Berichten

Een beetje vreemd, maar wel lekker.

Nacht by Tas-ka - Oh Marie!Zijn het splinters meteoriet? Het zou ook een kindertekening kunnen zijn. Wel een kind dat later Picasso wordt, ofzo. Is het alleen waterverf of ook plakkaatverf? Is het überhaupt wel verf, of zijn er ook figuren uit papier geknipt? Zijn ze gestempeld? En is het inderdaad geïnspireerd op gestapelde blokken hout? Of maak ik dat ervan?

Het ontwerp van de serie met o.a. ‘Midzomer’, ‘Nacht’ en ‘Droom’ van Tas-ka blijft me boeien. Omdat de figuren samengeraapt lijken, maar het niet zijn. Dat maakt het ontwerp ook zo geniaal. Op zichzelf stellen de figuren niet echt iets voor, maar bij elkaar opgeteld krijgen ze iets magisch. De kleuren van de stoffen uit diezelfde collectie lijken ook vreemd, op het eerste oog. Rood, met roestbruin, wit en blauw zijn niet direct kleuren die je met elkaar zou matchen. Toch werken ze. Bij elkaar krijgen ze zelfs de x-factor.

Zo interessant, hoe het beeld van iets alledaags door de radaren en motortjes van de hersens gaan en dat er aan de andere kant zoiets onalledaags uitkomt. Dat iemand dan niet denkt: jemig, waar slaat dit op? Maar het maakt. En hoe! En mij daar dan weer mee aan het denken zet. Zodanig zelfs, dat ik er een blogpost aan wijd.

Nacht by Tas-ka - Oh Marie!

Baby Pivot

Baby pivot - Planet Fur

Met Iris Vank sprak ik Lex Pott op de Woonbeurs afgelopen jaar. Iris, design adept, sprak hem aan (wat ik dus nooit durf) en begon een gesprek met hem over zijn designs (waarbij ik me weer verbaasde over hoeveel Iris weet over design, ze is warempel een Groot Lexicon van Design Weetjes, die Vank). Ik luisterde aandachtig mee en stond ondertussen (omdat ik nu eenmaal met mijn handen kijk, zeker als ik omringt ben door moois) te plukken aan het front van een wandkastje dat achter me hing. Een wandkastje met hele dunne broze houten latjes op het front. Ik zag Lex steeds zenuwachtiger kijken naar dat gepluk, zeker nadat hij me er al een keer van had verzekerd dat het hout kwetsbaar was (en, ook niet onbelangrijk, die kast dúur). Bottom line is dat hij zich mij nu waarschijnlijk herinnert als “Dat mens dat bijna die peperdure wandkast gesloopt heeft. Die ene die meekwam met die dame die zoveel van design afwist.” (Dat dan weer wel.)

Áls hij het zich herinnert natuurlijk. (Ik maak me geen illusies.)

Ik moest weer denken aan deze best wel grappige situatie toen ik dit wandschapje tegenkwam van Serax. Dit schapje is in feite het babyzusje van de ‘Pivots’ die Lex Pott ontwierp voor Hay. Ik mag lijen dat Serax het ontwerp niet heeft gejat van Lex, want dan weet ik zeker dat hij me, na voornoemd incident, nu helemaal nooit meer aardig gaat vinden.

How this little shelf by Serax reminds me of the Pivot shelvings designed by Lex Pott for Hay. We now call it ’the baby Pivot’. (And hope Serax didn’t steal the design from Lex, that would break my heart.)