Berichten

Our little bush dweller

Little bush dweller - Planet Fur

Molletje is een echte bosdwaler aan het worden sinds ons kindje geboren is. Niet dat we haar verwaarlozen of omdat ze Jet maar niks vindt, niets van dat alles. Ze heeft gewoon ontdekt hoe fijn het in de tuin is. Tel daar deze goddelijke zomer bij op en voilà: daar heb je je bosdwalertje. Waar Molly eerst áltijd naar binnen kwam ’s nachts, weigert ze nu naar binnen te komen. Ze ligt urenlang, opgerold tot een piepklein bolletje, onder de bomen in de tuin te slapen.

Dit ‘wilde’ gedrag heeft ook een keerzijde: tijdens een logeerpartij bij mijn schoonouders joeg ze zomaar de buurkat uit de tuin. Je zóu denken dat die buurkat oudere tuinrechten heeft, maar daar was Molly het duidelijk niet mee eens. En Molly vangt tegenwoordig Spitsmuizen. Bij toeval mijn favoriete soort muis, omdat ze me doen denken aan Frits de Spitsmuis uit Vera de Muis (weet je nog?). Ik noem Spitsmuizen dan ook liefdevol Fritsmuizen. Frits de Muis heeft in voornoemde verhaaltjes een blauw broekje aan, waar zijn vachtje heel lief uitpiekt. Als mijn Lief weer een dode muis op het terras aantreft, vraag ik dan ook altijd: “Had ie een broekje aan? Wat het Frits?”. Die arme Fritsmuizen zijn trouwens wat mij betreft kandidaat nummer 1 voor de Darwin Award: ze worden door geen enkele kat opgegeten, maar slechts gedood. Ze schijnen namelijk vreselijk te smaken. Over zinloos geweld gesproken!

Little Molly has turned into a real bush dweller since our baby girl is born. Not because we neglect her or because she’s scared of our baby, but just because she discovered how nice it is to dwell in the bush that’s our garden. Since this summer is so fine and the nights pretty warm, she doesn’t even want to come inside anymore at night. She sleeps for hours under the large trees in the garden, curled up into a tiny little ball.

This ‘wild’ behavior has also downside though: when she stayed at my parents-in-law during our holiday, she picked a fight with their neighbours’ cat. And all of a sudden she started to chase and kill mice. Shrew mice to be exact. She already killed five of them. And counting. Those poor shrews are the perfect candidate for the Darwin Award, since no cat ever eats but just just kills them. We have to take our cats’ word for it, but they seem to taste horrible. Speaking of meaningless violence!

Little bush dweller - Planet Fur

Greetings from Baby-lon

Jet is geboren! - Planet Fur
Jet is geboren! - Planet Fur

I was a stranger in my own skin
Seven layers I’ve been hiding in

– Dotan

Op woensdag 11 juni 2014 is onze dochter Jet geboren. Natuurlijk zijn alle clichés waar, daar zijn ze immers cliché voor. Ze is het mooiste, liefste en zoetste meisje op aarde. Het heelal. En als er een Eau de Baby parfum bestond, dan vulde ik mijn bad ermee. Jet maakt alles goed, in de breedste zin van het woord. Voorlopig houden we haar voor onszelf, maar alleen haar voetjes zijn al om in te bijten, al zeg ik het zelf ;-D

Wednesday June 11 2014 our little girl Jet is born. A cliché wouldn’t be a cliché if it wasn’t so true: she’s the most beautiful and sweet creature on the planet. No, the universe. And if there would exist a perfume called Eau the Baby, I’d bathe in it. Our little girl set everything right, in its broadest sense. We’re keeping her for ourselves for a bit more, so you’ll have to do with her gorgeous little feet for now ;-D

All aboard the cute train

All aboard the cute train - Planet Fur

Ik heb iedereen op Instagram (je kan me vinden onder @ohmariemag) al gespamd met Molly in de poppenwagen, maar ach, wellicht dat toch nog iemand het gemist heeft ;-) Ik vond dit poppenwagentje bij de kringloop: de bekleding vind ik te popperig (en scharrig), dus die ga ik binnenkort vervangen. Tot die tijd heeft Molly ‘m geconfisqueerd als slaap/uitkijkplekje. Waarom is het toch zo ongelofelijk schattig als katten ergens intrekken? Ik vraag het me dagelijks af. Werkelijk alles wat Molletje doet maakt ons minimaal aan het glimlachen. Lief dier.

I have spammed everyone on Instagram (find me @ohmariemag) already with pictures of Molly in this vintage stroller, but hey! maybe someone still missed it (and you don’t wanna miss out on so much cuteness, don’t you?) I thrifted this stroller a while ago: I don’t particularly like its lining so I’m gonna replace that. Until that day comes, Molly selected it as her napping/vantage point. She really makes us smile with everything she does, that cute little hairball.

Het drukke volkje van Bezigstad

It's Sunday and the living is easy

Het komt niet vaak voor dat ik een boek op de bank lees, daar heb ik de rust niet (eigenlijk nooit) voor. Stilvallen doen wij sowieso zelden. Richard Scarry schreef eens een kinderboek met de titel ‘Het drukke volkje van Bezigstad’: wij zouden goed in Bezigstad passen. Er vandaan kunnen komen zelfs. Gesteld dat het bestond.

Vandaag namen we eens een korte pauze van het bezig-zijn. Molly vindt dat natuurlijk het meest fantastisch: twee van die zachte warmhoudmatjes op de bank (wij zijn niet meer dan ademende warmhoudmatjes voor katten, daarvan ben ik overtuigd). Wat luieren betreft kunnen we nog oneindig veel van haar leren.

You won’t catch me often reading a book on the couch. Almost never, really. I’m a bit of a restless soul and I just like being busy with things, no matter how big or small. Today we took a day off from being busy though. And the one housemate that’s definitely very happy when we do that is, of course, Molly. She could choose from no less than two laps to sleep on this afternoon. Oh how much we can learn from Molly (and cats in general) when it comes to being lazy.

It's Sunday and the living is easy

The Ugly Box

The uglybox

Toen Molly bij ons kwam wonen, of eigenlijk: voordat we Molly gingen ophalen uit het asiel, had ik nogal een romantisch idee van de slaapplekken van een kat. Ik kocht een paar schattige mandjes, leuke kleedjes en kussentjes en zag haar daar al helemaal op/in liggen. Ik zie haar nog zitten toen ze eenmaal bij ons woonde: in een hoekje op de vensterbank náast dat leuke kleedje, met een gezicht alsof het haar eigen zojuist afgestroopte vacht was. Het schattige mandje werd (gelukkig éénmalig) ondergepiest en de kussentjes werden genegeerd. Zelfs haar esthetisch zeer verantwoorde Kattenpandje voldeed op een dag niet meer aan haar slaapeisen.

Mollys slapen op kale vensterbanken met hun hoofd tegen een bloempot, op harde kokosmatten en in lelijke kartonnen dozen. Deze doos is momenteel favoriet. Mijn Lief, praktisch als hij is, propte er een oud stoelkussen in “zodat ze wat beter over het randje kijken kan”. Als een worstje tussen twee blaadjes sla ligt ze nu urenlang innig tevreden tussen haar groene kussentje te slapen. Ze vlucht naar de Ugly Box als we stofzuigen of loert gewoon maar een beetje over het randje (want dat kan nu!). Ik weet zeker dat wanneer ik die doos zou beplakken met een mooi papiertje, hij direct uit de gratie zou vallen. Dus ik laat het zo. Zo werkt die liefde nu eenmaal: zolang zij tevreden is, ben ik het ook.

When we knew that Molly came to live with us, I bought a couple of cute baskets, blankets and cushions for her. Because I mistakenly assumed that cats love to sleep on/in those. I still remember the look on her face when she saw that cute blanket I spreaded out for her on the window-sill: like it was her own poached skin that was lying there. She pee’d in the cute basket (a one-off incident, fortunately) and ignored the cushions. From one day to another, even her Kattenpandje didn’t meet with her sleeping requirements anymore. 

Mollies sleep on bare window-sills, with their heads pressed against a flowerpot. On prickly doormats and in ugly cardboard boxes. This box is currently her favourite sleeping place. My Love, being his practical self, jammed an old cushion in it “to make her able to peek over the edge”. She sleeps in the Ugly Box for hours in a row, pressed between the cushion like a little sausage between two leafs of lettuce. She watches over its sides and takes cover in it when we vacuum the room. If I’d cover this box with a beautiful piece of paper, she will immediately forsake it, I know that for sure. So I leave it this way. ‘Cause that is how love works: as long as she’s happy, I’m happy.