Berichten

Ontwerpsalon


Zondag sleepte ik man, kind en mezelf (het was immers warm en dan is er in mijn geval meestal sprake van slepen) naar de Ontwerpsalon in de Vechtclub XL in Utrecht. Dankzij de kronkel in mijn hersens dacht ik lang dat de Vechtclub een voormalige bokshal of iets dergelijks was in plaats van een verwijzing naar De Vecht in Utrecht. Het is nooit saai in mijn hoofd, zullen we maar zeggen. De Vechtclub is in wezen een soort creatieve enclave, verstopt in een zijstraat van de Europalaan. Naast creatieve werkplaatsen is er De Klub gevestigd, een restaurant waar je voor een goede prijs heerlijk kunt eten. Daarna rol je zó door naar brouwerij De Kromme Haring die daar weer naast zit. En als je daar dan toch bent, dan kan je direct een mooie plant scoren bij stadstuinwinkel Rood&Bloem.


Enfin, we gingen naar de Vechtclub omdat mijn vriendin en kickstart collega Marjolein daar sinds een aantal jaar voornoemde inkoopbeurs organiseert voor startende creatieven. Inkoopbeurzen zijn er genoeg, maar meestal zijn die voor startende ontwerpers te duur om aan deel te nemen. De Ontwerpsalon is daarom de plek om eens echt nieuw talent en gave nieuwe producten te spotten. (Heb jij bij het woord spotten ook direct een vogelaarsassociatie, of gaat mijn hoofd nu weer met zaken aan de haal?) Het was dat het voor ons kindje op een stadium al ver voorbij bedtijd was, anders hadden ze ons er denk ik uit moeten zetten met sluitingstijd. (Een kind dat overdag slaapt voorkomt tevens dat je er al je geld doorheen draait. Het zorgt eveneens voor de nodige spanning en sensatie in de buurt van uitgestalde porseleinen objecten. Wat qua suspense ruimschoots compenseert voor het voortijdig afbreken van je bezoekje.)


Bij gebrek aan een winnend lotnummer en het grote aanbod van prachtige ontwerpen heb ik mijn aankopen beperkt. Ik zet hier daarom een aantal van mijn favoriete labels op een rijtje, mocht je op zoek zijn naar een origineel cadeau voor een ander. Of beter nog: jezelf. (Laten we wel wezen, die slingers moet je toch zelf ophangen.) Je sponsort er nieuw talent mee, dat is altijd een goede zaak lijkt me!

Op de foto helemaal bovenaan: prachtig teer porselein gekleurd met natuurlijke pigmenten van Hester de Wolff.
Daaronder: dierenhoofdjes van Lotte Brans.
Hierboven: de studio van All Things We Like met onder meer de prachtige tassen en kettingen van Renske Versluijs.


Monstera plantenpotten van Tim van de Weerd.


Prachtige nieuwe mokjes met de naam Bakkie van Studio TOIMII in samenwerking met Suzan Becking Ceramics. Samen met ontwerpers Ineke van der Werff, Lisanne van Zanten en keramist Frank van Os vormt zij keramiekatelier TwaalfZestig. (Ze geven ook workshops!)


Op Japan geïnspireerd keramiek bij Noot Enzo.


Illustratie en prints door Caroline Cracco.

Niet op de foto, maar allemaal zeer de moeite waard:
Porseleinen sieraden – Stook Jewelry.
Houten sieraden – Studio Mooibos.
Gekleurde porseleinen en zilveren knopjes – Studio Rest.
Tassen en portefeuilles – Anna Treurniet.
Hele gave, bijzondere laptoptassen/koffers en strikjes – Renate Nederpel.
Prints en posters – Karsenboom.
Dutch Design (onder andere de Spot Nik lamp) – Van Tjalle en Jasper.
Lederen tassen in snoepkleuren – Labour of Art.

Blauwe feestjes op grijze januari dagen

blue monday - satellite june for oh marie
We zijn, nadat we ons nieuwe thema bekend maakten, iets vaker dan normaal voor gek verklaard. “Blue Monday? Als in de meest depressieve dag van het jaar?” Euhm, ja. Maar wij zijn Oh Marie. Dus doen we lekker eigenwijs gewoon niet mee. In plaats daarvan gooien we er 6 weken lang positieve, luchtige artikelen en foto’s tegenaan. Probeer dan maar eens neerslachtig te blijven! Precies dit was het uitgangspunt voor de styled shoot. Want hoe grijs, donker en nat het ook is, er is niets waar wij geen feestje van kunnen maken. En er is zeker niets wat een flinke bos gekleurde ballonnen niet kan oplossen! 

Het eerste Oh Marie feestje van 2016 werd georganiseerd op een Utrechts dakterras. Naomi trotseerde de kou als model (hoewel blauwe vingers wel weer leuk hadden gepast binnen het thema), Nikki schoot prachtige analoge foto’s en ik had de nobele taak de bos ballonnen te temmen. Wind + dakterras + ballonnen = een aanrader.

blue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marieblue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
blue monday - satellite june for oh marie
Fotografie: Nikki van de Poel / Satellite June
Model: Naomi van Kuijk
Styling: Anne van Midden

Veel te duur, maar toch tevreden

Vintage - teveel betaald en toch tevreden - Oh Marie!
Soms heeft een mens koop.

Ik heb dat nogal eens op de momenten nadat ik hard gewerkt heb. Vroeger kocht je dan een paar schoenen, of een nieuwe broek, maar kostentechnisch behoort dat niet meer tot de mogelijkheden tegenwoordig. (Wat absoluut niet erg is, trouwens.)

Als zich aan het eind van zo’n dag de mogelijkheid voordoet, dan duik ik graag – tot groot verdriet van de kringloopeigenaar, want vlak voor sluitingstijd – nog even een kringloop binnen. Niets ontspannender dan de geur en aanblik van een loods vol met potentiële schatten.

Vintage - teveel betaald en toch tevreden - Oh Marie!

Dit weekend begeleidden Ellen en ik een nieuwe editie van de kickstart voor startende creatieve ondernemers. En laat de Westerkade, waar we de kickstart geven, nu vlakbij De Arm van Utrecht te zitten. Een enorrrme, moederneukend grote joekeloekes van een kringloop. Met heul veul meubels. Waar ik eerder al een gave wandkast vond trouwens, maar daarover later meer.

Ik stapte dus, vlak voor sluitingstijd, naar binnen.

Er is een klein probleempje aan De Arm (eigenlijk met alle kringlopen in Nederland): ze zijn erg duur. Wat de naam ‘Arm’ een komisch tegenstrijdig woordgrapje maakt. Tenzij het verwijst naar de financiële status van afrekenende klanten.

Maar ja, die koop hè?

Ik vond het boekje*) en de pannenlappen. Ik hoef hier niet meer uit te wijden over mijn zwak voor huisvlijt, toch? Het waren daarbij niet zomaar pannenlappen, maar huisjespannenlappen.

Die dus wel € 3,- per setje waren. Het boek kostte € 1,-. Ik rekende, geheel tegen mijn principes (die je wel móet hebben tegenwoordig, met die vertienvoudigde prijzen), € 7,- af voor het hele zwikje.

Blij dat ik ermee ben.

Het vlees was weer zwak.
En De Arm rijk. Dankzij sukkels zoals ik.

Wat me wel weer een stuk minder schuldig doet voelen over mijn vlak-voor-sluitingstijd-winkelgedrag.

*) Ik kijk altijd even bij de pockets op de boekenafdeling: ik ben gek op de boekcovers die Dick Bruna ontwierp voor Zwarte Beertjes!

Plant gang

Plant gang - Urban Jungle Bloggers - Oh Marie!
Iedere keer als ik de Urban Jungle Bloggers nieuwsbrief ontvang, neem ik me voor om mee te doen en iedere keer komt er weer iets tussendoor.

Terwijl ik toch echt – en ik heb ze geteld – 20 planten in huis heb staan. Ik kan mezelf met recht een Urban Jungle eigenaar noemen. Blogger nog niet dus, want dat doe ik er niet veel over.

Dat is eigenlijk best gek. Want ik hou heel erg van groen. Van mijn tuin. Van tuinieren. Van het moment dat de natuur weer wakker wordt na de winter. En van het feit dat er van al mijn kamerplanten ooit maar twee gesneuveld zijn. (Dikke tip: planten onder luchtroosters krijgen bijna gegarandeerd ziektes – planten houden niet van tocht).

Plant gang - Urban Jungle Bloggers - Oh Marie!
Ik praat niet met die planten, ik knuffel ze niet, maar ik selecteer ze wel op een bepaalde mate van onderhoudsvriendelijkheid en zorg dat ze op een lichte plek staan. Ik moet de eerste kamerplant nog tegenkomen die het fijn vindt om in een donker hoekje te staan. Daar krijg je alleen maar ondankbare planten van (luister even dit fragment van de Mannen van de Radio – want zo ontzettend kan het uit de hand lopen, mensen!).

Op de foto’s een fractie van mijn plant gang. Uiteraard allemaal in gekringloopte bloempotjes. En vooruit, er staan ook wat boterbloemen uit de tuin en lelies van de bloemist bij. Want áls ik dan blog over groen in huis, dan doe ik het goed ook!

Plant gang - Urban Jungle Bloggers - Oh Marie!
Wil je zelf Urban Jungle Blogger worden (en dan hopelijk een betere dan ik)? Dat kan hier!

De doorzichtige fotolijst op de gele plank is van Moebe en kocht ik bij Strand West.

Een zwaaiende madelief en een mishandelde olifant

Mishandelde olifant - Oh Marie!De Verzamelaarsbeurs in Utrecht is een favoriet uitje van mij. Vijf Jaarbeurshallen gevuld met meuk, ik stel me zo voor dat, áls er een hemel bestaat, de mijne er zo uitziet. Ik hoef er niet eens persé iets te kopen, alleen het zien van al die zooi is geweldig.

Verzamelaars zijn leuke en soms ook een beetje aandoenlijke mensen. Zo exposeerde er tijdens deze laatste editie een man met zijn verzameling sprinklerkoppen. Jawel, van die dingen die alles natspuiten als er brand uitbreekt. Echt, geef die vent een originaliteitsprijs, want zoiets verzin je gewoon niet. De man bij wie ik de vaas hieronder kocht, vertelde dat hij 250 m2 aan opslag had gehuurd om al zijn fat lava potten kwijt te kunnen. Hij gaf direct toe dat hij zo kon meedoen aan het programma ‘Help, mijn man heeft een hobby’. Toch leuk. (Alhoewel…misschien minder als je ermee getrouwd bent.) Er was ook nog iets met poppen en poppenwagens, maar daar ben ik ver van weg gebleven. Het moest wel gezellig blijven.

Al die rare, leuke, gepassioneerde, vreemde (…en soms ook een beetje smoezelige) mensen maken me, kortom, blij. Zelf vond ik een grote versie van de beroemde Dresdner Bank olifantenspaarpot en dus (een beetje tegen mijn principes) die fat lava vaas. Die vaas mocht mee omdat het lijkt alsof die madelief erop zwaait (ik ben gevoelig voor zoveel vriendelijkheid) en omdat hij me doet denken aan een Royal Copenhagen vaas (die op hun beurt weer veel te duur zijn om er voor de leuk bij te kopen).

De olifant is een beetje een sneuerik. Zijn vorige eigenaar had zijn bloedig bij elkaar gespaarde geld blijkbaar zo wanhopig hard nodig dat hij de olifant met een schroevendraaier opengewrikt heeft. Tja, weet jij veel: misschien had ie geld nodig om zijn ontvoerde knuffelbeer vrij te kopen. Dat hij daar zijn designklassieker bijna voor vermoordde, deed er op dat moment niet toe natuurlijk. En dat hij het slotje eronder ook gewoon uit had kunnen boren, kwam tijdens die blinde paniek natuurlijk ook niet in hem op.

Zo staan die zwaaiende madelief en sneue olifant gezellig te wezen bij ons thuis. Nu ik zo over nadenk, schuilt er in mij ook zo’n rare, gepassioneerde, vreemde verzamelaar. Al hoop ik dat, als ik een verdachte interesse begin te ontwikkelen voor grote opslagruimten, mijn Lief niet RTL 4 belt, maar al mijn verzamelde meuk op de Verzamelaarsbeurs verpatst.

Straatmadelief Iverkl