Berichten

Curiouser and curiouser!

/0 Reacties/in , , /door


Curiosa ~ zelfst.naamw.
Uitspraak: [kyri’joza]
Wonderlijke voorwerpen die iemand de moeite waard vindt om te bewaren.

Ik ben er gek op. Op het woord ‘wonderlijk’, maar ook op wonderlijke voorwerpen. En op de wonderlijke ontmoetingen die ik regelmatig heb tijdens het zoeken naar wonderlijke voorwerpen.

Over dat laatste zou ik een boek kunnen schrijven. Over Marktplaatsontmoetingen (de man die ons een commode verkocht en ons een uitrijkaart van de parkeergarage van zijn werk gaf zodat we gratis in de stad konden parkeren. Ik was zwanger en zijn dochter had net een tweeling gehad. Ik stel me zo voor dat roze wolken ver te zoeken zijn als je net een tweeling hebt gekregen, maar opa zat er zéker op) en kringloopgesprekken (zoals die keer dat ik Jet bij de kassa optilde en de dame achter de kassa zei: “Wat haal jij daar nu voor een leukerd tevoorschijn?”). Én over de gesprekken die ik (vrijwillig en onvrijwillig) opving in de kringloop.

Zo weet ik dat er mensen zijn die het concept ‘cholesterol’ een verzinsel van de overheid vinden. En dat er iemand achter de kassa van een kringloop werkt die vloeiend Zweeds spreekt (daar kom ik zo op terug). En dat vooral de bezoekers van de kringloop een soort perfecte mini-samenleving vormen. Oud en jong, al dan niet met een lekker kleurtje (zoals mijn schoonzus altijd zo prachtig zegt), rijk(er) en arm(er), ietsisten, gelovigen of ongelovigen…ze vormen een hoopvolle mengelmoes tussen al die oude rotzooi. Het bewijst maar weer eens hoe goed schatgraven voor een mens is.

Of misschien maak ik dat ervan hoor, ik drijf immers zelf op een roze wolk als ik in de kringloop ben.


Ik hoef dus niet eens per se met zooi thuis te komen, een goede anekdote is ook goed. Zo bezocht ik een kringloop waar ik het wonderlijke glazen vogeltje vond. Bij het afrekenen dacht ik gepast te kunnen betalen, maar bleek 50 cent tekort te komen. Waarna zich het volgende gesprek ontvouwde:

Verkoper: “Nee, het is 1 euro, geen 50 cent.”
Ik: “Oh, duh. Ik let niet op. Ik heb nog wél Zweedse Kronen in mijn portefeuille, accepteer je die toevallig?” *knipoog*
Verkoper: “Ach, Zweden. Mooi land is dat.”
Ik: “Ja, ik ben er gek op. Het is er zo prachtig. Ik ga er graag heen.”
Verkoper: “(…)”
Ik: “Jaaaa…?” *schaapachtige lach..*
Verkoper: “…maar je spreekt dus geen Zweeds.”

Deze verkoper sprak gewoon Zweeds. En ging er blijkbaar vanuit dat iedere gemiddelde toerist met een liefde voor Zweden dit ook doet. Zijn verraste blik ook, dat ik geen jota bleek te begrijpen van wat hij zei. Of zou het een hele onlogische versierpoging zijn geweest, dat kan natuurlijk ook. Zag hij ons al naar een goudomrande Zweedse horizon huppelen. Het zal wel niet, want ik spreek geen Zweeds.

Maar het was hoe dan ook hilarisch. Verwarrend, maar hilarisch.

Meuk is dus geluk. In de vorm van een zeegezicht, in een glazen puddingvorm met anker of een vreemde vogel. Al dan niet één die in de kringloop werkt en vloeiend Zweeds spreekt.

Curious ~ adjective
[kyoo r-ee-uh s]
Inexplicable or highly unusual, odd, strange.

Marktplaats (our Dutch Craigslist) and thriftshops are not just a great source for curious objects, they are also the place where I had the most curious encounters and conversations in my life. Better yet: a good story to come home with is as rewarding as a great second hand find. I could write a book about my Marktplaats transactions (about the man who sold us an old dresser when I was pregnant with Jet. He allowed us to park free on his compagny’s car park so we didn’t have to walk long for lunch afterwards. His daughter just had twins and allthough I don’t think one is on cloud 9 when she just had twins, the granddad certainly was) and thriftshop encounters (the Dutch salesclerk that appeared to speak fluently Swedish or the conversation I overheard two people claiming that cholesterol is a government conspiracy).

Junk is happiness and an endless source of inspiration to me. Whether it comes in the shape of an old painting, a glass pudding mould, a weird glass bird or all of a sudden being spoken to in Swedish and having no clue what someone’s telling you. Or having to rethink the whole concept of cholesterol, for that matter. ;-D

Clean slate

/0 Reacties/in , , , /door


Ik hou van kerst, maar decoraties en stillevens hebben voor mij een maximale houdbaarheidsdatum. Na 25 dagen ben ik ze spuugzat. No rest for the wicked. Ik hou van ons januari huis: opgeruimd en leeg.

We schoven Jet’s bedje uit (wist je dat het vinden van de juiste maat dekbed nog helemaal geen sinecure is?), ze slaapt nu letterlijk en figuurlijk onder een berg Nijntjes en onder haar eigen maan. Want hoe geweldig is het dat je, als fan van de maan, nu ook een eigen maan op je kamer hebt?

Ik installeerde de Bulbo lamp die ik voor mijn verjaardag kreeg (wat een geniaal concept), we hingen een Pivot op in de keuken en ik shuffelde zoals vanouds de stillevens in huis.

Januari begint voor mij de zondag van het jaar te worden: naarmate ik ouder word, ga ik die maand steeds meer waarderen. Er is weer wat ruimte in de agenda, lucht in mijn hoofd en huis. Tijd om soms zowaar eens even niets te doen. Om gewoon thuis te zijn zonder verplichtingen of ellenlange to do lijstjes. Happy days!


Januari at last. All the Christmas decor is back in the attic, we start with a clean slate. I love our empty and clean Januari home. Now that I’m getting older I start to love January in general, when my schedule is less crazy, when there’s sometimes even time to do nothing in particular. We extended our little girl’s bed and installed her Zilverblauw moon (she loves the real moon and her ‘own moon’ as she calls it). I also installed my birthday present: a Bulbo light. We mounted a Pivot in our kitchen and I shuffled around some still lives. All is well. 

Een beetje vreemd, maar wel lekker.

/1 Reactie/in /door

Nacht by Tas-ka - Oh Marie!Zijn het splinters meteoriet? Het zou ook een kindertekening kunnen zijn. Wel een kind dat later Picasso wordt, ofzo. Is het alleen waterverf of ook plakkaatverf? Is het überhaupt wel verf, of zijn er ook figuren uit papier geknipt? Zijn ze gestempeld? En is het inderdaad geïnspireerd op gestapelde blokken hout? Of maak ik dat ervan?

Het ontwerp van de serie met o.a. ‘Midzomer’, ‘Nacht’ en ‘Droom’ van Tas-ka blijft me boeien. Omdat de figuren samengeraapt lijken, maar het niet zijn. Dat maakt het ontwerp ook zo geniaal. Op zichzelf stellen de figuren niet echt iets voor, maar bij elkaar opgeteld krijgen ze iets magisch. De kleuren van de stoffen uit diezelfde collectie lijken ook vreemd, op het eerste oog. Rood, met roestbruin, wit en blauw zijn niet direct kleuren die je met elkaar zou matchen. Toch werken ze. Bij elkaar krijgen ze zelfs de x-factor.

Zo interessant, hoe het beeld van iets alledaags door de radaren en motortjes van de hersens gaan en dat er aan de andere kant zoiets onalledaags uitkomt. Dat iemand dan niet denkt: jemig, waar slaat dit op? Maar het maakt. En hoe! En mij daar dan weer mee aan het denken zet. Zodanig zelfs, dat ik er een blogpost aan wijd.

Nacht by Tas-ka - Oh Marie!

Baby Pivot

/4 Reacties/in /door

Baby pivot - Planet Fur

Met Iris Vank sprak ik Lex Pott op de Woonbeurs afgelopen jaar. Iris, design adept, sprak hem aan (wat ik dus nooit durf) en begon een gesprek met hem over zijn designs (waarbij ik me weer verbaasde over hoeveel Iris weet over design, ze is warempel een Groot Lexicon van Design Weetjes, die Vank). Ik luisterde aandachtig mee en stond ondertussen (omdat ik nu eenmaal met mijn handen kijk, zeker als ik omringt ben door moois) te plukken aan het front van een wandkastje dat achter me hing. Een wandkastje met hele dunne broze houten latjes op het front. Ik zag Lex steeds zenuwachtiger kijken naar dat gepluk, zeker nadat hij me er al een keer van had verzekerd dat het hout kwetsbaar was (en, ook niet onbelangrijk, die kast dúur). Bottom line is dat hij zich mij nu waarschijnlijk herinnert als “Dat mens dat bijna die peperdure wandkast gesloopt heeft. Die ene die meekwam met die dame die zoveel van design afwist.” (Dat dan weer wel.)

Áls hij het zich herinnert natuurlijk. (Ik maak me geen illusies.)

Ik moest weer denken aan deze best wel grappige situatie toen ik dit wandschapje tegenkwam van Serax. Dit schapje is in feite het babyzusje van de ‘Pivots’ die Lex Pott ontwierp voor Hay. Ik mag lijen dat Serax het ontwerp niet heeft gejat van Lex, want dan weet ik zeker dat hij me, na voornoemd incident, nu helemaal nooit meer aardig gaat vinden.

How this little shelf by Serax reminds me of the Pivot shelvings designed by Lex Pott for Hay. We now call it ’the baby Pivot’. (And hope Serax didn’t steal the design from Lex, that would break my heart.)