Berichten

De prijs voor eigenwijs zijn

/1 Reactie/in , , , , /door


Jaren geleden plantte ik onze voortuin vol met hortensia’s. Sindsdien worden wij vanaf de vroege zomer tot ver in het najaar bij thuiskomst begroet door een kleurexplosie van blauw, groen, roze en paars in iedere denkbare schakering. Die hortensia’s zijn echter ook altijd een bron van zorg. In feite staan ze het hele jaar door op een schaduwrijke plek, die helaas alleen bloedheet wordt als ze gaan bloeien en veel (veel!) water nodig hebben. Ik ben niet alleen een rommelige tuinman (planten doen in onze tuin eigenlijk precies waar ze zelf zin in hebben, net als die woelrat die er momenteel huist), maar ook een hele eigenwijze. Hortensia’s moeten juist in de zomer op een schaduwrijke plek staan. Iedere bloedhete zomer sta ik dus avond aan avond mijn hortensia’s te sproeien, ze onderwijl peptalk gevend en hopend op een regenbui…of drie.

Ik krijg, kortom, ieder jaar weer de rekening gepresenteerd voor mijn eigenwijze tuingedrag. Er is zelfs een zomer geweest waar wij op vakantie waren en onze buren onze levensmoede hortensia’s niet langer konden aanzien en ze water gaven tot we weer terug waren. (Waarop onze buurvrouw droogjes opmerkte: “Ik zei nog tegen mijn man: “Ach, zolang wij onze kopjes maar niet laten hangen, dan komt het allemaal nog wel goed”. Hilarisch.)

Ja, die hortensia’s van ons houden de gemoederen lekker bezig.

De zomer van 2017 blijkt een grandioos jaar te zijn voor hortensia’s. (Ook voor mij trouwens, want ik ben geen warmteliefhebber. Wat misschien mijn liefde voor die plant wel verklaart.) Ze staan er niet alleen schitterend bij, het verkleuren van hun blaadjes lijkt zelfs nog even uitgesteld te worden door het gebrek aan fel zonlicht en alle regen. Ik moest zelfs moeite doen om een al verkleurde knop hortensia te vinden voor de krans met pruikenboomtakken die ik voor deze blogpost wilde maken. (Ik schreef vorig jaar trouwens deze blogpost over spectaculaire wijze waarop hortensia’s verkleuren.) De zogenaamde ‘doorgekleurde’ blaadjesbollen hebben namelijk de prettige eigenschap dat ze indrogen en niet meer verwelken. Je kan ze om die reden prima in een krans verwerken.


Hoe je deze krans maakt? Dat is echt super simpel. Ik gebruikte een borduurring, twee takken van de pruikenboom (de Royal Purple), hortensia en een tak van één of ander opvulgroentje met bolletjes (ik weet niet of je bij de bloemist ver komt met die beschrijving, maar je kan het allicht proberen). Ik bond ze aan de borduurring vast met gekleurd binddraad (o.a. via Action). Kind kan de was doen. Of beter gezegd: het is zo simpel als het planten van hortensia’s op een totaal verkeerde plek. Maar dat bekt dan weer een stuk minder lekker.

Some words on the hydrangeas I planted in my front garden years ago (which wasn’t the best move since that part of the garden gets a lot of heat during summer – right about the time hydrangeas start to bloom and need a lot of water). This year’s wet summer is perfect for them though, they’re looking prettier than ever. I enlisted my blogposts about my favourite flowers below!

For this blogpost I created a wreath with hydrangeas, purple Venetian Sumac and a branch of some cute green whose name I can’t recall (yeah I know, that’s helpful). I simply tied the branches to an embroidery loop with thin binding wire. The nice thing about hydrangeas is that once their crowns start to decolor, their leaves don’t wither anymore but dry out, which makes them perfect for a wreath. Easy as pie!


Meer bloemenposts zien/lezen? Hieronder een rijtje!
Want more?
Pioen 2
Pioen 1
Hortensia
Dahlia
Lisianthus
Amaryllis
Tulp
Ranonkel

Ik maakte deze blogpost in samenwerking met Mooiwatbloemendoen.nl.

All said and done

/1 Reactie/in , , /door


Alles wat ik over pioenrozen zou kunnen zeggen, heb ik gezegd. Ik hou van ze, ook omdat ze bloeien rond mijn oma’s verjaardag. Juist, de oma naar wie dit weblog is vernoemd. Aangezien ik nog altijd een beetje sentimenteel word als ik over haar spreek…wat, soms zelfs nog tranen in mijn ogen krijg als ik over haar schrijf (ze was dan ook een bijzondere vrouw aan wie ik zoveel te danken heb dat alleen mijn bedrijf naar haar noemen nog maar het minste was wat ik kon doen), zal ik me ook wat dat onderwerp betreft inhouden. Er zijn namelijk, uiteindelijk, een heleboel bijzondere oma’s. Al is die van mij vanzelfsprekend natuurlijk net iets specialer dan de rest. Net zoals die van jou dat is. 


Ik ben dus niet vies van een beetje drama op zijn tijd. En laten bloemen zich nu geweldig lenen voor dramatische settings. Natuurlijk kan je pioenrozen gewoon simpel in een vaas zetten, ze hebben niet veel opsmuk nodig. Maar bloemen – en pioenrozen in het bijzonder – maken altijd iets oude meester-achtigs in mij wakker. Ik style ze graag een tikje over de top, met veel kleur, zoals een stilleven uit de 17e eeuw.

(Mocht je nu ook gek zijn op zeventiende eeuwse schilderijen en net een ramkraak aan het plannen zijn om er één aan het Rijksmuseum te onttrekken: je kan tegenwoordig op de website van het Rijksmuseum high res beelden downloaden van maar liefst 125.000 kunststukken uit hun collectie. Dus check effe of dat schilderij daar niet gewoon tussen zit. Het is niet the real McCoy natuurlijk, maar het regelen van een zwart busje en zes gemaskerde mannen lijkt me ook geen sinecure. Of style gewoon zelf iets, dat geeft is bijkans nog meer voldoening. Het is maar een dikke tip. En graag gedaan natuurlijk.)


Mijn onovertroffen bloemist Van de Meent en Bouman stelde een bos met roze én gele pioenrozen voor mij samen. Ik combineerde ze met roest- en bruintinten, mijn grote liefde kobaltblauw, geel, zachtroze en een vleug zwart wit voor veel contrast. Meer heb ik er simpelweg niet aan toe te voegen.

It’s terribly cliché to blog about peonies. On the other hand: why not write about something so simply beautiful? I love their smell, the way the tiny buds explode into this spectacle of unfolded leaves, I love their soft poudry colours… And maybe, they’re even more interesting because they’re not available the whole year, like Roses or Chrysanthemum. I guess Peonies are therefore masters in keeping themselves interesting: each year they make you taste their greatness for a little while and then they leave again.


Meer bloemenposts zien/lezen? Hieronder een rijtje!
Want more? 
Pioen
Hortensia
Dahlia
Lisianthus
Amaryllis
Tulp
Ranonkel

Ik maakte deze blogpost in samenwerking met Mooiwatbloemendoen.nl.

Spring break

/0 Reacties/in , , /door


Een dag op stap met de inlaws (wat een mooi woord is dat toch, soms schiet het Nederlands echt te kort), eindigde in een chaotisch bezoek aan het atelier van Hella Duijs op het voormalige Honig terrein in Nijmegen. (Dit klinkt alsof daar eerst nog een dolle rit door Nederland aan vooraf ging, maar dat viel verder wel mee. Geloof ik.).

Ik kocht er deze prachtige blauwe vaas (die Hella zelf bestempelde als kneusje, maar wij vooral als ‘dit-mag-dan-wellicht-niet-aan-jouw-hoge-standaard-voldoen-maar-wij-vinden-dit-geweldig’) en dit prachtige okergele vaasje. Ben je een keer op een zaterdag in de buurt van het Honingcomplex, bezoek dan Hella’s atelier en lunch dan bij ‘De Meesterproef‘. (Ze hebben de geniale slogan ‘Waar voorheen de gemakkelijke zakjes met e-nummers vandaan kwamen, zit nu De Meesterproef’.) En neem je camera mee om het onvervalste rauwe fabrieksterrein gevoel vast te leggen (dat deed ik niet, te weinig focus, te veel leuke chaos – voor je het weet stoot je een kast met vazen om en heb je de poppen pas écht aan het dansen). Je hebt tot 2022, dan gaat de boel tegen de vlakte (een doodzonde trouwens, maar misschien ben ik nu te voorbarig).

De vaas bleek perfect voor mijn bos voorjaarsbloemen, waar ik Helleborus uit mijn moeder’s tuin aan toevoegde. De zwart-witte vaas hieronder is van Wrong for Hay die ik eens voor een fractie van de originele prijs op Marktplaats vond. Happy days! (Want ook daar is geen goede Nederlandse uitdrukking voor. ;-))


A happy chaotic day with the inlaws ended at the beautiful workspace and shop of ceramist Hella Duijs located at the old Honing complex (a huge former soup factory) in The Netherlands. I bought the beautiful blue vase and this ochre one there. Do pay a visit to Hella’s shop at the old Honing complex in Nijmegen when you’re in the neightbourhood, it’s a very cool industrial and raw place and they have delicious food at ‘De Meesterproef’! Happy days!


Ik maakte deze blogpost in samenwerking met Mooiwatbloemendoen.nl.

 

Ver voor de lente komt, dan zijn er al tulpen uit Amsterdam

/0 Reacties/in , , /door


Tulpen zijn een beetje de pepernoten onder de bloemen geworden. Ze lijken steeds vroeger bij de bloemist verkrijgbaar te zijn. Maar werden er niet pas tulpen uit Amsterdam verstuurd als de lente kwam? Tulpen in januari schept precedenten. Liggen er tulpen? Dan wil ik ook lente. Alhoewel…het was best angstaanjagend warm vorige week. En dat is dan toch ook weer niet oké.


Tulpen zijn misschien niet zo spannend, misschien zelfs een beetje cliché, maar ze zijn zo Hollands dat ik altijd een zwakke plek voor ze zal hebben. Tulpen zijn altijd goed. Ze zijn een beetje zoals een koekje bij de koffie. Geen chique gebakje, maar gewoon een doodgewoon koekje. Maar toch maken ze een kop koffie lekkerder. Of ben ik de enige die dit soort vergelijkingen maakt? (Laat maar, ik weet het antwoord al.) En wat ik ook zo leuk vind: ze gaan zo mooi hangen als ze niet met hun voeten in het water staan. Als ze dan een beetje beginnen te verwelken, hun knoppen een beetje glazig worden…dan zijn ze op hun mooist. In een simpele vaas lijkt een stilleven met hangende tulpen zo uit een schilderij van een oude Hollandse meester weggelopen te zijn.


In het verlengde daarvan besloot ik oude tijden weer te laten herleven. Niet alleen die van de oude meesters, maar ook de tijden waarin ik samen met Anne deze fantastische, pikzwarte sets fotografeerde. Ik hou stiekem enorm van het fotograferen van donkere sets. Voorwerpen gaan zo prachtig glanzen tegen al dat zwart en zo ook deze tulpen. Diep in mij schuilt er toch een soort Morticia Addams. Alhoewel tulpen dan weer veel te frivool voor haar zouden zijn. Laat staan de belofte van een prachtige, zonovergoten lentedag.


Ik maakte deze blogpost in samenwerking met Mooiwatbloemendoen.nl.

Although tulips are already available at every florist in the Netherlands, Spring still seems further away than ever. Okay, it was disturbingly warm last week but let’s be honest, that kind of warmth in February doesn’t feel right either, does it? I photographed these tulips for the Dutch flower council and chose to style them in a dark setting for a change. A bit for old times sake, for one year ago I shot this Addams Family set together with Anne which I really loved to do. 

Cloak, dagger, amaryllis

/1 Reactie/in , /door


Het is jammer dat de amaryllis niet het hele jaar door als snijbloem verkrijgbaar is. Het is namelijk de perfecte vervanger van de lelie met als groot voordeel dat ze niet stinken.

Afgelopen voorjaar probeerde ik het weer eens met een bos lelies. Ik knipte zelfs hun meeldraden uit de knoppen in de hoop dat dat die penetrante geurstekkerlucht zou voorkomen. Maar lelies zijn gewoon tot in iedere vezel doordrongen van die lucht. Je zou, als je lelies koopt, in feite een soort hoofdpijntoeslag betaald moeten krijgen. Want dat krijg ik van hun lucht.


Amaryllissen daarentegen, verspreiden geen lucht. Die stoppen al hun energie in mooi zijn. En ik vind ze toch echt heel erg op lelies lijken (zoals straks zal blijken, ben ik niet de enige die dat vind) dus ze zijn het perfecte, doch slechts beperkte tijd beschikbare, alternatief. Aan de andere kant: dan waardeer je ze ook weer meer, net zoals al die andere seizoensbloemen.

Van het Bloemenbureau kreeg ik een bos amaryllissen zonder bol toegezonden. Want dat vind ik wel weer een nadeel van de amaryllis, die bol. Ik herinner me nog vrij levendig die ene nacht dat we dachten dat er ingebroken werd en dat we, gewapend met een megazaklantaarn en een adrenalinegehalte waar je ‘u’ tegen zegt, de trap afslopen om er in de woonkamer achter de komen dat de amaryllis die op de kast stond zo topzwaar was geworden dat hij ervan af gevallen was. We hebben naar aanleiding van dat incident wel besloten om het aantal detectives dat we op dat moment volgden wat terug te schroeven.


Grappig genoeg is de amaryllis zoals wij hem kennen in feite geen Amaryllis, maar een Hippeastrum. Hippeastrum is de officiële naam van de bloemen die wij hier op het noordelijk halfrond rond kerst in huis zetten. De échte amaryllis komt uit Afrika, houdt van warmte en bloeit in het voorjaar. Die amaryllissen lijken als twee druppels water op lelies en worden ook vaak zo genoemd (‘Jersey Lily‘, ‘Easter Lily‘), maar zijn slechts verre neven en nichten van de échte lelie (Lilium). Ja, een jaar lang verdiepen in bloemsoorten maakt één ding wel duidelijk: botanisten én de overlevering hebben een potje gemaakt van die bloemennamen.

Als je wél voor een amaryllisbol gaat, kies dan voor een bol die stevig aanvoelt, mooi groen met wit is en die mooie wortels heeft. Let ook op met kinderen en huisdieren, want het sap van de amaryllis is giftig. Hij is namelijk direct verwant aan de narcis. En zet hem dus ergens naar waar hij niet om kan vallen. Tenzij je wel van een beetje spanning en sensatie houdt natuurlijk.

Meer bloemweetjes en -inspiratie? Kijk dan eens op Mooiwatbloemendoen, met wie ik deze blogpost maakte.

The Dutch Flower council sent me this beautiful bouquet of amaryllis flowers. They’re commonly seen here in The Netherland with their bulb still attached to them, but I like them more without the bulb. Not just because they look pretty spectacular when they’re with so many, but also because I still vividly remember that night when we thought there was a burglar in our living room, but what turned out to be a top heavy amaryllis that had toppled off a cupboard. After that night we concluded we really had to cut back our detective binge watching habit.

If you’re looking for more flower related inspiration, take a peek at the website of Mooiwatbloemendoen, whom I collaborated with for this blogpost.