Berichten

Trip down Memory Lane

/2 Reacties/in , /door

Trip down Memory Lane - Oh Marie!Op 8 mei aanstaande geef ik een workshop fotografie en styling in samenwerking met Immer Urlaub. Voor de workshop zocht ik beelden ter begeleiding van mijn verhaal en zo kwam ik in mijn vakantiefotoarchief terecht.

Deze foto’s maakten we in Californië, Utah en Nevada in Amerika. Ze lijken in een ander leven gemaakt, hoewel we nog niet eens zo heel lang geleden deze roadtrip hebben gemaakt. De kolibrie linksboven zagen we in het Golden Gate park in San Francisco op de allerlaatste dag van onze vakantie. Hij bleef een tijdje rondvliegen en ging uiteindelijk op dat takje een dutje zitten doen. Hij zat daar gewoon op 30 centimeter afstand te dutten. Lief dier.

De foto rechts maakte mijn Lief met de camera op het statief en een hele lange sluitertijd. De strepen zijn sterren en ontstaan door de draaiing van de aarde. En ik me maar zorgen maken, omdat die gast een eeuwigheid weg bleef die avond. Ik was er na een tijdje van overtuigd dat hij verscheurd was door een troep beren ofzo. Ik word altijd een beetje paranoia als ik in een land ben met compleet andere fauna dan Nederland. We hebben dat jaar geen beer gezien trouwens. Behalve dan in een voorlichtingsfilmpje waarin er een een auto openbreekt alsof het een blikje cola is. Slimme jongens, die beren. En hoe serieus de bedoelingen van dat filmpje ook waren, het shot waarin je alleen nog een stel wollige berenbillen uit die auto ziet steken, vond ik echt kostelijk.

Trip down Memory Lane - Oh Marie!
Trip down Memory Lane - Oh Marie!
Toch heb ik bergen dieren van mijn bucketlist kunnen afstrepen, dat jaar. Nu ligt mijn dierenlat niet zo hoog hoor. Als het een vachtje of verendekje heeft, ben ik al enthousiast. Zo vind ik die gezellige Zwartstaarthaas hierboven ook zo geweldig kijken. Met zijn lieve dikke lijfje. Goeie naam ook, Zwartstaarthaas.

Het is bijna een wonder dat ik nog enig werk verzet heb, die dag in mijn archief. Wat is er toch veel moois te zien in de wereld. Er zijn trouwens nog twee plekken vrij in de workshop. En vrees niet, het kostte wat moeite, maar het is geen vakantiefotolezing geworden. Dat heb ik weten te bewaren voor deze blogpost. Fijne zondag!

Trip down Memory Lane - Oh Marie!

Mottige oude doos

/1 Reactie/in , /door

Mottige oude doos - Planet Fur
Met ‘mottig’ doe ik het houten kistje hier op de foto eigenlijk vreselijk tekort. Hij is helemaal met de hand gemaakt, met zwaluwstaartverbindingen en aantekeningen van de maker op de onderkant en al. Degene die de kist maakte, was echter niet te zuinig op zijn werk. Het hout is uitgebeten (misschien lag hij wel in de regen, naast die olifantenstof), de scharnieren wiebelig en het slotje incompleet. Toch kan ik spullen die door iemand zelf zijn gemaakt nooit laten staan. (Tenzij het dit soort miskleunen zijn – maar die spaart Diana dan weer. Tragikomische vondsten noem ik dat. Fantastisch.)

Mijn hart smelt een beetje van zulk huisvlijt. De verbindingen van dit kistje bijvoorbeeld lijken verraderlijk eenvoudig in elkaar te zitten, maar als je ze zelf moet maken, is dat hele andere koek. Krijg al die klote-geultjes maar eens passend. Een Ikea kast zit sneller in elkaar (wat meteen het succes van Ikea verklaart). Het ligt in dezelfde lijn als borduurwerken die bij de kringloop liggen: een beetje sneu, al dat handwerk dat in de pré-vuilnisbak is beland. Het vraagt er gewoon om om gered te worden.

Als patroonheilige van tweedehands huisvlijt nam ik de mottige doos dus mee. Maar hoe fotografeer je zo’n ding in al zijn mottigheid?

Door hem te omringen met zoveel moois, dat hij zelf ook een beetje gaat shinen. Natuurlijk krijgt hij een make-over en heeft hij straks al die opsmuk niet meer nodig. Iets met een lelijk eendje en een mooie zwaan enzo. Nu alleen nog even tijd vinden om hem ook echt die make-over te geven. Man, wat gaat er toch veel tijd zitten in huisvlijt. Wordt vervolgd!

Wil je meer leren over de basisprincipes van het fotograferen? Er zijn nog een paar plekjes vrij bij de cursus fotografie die ik geef bij Immer Urlaub. Je kan je hier inschrijven.

I thrifted this scruffy wooden box a while ago. It was pretty hard to style and photograph it in a beautiful way, because of its scruffyness. I’m planning to give it a make-over, I just need to find time to give it that make-over though. To be continued!

We scream for screenprint

/2 Reacties/in , /door

We scream for screenprint- Planet Fur
Ik vind het geweldig om te fotograferen, te schrijven of om foto’s te bewerken. Maar het is af en toe ook heel fijn en goed om weg te stappen van alle techniek en met je handen bezig te zijn. Zonder dat er beeldschermen bij aan te pas komen. Daarom schreef ik me in voor de cursus textiel bedrukken bij Immer Urlaub. In vijf avonden leerden we de basisprincipes van het textiel bedrukken en op dusdanige wijze dat je het ook thuis kan doen. Daar hou ik van! Vijf lessen waren eigenlijk te kort, zo fijn was het om met ontwerpen en maken bezig te zijn. Daarnaast zaten er zulke leuke mensen in ons klasje, dat ik ze na vijf weken echt een beetje miste. Goede reden voor een reünie!

Mijn brein liep over van de ideeën voor ontwerpen. Er zitten echter ook beperkingen aan de in de les behandelde vormen van (zeef)druk, wat je dwingt om je ontwerp eenvoudig te houden. Iets wat voor mijn snel op hol slaande brein een prettige begrenzing bleek. Uiteindelijk, na lang wikken, wegen en tekenen, printte ik deze strikken en de doodshoofdjes die ik hier ook toepaste in deze gemakkelijke zelfmaker. Femke Veltkamp, onze juf (haha), schreef ook een verslag over de workshop. Je kan het hier lezen!

About the five-week screen print course I followed, because I felt I wanted to work with my hands again instead of computers and other digital stuff. After careful consideration I screenprinted the bows and the skeletons on these cushion covers. I’m pretty stoked with the result!

We scream for screenprint- Planet Fur

Scenes with a 50mm lens

/6 Reacties/in , /door

Scenes with a 50mm lens
Scenes with a 50mm lens

“I thank you, Lord, that I’m placed so well. That you’ve made my freedom so complete. That I’m no slave to whistle, clock or bell. Nor weak eyed prisoner of Waller Street.”
Johnny Cash – Oh, Bury Me Not

Afgelopen week gaven Ellen en ik twee workshops: een bootcamp voor creatieve ondernemers en daarbij aansluitend een workshop productfotografie en – styling. Het is ontzettend leuk en fijn om met een groep ambitieuze mensen te praten over het ondernemerschap en het is geweldig om te zien dat mensen wat willen doen met hun creatieve ambitie, ondanks alle ellende verhalen over nooit-aan-hun-einde-komende-crisessen en andere sombermakerij (waar ik me zoveel mogelijk aan probeer te onttrekken, maar wat soms nog verdomd lastig is!). De workshop productfotografie die erop aansluit is voor mij een toetje: een hele avond praten over hetgeen je het liefst doet voelt niet alsof je aan het werk bent. Door erover te vertellen realiseer ik me iedere keer weer dat de combinatie van die twee als zuurstof voor me is. Dus trok ik door het huis met mijn 50mm lens en maakte ik gewoon wat foto’s. Ja. Zuurstof!

Last week me and Ellen hosted two workshops, one bootcamp for creative entrepeneurs and one about product photography and – styling. It’s a delight to share creative business skills with a group of very ambitious ladies who all want to do something with that creative ambition they have. The bootcamp also involved an evening during which I shared the nitty gritty details of styling and photography, my two number one favourite things to do. The funny thing is, when you share your love for certain things, it reminds you again how much you love to do them. They two are my oxygen. So today I just went around the house, with my camera and snapped some pics. Yep. Oxygen.

Scenes with a 50mm lens