Berichten

He ain’t heavy, he’s my hippo

/11 Reacties/in , , , /door

Zweedse vondsten - Oh Marie!
Hij staart me vanaf de vensterbank aan met zijn uitpuilende, glazen oogjes. Het nijlpaard dat ik in Zweden op een loppemarked vond en die een soort van per ongeluk ook nog eens design bleek te zijn.

Dat laatste was meer geluk dan wijsheid, want ik viel in eerste instantie gewoon alleen maar voor dit nijlpaard omdat ik hem zo aandoenlijk vond. De Zweden maken de gekste dingen van glas, wat me afgelopen vakantie ook de vondst van een glazen boomstronk-kandelaar opleverde (zie hieronder op de gele kast). Ik hoef natuurlijk allang niet meer uit te leggen dat dat soort curieuze spullen eigenlijk altijd met me mee naar huis mogen. (Mits ze binnen de afmetingen van 50×50 centimeter vallen, anders moet ik met mijn Lief gaan overleggen, die een groot hart heeft, maar aan wiens tolerantie ook grenzen zitten).

Het nijlpaard is ontworpen door Lisa Larson, een bekende Zweedse keramist die met dit nijlpaard een uitstapje maakte naar glaskunst. Ik kende haar werk al en had al tijden de stiekeme hoop dat ik iets betaalbaars uit haar dierencollectie zou vinden in Zweden. Niet wetend dat ze ook glazen objecten heeft gemaakt, liep ik, op een vlooienmarkt in the middle of nowhere, dit nijlpaard van haar hand tegen het lijf. Het lijkt wel een sprookje, ware het niet dat ik er wel 30 euro voor betaalde. Voor haar werk een koopje, maar niet echt meer een kringloopprijs te noemen. De Zweden zijn ook niet gek.

Voel je het nog niet, met dit nijlpaard? Snap ik. Foto’s doen hem eigenlijk geen recht, want alleen voor een raam vallen de nuances in het glas op, waardoor hij echt tot leven komt. (Gelukkig figuurlijk en niet letterlijk, want nijlpaarden schijnen er vrij ranzige toilet-etiquetten op na te houden. Om nog maar te zwijgen over het feit dat alle nijlpaarden op aarde een anger-management training kunnen gebruiken).

Zweedse vondsten - Oh Marie!
Na Zweden is Nederland qua kringlopen maar een saaie bedoening. Een beetje het verschil tussen kijken naar een documentaire over nijlpaarden of echt op safari gaan. Ik vraag me altijd af of iemand uit het buitenland naar onze kringlopen kijkt zoals ik naar de Zweedse. Vast wel. Zo vond ik de Emmaüs in Frankrijk ook een avontuur, puur omdat er spullen te koop waren die daar op iedere straathoek te vinden zijn, maar hier niet. Wat van ver komt, is nu eenmaal lekker. Zeker als het uit een land als Zweden komt waar esthetiek zo hoog in het vaandel staat.

En waar je voor een goede prijs een design nijlpaard kan kopen met goede toiletmanieren zonder anger-management problemen.

Zweedse vondsten - Oh Marie!
I accidentally thrifted a glass design hippo on our holiday in Sweden. Initially I fell for its facial expression, then I learned from its seller that it was made by Swedish ceramic designer Lisa Larson. These photos doesn’t really do him justice, he’s at his best when light is shining through, showing all the beautiful details in the glass. On the other photos more thrifted treasures from Sweden, like the glass tree trunk-candleholder (the Swedish make the most funny objects from glass), the sea painting, the ceramic horse and bird. Pretty needless to say I love Swedish thriftshops!

Good ol’ loot

/0 Reacties/in , /door

Good ol' loot

We zijn het er allemaal over eens, hier in blogland: voor het vinden van een goede schat in de kringloop moet je tegenwoordig uit geduldig hout gesneden zijn. En over een stel haviksogen beschikken. Prijzen rijzen de pan uit en, daar verdenk ik ‘onze’ kringloop tenminste van, er gaat veel naar de tussenhandel. Wellicht ontzettend onterecht om te roepen, maar je moet toch íets de schuld geven van een vruchteloos kringloopbezoek. Daarnaast probeer ik ook kritischer te zijn over wat ik meeneem. Een goede vondst hoeft niet per definitie inpasbaar in mijn interieur te zijn en de kick van het meenemen is thuis snel verdwenen. Allemaal levenslessen die niet per se tegelwaardig zijn, maar wel voorkomen dat mijn huis dichtslibt.

Toch vond ik van de week weer eens ouderwets twee vintage Pippi Langkous boeken, een oude caravan en een Volkswagenbus vermomd als ambulance. Werden noodgevallen vroeger echt vervoerd in Volkswagenbusjes? Hoe vet is dat! Je zou er spontaan van opknappen. En laat ik eerlijk zijn: de schaarste in de kringloopwereld maakt het vinden van iets echt leuks nog veel leuker!

We all agree here in the blogosphere: for a good thriftfind you need to be a very patient person and/or have eagle eyes these days. Second hand prices are rising and, (that’s what I think) a lot of the good stuff disappears into middlemen’s hands. I have no evidence whatsoever to support this theory, but it’s is nice to blame something for yet another useless trip to a junkstore, doesn’t it? On top of that, I myself am trying to be more critical about the stuff I take home. The kick of a find is already vaporated once you unpack your find at home and what looks fabulous at the shop doesn’t always necessarily fit the interior. It’s no rocket scientry, but it does prevent my home from getting stuffed.

Last week I did do some great finds though. I found two Pippi Longstocking books in mint condition, an old caravan and a VW Van disguised as an ambulance. Did they really transport sick people in VW Vans back in the days? How cool is that? I would feel better immediately. And honestly, this shortage does make a good find even nicer than it was before!