Max Sauze Isocele
Weleens een kringloop bezocht met een tweejarige? Ik doe het regelmatig, niet altijd met onverdeeld succes. De verleiding is groot om het kindje er maar los te laten en de halve kinderafdeling uit te laten pakken, maar dat vind ik 1. geen gedrag dat ik haar aan wil leren en 2. geen gedrag dat ik haar aan wil leren. Dus zoeken we met elkaar een tussenweg waar we beiden mee kunnen leven en hoop ik dat ik haar niet dusdanig met dergelijke bezoekjes verveel dat ze later nooit meer iets met de geneugten van het schatgraven te maken wil hebben.
Terwijl ik met mijn ene hersenhelft mijn dochter probeerde te managen en met de andere hersenhelft (ik ga er even voor het gemak vanuit dat ik voor ieder van deze handelingen een andere helft gebruikte) de kringloop scande, viel mijn oog op bovenstaande paraplubak. Want ik dacht dat dat het was. Heel oneerbiedig zou later blijken.
Mijn aandacht verslapte toen Jet alsnog aanstalten maakte de kinderhoek uit te pakken (“Níjntje!!”) en ik vergat de paraplubak. Zoals ik alles tegenwoordig vergeet, behalve – gelukkig – mijn kind.
De volgende dag herinnerde ik me de paraplubak weer. Wat een goed teken is én een soort vuistregel bij het kopen van grotere tweedehands stukken: als ik 24 uur later nog aan een item denk, dan mag ik overwegen of ik het alsnog ga halen.
Onnodig te melden dat ik hem alsnog ging halen. (Euh, wat doe je nu dan?) De kleur rood waarin hij was uitgevoerd vond ik niet zo mooi, dus spoot ik hem over.
En nu komt de twist in de plot. Zoals je misschien gemerkt hebt, hou ik erg van meuk. (Haha, grappig Fur.) Dus als ik niet in een kringloop ben en ik heb een vrij uurtje, dan kijk ik graag op Marktplaats. Terwijl ik iets totaal anders zocht, kwam ik een advertentie tegen van mijn paraplubak. Wat dus geen paraplubak is, maar een of ander designbijzettafeltje ontworpen door Max Sauze Isocele. Een tafeltje dat ik voor 2 euro bij de kringloop vond en heb overgespoten in een lekker kleurtje. En die ik, en dat is misschien nog wel het allerergste, paraplubak heb genoemd.
Ach, ik vind hem super leuk en laten we eerlijk zijn: als paraplubak zou hij het volgens mij ook hartstikke goed doen.
When I visited a thriftshop a while ago, I bumped into this umbrella stand (at least, that’s what I thought it was). Since I also had to manage my two-year-old who I had taken with me (and who attempted to unpack the entire toy’s department), I forgot about the umbrella stand and we went home.
The next day I remembered how much I liked the thing I still called umbrella stand and I went back to get it. Since I didn’t like its red colour, I spraypainted it pink.
There’s a pretty funny story about this umbrella stand though. I found out that this umbrella stand isn’t an umbrella stand, but some fancy sidetable designed in the 70s by Max Sauze Isocele. The fact that I painted it feels a bit barbaric now, not to mention that I called it an umbrella stand. Ah well, I really like it and let”s be honest: it does look like an umbrella stand, doesn’t it?
