Berichten

Clean slate

/0 Reacties/in , , , /door


Ik hou van kerst, maar decoraties en stillevens hebben voor mij een maximale houdbaarheidsdatum. Na 25 dagen ben ik ze spuugzat. No rest for the wicked. Ik hou van ons januari huis: opgeruimd en leeg.

We schoven Jet’s bedje uit (wist je dat het vinden van de juiste maat dekbed nog helemaal geen sinecure is?), ze slaapt nu letterlijk en figuurlijk onder een berg Nijntjes en onder haar eigen maan. Want hoe geweldig is het dat je, als fan van de maan, nu ook een eigen maan op je kamer hebt?

Ik installeerde de Bulbo lamp die ik voor mijn verjaardag kreeg (wat een geniaal concept), we hingen een Pivot op in de keuken en ik shuffelde zoals vanouds de stillevens in huis.

Januari begint voor mij de zondag van het jaar te worden: naarmate ik ouder word, ga ik die maand steeds meer waarderen. Er is weer wat ruimte in de agenda, lucht in mijn hoofd en huis. Tijd om soms zowaar eens even niets te doen. Om gewoon thuis te zijn zonder verplichtingen of ellenlange to do lijstjes. Happy days!


Januari at last. All the Christmas decor is back in the attic, we start with a clean slate. I love our empty and clean Januari home. Now that I’m getting older I start to love January in general, when my schedule is less crazy, when there’s sometimes even time to do nothing in particular. We extended our little girl’s bed and installed her Zilverblauw moon (she loves the real moon and her ‘own moon’ as she calls it). I also installed my birthday present: a Bulbo light. We mounted a Pivot in our kitchen and I shuffled around some still lives. All is well. 

Een getoeëerde biker op een bloemschikcursus

/4 Reacties/in , , /door


Ken je dat? Dat je naar een kringloop gaat, daar iets ziet liggen, het niet direct meeneemt en dat het vervolgens weg is? Ik speel graag dit Russisch roulette-achtige spelletje in de kringloop. Nou ja, graag…op de een of andere manier overkomt het me nogal eens. Soms twijfel ik namelijk of ik een item mee moet nemen en dan laat ik het lot de afloop bepalen.

Hetzelfde overkwam me met dit hangbloempotje. Ik viel op zijn kleur, maar de vorm vond ik…twijfelachtig. Tot ik hem, toen ik nog eens terugliep naar het schap waar hij lag, niet meer terug kon vinden. Toen brak het zweet me toch een beetje uit. Ik kon me namelijk niet voorstellen dat er nog iemand anders in die kringloop rondliep met dezelfde twijfelachtige smaak als ik. Nou, dat was dus ook zeker niet het geval, want ik keek gewoon niet goed. Hij lag er nog.


Ik zag wat in die gekke groen-bruine kleur. Sowieso hou ik heel erg van keramiek met een matte afwerking. Dat is nu mode, maar jaren geleden was het dat ook. En dan ook nog in de meest bizarre kleurstellingen. Zo ben ik in het bezit van een bloempotje in de kleur Denim Drift. Toen het nog geen Denim Drift heette, maar gewoon vergrijsd blauw. Of beter nog: “obscure mix van blauwtinten”. Want aan obscure kleurmixen deed men veelvuldig in de jaren ’70.

Gelukkig tegenwoordig dus ook weer. En ik hou daarvan. Omdat vreemde, gesatureerde kleuren het zo goed doen bij pastels. Ze halen het schattige van pastels af. Ze zorgen ervoor dat je huis er niet als een goedkope, maar als een interessante snoepwinkel uitziet, zogezegd. Pastels gecombineerd met zwart, bruin, donkergroen of wijnrood zou je kunnen vergelijken met een bloemenoma die stiekem van heavy metal houdt. Of juist een heavy metal fan die van bloemschikken houdt.

Ik gaf het hangpotje een (verbeterd) uiterlijk door hem met nieuw paracord op te hangen en er blankhouten kralen aan te rijgen. Het paracord kocht ik ooit eens bij Action, maar het is ook in alle soorten en maten op internet te koop. De kralen koop je onder meer bij Pipoos, maar ik vond eens een lading bij de kringloop.


Op mijn werkkamer staat een bruin mokje dat ik tijdens een kringlooprondje met Marij vond. Marij heeft iets waar ik van droom, maar wat in mijn geval nooit van de grond zou komen: een webwinkel in vintage. Als je het nu hebt over het combineren van pastels met donkere kleuren, dan moet je bij Marij zijn. Zij doet dat als geen ander.

Het bruine mokje is handgemaakt en heeft een kleur bruin die niet op beeld te vatten is. Ik zou het beschrijven als pastelbruin, als er al zoiets bestaat. Prachtig. Hij zorgt voor de perfecte vleug heavy metal in mijn snoepwinkel. Als een zwaar getatoeëerde biker in ZZ top stijl op een bloemschikcursus.

Last week I thrifted this hanging planter and the cute brown mug. The color of these items take off the sugar sweet edges of pastels and make a pastel coloured interior look less like a cheap candyshop. In my humble opinion, that is. Black, brown, burgundy and dark green combined with pastels are like a sweet old grandmother that secretly likes heavy metal. Or like a heavy metal fan that attents a flower arranging course. They make an interesting, edgy combination.

I also have a weak spot for ceramics in matte, obscure colours and lucky for me, thriftshops are cramped with weird coloured ceramics from the 70s. If you’re looking for more inspiration on this matter, make sure to take a peek at my friend Marij’s webshop in vintage. She’s the queen of combining pastels with dark, saturated colours. 

Giddy up!

/2 Reacties/in , , , /door

Giddy up, Rainbow! - Oh Marie!

Bij de manege waar ik jaren geleden reed, stonden de paarden op eenzame hoogte. Niet dat ik me had ingeschreven bij een manege op Mount Everest, maar laat ik het zo zeggen: als je advocaat je belang net zo goed verdedigde als die manegehoudster dat van haar paarden, dan zat je qua vrijspraak gebeiteld. En sinds paarden niet kunnen zeggen wat ze willen of nodig hebben (al zijn ze bijzonder goed in het uitzenden van bepaalde signalen), was ik het helemaal eens met die diervriendelijke verdeling. 

Giddy up, Rainbow! - Oh Marie!

Ze keken bij de manege om die reden goed of een ruiter bij een paard paste. Omdat ik niet bepaald een Amazone was, reed ik meestal op Buffalo. Buffalo was een Tinker, een fors gebouwd paard (bigboned, not fat) met grote sokken, een roze neus, lange manen en zwarte en witte vlekken. (Een soort Hidalgo, mocht je de film gezien hebben.) Buffalo was een grote lieverd en ook een grote dondersteen. Hij voelde, zodra ik op zijn rug zat, of ik een redelijke of slechte dag had (daartussen fluctueerde mijn vaardigheden) en soms stond ik minutenlang te proberen hem aan het lopen te krijgen, terwijl de rest van mijn klasje al lang aan het warmlopen was. Áls hij dan ging lopen, was dat omdat hij daar zin in had, niet omdat ik hem zo goed aanspoorde. Een soort walk of shame, inderdaad. Voor mij. Ik ging er nog meer door van hem houden. Ik herkende iets van mezelf in Buffalo, denk ik.

Giddy up, Rainbow! - Oh Marie!
Na het poetsen of afzadelen stond ik vaak nog zijn lieve roze neusje te aaien, of hem achter zijn oren te kriebelen. Hij vond het allemaal prima. Buffalo was dan wel niet mijn eigen paard en mijn liefde voor hem was zeker niet exclusief, maar op die momenten voelde hij toch een beetje als mijn hoogsteigen verzorgpaard. Dus zo werd ik, toen het al lang niet cool meer was om dat te ambiëren, toch nog een soort Penny-meisje.

Het is een lange aanloop, maar mijn herinnering aan Buffalo deed me dit handgemaakte houten paardje van de kringloop meenemen. Op zijn rug staat ‘H. 27-11-’68’. Of het nu een eindexamenwerkstuk is geweest, of een eerbetoon aan iemand’s verzorgpony, maakt natuurlijk niet uit. Hij herinnert mij aan die tijd waarin ik nooit een Amazone werd, maar wel vriendschap voor het leven sloot met paarden. Al dan niet van de kringloop.

How this thrifted horse reminds me of my horse riding days and of my favourite riding school horse called Buffalo.

Salonfähig

/0 Reacties/in , , , , /door

Lelijke lamp - Oh Marie!
Nee, ik ben niet gek geworden. Niet gekker dan ik al ben. Maar schrok jij ook zo van deze lamp? Ja hè? Hij is lélijk hè? Weet je waarom ik op hem viel? Om dat geschulpte randje aan zijn dekseltje. Ik ben gek op zulke randjes. Vandaar dat onze hal er ook uitziet als een ijscokraam. Waar je dan weer geen ijs kopen kan. (Als ik een echte ijscokraam in mijn hal had staan, ging ik écht niet voor die ijsjes betalen trouwens. Dan werd het zo’n sundae automaat waar ik ieder uur ijs ging tappen. Maar dat terzijde.)

Lelijke lamp - Oh Marie!

Die golfjes deden me stoppen bij deze lelijke lamp. En het feit dat de lamp deels van koper is. Het glimt zo mooi warm. En het past zo mooi bij roze, ook. Ik realiseerde me dat deze wanstaltige lamp, die in zijn huidige vorm niet zou misstaan in de kerkers van Zwadderich, gemakkelijk omgetoverd kon worden tot iets mooiers. (Of, minder lelijks – want over smaak valt te twisten.)

Lelijke lamp - Oh Marie!
Ik verwijderde de ketting, het metalen lint en het glas. Het snoer verving ik door koperkleurig strijkijzersnoer. Verder poetste ik het koper met HG koper glans polish. (Dikke tip als je iets van koper hebt en je rustig wordt van het poetsen van spullen: koper gaat geweldig glimmen van dat spulletje. Als je je afvraagt hoe ik aan al die kopergerelateerde spullen kom, we hebben op de nieuwe werkkamer van mijn Lief de koperen Lloop van Vij5 hangen die, toen we hem kochten, meerdere malen te grazen was genomen door een schoonmaker met een vieze zeem.)

Lelijke lamp - Oh Marie!
Zonder al dat beslag blijft er een prachtige, lieve lamp over. Nu nog een mooi plekje voor hem zoeken. Of natuurlijk toch gewoon die ijssalon beginnen.

I deconstructed this super ugly thrifted lamp that, in its old shape, wouldn’t go amiss in the dungeons of Slytherin. I really like the scalloped edges of the hood, the reason why I bought it in the first place. I removed the glass and the steel chains, polished the copper hood and replaced the plain cord with copper coloured cord. Don’t you just love how it turned out?

Bewaren

Het onmogelijke mogelijk gemaakt – stylen met Keulse potten

/5 Reacties/in , , , , /door

Vintage styling Keulse potten - Oh Marie!
De Keulse pot. Je ziet hem hier rechts in zijn meest voorkomende gedaante. Met van die lekker truttige bloempjes erin.

Ik blijf er ver van. Sterker nog, ik loop nog net niet gillend weg als ik ze in de kringloop zie staan. Ik associeer ze met popperige, beige (dank Suzanne, voor deze prachtuitdrukking) interieurs. Met van die vensterbanken die volgepakt staan met een Zeer Eclectische Mix aan bloempotten. Ik ben persoonlijk niet vies van een beetje eclectisch (integendeel), maar je kan er ook in doorslaan. Absolute horror is het als het hele geheel ook nog op een groen gemarmerde vensterbank staat. Ook met een vensterbank van groen marmer is niets mis, maar de optelsom van dit alles doet me gillend wegrennen.

In grote lijnen gaan dit soort gedachten door mijn hoofd als ik Keulse potten zie.

Vintage styling Keulse potten - Oh Marie!
Keulse potten vervulden eeuwenlang een belangrijke functie. Ze werden gebruikt voor het inmaken van voedsel. Omdat ze van binnen geglazuurd zijn, bleef de smaak van het ingemaakte voedsel behouden. Het is maar goed dat ik niet in die eeuwen leefde, want ik hou niet van opgewarmd voedsel. En ook niet van ingemaakt voedsel. Of gefermenteerd voedsel. Of restjes. Ik ben een grote zeikerd wat dat betreft, maar dat is weer een andere blogpost. Wist je trouwens dat Piggelmee in een Keulse pot woonde? Die van die tovervis? Dat is ook een andere blogpost. Ik zit nooit verlegen om gespreksstof, zoals je merkt. Ook niet om zijweggetjes, trouwens.

Vintage styling Keulse potten - Oh Marie!
Maar, genoeg gebrabbeld. Er staan toch echt Keulse potten op deze foto’s. Ik besloot mijn Keulse potten angst diep in de ogen te kijken om te kijken of er nu echt niet iets mee te maken viel, stijltechnisch gezien dan. Ik toog naar de kringloop voor een Keulsepotzoeksessie.

Je hoeft in de kringloop niet lang te zoeken naar Keulse potten. Ze staan er in alle soorten en maten (kleuren niet, want ze zijn altijd grijs met blauw). Voor een item dat in mijn ogen ontzettend niet-courant is, zijn Keulse potten verrassend duur. Ik heb er een heleboel laten staan. Het ging me wat ver om voor iets waar ik braakneigingen van krijg, ook nog eens € 7,50 neer te tellen. Zelfs een erelid van hoarders anonymous heeft zijn grenzen.

Uiteindelijk vond ik twee exemplaren die langs mijn zeer strenge toelatingseisen kwamen. Zo wilde ik potten zonder oortjes (hoe lief dat ook klinkt, die trek ik echt niet) en zonder al teveel andere tierelantijntjes.

Vintage styling Keulse potten - Oh Marie!
De crux is ten eerste om de Keulse pot, net als dat groepje rotjongens op school vroeger, weg te halen van andere Keulse potten. Daar knappen ze al een stuk van op. (Die jongens trouwens ook.) Gebruik er één, hooguit twee, en zet er een amaryllis in. Of een modern vetplantje. Of een schijnasperge, mijn allerliefste lievelingsplant van dit moment. Gecombineerd met een cactus wordt het weer zo’n massief geheel, dus die zou ik vermijden. (Maar hé: dat is ook maar een mening natuurlijk. Ik hou ook niet van opgewarmd eten, dus luister vooral niet naar mij.) Gecombineerd met blauw, rood en geel krijgen ze iets fris, met pastels werken ze ook verrassend goed.

Verwijder verder alles wat ook maar naar ouderwets riekt en je Keulse pot is ineens salonfähig geworden.

Vintage styling Keulse potten - Oh Marie!
Ik geef zelfs toe: ik vind de Keulse pot op deze wijze zo leuk dat ik hem nog steeds heb staan.

Mocht je dus in de kringloop lopen, koop hebben, niks kunnen vinden en ontdekken dat de Keulse potten vriendelijk geprijsd zijn…grijp dan je kans. Je zou zomaar iets mee naar huis kunnen nemen dat net zo houdbaar is als ingemaakt voedsel.

(Vind je het leuk om ook aan de slag te gaan met fotografie en styling? Op 15 april 2016 geef ik weer een minicursus productstyling en fotografie bij Immer Urlaub in Utrecht! Je leest er hier meer over. Vragen? Mail me gerust op info[at]ohmarie.nl.)