en ik bleef aan hem denken (dit klinkt als een hele slechte Tinder-anekdote) dus besloot ik hem, toen hij er na een aantal bezoekjes nog steeds hing, mee te nemen (een slechte en creepy anekdote, zelfs).
Op de een of andere manier vind ik kringloopspullen nog aantrekkelijker als ze sporen van hun afkomst dragen. Bij de kassa zag ik dat er een sticker in het plafondkapje zat met daarop ‘De Duif, Utrecht’. Die naam deed ergens ver achterin mijn hoofd een belletje rinkelen. Na lang graven (want sinds mijn zwangerschap zitten herinneringen goed opgeborgen, wat vast iets te maken heeft met de evolutie die niet wil dat ik mijn kind vergeet, dus houdt mijn nageslacht voor de zekerheid permanent zo’n 60% van mijn hersencapaciteit gegijzeld) realiseerde ik me dat De Duif die winkel is met die kat. Ik mag dan berucht zijn om het vermelden van niet ter zake doende zijwegen, die plot zag je natuurlijk wel aankomen na alinea 1.
Mijn Duif lamp heeft een hoog jaren ’70-rotan-studentenkamer-gehalte en in feite pleeg ik enorme stijlbreuk door het ding mijn interieur binnen te slepen. Maar hij heeft zoiets gezelligs, iets Scandinavisch-achtigs. Dat Scandinavische- jaren ’70-rotan-gevoel is bij uitstek een gevoel dat bij de winter past, vind ik ook. Van de combinatie stickertjes, katten en een gebrek aan zonlicht gaat een mens blijkbaar gekke dingen doen. Dat belooft wat voor de komende maanden. Je bent alvast gewaarschuwd.
In Utrecht there’s this lighting shop with a cat often sleeping in its window. She sleeps among the lights, on top of a heater, which always makes me wonder what it is with cats and super hot sleeping spots. (our cat Molly for example, hates immediate sunlight on her body, but does like to sleep in the attic during Summer when it’s about 400 degrees there.) Anyway, I never bought anything there, until last week when I thrifted this wicker lamp in my home town that, as it turns out, comes from that shop in Utrecht. At least, that’s what the super vintage sticker that’s on it says. It’s not an item you’d typically find in my interior, but it has this cozy Scandinavian 70s dorm room-y feeling. Or, in my words: this super cozy winter-y feeling. One can make strange moves when she hasn’t seen the sun for weeks, so I’m curious what the rest of this dark season will make me bring home.
