Toen het er op begon te lijken dat alle hertenbeeldjes al ‘gekringloopt’ waren en ik de hoop om er zelf een te vinden al bijna had opgegeven, vond ik daar De Ene (Prachtige!) in een Deense kringloop.
When it seemed that all the beautiful deer figurines already had been thrifted by other people and I almost gave up hope to find one myself, I bumped into the Perfect One in a Danish thriftshop.
Misschien moet ik de immense populariteit van tweedehands (winkelen) de schuld geven, feit is dat mijn scope in de kringloop is veranderd van ‘extreem goedkoop en zeldzaam vintage’ naar ‘extreem goedkoop en grappig spul, leeftijd en mate van zeldzaamheid geen bezwaar zolang het me maar aan het lachen maakt’. Of iets in die sfeer. Het is, kortom, de enige verklaring voor het feit dat ik recent thuiskwam met een keramische olifant met spiegel op zijn buik. Ik hoor je nu denken: “Waarom zou je in hemelsnaam voor zo’n ding vallen?!” Tja… Ik vind hem zo lief kijken. En die spiegel is toch best een vondst. Zo maken ze spiegels niet meer tegenwoordig. Deze olifant valt ook een beetje in de categorie ‘plastic zwanenbloempot‘, ‘Jonathan Adler rip-off‘ en ‘plastic prêt-à-porter speelhuisje‘. Dus welbeschouwd is het dus helemaal niet zo gek dat ie mee mocht! Nog een fijne conclusie: om deze reden blijft het zoeken tussen oude meuk leuk. Je hoeft alleen maar je spelregels aan te passen en je hebt weer net zoveel plezier als je had in de afgelopen jaren!
Maybe I have to blame the immense popularity of second hand shops (and shopping) for it, but since utter fabulous (cheap) vintage finds are hard to find these days, my thrifting scope has moved from ‘utterly rare, cheap and very vintage’ to ‘utterly quirky, cheap finds no matter how common, old or new as long as they make me smile in some kind of way’. Or something like that. It is, in short, the only explanation I have for coming home with a ceramic elephant with a mirror in his belly and be happy about it too. Of course I can hear you think “Why on earth did you fall for this 80s elephant, woman?!” now. Well, I liked his facial expression. And secretly also the fact that there’s a mirror on his tummy. They don’t make ‘em like that anymore these days. This elephant can also be categorised in the series ‘plastic swan planter‘, ‘Jonathan Adler rip-off‘ and ‘plastic prêt-à-porter playing house‘. All of a sudden it isn’t that strange that I took it home! And it’s the reason why I still love to thrift. I just changed my rules and I’m having as much fun with thrifting as a decade ago!
ステンドグラス 鶴 インテリア スタンドランプ 花鳥