Berichten

Ontembare positiviteit en niet te stoppen veranderdrift


We kochten de servieskast in onze woonkamer in 2010, vlak nadat we ons huis verkocht hadden en in een tijdelijke woning zouden trekken. Het klinkt misschien een beetje vreemd, dat ik een servieskast kocht terwijl we naar een tijdelijk huis zouden gaan…en eigenlijk is het dat ook. Ik herinner me nog dat de vriend wiens huis we gingen huren, heel positief reageerde op ons voorstel om onze nieuwe Marktplaatsaanwinst direct maar neer te zetten in wat toen nog zijn huis (en pas een paar weken later de onze) was. Het is misschien slim om te vermelden dat het een goede vriend is van mijn Lief, die ook nooit ergens een probleem in ziet. Soort zoekt soort. Hij was zelfs blij met zijn tijdelijke nieuwe meubel. De tranen springen me bijkans in de ogen van zoveel ruimhartigheid.

De servieskast (hier op zijn oude plekje in ons tijdelijke appartement – het voelt als een leven geleden) verhuisde daarna mee naar ons huidige huis. Hij kreeg een nieuwe kleur aan de binnenkant (een kleur die ik koos toen ik zwanger was en waar ik nooit 100% tevreden mee was, maar niet zeggen tegen mijn Lief want die heeft hem toen geverfd…er zijn mensen om minder gescheiden) en zo heeft hij jarenlang bij de keuken gestaan, met een constant wisselende verzameling spullen erin.


Maar zoals dat gaat met alles in ons huis (alhoewel we een grens trokken bij kinderen en huisdieren) was ook die servieskast op een dag aan vervanging toe. Ik wilde er iets strakkers (voor zover de vorige kast dat nog niet was) voor in de plaats, met veel (onzichtbare) bergruimte onderin, zodat Jet zelf het speelgoed pakken kan waar ze op dat moment voor in de stemming is. (Meestal is dat álles in een keer waarna ze naar buiten vertrekt om met een bakje water en een stok te gaan spelen.)

Deze nieuwe kast vond ik verrassend snel via Marktplaats (zet mij op een eiland met wifi en ik vermaak me kostelijk met die app). En omdat mijn Lief net zo ruimhartig en positief is als voornoemde vriend, zag hij natuurlijk geen enkel probleem in het regelen van een kar en het rijden naar een oord hier ver vandaan voor die nieuwe kast. Dat ons huis met zijn ontembare positiviteit en mijn veranderdrift nog niet is veranderd in een uitdragerij mag een godswonder heten.


Deze kast is een metalen Mewaf laboratoriumkast uit 1954. Ik ben er (ook al zo verrassend) ontzettend blij mee. Hij is lager, breder én lichter dan onze vorige kast en het lijkt wel alsof hij al jaren op deze plek staat. Er kan een shitload aan boekjes, Duplo, Fabuland, puzzels en andere meuk achter die deuren. Onze dochter beheert namelijk naast haar speelgoed verschillende verzamelingen takken, stenen, kroondoppen, lege slakkenhuisjes en zand. Heel veel zand. Soms denk ik weleens dat ik het leven heb geschonken aan een zandmannetje. Ons zandmannetje heeft hoe dan ook veel uitpakplezier met deze kast en wij – naast het plezier van de aanblik van die kast – met het feit dat die verzamelingen nu een eigen plek hebben. Iedereen tevreden!

Als je het trouwens leuk vindt om mijn columns voor het AD te lezen (de reden dat ik hier niet altijd meer wekelijks te vinden ben) dan kan je ze hier allemaal terugvinden. Er blijft na het schrijven voor de krant, vtwonen en andere opdrachtgevers, niet altijd inspiratie of tijd over om lollig te doen op mijn blog. Ik prijs me gelukkig dat ik dat tegenwoordig zeggen kan, trouwens. Als je wil weten in wat voor duistere uithoek van Nederland ik iets moois opgegraven heb, dan ben ik meestal wél op Instagram te vinden. Het is maar dat je het weet!

After…not a lot of debate, actually, we replaced the old, oak cabinet in the kitchen for a ‘new’ one. Its replacement – which we found on Marktplaats (our Dutch Craigslist) – is a 1954 metal lab cabinet made by Mewaf. I think it fits our interior way better. It’s a bit sleeker, modern (as far as you can say that about a cabinet that’s 60 years old) and I love its bright off-whitegreyish colour. It already feels like it has been in our living room for years, strangely enough. I also wanted it to have enough storage for our daughter’s books, toys, Duplo and other bits and bobs that come with a child that manages to withold several collections of stones, branches, empty snail shells, crown-caps and sand. A helluva lot of sand. (sometimes I feel I gave birth to a baby sandman. True words.). You would faint if you knew how much junk the lower parts of this cabinet withholds. Which is just perfect in many many ways.

Call me Bubbles, darling

Call me Bubbles, darling - Oh Marie!
Afgelopen dinsdag had ik de eer de allereerste IG stories te maken voor vtwonen. Ik nam vtwonenvolgers een dag lang mee langs mijn favoriete kringlopen (nou ja, langs twee adressen van mijn ellenlange lijstje, meer tijd was er niet!), gaf kringlooptips, liet zien wat ik vond en hoe ik die items vervolgens thuis afstylede. Ik vond nogal veel, meer dan ik normaal gesproken doe zelfs, maar dat hing vast samen met één van de tips die ik gaf, maar zelf nooit naleef: plan je bezoek zo vroeg mogelijk op de dag.

Ongelofelijk dat ik nog getwijfeld heb over de aanschaf van deze vaas. Hij was behoorlijk prijzig (€ 8,50) en behoorlijk lelijk (kijk hier maar eens hoe hij er eerst uitzag), hij blijkt door te slaan (bummer), maar mán wat heeft hij een goede vorm. Recent ontdekte ik de spuitverf van Edding (onder andere te koop bij Pipoos en verkrijgbaar in alle kleuren van de regenboog, ik ga nog eens een bloemlezing schrijven over dat spul, oh nee dat doe ik nu al! En nee, ik word niet betaald om dit te schrijven. Zo goed is die verf, dat ik dat gewoon onbetaald doe. Nee hoor, je hebt het haakje sluiten niet gemist, dit is gewoon een hele lange terzijde), die direct dekt en dat voor de geweldige prijs van € 10,-. De vaas lijkt met zijn bubbelvorm jarenlang gewacht te hebben om uiteindelijk bij het blauwe Fou de Feu vaasje – dat ik die ochtend ook vond – gevoegd te worden. (Is het woord ‘bubbel’ of ‘bubble’ voor jou ook voorgoed verpest door Little Britain?)

Call me Bubbles, darling - Oh Marie!
Zag je trouwens het nieuwe logo bovenaan de pagina al? Met de veranderingen die ik afgelopen zomer op dit blog doorvoerde, vond ik het ook tijd voor een nieuw logo. Ruth Hengeveld gaf het oorspronkelijke logo, ontworpen door Casper Boot, een nieuwe jas. Ik geloof dat ze de spijker niet beter op z’n kop had kunnen slaan, mijn logo was nog nooit zo persoonlijk. Als ze alleen Molly met dat ballonnetje had opgeleverd was ik al verkocht geweest trouwens, want hoe schattig is dat?

Fijn weekend!

Last Tuesday I had the honour of making the first IG story ever for Dutch interior magazine vtwonen. I took their followers on a trip to my favourite thriftshops, gave them thrifting tips, showed them what treasures I dug up and how I integrated those finds into my interior. Among other things, I thrifted this vase that was pretty ugly before I spraypainted it (with this fabulous paint). It fits the blue Fou de Feu vase I also thrifted perfectly, it’s almost like they’ve been waiting to finally be united at our dinner table.

Oh and before I forget: did you see the beautiful (and super personal) new logo Ruth Hengeveld designed for me?

Have a happy weekend, dear all!

Totem Works – geboren uit rebellie

Totem Works - Oh Marie!
Onze speurtochten op het internet leveren regelmatig parels van verhalen op. Tijdens mijn zoektocht naar Memphis onderwerpen, stuitte ik op het werk van de Engelse Ann van Totem Works, die recent een webshop opende met Memphis-geïnspireerde sieraden. Er zit een wereld aan gedachten, ideeën en inspiratie achter haar creaties. Ann vertelt haar verhaal, hoe Memphis ons iets leert over de kunstgeschiedenis, over de jaren ’80, over totempalen en over hoe haar kettingen ontstonden uit rebellie, net zoals Memphis Group in de jaren ’80.

Foto’s – Ann Man

Totem Works - Oh Marie!
Ha Ann! Vertel eens iets over jezelf?
Hoi, mijn naam is Ann en mijn bedrijf heet Totem Works! Overdag werk ik in een bijzondere muziekwinkel, een familiebedrijf, en ’s nachts maak ik mijn gekleurde, Memphis geïnspireerde sieraden. Beide banen zijn creatief en chaotisch, maar geven ook heel veel voldoening. Ik opende mijn winkel afgelopen oktober en opende recent (eindelijk!) een Instagramaccount om te kunnen polsen wat mensen van mijn ontwerpen vinden. Daarbij werk ik momenteel aan mijn eerste echte collectie van bij elkaar passende kettingen, oorbellen en pins.

Totem Works - Oh Marie!
Totem Works - Oh Marie!
Waarom de naam Totem Works?
Ik zie mijn ontwerpen als kleine gebouwtjes, gemaakt van verschillende kralen, kleuren en patronen. Iedere kraal heeft zijn eigen unieke persoonlijkheid, net zoals de dieren uit een totempaal. Er is trouwens een connectie tussen folkore, tribal art en Memphis design, in het bijzonder met de Afrikaanse prints van Nathalie Du Pasquiers (waar ik ontzettend van hou!). Tijdens mijn research naar de link tussen die twee kwam ik een tentoonstelling tegen die Totemism: Memphis Meets Africa heette en die samengesteld werd door trendforecaster Li Edelkoort. De keuze voor de combinatie van modern en primitief in materiaal en ontwerp was ineens een hele logische. ‘Totem’ somt, kortom, op waar mijn ontwerpen over gaan.

Totem Works - Oh Marie!
Verder is een werkplaats mijn favoriete plek om te zijn. Werkplaatsen zijn als een speelgoedwinkel voor me, met als verschil dat ik in een werkplaats met het speelgoed mag spelen (het gereedschap en de materialen), om daar nog gaver speelgoed mee te maken (het eindproduct). Dit proces komt terug in het woord ‘works’.

Het woord ‘works’ geeft ook een gevoel van een proces dat altijd gaande is. Dat is precies de manier waarop ik werk. Vandaar dus Totem Works!

Totem Works - Oh Marie!
Wanneer begon je met het maken van kettingen en hoe laat je je inspireren voor nieuwe ontwerpen?
Mijn kettingen zijn eigenlijk een vorm van rebellie. Jawel, rebellie! Mijn tutoren op de universiteit (waar ik onder andere mijn creatieve graad behaalde) waren superserieus en erg ouderwets. Toen ik geslaagd was, móest ik gewoon iets leuks, gewaagds en frivools doen…én het moest iets met kleur zijn. Nu ik erop terugkijk, begrijp ik heel goed waarom ik zo aangetrokken was tot Memphis Group. Het was totaal anders dan wat ik op mijn opleiding maakte. In feite was mijn motivatie dus dezelfde als van degene die die geweldige beweging startte.

Hier zie je een voorbeeld van de eerste ontwerpen die ik maakte:

Totem Works - Oh Marie!
Inspiratie evolueert, maar ik ga altijd terug naar de bron of het idee dat achter een ontwerp waar ik van hou zit. Ik stel vragen als: hoe is het creatieve proces ooit bij de ontwerper of kunstenaar begonnen? Dat typische friemelige Memphis printje bijvoorbeeld (ontworpen door Aleassandro Mendini en Ettore Sottsass), is gebaseerd op de vorm van bacteriën. Dat inspireert mij weer om ook na te denken over de vorm van virussen en bacteriën en daar weer mijn eigen draai aan te geven in mijn sieraden. Ik hoop zelfs dat mijn virussen zo geliefd worden dat mensen ze altijd bij zich willen dragen!

De ontwerpen van Memphis Group en andere postmoderne ontwerpen zitten vol met referenties naar oude stijlen, van jaren ’50 kitsch tot Neo Classicisme. Memphis is daarbij dus ook geweldig om te leren over de geschiedenis van kunst en om te leren hoe je ontwerpen die geen historische connectie hebben, toch samen kan voegen.

Ook vind ik inspiratie in de materialen waarmee ik werk. Ik heb bijna een jaar gespendeerd aan het zoeken naar interessante kralen en boorde zelfs gaten in bijvoorbeeld houten speeltjes om mijn eigen kralen te maken. Ik speelde ermee, stapelde ze op en verfde ze in verschillende kleuren om zo te kijken hoe hun vormen het mooiste samenspel vormde. De manier waarop ik nu mijn Totem Pow! kettingen maak, komt voort uit al die experimenten.

Totem Works - Oh Marie!
Totem Works - Oh Marie!
Waarom hou je zo van de jaren ’80?
Ik ben geboren in de jaren ’80, dus om te beginnen alleen al uit nostalgie. In de jaren ’80 leek alles gewaagd, kleurig en vrolijk te zijn, van kantoorgebouwen tot pennenblikjes en van auto’s tot kleding. Ik zou niet kunnen leven in een tijd of op een plek waar iedereen zich hetzelfde zou kleden of die ontzettend conservatief is. Het was een decennium waarin je op een bepaalde manier los kon gaan en ongebreideld expressief kon zijn (alhoewel ik de haarmode dan weer niet erg mis!).

Eén ding vat de jaren ’80 voor mij perfect samen en dat is het kinderprogramma Wacaday! Het werd gepresenteerd door een gekke vent genaamd Timmy Mallet, die zich gedroeg alsof hij iets teveel koffie had gedronken. Hoe regenachtig de dag ook was (en daar had je er toen ook al genoeg van in Engeland), als je naar een man keek die eruit zag alsof hij zó van de Bahama’s kwam en die iedereen op z’n hoofd timmerde met een gigantische hamer van schuimrubber, dan was je als kind volmaakt gelukkig.

De set van Wacaday was ontzettend jaren ’80: een clash van heldere kleuren en patronen. Ik realiseerde het me op dat moment niet, maar de tijdgeest leek prettig optimistisch, het leek alsof alles met een korrel zout genomen werd. In retrospectief ben ik de jaren ’80 om al die redenen nog veel meer gaan waarderen.

Wacaday! - Oh Marie!
Wat is je allerbeste kringloopschat?
Deze coole vintage kralen uit Tsjechië (die waarschijnlijk ook nog eens uit de jaren ’80 komen). Ik kocht ze van iemand die er een hele doos vol van in zijn bezit had, allemaal nog in de originele verpakking! Ik hou van de gescreenprinte katten die erop staan. Een vriendin van mij die verpakkingen ontwerpt, had eens wat leer over van een project en gaf dat aan mij. Die donatie resulteerde in mijn Supreme en Totem Pow! kettingen. Ik maakte er de kwastjes mee die aan de kettingen hangen. Zonder die kwastjes hadden die kettingen gewoon niet gewerkt. Ik ben er Becky nog steeds dankbaar voor! (Bedankt Becky!)

Totem Works - Oh Marie!
Totem Works - Oh Marie!
Als je Ettore Sottsass één vraag mocht stellen, wat zou je hem dan vragen?
Wat heb je gisteren gegeten? Je kan een heleboel over iemand te weten komen als je weet wat diegene graag eet. Als het antwoord goed zou zijn, zou Ettore een man naar mijn maag zijn. Creatief als hij was, stel ik me zo voor dat hij iemand was die het zintuiglijke aspect van voedsel zou kunnen waarderen. Zaken zoals textuur, smaak en reuk. Geen creatieve vraag dus, maar een diner met Ettore zou zeker een heel interessant gesprek opleveren.

Totem Works - Oh Marie!
Wat is je favoriete film en waarom?
Oo, er zijn er zoveel! Maar oké, hier is de korte samenvatting van een film die ik recent zag en die ik heel erg goed vond. Een man reist, samen met een aantal andere mensen, naar een hotel om een partner te vinden. Als ze geen partner vinden binnen de gestelde termijn, veranderen ze in een dier naar keuze. Klinkt dit raar en intrigerend? Het was The Lobster met Colin Farrell en Rachel Weisz, een hele duistere, surrealistische en tegelijkertijd hilarische film. Veel films zijn erg voorspelbaar, maar hier wist ik geen seconde hoe het ging aflopen, wat ik erg verfrissend vond. Het eind was perfect, trouwens. Verwonderd en vrolijk verlieten mijn vrienden en ik de bioscoop.

Totem Works - Oh Marie!
Tot slot: wat is het beste advies dat je tot nu toe in je leven kreeg?
Twee dingen: heb doorzettingsvermogen en wees niet bang om fouten te maken (de laatste kan zelfs het uitgangspunt voor mooie nieuwe dingen zijn). Fouten zal je altijd blijven maken en doorzettingsvermogen heb je nodig om weer over die fouten heen te komen!

Waar kunnen we meer van je werk zien?
Op mijn website en op Instagram!

Instagramprofiel – Hannie van Breda-Arts

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Als je dacht dat een geheel maken van je Instagramfeed een opgaaf was, dan heb je die van Hannie nog niet gezien. Haar feed heeft het ombré effect. Het gaat zoetjesaan over van roze naar wit, geel, oranje, paars, blauw, zwart, grijs…en weer terug. Zonder ooit rommelig te worden. Daar zetten wij ons petje diep voor af. Zeker op de momenten dat we zelf weer een uur zitten te turen naar die ene te plaatsen foto, ondertussen in ons hoofd de hevige discussie voerend of deze foto nu wél of net niet in ons grote Instagramgeheel past.

We vroegen Hannie naar haar beste Instagramtips, die ze graag met ons deelde. Die knopen we in onze oren, hopend dat ze ons volgende Instagram-tuurmoment wellicht wat kunnen inkorten.

Foto’s – Hannie van Breda-Arts

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Wie, wat, waar…kortom: Hannie in het kort?
Mijn naam is Hannie van Breda-Arts. Ik woon in het zuiden van Nederland met man en dochter. In het dagelijkse leven ben ik werkzaam in de hectische wereld van transport en ben dan vooral bezig met regelgeving en procedures. Misschien dat ik daarom juist als tegenhanger in mijn vrije tijd graag rustige en eenvoudige foto’s maak.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Hoe ben je op Instagram terecht gekomen en wat is het leukste dat je hebt meegemaakt door Instagram?
Via Facebook en Pinterest kwam ik steeds vaker mooie plaatjes tegen die door mensen op Instagram geplaatst waren. Dat was voor mij de aanleiding om ook een account aan te maken. Inmiddels is Instagram mijn favoriete vorm van social media. Naast het plaatsen van mijn eigen foto’s, vind ik er veel inspiratie en positiviteit.

Het leukste dat ik heb meegemaakt op Instagram is het verzoek voor een binnenkijker in ons huis. Daarnaast vind ik het ook heel leuk dat ik nu word benaderd door bloggers die mijn feed in de schijnwerpers willen zetten.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Je foto’s hebben een hele karakteristieke compositie. Kies je daar bewust voor?
Door de jaren heen zijn mijn foto’s steeds eenvoudiger en minimalistischer geworden. Ik hou van eenvoudige, krachtige en lichte foto’s waarbij alle aandacht gericht is op het onderwerp of de sfeer. De compositie van een foto is daarin erg belangrijk. Juist de uitsnede van het beeld kan ervoor zorgen dat de aandacht precies naar het onderwerp gaat.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Hoe kies je de onderwerpen van je foto’s? Kies je ze bewust op kleur?
Ik ga graag de uitdaging van de #100daysof_ challenges aan. Het onderwerp van de foto’s ligt dan vast, maar het daagt uit om goed om je heen te kijken en iedere dag weer een nieuwe invulling te geven aan hetzelfde onderwerp. Ik deel de 100 dagen op in collages van 9 foto’s en vind het leuk om deze op kleur te maken. Dat betekent dat de eerste drie foto’s nog niet vastliggen qua kleur, maar dat ik daarna wel probeer om binnen een mooi kleurenpalet te blijven. Dat maakt van de collages een mooi en rustig geheel.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Wat is de beste Instagramtip die je kreeg?
Blijf dicht bij jezelf.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Wat is jouw eigen favoriete foto?

Mijn eigen favoriete foto is meestal de foto die ik als laatste gemaakt heb. En natuurlijk alle foto’s van onze dochter Sofie. Vooral de foto waarbij zij op de bodem van het zwembad ligt. Deze heb ik dan ook in formaat 80 x 80 cm laten afdrukken op Forex.

Instagramprofiel Hannie van Breda-Arts - Oh Marie!
Wat wil je verder nog aan ons kwijt?
Ga fotograferen! Door middel van het maken van foto’s ga je anders kijken naar de wereld om je heen. Juist door de lens van de camera zie je hoe mooi het gewone kan zijn. See the ordinary in the extraordinary.

Volg Hannie op Instagram via @hannievanbreda

De kracht van eigenzinnig zijn – interview met Sven Signe den Hartogh

Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!
Wij vonden Sven Signe a.k.a. Howl Grey op Instagram, waar hij een foto van hem en zijn liefde Nina ondertekende met ‘The Addams Family’. Kijk, dan wek je natuurlijk direct onze nieuwsgierigheid. Sven heeft de uitstraling van een door de wol geverfde rocker, maar zonder die cynische been-there-done-that mentaliteit die sommige oude helden kenmerkt. Sven’s enthousiasme is aanstekelijk. Het zou te gemakkelijk zijn om zijn 22 lentes daar de schuld van te geven. Eerder denken wij dat hij van het kaliber hard van buiten, zacht van binnen is. In de goede zin van het woord natuurlijk! Voeg daar een flinke scheut eigenzinnigheid en originaliteit aan toe en je staat hoog op ons verlanglijstje om geïnterviewd te worden.

Foto’s – Sven Signe den Hartogh

Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!
Met eigenwijs en eigenzinnig zijn kom je een heel eind, bewijst Sven. Met een rotsvast vertrouwen in zijn eigen potentieel verliet hij op zijn 17e school en zwierf via kassawerk en een baan bij de oudste jeanswinkel van Nederland langs een grote liefde voor denim naar zijn uiteindelijke hogere doel: leven van kunst en fotografie. Onder de naam Wayfaring Strangers en met een grote hang naar zelfontplooiing en –expressie opereren hij en zijn liefde Nina nu op het snijvlak van kunst, fotografie, magie en realiteit.

Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!
Sven’s analoge foto’s zijn poëtisch en intiem. Hij schiet ze met het duurdere broertje van de Canon Tlb, de Canon Ftb. Met zijn foto met de titel ‘The agony of society’ (zie foto onder), waarmee hij in Londen het omstandereffect vastlegde, won hij de publieksprijs van de NRC fotowedstrijd. Via zijn analoge foto’s geeft Sven je een blik op een wereld die vervlogen lijkt te zijn, maar die tegelijkertijd verrassend hedendaags is. Eigenlijk precies zoals Sven op ons overkomt. Daar houden we van.

We gaven Sven (geheel volgens Addams traditie) 13 trefwoorden waar hij volgens ons wel raad mee wist. Een soort Oog in Oog maar dan zonder Sven Kockelmann en zonder die ongezellige sfeer. Het leverde de leukste antwoorden op. Kijk maar:

Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!
Sven Signe?

Mijn 2e naam, zelf gegeven om eerlijk te zijn! Ik heb gekeken of het mogelijk was om het definitief te laten veranderen maar dat werd nogal een juridisch ding. Maar wie weet dat ik het ooit nog eens wijzig als ik nog eens teveel geld heb.

Self made man?

Ja, eigenlijk wel! Ik stopte met school toen ik 17 was en ben vanaf daar (heel cliché, maar het is wel zo) mijn eigen pad gegaan. Ik ben ontzettend eigenwijs, wil dingen altijd op mijn manier doen en heb nooit echt geduld gehad voor educatie. Ook deels omdat ik niet in het huidige educatie systeem geloof.

Begin van dit jaar besloot ik me om echt te focussen op fotografie zonder enige opleiding of cursus. Door heel hard te werken heb ik binnen een jaar voor veel grote merken, festivals, bands en magazines mogen werken. Dus self made man? Ik denk het wel!

Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!
Denim?

Toen ik stopte met school heb ik een jaar bij de Albert Heijn achter de kassa gezeten, wat nog verrassend leuk was ook. Vervolgens ontwikkelde ik mijn liefde voor kleding en zo kwam ik terecht bij de oudste jeansstore van Nederland: De Rode Winkel in Utrecht. Daar leerde ze me alles over denim/jeans en de geschiedenis en specificaties van dit geweldige product, wat zoveel verder gaat dan enkel een broek. Ik werd meteen verliefd en wilde er alles over weten! Ondanks dat ik er nu niks meer mee doe zal ik die liefde altijd bij me dragen.

Captain Jack?

Samen met mijn broertje heb ik twee katten: Jack en James. Voor mij is Captain Jack vernoemd naar Jack Sparrow a.k.a Johnny Depp. En James als in James Dean of James Douglas Morrison. Dus voor mij staan die namen voor inspirerende legendes. That’s why!

Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!
Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!
Johnny Cash?

Geweldige muzikant! Ik ben pas dit jaar naar zijn muziek gaan luisteren maar wat een heerlijke muziek heeft hij gemaakt.

Oude ziel?

Dat zeggen meer mensen! Al sinds ik klein ben zeggen veel mensen tegen mij dat ik al meerdere malen de aarde heb bewandeld. De waarheid moet ik in het midden laten. Ik heb wel altijd het gevoel gehad dat ik me veel ouder voelde dan ik was.

Favoriet tijdperk?

I don’t know! Ik ben geboren in de jaren ‘90 en groeide op met geweldige games en tekenfilms. Dat is mijn tijdperk want daar begon mijn leven. Vroeger was niet alles beter, daar heb ik niet zoveel mee. Natuurlijk zijn andere tijdperken interessant geweest op bepaalde vlakken, maar er gaat niks boven onze huidige vrijheid en de mogelijkheden om te doen wat we willen. (Mede door de technische revolutie!)

Mijn tijdperk is dus nu…

Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!
Favoriete tatoeage?

Naah, heb ik niet!

Scheren?

So it happened, maar niet nog een keer! Hahaha!

Een paar weken geleden besloot ik om mijn lange manen en baard af te knippen omdat het tijd was voor verandering. Van een kort getrimde baard leek het een kleine stap naar a clean shave maar dat was niet helemaal waar…

Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!
Zwart?

Ja, mijn rechterarm zijn we aan het coveren met solid zwart. Er zitten oudere tattoos onder waar ik niet meer zo blij mee was (maar waar ik geen spijt van had). Ik heb een zwarte arm altijd al geweldig mooi gevonden.

Analoog?

Ik kocht ooit voor 2 euro een oude analoge camera bij de kringloop, puur vanwege de leren tas die eromheen zat. Ik heb het ding jaren niet aangeraakt, hij diende enkel als decoratie. Toen ik me begon te interesseren in fotografie besloot ik die camera eens af te stoffen om te kijken hoe dat werkt. Die camera’s werken nog prima, want ze zijn puur mechanisch! Intussen heb ik een groot gedeelte van mijn opdrachten geschoten met die oude camera van 2 euro. Ik hou van de oneffenheden, kleuren en imperfecties van analoog, het geeft een foto zoveel karakter.
Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!
Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!
Liefde?

Ik ben nu al anderhalf jaar heel erg gelukkig met Nina, een geweldig lief en mooi mens. Het is heel fijn om op een relatief jonge leeftijd al je “cosmic soul mate” te hebben gevonden. Ik ben zo ontzettend verliefd op haar!

The Addams Family?

Geweldig! Misschien een blik in de toekomst voor Nina en mij?

Sven Signe den Hartogh - Oh Marie!