Berichten

Vintage cushion cover love

/8 Reacties/in , , /door

Kussens I verkl
Misschien heb ik hier ooit de indruk gewekt dat ik heel handig ben met de naaimachine, maar niets is minder waar. Als naaimachine hoef je niet al te ambitieus te zijn als je bij mij woont. Af en toe moet je wat rechte steken zetten (heftiger dan rechte steken wordt het niet) waarna je weer lekker verder kan dutten onder je plastic hoes op zolder.

Alhoewel ik het soms weleens jammer vind dat ik niet meer kan halen uit de vintage stoffen die ik vind, is er de andere kant niets wat meer voldoening geeft dan het maken van een kussenhoes. Het zit extreem snel in elkaar (over het algemeen zonder al te veel vloeken en tieren) en het resultaat ziet er semi-professioneel uit. Een klassieke win-win situatie, mensen.

De olifantenstof linksboven lag onderin een kar met textiel die net uitgepakt werd in een kringloop die ik bezocht. Toen ik de man die ernaast stond vroeg of het te koop was, gaf hij het beste antwoord ooit gedaan door een kringloopmedewerker: “Ah, die kan je beter niet kopen, die heeft in de regen gelegen.” Als hij had gezegd: “Die kan je beter niet kopen, want daar heeft mijn hond net overheen lopen kakken”, had ik een dergelijke waarschuwing kunnen begrijpen. Maar aangezien ik daarvoor net door diezelfde regen was gelopen en daar niet extreem veel viezer (haha) van was geworden, leek me dat ik met de aanschaf ervan weinig risico zou nemen. En daarbij: zelfs hondenpoep zou je in theorie nog met een wasmachine uit je vintage stof kunnen wassen.

About thrifted fabrics I turned into cushion covers (because I’m not handy enough to make anything else on my sewing machine).

Kussens II verkl

All aboard the cute train

/4 Reacties/in , /door

All aboard the cute train - Planet Fur

Ik heb iedereen op Instagram (je kan me vinden onder @ohmariemag) al gespamd met Molly in de poppenwagen, maar ach, wellicht dat toch nog iemand het gemist heeft ;-) Ik vond dit poppenwagentje bij de kringloop: de bekleding vind ik te popperig (en scharrig), dus die ga ik binnenkort vervangen. Tot die tijd heeft Molly ‘m geconfisqueerd als slaap/uitkijkplekje. Waarom is het toch zo ongelofelijk schattig als katten ergens intrekken? Ik vraag het me dagelijks af. Werkelijk alles wat Molletje doet maakt ons minimaal aan het glimlachen. Lief dier.

I have spammed everyone on Instagram (find me @ohmariemag) already with pictures of Molly in this vintage stroller, but hey! maybe someone still missed it (and you don’t wanna miss out on so much cuteness, don’t you?) I thrifted this stroller a while ago: I don’t particularly like its lining so I’m gonna replace that. Until that day comes, Molly selected it as her napping/vantage point. She really makes us smile with everything she does, that cute little hairball.

A new highlight in my thrifting career

/3 Reacties/in , /door

A new highlight in my thrifting career

Misschien moet ik de immense populariteit van tweedehands (winkelen) de schuld geven, feit is dat mijn scope in de kringloop is veranderd van ‘extreem goedkoop en zeldzaam vintage’ naar ‘extreem goedkoop en grappig spul, leeftijd en mate van zeldzaamheid geen bezwaar zolang het me maar aan het lachen maakt’. Of iets in die sfeer. Het is, kortom, de enige verklaring voor het feit dat ik recent thuiskwam met een keramische olifant met spiegel op zijn buik. Ik hoor je nu denken: “Waarom zou je in hemelsnaam voor zo’n ding vallen?!” Tja… Ik vind hem zo lief kijken. En die spiegel is toch best een vondst. Zo maken ze spiegels niet meer tegenwoordig. Deze olifant valt ook een beetje in de categorie ‘plastic zwanenbloempot‘, ‘Jonathan Adler rip-off‘ en ‘plastic prêt-à-porter speelhuisje‘. Dus welbeschouwd is het dus helemaal niet zo gek dat ie mee mocht! Nog een fijne conclusie: om deze reden blijft het zoeken tussen oude meuk leuk. Je hoeft alleen maar je spelregels aan te passen en je hebt weer net zoveel plezier als je had in de afgelopen jaren!

Maybe I have to blame the immense popularity of second hand shops (and shopping) for it, but since utter fabulous (cheap) vintage finds are hard to find these days, my thrifting scope has moved from ‘utterly rare, cheap and very vintage’ to ‘utterly quirky, cheap finds no matter how common, old or new as long as they make me smile in some kind of way’. Or something like that. It is, in short, the only explanation I have for coming home with a ceramic elephant with a mirror in his belly and be happy about it too. Of course I can hear you think “Why on earth did you fall for this 80s elephant, woman?!” now. Well, I liked his facial expression. And secretly also the fact that there’s a mirror on his tummy. They don’t make ‘em like that anymore these days. This elephant can also be categorised in the series ‘plastic swan planter‘, ‘Jonathan Adler rip-off‘ and ‘plastic prêt-à-porter playing house‘. All of a sudden it isn’t that strange that I took it home! And it’s the reason why I still love to thrift. I just changed my rules and I’m having as much fun with thrifting as a decade ago!

And so it happened

/3 Reacties/in , /door

Lodewijk

Het is zo leuk als een vriend iets bij de kringloop vindt dat haar aan jou doet denken. Het wordt nog beter als ze het ook al een naam gegeven heeft, omdat jij dat ook doet met wezen-achtige kringloopspullen. En je weet absoluut zeker dat een vriend het perfecte cadeau voor je kocht als je haar woonkamer binnenwandelt, het betreffende item op haar eettafel ziet staan en zegt: “Hé, maar dat is een perfect pastellen kitschy vriend! Die moet je een naam geven!”.

En zo geschiedde.

Dit is Lodewijk, gevonden en vernoemd door Wendel, tevens perfect cadeau. (En als je toch aan het klikken bent, kijk dan even op haar blog voor foto’s van de prachtige babykamer van haar pasgeboren dochter!)

It is so nice when a friend thrift something that remind her of you. It even gets better when she gives the item a name, because it is what you do when you thrift something creature-shaped. And you are absolute certain that that friend found you the perfect gift when you enter her livingroom, see the item sitting on the dinner table and shout: “Well, thát’s a superbe kitschy pastel little guy, you should give him a name!”

And so it happened.

Meet Lodewijk, named and thrifted by Wendel and best present ever.  (O and do pop over to see images of the beautiful decorated nursery of her newborn baby girl!)