Berichten

There’s something about Alain

/1 Reactie/in , /door

Alain Grée - Planet Fur
Mijn hart maakt nog altijd een sprongetje als ik een vintage exemplaar van een door Alain Grée geïllustreerd boek vind. Misschien komt het door onze tijdgeest (in tijden van crisis vinden we immers dat het leven vroeger een stuk beter was, ook al hebben die tijden ons regelrecht in onze huidige crisis doen belanden), maar Alain Grée’s boeken en illustraties zijn weer helemaal terug. Wat het vinden van een vintage exemplaar extra begeerlijk maakt.

Wat vroeger zeker beter was, is de kennis van kinderen wat betreft hun voedsel en waar het vandaan komt. Tenminste, als ik de landelijke media moet geloven. Er schijnen kinderen in dit land rond te lopen die denken dat hamburgers aan de bomen groeien en dat broccoli in een fabriek wordt gemaakt. Of dit nu schromelijk overdreven is of niet, als je een kind thuis hebt rondlopen die al maanden zeurt om een hamburgerboom, moet je hem of haar zeker deze nieuwe uitgave van Alain Grée cadeau doen. Bijkomend voordeel daarvan is dat je niet alle lokale kringlopen meer af hoeft voor een vintage exemplaar. Dat je kan stoppen met die zoektocht naar hamburgerboomzaad. Én dat de omslag van deze nieuwe uitgave een poster is. De boeken (vooralsnog de titels ‘natuur’ en ‘vervoer’) worden uitgegeven door Uitgeverij Gottmer. Nog één leuke tip: het Rijksmuseum verkoopt – in een exclusieve samenwerking met Anne-Claire Petit – gehaakte knuffels van Alain Grée’s karakters. Je kan ze hier bekijken.

Benieuwd naar al mijn andere favoriete kinderboeken? Klik dan hier.

My heart makes a little jump of joy when I bump into a vintage example of Alain Grée’s work. It might have something to do with our current ‘Zeitgeist’ that Alain is popular again. Because in a crisis, everything seemed better in the old days. But then again, the crisis started because of what we did in the old days, didn’t it? But I’m drifting off the subject.

For those who are in search of a vintage book of Alain Grée but can’t seem to find one, I have good news. His old books are republished again. The new books even have a better feature that the old ones don’t have: the reverse of the jacket has been printed to be used as a wall poster. How cool is that? There a loads of different republished titles available in English, as you can see here. Another nice Alain related thing I discovered on my internet searches: crochet goddess Anne-Claire Petit designed Alain Grée dolls exclusively for the Rijksmuseum. The best excuse ever to visit Amsterdam sometime!

Curious of my other favourite books? Take a peek here.

Alain Grée - Planet Fur
Alain Grée - Planet Fur
Alain Grée - Planet Fur

About a the only clown I do not hate

/2 Reacties/in , , /door

Clown - Quentin Blake - Planet Fur
Mijn liefde voor kinderboeken is redelijk onstopbaar geworden sinds ons kleine meisje geboren is. Jet heeft al een verzameling (prenten)boeken waar ze zoet mee zal zijn tot ze alleen nog maar geïnteresseerd is in jongens, brommers en disco’s. (Jeetje, noem je dat nog zo? Ik klink nu al ouderwets!)

‘Het Clowntje’ heb ik al een hele tijd in mijn bezit, het stamt uit de tijd dat De Slegte nog goede zaken deed (zó lang geleden). De geluksvogel (ook al zo’n vintage woord) die dit boek mocht vertalen had een extreem relaxte dag aangezien de titel alle tekst is die het boek bevat. In het Engels heet het boek ‘Clown’ en ja, ik bezit beide versies en ja, zo mooi vind ik het dus. Bijkomend voordeel is nu dat, zodra onze dochter in een boekenslopende peuter is veranderd, ik altijd nog een onbeschadigd exemplaar in mijn collectie heb.

Het boek gaat dus over een clown (joh!) en laat het nu het geval zijn dat ik clowns haat. Tenzij ze getekend zijn door Quentin Blake, de man die onder andere de boeken van die andere held, Roald Dahl, illustreerde. Quentin Blake’s werk hoort op een voetstuk, niet tussen de ramsj. Als ik iets van hem tegenkom in de kringloop, neem ik het daarom mee.

‘Het Clowntje’ gaat over een clown die samen met zijn andere (speelgoed) vrienden bij het grofvuil wordt gezet. Hij weet uit de afvalbak te komen en gaat op zoek naar iemand die hem kan helpen zijn vrienden te redden, maar helaas luistert er in eerste instantie niemand naar hem. Uiteindelijk wel, gelukkig. Nog steeds raak ik een beetje ontroerd als ik het boek doorkijk, zelfs nu ik niet meer geloof dat knuffeldieren leven (al zal je mij nooit mijn oude knuffels naar de kringloop zien brengen, ik zou niet kunnen leven met het schuldgevoel). Ik kan de wanhoop van het clowntje bijna voelen en iedere keer ben ik weer opgelucht dat hij uiteindelijk zijn vrienden redden kan. Als je dat gevoel bij een 32-jarige kan oproepen, dan versta je naar mijn mening je vak. Het Clowntje is de reden waarom ik nooit meer rustig langs de bakken met knuffeldieren in de kringloop kan lopen zonder het gevoel te moeten onderdrukken dat ik ze allemaal redden moet.

Het boek is nog steeds te koop via Bol.com en Amazon. Benieuwd naar al mijn andere favoriete kinderboeken? Klik dan hier.

It’s been a while since I discussed a (vintage) children’s book with you guys, so here’s another gem I’d like to share with you.

This must have been the easiest book to translate since it only contains one word and that’s its title. The translator of this book must have had an awfully relaxed day when he took this job. I actually own the English and Dutch version of this book because I love it so much. And since we have a baby girl that one day will turn into a book rampaging toddler, I’ll always have a spare one in my collection.

So, what is it about then? About a clown (hey, that’s a surprise. NOT). And boy, I hate clowns. But not this one. If somebody can make me love a clown, he or she is very good at his job. And Quentin Blake is, people. He may be known best for illustrating books written by Roald Dahl, but he did a lot of other books too so when I bump into his work in a thriftshop I always take it home.

So, Clown is about a clown. In short: clown and his toy friends are thrown into a dumpster, he manages to get out and then tries to find someone to take care of his friends, but no one listens. Eventually of course someone does, fortunately. Until this day I’m still touched by this story, even though I don’t believe my toys are alive anymore. (You still won’t see me throwing around or throw away my old, cuddly childhood friends though – you can never be too sure!) I can almost feel the clown’s desperation and every time I flip through the book I’m relieved when he eventually finds someone who helps him rescue his friends. This book might be the reason why I will always walk pass the cuddly toys section in a thriftshop and feel like I have to rescue them all.

It is still available at Amazon. Curious of my other favourite books? Take a peek here.

Clown - Quentin Blake - Planet Fur

London Loot and The imperfect baby

/2 Reacties/in /door

London loot and the Imperfec
Ik hou ontzettend van de collectie(s) van Donna Wilson, maar ik vind het ook zo duuuur. Voor krenten en andere financieel-gemankeerde mensen zoals ik organiseerde Donna Wilson een tijdje geleden een sample sale, waar je voor veel lievere prijzen spullen uit haar collectie kopen kon. Afgekeurde spullen, niet winkelwaardig, met foutjes, werd er expliciet bij vermeld. Ik ben gek op dingen met foutjes, zéker als ze goedkoper zijn (alhoewel ik geen enkel foutje heb kunnen ontdekken aan de aangeschafte spullen) en ging, bij hoge uitzondering (ik word altijd zo onrustig van tijdelijke collecties waar je dan voor op een bepaalde tijd op een website moet zijn), zitten voor Donna’s sample sale. Ik kocht o.a. een ‘Imperfect Baby’ bordje wat niet de officiële naam ervan blijkt te zijn, maar wat ik eigenlijk best een goeie naam vind voor die verder-niet-bepaald-natuurgetrouw-getekende-baby. Daarom viel ik er ook op!

Over financieel-gemankeerd gesproken: dan moet je naar Londen afreizen. Ik begrijp wel waarom de Engelsen niet mee willen doen aan de Euro..de laatste keer dat de koers van de Pond gunstig was, was nog in de tijd van de gulden. Sprak oma ernstig. Ondanks dat is het natuurlijk een fantastische stad en zijn we er geheel vrijwillig naartoe gegaan (mocht je je zorgen gaan maken). In Notting Hill ontdekte ik een FARA charity shop, een winkel waar ze tweedehands kinderkleding en -speelgoed verkopen voor het goede doel. Bekijk hun website voor alle adressen, ze hebben een enorme hoeveelheid locaties door heel Londen en verkopen ook kleding voor volwassenen. Ik vind het echt een aanrader en je helpt er met je aankopen de minderbedeelden op deze aarde mee (want, wat loop ik te zeuren over geld, waar elders in Europa kinderen niet eens een dak boven hun hoofd hebben).

Bij SCP (ook in Notting Hill) verkochten ze zowaar de versie van Alice in Wonderland (daar heb je d’r weer ;-)) geïllustreerd door Tove Jansson. Ik pinde ‘m eeuwen geleden al op mijn Alice in Wonderland Pinterest bord met de gedachte dat het boekje heel vintage en heel erg niet-verkrijgbaar was. Ik geloof, toen ik ‘m uit het rek pakte, dat ik iets mompelde in de sfeer van “Ik dacht dat dat een urban legend was!”, tot hilariteit van mijn Lief. Mocht je ‘m ook willen bezitten, hij is uitgebracht bij Tate Publishing onder ISBN nummer 978-1-85437-957-3. Voor een andere exotische boekenhemel móet je naar JP books vlakbij Chinatown. Een boekenwinkel tot de nok gevuld met Japanse boeken. Alleen rondkijken is al een feestje…maar mocht je nog niet failliet zijn, dan kan je jezelf wellicht wat moois cadeau doen!

About Donna Wilson’s recent sample sale where I bought an ‘Imperfect Baby’ plate and about our trip to London (and the loot I took home, oh yeah!).

Alice in Wonderland - illustrated by Tove Jansson

Babar’s travels

/3 Reacties/in , , /door

Babar Deens

Toen ik deze Deense (gekleurde) versie van Babar in de kringloop in Denemarken vond, bedacht ik me dat ik in een grijs verleden al twee héle vintage exemplaren van Babar kocht. Wat me toen en nu weer opviel was de tijdloosheid van de tekeningen. Je zou niet denken dat veel van De Brunhoff’s illustraties al ruim 80 jaar oud zijn. Prachtig.

Alle vintage kinderboeken bekijken?  Klik hier!

When I found the (coloured) version of Babar in a thriftshop in Denmark, I remembered that I bought two very vintage examples of Babar already ages ago. What struck me then (and now again) is the timelessness of De Brunhoff’s drawings. It’s hard to imagine that they’re about 80 years old. Beautiful.

Want to see all the other vintage children’s books I wrote about? Look here!

De reis van Babar
De reis van Babar

Le Petit Nicolas

/4 Reacties/in , , /door

Petit Nicolas

Petit Nicolas

“…Over Alfons, die je niet zo vaak een klap kunt geven als je wel zou willen omdat hij een bril draagt…”

Ik leerde Le Petit Nicolas of De Kleine Nicolaas kennen op het voortgezet onderwijs, tijdens de lessen Frans. De avonturen – beleefd door de ogen van lagereschooljongen Nicolaas – zijn hilarisch, de tekeningen zo mogelijk nóg grappiger (alleen al het gezicht van het jongetje in bed op de onderste foto). De illustraties van Sempé, worden nog krachtiger doordat ze vaak geheel los op één pagina worden afgedrukt. (Sempé illustreerde overigens ook regelmatig voor The New Yorker.) De schrijver is Goscinny, die sommigen misschien weer kennen van de stripboeken Astérix. De stijl van de verhalen doet me denken aan die van Annie M.G. Schmidt en Roald Dahl: ze zijn voor kinderen leuk (de volwassenen in de verhalen worden niet gespaard), maar de onderliggende humor wordt juist vooral door volwassenen begrepen. Ik vond dit deel (waar kan het ook anders) bij de kringloop, geen idee of ze nog uitgegeven worden. Mocht je er een zien staan, meenemen, voorlezen of zelf lezen!

“…About Alfons, who you couldn’t slap as many times as you want because he wears glasses…”

I learned about Le Petit Nicolas or Little Nicholas at high school, during our French lessons. The adventures – told in the first person by schoolboy Nicholas himself – are hysterical, not to mention the illustrations made by Sempé (I mean, you only need to look at the face of the boy in bed at the last picture, it’s so funny). By often just placing one tiny drawing in the corner of a blank page, Sempé’s illustrations become even more powerful. (Some people might also know him from his work for The New Yorker, by the way.) Writer of the stories is Goscinny, the man behind the Astérix cartoons. The style of story-telling reminds me of Annie M.G. Schmidt or Roald Dahl: it’s great for children (adults are often target of the book’s humour), but there’s a hidden layer of humour throughout the book that appeals to adults as well. I found this book at a thriftshop (where else?), no idea if they’re published still. If you stumble upon one in a second hand store, do take it home and read it with your children or just to have a laugh yourself!

Petit Nicolas

Petit Nicolas