Berichten

Call me Bubbles, darling

/6 Reacties/in , , , /door

Call me Bubbles, darling - Oh Marie!
Afgelopen dinsdag had ik de eer de allereerste IG stories te maken voor vtwonen. Ik nam vtwonenvolgers een dag lang mee langs mijn favoriete kringlopen (nou ja, langs twee adressen van mijn ellenlange lijstje, meer tijd was er niet!), gaf kringlooptips, liet zien wat ik vond en hoe ik die items vervolgens thuis afstylede. Ik vond nogal veel, meer dan ik normaal gesproken doe zelfs, maar dat hing vast samen met één van de tips die ik gaf, maar zelf nooit naleef: plan je bezoek zo vroeg mogelijk op de dag.

Ongelofelijk dat ik nog getwijfeld heb over de aanschaf van deze vaas. Hij was behoorlijk prijzig (€ 8,50) en behoorlijk lelijk (kijk hier maar eens hoe hij er eerst uitzag), hij blijkt door te slaan (bummer), maar mán wat heeft hij een goede vorm. Recent ontdekte ik de spuitverf van Edding (onder andere te koop bij Pipoos en verkrijgbaar in alle kleuren van de regenboog, ik ga nog eens een bloemlezing schrijven over dat spul, oh nee dat doe ik nu al! En nee, ik word niet betaald om dit te schrijven. Zo goed is die verf, dat ik dat gewoon onbetaald doe. Nee hoor, je hebt het haakje sluiten niet gemist, dit is gewoon een hele lange terzijde), die direct dekt en dat voor de geweldige prijs van € 10,-. De vaas lijkt met zijn bubbelvorm jarenlang gewacht te hebben om uiteindelijk bij het blauwe Fou de Feu vaasje – dat ik die ochtend ook vond – gevoegd te worden. (Is het woord ‘bubbel’ of ‘bubble’ voor jou ook voorgoed verpest door Little Britain?)

Call me Bubbles, darling - Oh Marie!
Zag je trouwens het nieuwe logo bovenaan de pagina al? Met de veranderingen die ik afgelopen zomer op dit blog doorvoerde, vond ik het ook tijd voor een nieuw logo. Ruth Hengeveld gaf het oorspronkelijke logo, ontworpen door Casper Boot, een nieuwe jas. Ik geloof dat ze de spijker niet beter op z’n kop had kunnen slaan, mijn logo was nog nooit zo persoonlijk. Als ze alleen Molly met dat ballonnetje had opgeleverd was ik al verkocht geweest trouwens, want hoe schattig is dat?

Fijn weekend!

Last Tuesday I had the honour of making the first IG story ever for Dutch interior magazine vtwonen. I took their followers on a trip to my favourite thriftshops, gave them thrifting tips, showed them what treasures I dug up and how I integrated those finds into my interior. Among other things, I thrifted this vase that was pretty ugly before I spraypainted it (with this fabulous paint). It fits the blue Fou de Feu vase I also thrifted perfectly, it’s almost like they’ve been waiting to finally be united at our dinner table.

Oh and before I forget: did you see the beautiful (and super personal) new logo Ruth Hengeveld designed for me?

Have a happy weekend, dear all!

The only deer in the village

/8 Reacties/in , /door

The only deer in the village - Planet Fur
The only deer in the village - Planet Fur

Toen het er op begon te lijken dat alle hertenbeeldjes al ‘gekringloopt’ waren en ik de hoop om er zelf een te vinden al bijna had opgegeven, vond ik daar De Ene (Prachtige!) in een Deense kringloop.

When it seemed that all the beautiful deer figurines already had been thrifted by other people and I almost gave up hope to find one myself, I bumped into the Perfect One in a Danish thriftshop.

The only deer in the village - Planet Fur

Tied

/7 Reacties/in , /door

Tied

Vroeger kende ik een jongen die een soort ontwikkelachterstand had en daarom een lidmaatschap had op de Speel-o-theek: een plek waar je het meest fantastische speelgoed kon lenen waar ook een specifieke didactische gedachte achter zat. De Speel-o-theek was gevestigd in een scharrig pandje, waar ook protheses verkocht werden. Het was wel duidelijk: de Speel-o-theek was de prothese afdeling voor kinderen met een stempeltje. Ik ben één keer in dat pand geweest en wist één ding zeker: ik wilde ook een stempeltje. Als kind was je immers snel uitgekeken op je eigen speelgoed en de gedachte dat je op gezette tijden je speelgoed mocht inruilen voor nieuw speelgoed, was een droom die waarheid werd. Geen idee of het hele concept nog bestaat (het lijkt me iets dat direct is wegbezuinigd zodra Den Haag de kans kreeg), maar ik moet nog weleens denken aan die Speel-o-theek.

Bij de kringloop kwam ik deze schoen tegen. Je kan er, simpelweg, veters mee leren strikken. Ik vind het een typisch gevalletje van Speel-o-theek, want waarom zou je geen strikken kunnen leren maken op je eigen schoenen? Of, als je nog klittenband hebt, op de schoenen van je vader/moeder/broers/zussen? Wat de didactische gedachte achter deze schoen ook is, ik vind hem een hoge esthetische waarde hebben. Heb ik, na al die jaren, toch nog een beetje Speel-o-theek in mijn leven gekregen.

When I was young, I knew this boy who had some kind of a learning disability and therefore had a subscription for the Speel-o-theek: a place where you could hire toys that had a specific didactic purpose as well. The Speel-o-theek was based in a shabby building together with a shop where prosthesis were sold. Apparantly, back then the Speel-o-theek was the prosthesis shop for children ‘with a label’. I visited the Speel-o-theek once when I was little and knew one thing for certain: I wanted to be a child with a label too. After all, as a child you were easily bored with your own toys and the thought of exchanging them every now and then for new ones sounded like a child’s dream come true. I have no idea if the whole concept of Speel-o-theek still exists (it sounds like one of those projects that’s been cancelled as soon as the Dutch government needed to cut budgets), but once in a while I still think about it.

Recently I found this shoe at a second hand store. It’s probably designed to learn children how to lace their shoes and I think it’s a typical case of Speel-o-theek. Because why not just learn how to tie your shoes on your own shoes, or, in case you have Velcro’s, on your dad’s, mum’s, brother’s or sister’s shoes? Whatever didactic thought there was behind this wooden one, I just think it has a great aesthetic value. And on top of that, after all those years, I finally have that piece of Speel-o-theek in my life.