Berichten

Heeft die beer daar nu een emoticon ge-rooksignaald?

/10 Reacties/in , , /door

Tribe - Le Diorama voor Oh Marie!
Menig kind bouwde tafereeltjes. Met Transformers, Barbies, Play Mobil, Lego of My Little Ponies. Hoe heerlijk was het gevoel heer en meester te zijn van je zelfgebouwde mini-maatschappij. Om Barbie met een Teenage Ninja Turtle te laten trouwen. Om Lego poppetjes te laten werken in een manege met My Little Pony-paardjes. Gewoon omdat het kón.

Nu je opgegroeid bent, is de kerststal waarschijnlijk het enige tafereel dat je nog bouwt. Ben je in het echt met een Ninja Turtle getrouwd. En blijken er niet eens Transformers in The Sims te zitten.

Voor ieder thema van Oh Marie! bouwt Martine van Le Diorama en Omstebeurt één van haar waarachtig prachtige mini-taferelen voor ons. Om je aan te vergapen. Of om je weer even dat kind van toen te voelen, die zo graag taferelen bouwde. Weet je nog hoe het voelde, dat álles mogelijk leek? Dat de wereld nog een magische plek was? Misschien wel een goede gedachte, zo op de maandagmorgen. Want waarom zou je dat gevoel moeten kwijtraken als je volwassen wordt?

En hé, heeft die beer daar nu een emoticon ge-rooksignaald?

The remains of Brakig

/7 Reacties/in /door

A little bit of Brakig

Waar ik eigenlijk smeulende resten en kaalslag dacht aan te treffen, bleek er nog best wel wat Brakig aanwezig te zijn bij mijn lokale Ikea(Amersfoort – mocht je nog iets zoeken!). Ik nam alsnog dit grote dienblad mee, omdat dienbladen nu eenmaal ontzettend handig zijn bij het afbakenen van bepaalde Gezellige Tafelsettings..zeker als je getrouwd bent met iemand die niet schroomt om met zijn gadgets de hele tafel te confisqueren. (Eigenlijk doe ik mijn Lief met deze opmerking tekort: eettafels zijn volgens mij in het algemeen een soort grote shitbowls waar post, sleutels, telefoons, bonnetjes, afspraakkaarten, broodkruimels en andere losse rommel zich lijkt te verzamelen.) Voor een opgeruimde foto hoefde ik echter slechts één veegbeweging naar links te maken (en het kletterende geluid van vallende meuk te negeren) en mijn Lief naar boven te jagen. Dat laatste zullen we maar onder de rauwe romantiek van het huwelijk met de interieurblogger scharen…

De ketting kreeg ik van die lieve Iris en als ik ‘m niet draag, dan draagt de bloempot ‘m. Gewoon omdat ik ‘m zo mooi vind. Nog meer goed nieuws op Ikea gebied: de nieuwe PS collectie zou vanaf vandaag in de winkels moeten liggen…althans, een deel ervan. (Het is altijd een goed bewaard geheim naar welke locaties gedistribueerd wordt). Team Confetti schreef er een blogpost met een heleboel fijne foto’s over. Ik vond al prachtige gordijnstof voor de babykamer, komende dagen meer foto’s!

Instead of encountering smouldering remains after the Brakig internet heist, there was still quite some stock left at my local Ikea. So I took this big tray home, since trays always come in pretty handy when you want at least one corner of your dinner table to stay clear of mail, receipts, bread crumbs, keys and other loose stuff that always seem to take over dinner tables. (Dinner tables are secretly the real shitbowls of our households, aren’t they?) To make this seemingly neat picture, all I had to do is make a sweeping movement to the left with my arm and ignore the noise of items crashing to the floor. Oh and I had to banish the husband who was occupying the non-occupied parts of the table with his laptop and gadgets. The perks of being married to an interior blogger, eh? 

The necklace was a gift from my dear friend Iris. If it’s not around my neck, it’s around the vase, because I love looking at it. There is, by the way, more good Ikea collection news: the new PS collection should become available soon at your local store. I already found beautiful fabric we made into curtains for the nursery. More photos this week!

Out with the old, in with the new

/10 Reacties/in , /door

The first Christmas decor

Ik hou van plastic dieren. Ik hang ze aan kettingen, gebruik ze om kandelaars en kerstbomen mee te versieren, of om er een post-feestdagen slinger voor de lamp in de keuken mee te maken (die er vervolgens drie jaar gehangen heeft). Ik deel mijn liefde met Martine, de dame die die magisch mooie diorama’s maakt voor Oh Marie! Ik blijf naar deze kijken, die ze maakte voor het nieuwste nummer. Zo mooi. Net als haar winkel Le Diorama overigens, waar ze de plastic dieren waar we zo van houden (en meer!) verkoopt. Sorry als ik als een hangende plaat begin te klinken, maar ze is zo oneindig creatief en getalenteerd dat ik haar zal blijven pluggen tot we samen de pensioengerechtigde leeftijd bereikt hebben denk ik. Daarbij: wat zou er mis zijn met het pluggen van hardwerkende, goede vrienden met mooie winkels? Juist, helemaal niks! :-)

Maar om terug te komen op de lamp in de keuken: de slinger die er hing begon een beetje te verkleuren en was wel érg stoffig, dus het was tijd voor een nieuwe versie. Versie 2.0 is eenvoudig, met plastic boompjes uit de kringloop, een Bert het Hert en simpele pompom slingers. Het deed me (Alweer! Maar dóe er dan ook eens iets mee vrouw!) realiseren hoe fijn ik het vind om met dit soort projectjes bezig te zijn.

I love plastic animals. I string them to necklaces, use them as decoration for candleholders, Christmas trees or a gleeful garland around our kitchen lamp. I share this love with Martine, the lady who makes the magical diorama’s for each issue for Oh Marie! I keep looking at the last one she made, it’s so beautiful. As is her shop Le Diorama where she sells these plastic animals and other action figures. I’m sorry if I start to sound like a broken record, but this lady is so incredibly creative and talented that I will be plugging her ’till the day we both retire. And by the way, supporting hard working good friends with beautiful shops is never a bad thing, huh?

But, to get to the gleeful garland in the kitchen: it started to look a bit dusty and therefore scruffy so I felt it was time for a new one. I kept the new decor simple this time, just added some plastic trees I found in a thriftshop, a Bert the stag and a simple pompom garland. It made me realise (again!) how I love to work on little creative projects like this.