Verstilling, wat een prachtig woord is dat toch. Misschien vind ik dat wel omdat mijn eigen hoofd nooit stil is. Er is altijd wel een antenne die aan staat. Of een tabblad dat nog open staat. Of er blijft midden in de nacht een plaat hangen op een bepaald refrein. Kon mijn hoofd maar eens verstillen.
Als het stil krijgen van je hoofd al een opgaaf is (en dat is het denk ik voor velen anno 2015), hoe vang je stilte, ingetogenheid en verstilling dan in een foto? En als dat lukt, zou je dan ook rust in jezelf vinden? Janneke Luursema heeft daar haar werk van gemaakt. En ja, daar gaat geregeld best een worsteling aan vooraf. We interviewden Janneke over haar prachtige foto’s van stillevens waarin licht, planten en bloemen (haar favoriete onderwerpen) bijna een gevoelsleven lijken te hebben. En waarin verstilling de boventoon voert.
– Foto’s Janneke Luursema. (Je vindt Janneke via @still_______ (7x underscore) op Instagram)
Ha Janneke! Je stillevens zijn zo subtiel en verstild dat het bijna banaal voelt om deze vraag te stellen. Maar, vertel eens iets over jezelf?
Ik ben fotograaf en woon in Amsterdam met mijn man en drie kinderen. Ik hou van de natuur, vintage keramiek en mid-century design. Ik geniet van de kleine dingen in het leven, het simpele, gewone, dagelijkse.
Mijn werk gaat over de relatie tussen mens en natuur, en over het concept ‘thuis’. Veel planten en interieur dus. Niks spectaculairs, maar een kalme esthetiek. Op mijn site kun je een overzicht zien van mijn werk: www.luursema.nl. Recentelijk ben ik begonnen met het blog www.thearrangement.nl. Het gaat over floral design (ahum, dat is dus ‘bloemschikken’ in het Nederlands) in de breedste zin van het woord, over vintage keramiek en #observingplants. Ja, klinkt gek, maar de term ‘observeren’ drukt een mate van rust en concentratie uit die je terugziet in mijn beeld.
Mijn andere blogs zijn: www.awayofseeing.nl en www.botanicstilllife.com Ik vind het leuk om een nieuw blog te starten en ben niet snel tevreden over het geheel. Vandaar dat het steeds anders en nieuw moet denk ik. A Way of Seeing gaat meer over mijn fotografie in het algemeen (een manier van kijken dus). Botanic Still Life is een ‘fotografisch schetsboek’ met als onderwerp (jawel!) planten.
Verder ben ik dol op Instagram je vindt me daar onder de naam: @still_______.
Stel, je was kunstschilder. Zou je jouw stillevens in dat geval liever vastleggen door middel van verf, of zou je alsnog voor je camera kiezen? En waarom?
Als ik goed kon schilderen zou ik dat zeker doen. Een schilderij is minder vluchtig dan een foto, dat spreekt mij aan.
Hoe vang je kalmte (in een foto) in een wereld die altijd maar doorraast?
Door middel van concentratie, focus.
Is de stilte die je in je foto’s vangt een noodzakelijk tegengewicht voor jouw karakter, of ben je – zogezegd – zo kalm als de sfeer in je foto’s?
Ik ben meestal niet kalm, maar nogal neurotisch. Ik zoek rust, of eigenlijk balans, dus eh….fotograferen is voor mij een ook vorm van therapie?
Waarom maakt de natuur je zo gelukkig?
De natuur leeft, verandert, gaat haar weg, gaat altijd rustig door. Alles op zijn tijd. Elk jaar een nieuwe lente, een nieuwe herfst. Het is geruststellend. The circle of life, de wisseling van de seizoenen. Bloei en verval, alles met zijn eigen schoonheid. Het wonder van leven.
Wat trekt je zo aan in de stillevens van Georgo Morandi?
Toen ik nog niet zo lang op Instagram zat, kreeg ik een paar keer kort achter elkaar, van verschillende mensen, te horen dat mijn foto hen aan het werk van Morandi deed denken. Ik had nog nooit van de beste man gehoord, en na even googlen was ik………teleurgesteld. Net niet beledigd, eigenlijk. Wat een slome opstelling van vaasjes deed die man!
Maar zijn schilderijen bleven in mijn hoofd hangen, er was toch iets wat me raakte. Een soort onbeholpenheid die zijn groepjes objecten uitstralen. Schutterig, opgelaten misschien. Dit gaat over meer dan mooi of niet mooi, het is een gevoel wat overgebracht wordt, ‘the inner life of objects’. Ik heb er een blogpost over geschreven dat je hier kan lezen.
Wat is je favoriete plant?
Ik hou van alle, en in het bijzonder van eigenwijze planten.
Laten we het ook over iets lichtvoetigers hebben. Wat voor soort spullen doen je hart sneller kloppen en neem je dus mee naar huis bij een kringloopbezoek?
Een paar jaar geleden leek het me leuk een Etsy shop te openen. Die is er gekomen, maar helaas staat er niets in. Welgeteld 1 verkoop heb ik behaald. Het listen van de items bleek zoveel tijd te kosten dat ik het hele project op een zijspoor heb gezet. De vintage treasures die in de shop zouden moeten staan, liggen nu onder het bed van mijn oudste zoon (negen verhuisdozen) en staan in de kamer van mijn dochter (vijf stellingkasten, sorry Tessel!). Maar als ik ooit tijd over heb, kan het een prachtig, goedgevuld winkeltje worden.
Ik wil maar zeggen, het is niet de bedoeling dat ik nog meer dingen mee neem van de kringloop. Het is hier vol. Bovendien houd ik erg van lege ruimtes (lekker rustig) en ben ik zeer geïnspireerd geraakt door het boek van Marie Kondo (“The life-changing magic of tidying up“). Does it spark joy? Zo niet, dan is er geen plaats voor in mijn huis. Tot zover de theorie, want ik vind het nog steeds heerlijk om rond te kijken in kringloop winkels, en ‘berkenbast’ keramiek, Ravelli, ADCO, Mobach etc. kan ik echt niet laten liggen. That does spark a lot of joy! Gelukkig zie je dat in Amsterdam nog maar zelden, de kringloop winkels hier zijn bedroevend.
Wat is jouw beste fotografietip aan onze lezers?
Veel doen, kritisch naar jouw eigen werk kijken (wat maakt het uniek) en het werk van anderen analyseren. Wat maakt een foto mooi? Wat doet het licht, let op de achtergrond, is er genoeg – maar niet teveel – evenwicht in de compositie? En verder: gewoon lekker bezig zijn, doe het op je eigen manier, alles mag, niets moet. Ook hier is denk ik de vraag de vraag op zijn plaats: does it spark joy? Dat vind ik het belangrijkste: geniet er van!
