The alternative Vitra tray
Gevaarlijk, deze titel. Het schept nogal wat verwachtingen, namelijk. Helaas is dit geen tutorial om je eigen Vitra rotary tray te maken. Het lijkt er niet eens op. Misschien lig je nu zelfs wel hoonlachend achter je beeldscherm, nu je deze foto ziet na het lezen van de titel. Dan ben ik in ieder geval blij dat ik je aan het lachen hebt gemaakt, dat is één van de redenen waarom ik blog. (Want zoals Bassie van Adriaantje altijd zegt: “Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd”.) Als blogger moet je, vind ik, af en toe met een prikkelende titel komen. Vandaar. Maar goed, kappen met die disclaimers nu, Fur. Maak je punt.
Ik hou toevallig erg van het stapelen en dat kan je echt fantastisch met die Vitra tray. Er kleven alleen twee nadelen aan dat dienblad: de prijs en dat je ‘m momenteel overal ziet. Wat ik heel goed snap, begrijp me niet verkeerd. Want hij is echt prachtig. Met oude meuk, zoals ik mijn kringloopschatten liefdevol noem (ook al kan ik me voorstellen dat die naam minder liefkozend klinkt – maar goed dat die kringloopspullen geen oren hebben), stapelde ik iets wat uiteindelijk in de verte iets weg heeft van een dienblad met meerdere verdiepingen. Het blauwe serveerschaaltje komt uit een oude paascollectie van Albert Heijn, het dienblad van Ikea en dat grijze druppelvormige ding lijkt een onderdeel van een groter geheel te zijn..maar alleen dit deel lag bij de kringloop. Het vaasje is gemaakt door Ros Lee van Polkaros. Die trouwens net zo veelvoorkomend op dit blog begint te worden als de Vitra tray. Hij staat bijna iedere week wel ergens op een foto.
Het enige wat ik nu nog hoef te doen is een jaartje of 30 wachten tot de eerste mensen hun vintage Vitra rotary tray naar de kringloop brengen. Geduld is een schone zaak. (Voeg hier hoongelach in.)
Maybe you opened this post with high expectations, considering its title. And maybe after seeing its contents, you bursted into Dr. Evil-like laughter. Vitra rotary tray? Seriously? If that’s is the case, I’m happy I made you laugh. It’s one of the reasons why I blog. Second, as a blogger, it’s one’s duty to choose poignant titles for one’s posts now and then. Which explains the choice of the tricky name of this post. But enough with the disclaimers, let’s get to the point I’m trying to make here.
The good thing about the Vitra tray is that it makes it possible to stack things. And I love stacking things. The downside of the tray is its price and the fact that everybody seems to have one these days. Which I totally understand by the way, ‘cause it’s beautiful. But I decided to make my own tiered tray, with a vintage piece (the grey droplet), an Ikea tray and my cute little Polkaros pot (which is starting to get as common as the Vitra tray here on this blog. It appears on at least one photo per week).
I’m strangely attracted to this pile. Even better, I stopped craving for the one from Vitra. For now.
The only thing that’s left for me to do now is wait thirty years until the first people bring their Vitra trays to my local thriftshop. (Insert scornful laughter here.)
