Berichten

Bloemen vereeuwigd zonder sterk water

/6 Reacties/in , , /door

DIY bloemenkopie - Oh Marie!
Toen wij over het natural history thema brainstormden, vatte ik het idee op om een zelfmaker te maken met bloemen op sterk water.

Helaas blijkt dat minder gemakkelijk te zijn dan gedacht. Om een lang verhaal kort te maken: ik weet nu meer dan me lief is over het conserveren van voorheen levende organismen en het idee van bloemen op sterk water heb ik aan de kant geschoven. Omdat je met alle benodigde chemicaliën ook met gemak per ongeluk een Croftybom bouwt. Of je schuur in de fik vliegt. Tenminste, in mijn geval is dat niet ondenkbaar. (Ik moest ook meteen aan dit item uit het geniale programma Brainiac denken. (Will it fizz or will it bang?)

Vraag me niet hoe mijn brein deze omweg maakte, maar uiteindelijk kwam ik op het idee om bloemen onder mijn scanner te leggen en eens te kijken hoe dat uitpakte.

Verrassend goed, zo blijkt.

Het resultaat is een beetje spookachtig. Maar dat zijn bloemen op sterk water ook. Dat was vast het bruggetje dat mijn hersens gemaakt hebben.

Je maakt een print zoals deze vrij gemakkelijk. Als je er geen gat in ziet, mag je het bestand dat ik maakte ook gewoon hier downloaden (Waarmee het de kortste zelfmaker ooit wordt!).

Zo maak je je eigen bloemenkopie:

Ik nam voor mijn scan bloemen die aan het verwelken waren. Als bloemen aan het verwelken zijn gaan hun kopjes een beetje hangen, wat perfect is voor dit projectje. Je zet ze immers van 3D naar 2D om in je scanner. Verwelkte bloemen krijgen daarbij ook van die prachtige vouwen in hun blad. Het resultaat mag een beetje rommelig zijn. Rangschik de bloemen voorzichtig op de scanner of het kopieerapparaat bij de supermarkt. (Ikzelf voorzag problemen met de bedrijfsleiding als ik daar bloemen tussen ging staan proppen, maar als je graag on the edge leeft moet je het zeker doen. Je houdt er allicht een goede anekdote aan over. Deel die dan ook zeker met ons!)

DIY bloemenkopie - Oh Marie!
Door de bloemen te scannen of kopiëren krijg je een geweldig vervreemdend effect omdat alles wat direct op de glasplaat ligt heel duidelijk zichtbaar wordt en alles wat er verder vanaf ligt wazig. (Het spreekt voor zich dat de klep van de scanner niet helemaal dicht kan, anders krijg je dit effect niet.) Het lijkt bijna alsof de bloemen in een blok ijs zitten, rondzweven, of in plastic verpakt zijn.

Toen ik tevreden was over de compositie bewerkte ik de scan in een fotobewerkingsprogramma (Lightroom, maar het kan ook in andere programma’s). Ik zette hem om in zwart-wit, gaf hem hoog contrast, maakte de witting minder wit en de zwarting donkerder. Op die manier blijven alleen de hele lichte details zichtbaar. De witte spikkels op de foto is stuifmeel dat op de glasplaat lag.

Bloemen vereeuwigd zonder sterk water. Ik zie een gat in de markt. Wat te denken van een scan van je bruidsboeket? Alhoewel… gezien het spookachtige eindresultaat wil alleen Wednesday Addams die aan de muur hebben, schat ik zo in.

Natural History wallpaper ontworpen door Angels Trumpet

/0 Reacties/in , , /door

Angels Trumpet voor Oh Marie!
Wij denken dat Marlies van Angels-Trumpet een eeuw te laat is geboren. Of misschien wel twee. Wij kunnen ons haar in ieder geval wel voorstellen op een 19e eeuws schip op weg naar verre oorden om nog onontdekte, exotische planten en bloemen te documenteren.

Dat denken we niet zomaar. Kijk maar eens naar haar werk. Het doet niet onder voor het werk van wereldberoemde botanisten zoals Marianne North of Berthe Hoola van Nooten (niet te verwarren met haar zus Tuthola van Nooten ;). Alleen leefden die vrouwen in de 19e eeuw. Ziedaar ons bruggetje.

Als er dus íemand goed past bij ons nieuwe thema natural history, dan is het Marlies wel. Ze ontwierp drie prachtige wallpapers voor ons, een voor je desktop, een voor je tablet en een voor je smartphone. En we zouden Oh Marie! niet zijn, als we Marlies niet ook nog vroegen naar haar werk.

Hoi! Wie ben je precies?
Marlies Niemeijer, illustrator bij Angels-Trumpet.

Je hebt een tijd bij Piet Boon gewerkt, wat gaaf! Wat voor werk deed je daar precies?
Ik werkte op de styling afdeling als illustrator, ik heb het boek “Piet Boon styling by Karin Meyn” geillustreerd, maar maakte ook veel werk voor stylingprojecten. Bijvoorbeeld illustraties voor op een raam.

Ben je meer illustrator of stylist? Of van allebei een beetje?
Een illustrator, for sure. Tekenen heeft mijn passie. Mijn achtergrond in styling – ik ben afgestudeerd aan de Artemis Styling Academie – heeft echter wel een grote invloed gehad op mijn werk. Van mooie styling word ik warm.

Vertel eens, wat heb je met de bloemetjes en de bijtjes?
Haha, leuke vraagstelling :). Natuur blijft me verwonderen.

Je hebt een geweldig gedetailleerde stijl, jouw creaties lijken zo van het papier af te kunnen kruipen of vliegen. Is dat iets wat je veel hebt geoefend of kon je dat al en heb je het met de jaren verfijnd?
Alles wat ik maak wordt echt ‘Marlies’. Hoewel ik in mijn werk wel heel nauwkeurig kijk wat de wensen zijn van mijn klant. Tekenen is altijd oefenen/verfijnen. Het beste advies wat ik ooit kreeg was kill your darlings: een illustratie is zo ‘eigen’, het is soms moeilijk om opnieuw te beginnen/iets te veranderen. Toch maakt het vaak het werk beter.

Je krijgt een nieuwe opdracht, hoe ga je te werk? En doe je daar research voor?
Research is de helft van het werk. Uit een goed concept wordt goed werk geboren.

Welke illustratoren of kunstenaars bewonder je en waarom?
Mario Hugo. Vanwege zijn details, het surrealistische toch fotografische in zijn werk. En Dries van Noten vanwege zijn vermogen te combineren.

Als je moest kiezen, wat is dan de meest favoriete illustratie die je maakte?
Een serie van 9 posters voor Trésoar, een literair archief.

Droogbloemen of een boeket op tafel?
Droogbloemen aan de muur, het boeket op tafel.

Wat is je droomproject?
Een project maak je tot je droomproject.

Download hier de wallpapers met Marlies’ illustratie!
PC
Tablet
Smartphone

De aaibare illustraties van Dana van der Bijl

/6 Reacties/in , , /door

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Deze hommel, getekend door Dana van der Bijl, leidde ons op Instagram naar haar aaibare, dromerige werk. We interviewden Dana, schepper van zachtheid op papier, over de natuur, de lente en haar lievelingsillustratie uit De Kleine Prins.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Naam: Dana van der Bijl
Leeftijd: 36 jaar
Huidige missie: Met heel veel enthousiasme ben ik aan het werk om van illustreren en ‘surface pattern design’ mijn beroep te maken. Van huis uit ben ik product designer, waar je je vooral bezighoudt met het driedimensionale. Het tweedimensionale vlak bevalt mij echter zo goed dat ik me hierop wil richten. Ik wil zo lang en veel mogelijk met de hand werken. Dat past niet alleen het beste bij mij, in die werkwijze zit wat mij betreft het meeste karakter. Graag wil ik illustreren in opdracht en ontwerpen maken voor behang en textiel. Binnenkort zal ik ook afbeeldingen van mijn werk gaan verkopen.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Dana van der Bijl - Oh Marie!

Vanwaar jouw fascinatie voor de natuur?
Zowel het kleine als het grote in de natuur verwondert en fascineert mij. Bijvoorbeeld de schoonheid van een klein blaadje of de kwetsbaarheid van een vlinder, maar ook de wisseling van de seizoenen die grote veranderingen teweeg brengt in de natuur. Dat er tijdens de korte donkere dagen in de winter al hard gewerkt wordt aan de lente, vind ik een geruststellende gedachte. Alles komt, gaat en komt weer…

Je illustraties lijken wel aaibaar en transparant. Is dit een bewuste keuze, of ontstond dat gewoon?
Het ontstaat vanzelf omdat ik werk vanuit mijn verwondering en ik me probeer te verbinden met wat ik teken. Als ik bijvoorbeeld een hommel teken, dan wil ik haar zachtheid vangen op papier. Ik verwonder mij zeker niet alleen over typische schoonheid. Niet alles is ‘heel’, egaal en perfect. Als je goed kijkt zie je dat ook terug in mijn werk.

Welke regels hanteer je bij het illustreren? Moet een illustratie aan bepaalde randvoorwaarden voldoen?
Wat ik echt belangrijk vind, en ook mijn enige voorwaarde is, is dat het onderwerp me raakt. Als het onderwerp me niet zoveel doet, dan kan ik er ook niet veel van maken.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Wat is jouw favoriete onderdeel van het illustreren?
Tot een illustratie komen is telkens weer een heel proces dat steeds weer een beetje verschillend is. Het meest enthousiast word ik wanneer ik merk dat het tekenen de goede richting uitgaat. Dat ik datgene heb weer kunnen geven wat ik wil zeggen. Dat is zo motiverend!

Wat zijn jouw meest ideale werkomstandigheden? Je mag dromen!
Ik werk graag in stilte en heb veel tijd nodig om te mijmeren, te dromen en te denken. Het liefst zou ik werken in een sfeervol atelier aan huis, met een grote houten werktafel en oude etalage kasten vol met grote en kleine vondsten uit de natuur om me heen hebben. Planken vol boeken met inspirerende botanische tekeningen en boeken met afbeeldingen van vogels en insecten. Dit alles heb ik momenteel in het ‘klein’ en dat werkt ook prima.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Dana van der Bijl - Oh Marie!
Lievelingsbloem?
Hoewel er veel bloemen zijn die mijn lievelingsbloem zouden kunnen zijn, kies ik voor de klaproos. Deze wilde bloem is sterk, groeit zelfs op de meest onmogelijke plaatsen, maar is tegelijkertijd ook zo kwetsbaar. Je mag er naar kijken, maar niet plukken, want dan valt ze uit elkaar. Ik heb het afgeleerd om een klaproos mee te willen nemen want wat er meestal gebeurd is dat nog voor ik thuis ben, alleen nog de stengel over is.

Schaap, olifant, slang of vos. Welk dier uit De Kleine Prins zou jij kiezen en waarom?
De olifant, vanwege zijn kracht en wijsheid. In “De Kleine Prins” is mijn favoriete tekening ook die van de olifant in de boa constrictor. Om tot zo’n tekening te komen, kan het niet zijn dat je het kind in jezelf verloren hebt!

Wat doe je het liefst in de lente?
De lente is absoluut mijn lievelingsseizoen. Alles lijkt dan vrolijker en fijner. Dan ga ik graag naar buiten met mijn zoons om niks te ‘moeten’. Gewoon liggen in het gras en staren naar de voorbijtrekkende wolken.

Dana van der Bijl - Oh Marie!
Bekijk meer van Dana’s werk op haar website en haar Instagram account.
Foto’s: Dana van der Bijl

Morbide fascinatie en een beetje lente

/3 Reacties/in /door

Morbide fascinatie en een beetje lente - Oh Marie!
We waren in de tuin aan het werk, toen mijn Lief een puntgaaf vogelschedeltje tussen de planten vond. “Hier,” zei hij, “hier kunnen jij en je morbide fascinatie vast iets mee.”

Ik weet niet of het morbide is, die fascinatie die ik heb voor dit soort dingen. Ik vind het gewoon niet eng, zo’n schedeltje. Oké, ik zou niet snel mijn huis vol zetten met schedels of dat soort dingen, maar ik verlies eerder mijn eetlust als ik een clown zie (of een pop, ieuw), dan van zoiets als een schedeltje. Het is namelijk zó bijzonder, als je er goed naar kijkt. Het is weliswaar een flinterdun en delicaat bouwseltje, maar nog puntgaaf. Het complete zenuwcentrum van de vogel was ondergebracht in dit omhulsel. Dat is toch bijzonder? Ik blijf me daarover verwonderen.

Morbide fascinatie en een beetje lente - Oh Marie!
Over fragiel en toch heel sterk gesproken: ik was bang dat er geen knop aan onze Prunus zou blijven zitten, tijdens de voorjaarsstorm van vorige week. De knoppen gingen echter pas open na de storm, alsof de boom rustig heeft gewacht tot de harde wind ging liggen.

Ik maakte op een trapje met mijn Fuji Instax foto’s tussen de enorme trossen met bloemen. Gelukkig heb ik daarbij zelf niet hoeven ervaren hoe fragiel of sterk mijn skelet was, daar op dat wankele trapje. Wat overigens ook een wonder mag heten, want ik zou het goed doen als crash test dummy. (Die ik doodeng vind trouwens, die dummies. Dan toch echt veel liever een vogelschedel op mijn eettafel!)

Het enige wat ik eigenlijk écht getest heb met deze actie, waren mijn Lief’s zenuwen. Die bleken niet fragiel maar vooral van hard staal te zijn gemaakt.

Morbide fascinatie en een beetje lente - Oh Marie!

The X-factor of the birch tree

/3 Reacties/in /door

Birch trees - Planet Fur
Wat is dat toch met berkenbomen? Waarom zijn ze zo aantrekkelijk?

Ze steken zo mooi af tegen hun achtergrond. Zoals in dit winterbos. Alsof ze uit een monochrome wereld zijn komen wandelen en hier eigenlijk niet thuishoren. Daarnaast zijn de zwarte vlekken op hun stammen net ogen, ook zoiets intrigerends. In de lente zijn ze vriendelijk, met hun zachtgroene bladeren. In de herfst en winter contrasteren hun iele, bleke stammen spookachtig met de rest van het bos en krijgen ze iets onheilspellends.

Er is niemand die berken mooier vastlegt dan Elizabeth Dunker van Fine Little Day. Ze nam recent gebreide handschoenen met berkenmotief op in haar collectie. Je eigen berkenbos aan je handen, ik vind het geniaal. Fijn weekend allemaal!

Birch trees - Planet Fur
Why do whe love birch trees so much? Because they certainly have some kind of x-factor.

I love them because their trunks contrast so beautifully with the rest of the colours of the forest. Like they walked from a monochrome world and secretly don’t belong here. The black spots on their trunks often look like eyes, which I find highly intriguing. In Spring they look friendly with their little green leaves. In Autumn and Winter, when the forests’ palette is a mixture of mere brown and black, they look a bit spooky with their pale and skinny trunks.

In my opinion, there’s nobody who captures birch trees more beautiful than Elizabeth Dunker of Fine Little Day. Recently, she added birch tree mittens to her beautiful collection. Perfect for a walk through a birch tree forest. I think it’s genius. Have a lovely weekend y’all!

Birch trees - Planet Fur