Berichten

Last Christmas

/0 Reacties/in , , , /door


Het klinkt ons nog steeds bizar in de oren, maar dit is toch echt de laatste keer dat we kerst in dit huis vieren. We kochten namelijk een huis. Een traject dat even spannend was als de snelheid waarin het zich voltrok, want sinds een kleine week hebben we er de sleutel al van in ons bezit (dat klinkt alsof we hem hebben afgepakt van de vorige bewoner, maar we zijn er echt eerst netjes voor bij de notaris geweest). Het traject ging zó snel, dat ik amper tijd heb gehad om het te delen. Dus als je denkt: heb ik iets gemist? (Áls je dat al denkt, ik maak me op dat vlak geen illusies ;-D) Nee dus. Zo snel is het gewoon gegaan. 

Ons nieuwe huis is niet minder dan een droom die uitkomt. Een droom die ik en mijn Lief al hebben zolang we samen zijn. Het is nog steeds zo onwerkelijk dat we daarheen gaan verhuizen (komende zomer is de planning), dat ik nog steeds denk dat er elk moment iemand aan kan bellen met de mededeling dat het nu wel klaar is met dromen en dat het tijd is terug te keren naar de werkelijkheid. Dat gevoel zal nog wel even blijven. En het geeft aan waarom deze tekst in zo’n rap tempo zo ondraaglijk zoetzappig aan het worden is.

In het nieuwe jaar wil ik jullie alles over dat nieuwe huis vertellen. Het is namelijk een monument én het is ontworpen door een leerling van Rietveld. Het pand moet helemaal verduurzaamd en gemoderniseerd worden, met behoud van al die prachtige Rietveld details. In dat kader voorspel ik dat er de komende maanden blogposts zullen verschijnen die een stuk minder zoetsappig en cliché zullen zijn dan deze. Dus mocht je hier nog terug willen komen: je zal ruimschoots gecompenseerd worden voor het doorakkeren van deze blogpost.


Tot die tijd, op de valreep voor kerst, de kerstversiering in ons huidige, lieve lieve huis. Want al komt er een droom uit, dit huis was en is dat net zo goed. In dit huis werden we een gezin, woonden we samen met en namen we afscheid van onze Molly (ach, lieve kleine Molly) en durfden we amper te dromen over de droom die nu uitkomt.
Fijne feestdagen, lieve allemaal.

De kerstlichtjes en het kerstdorp (onderste drie foto’s) maakte ik voor vtwonen.nl. Je kan via de links lezen hoe je ze zelf maakt!
Meer kerst (ook op Instagram via #itsgoingtobelegenmerry):
Kerst 2017
Kerst 2016
Addams Family – kerstinspiratie voor niet-traditionele types
Een vintage houten kerstster in een nieuwe jas
Papieren 3D sterren

MikoDesign Surprise Ontbijt

/0 Reacties/in , , /door

Mikosurpisebreakfast - MikoDesign/Oh Marie!
Toch jammer dat we Moederdag al achter de rug hebben. Maar, met Vaderdag in het verschiet, komt het idee voor dit prachtige Kleine Prins ontbijt ontworpen door MikoDesign, óók erg goed van pas. De rest van het jaar ook trouwens, wat ons betreft!

Voor wie Erika van MikoDesign nog niet kent (want het kan natuurlijk zo zijn dat je nét bent teruggekeerd van een twintig jaar durend onderzoek naar het paringsgedrag van de OeilieOeilie vogel in de dichtbegroeide jungles van Brazilië): ze ontwerpt stoffen, poppen en decoraties geïnspireerd op haar favoriete ontwerpen Parijs en Frida Kahlo. Erika’s poppen en konijnen wonen in een door Erika gecreëerde mini-wereld, compleet met passende outfits en accessoires. Haar tijdloze ontwerpen hebben niet alleen een hoge decoratieve waarde, ze roepen bij jong én oud een gevoel van vertrouwdheid op. Haar creaties zijn van het soort dat je een leven lang wil koesteren.

Creatief als ze is, verrast Erika haar dochters regelmatig met een Miko Surprise Breakfast, die je op Instagram kan terugvinden onder diezelfde hashtag. Speciaal voor Oh Marie! ontwierp Erika een Kleine Prins ontbijt, een thema dat haar, gezien haar grote liefde voor de Franse cultuur, past als een jas. Hieronder vind je de juist ingrediënten en eenvoudige aanwijzingen om dit prachtontbijt zelf te maken. Veel ontbijtplezier!

Mikosurpisebreakfast - MikoDesign/Oh Marie!
Foto’s: Erika Harberts
Tekst: Marlous Snijder

Bloomin’ good treats

/5 Reacties/in , /door

Bloomin' good treats - Planet Fur
Bloomin' good treats - Planet Fur
Vroegâh, tijdens mijn loondienst jaren, bracht ik mijn weekenden vaak door met het kopen van dingen. Omdat ik vond dat ik dat verdiend had, na het slijten van mijn tijd op een saai kantoor. Niet dat ik me er beter door ging voelen, want na Spendeer Zaterdag volgde zondag. Waarna (dra)maandag zich onvermijdelijk opdrong. Na mijn carrièreswitch in 2012 (en daarmee het onvermijdelijk opdrogen van maandelijkse loonbetalingen), realiseerde ik me pas hoe zeer ik al die spullen niet meer hoefde te bezitten. Ze maakten me niet gelukkiger ofzo. Wat me wel gelukkig maakte, zo bleek, was het feit dat ik eigen baas over mijn eigen tijd werd. Wat ik eerder verdiende in geld, verdiende ik nu in tienvoud terug in natura. Ik kan nog steeds amper beschrijven hoe gelukkig dat me maakt.

Een ander fijn aspect aan dit feit is dat ik tegenwoordig weer echt iets te wensen heb voor mijn verjaardag. En oi, ik ben dit jaar vreselijk verwend door de lieve mensen om mij heen. Niet alleen met een verrassingsdiner, maar ook met Nanoblocks, de Donna Wilson alfabetposter en Ferm Living opbergboxen.

Mijn carrièremove zal de economie geen kick-start geven (au contraire!). Maar was al dat teveel uitgeven van geld nu juist niet het hele probleem van die economische crisis?

Back in my paid employment years, I often spent my weekends buying stuff. ‘Cause after being in a dull office for a week, I felt I deserved that. Not that it made me feel better, ‘cause after Spenderday came Sunday and than Monday was there again to ruin all that spare time spending fun. My career switch in 2012 (and the inevitable termination of monthly paychecks) made me realise that possessing all those things had never made me happy. And becoming my own boss changed one single but essential fact: what I once earned in money, I now owned in time. There are no words to convey how happy that freedom made me. And still does, ’till this day.

Another great advantage of this whole thing is that I have a good ol’ birthday wishlist again each year. I’ve been spoiled rotten by the ones I love, not only with a real surprise dinner party, but also with cute Nanoblocks, the Donna Wilson alphabet poster and Ferm Living storage boxes. Like I said: bloomin’ good treats!

My career move won’t kick-start our economy (au contraire!). But wasn’t spending too much the cause of this whole economical breakdown in the first place?