Berichten

Zomerherinnering van Wendel Visser

Zomerherinnering - Wendel Visser - Oh Marie!
Wendel is een cultuurfreak met een liefde voor vintage uit de jaren ’50. Als ze niet ergens een kringloop aan het afschuimen is op zoek naar gouden vondsten, dan is de kans groot dat je haar in een museum tegen het lijf loopt. Als er íemand enthousiast kan vertellen over cultuur, dan is het Wendel wel. Zulke mensen hebben we hard nodig in tijden waarin er zoveel bezuinigd wordt op dit dossier. En nu stap ik weer van mijn zeepkist af.

Wendel kennende en wetende dat ze een kind van de jaren ’80 is, vroegen we haar haar beste zomerherinnering met ons te delen. Het is een echte pageturner geworden (voor zover er pages te turnen zijn op een website), met een waar – tot op de dag van vandaag onopgelost – mysterie in het slot aan toe.

Het mysterie van de verdwenen kwallen
– Tekst en foto’s Wendel Visser

Vergeet de Summer of Love of die van ’69. The sixties zijn zóóó 1950. Club Tropicana en the Summer of ‘89 daarentegen zijn het summum van cool. Wie heeft er nou niet een zwak voor reflecterende zonnebrillen en kan niet Holiday van Madonna meezingen?
Mijn persoonlijke Club Tropicana was elke zomer te vinden in de metropool Katwijk aan Zee, waar mijn opa en oma een tenthuisje op Camping Zuid hadden.
En met huisje bedoel ik niet zo’n stomme stacaravan of een caravan met voortent, maar een oldskool houten huisje met een zeilen dak dat elk seizoen opnieuw opgezet moest worden. Recht op het duinzand zodat je o-ver-al zand vond.

In plaats van één anekdote heb ik er dan ook op z’n minst 539. In mijn hoofd zijn al die Katwijkse zomers één grote brei geworden.
Ik herinner me het geluid van het klapperende zeil als de wind eronder sloeg. Mijn jaarlijkse zoektocht naar dat ene roze schelpje.
De zomer dat mijn 3-jarige zusje mijn oma letterlijk stalkte tot in de wc en de rest van de tijd ‘Huuuuujjjj Poppie Poffie’ zong (dat jaar was ‘een kopje koffie’ van VOF de Kunst namelijk een hit).
Het clubhuis waar we Floris in zwart-wit keken en de keer dat ik een drol middenin het houten douchehokje vond.
De duinwandeling waarbij mijn zusje zo dwars was dat mijn opa haar over het hek tilde en teruggaf aan mijn oma (we kwamen langs het huisje) met de woorden: “Je mag d’r houden!”.
Maar wat ik me vooral herinner is de ongelofelijke lol die we hadden en de grapjes die we uithaalden. Zoals ik hier met mijn opa die über-stoïcijns gewoon zijn kopje koffie drinkt tijdens mijn gekbekkerij.

Eén ding van die zomers achtervolgt me nu nog: Het Mysterie van de Verdwenen Kwallen.
Typisch voor het Nederlandse strand is de oostenwind die kwallen met zich meebrengt. Voor velen een domper op een mooie stranddag, maar ik vond het redelijk geweldig. Helemaal omdat het in Katwijk voornamelijk babykwallen betrof. Jeweetwel, het niveau mini-kwalletje uit Finding Nemo dat Dori liefkozend ‘Squishy’ noemt.
Elke zomer ving ik een paar van die super schattige kwalletjes in een emmertje zeewater. Vastbesloten om een paar kwallen als huisdier te nemen, sjouwde ik dat emmertje het duin over mee naar het huisje.
Maar als ik de volgende ochtend mijn huisdieren ging inspecteren, waren ze steevast verdwenen…
De emmer zat nog steeds vol zeewater, maar de kwallen waren spoorloos.
Tot de dag van vandaag begrijp ik niet wat er met mijn kwallen gebeurde.
Hadden ze een soort teletransportertechniek die ze terug naar de Noordzee beamde? Waren ze uit de emmer gesprongen? Of zijn ze simpelweg opgelost? Ik ben er nooit achter gekomen.
Als jij het wel weet, meld het dan in de comments hieronder, zodat ik dit Mysterie eindelijk kan oplossen…

Zomerherinnering - Wendel Visser - Oh Marie!
Zomerherinnering - Wendel Visser - Oh Marie!
Alle zomerherinneringen lezen?
Back to the Breakfast Club door Jonas van der Zeeuw
Zomerhuisje aan zee, maar dan anders door Vera Bertens
Herinneringen aan een Amerikaanse zomer door Zita Bebenroth
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen door Iris Vank
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider! door Jasper Smit
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company (a.k.a. Mireille&Arno)

And so it happened

Lodewijk

Het is zo leuk als een vriend iets bij de kringloop vindt dat haar aan jou doet denken. Het wordt nog beter als ze het ook al een naam gegeven heeft, omdat jij dat ook doet met wezen-achtige kringloopspullen. En je weet absoluut zeker dat een vriend het perfecte cadeau voor je kocht als je haar woonkamer binnenwandelt, het betreffende item op haar eettafel ziet staan en zegt: “Hé, maar dat is een perfect pastellen kitschy vriend! Die moet je een naam geven!”.

En zo geschiedde.

Dit is Lodewijk, gevonden en vernoemd door Wendel, tevens perfect cadeau. (En als je toch aan het klikken bent, kijk dan even op haar blog voor foto’s van de prachtige babykamer van haar pasgeboren dochter!)

It is so nice when a friend thrift something that remind her of you. It even gets better when she gives the item a name, because it is what you do when you thrift something creature-shaped. And you are absolute certain that that friend found you the perfect gift when you enter her livingroom, see the item sitting on the dinner table and shout: “Well, thát’s a superbe kitschy pastel little guy, you should give him a name!”

And so it happened.

Meet Lodewijk, named and thrifted by Wendel and best present ever.  (O and do pop over to see images of the beautiful decorated nursery of her newborn baby girl!)