Berichten

It’s going to be legen…wait for it…merry!

/7 Reacties/in , , , /door


Op vtwonen.nl schreef ik al over de kerstversiering in ons huis, die foto’s mogen op dit blog natuurlijk niet ontbreken. Daarom hier en daar hetzelfde verhaal én wat nieuwigheden. For shits and giggles baby, yeah!

Kerstversiering is altijd een beetje een heikel punt voor mij. De plek van de kerstboom is, door de vorm van onze woonkamer, bijvoorbeeld een dilemma. Op de plek bij de achterdeur ziet hij eruit alsof hij naar binnen is geslopen en ieder moment weer kan vertrekken. En aan de voorkant naast de verwarming vergaat hij wel érg snel door de warmte. Het knaagt ook ieder jaar weer aan me dat al die opgekweekte kerstbomen na vier weken bij het vuil terechtkomen. Ik zette onze bomen de afgelopen jaren steeds in de achtertuin, maar aangezien ik zelf geen kerstbomenhandel wil beginnen, is dat ook niet houdbaar.

Nee, ik zat meestal niet in een goede kerstversieringsvibe.


Een kleine, houdbare kerstboom wilde ik dus. En ik vond er ook een dankzij Lisanne, die me de naam van dit naaldboompje tipte. De kamerden of het tafeldennetje (alleen die naam al!) komt oorspronkelijk uit Australië en is een van de enige naaldbomen die je binnen kan houden (dit klinkt alsof het over een huisdier gaat, aaach). Dit boompje speelt nu voor kerstboom en de rest van het jaar is het gewoon een kamerplant. Ik vind het een topoplossing. Ik vond de mijne trouwens gewoon bij Intratuin, mocht je er een zoeken.


Achter de kruk waar mijn tafeldennetje op staat zit ook een leuk verhaal. Iris, mijn (zo bleek wel) Zeer Onverschrokken blogvriendin, trok hem voor mij, na een avond uit, uit een zeecontainer met grof vuil. Zo’n container waar je op moet klimmen om überhaupt te kunnen zien wat erin ligt. Nu vraag je je natuurlijk af waarom we dat wilden weten. We hadden geen Lara Croft ambities of iets dergelijks, maar er hing een stoel over de rand die onze nieuwsgierigheid wekte. En nee, we waren zeer zeker niet dronken. Drank en dumpster diven gaan nooit samen. Onthou dat. (Of maak er anders een YouTube filmpje van. Dan levert die combinatie in elk geval nog potentiële wereldfaam op.)

Ik verfde de kruk donkergroen en roze. De strikken in de boom zijn van HEMA, net als de gouden ‘merry’ letters en de witte pinwheels boven de eetkamertafel. Achter de kerstboom (voor zover je het kan zien, hoera winterlicht!) hangt een analoge foto die ik, geheel geïnspireerd op deze prachtige analoge foto van Anki, een zomer geleden maakte. Over Anki gesproken, zij en haar Lief Casper ontwierpen de kerstboomposter hieronder. Je kan hem hier kopen.

Naast het tafeldennetje staat ook traditiegetrouw de roze boom met Nijntjes in de woonkamer. Die had ik al voor onze dochter geboren werd, want stiekem ben ik zelf ook gek op roze kerstbomen met Nijntjes. De Nijntjes kon je ooit eens sparen bij Bruna. Op raadselachtige wijze heb ik destijds wel 20 Nijntjes verkleed als heks op een bezemsteel bij elkaar gespaard, maar niet veel andere figuurtjes (is dat een wetmatigheid ofzo?). Ik heb mijn verzameling uiteindelijk uitgebreid op de Verzamelaarsbeurs die twee keer per jaar in Utrecht plaatsvindt.


De adventshuisjes kocht ik bij Yay in Antwerpen. Ze zijn van MeriMeri. Ik stopte in ieder huisje een klein cadeautje en iedere ochtend weer probeert Jet er weer meer dan één uit te pakken. Oooh, de onbeschaamdheid van een tweejarige, het is jammer maar ook heel nuttig dat je dat schaamteloze ergens voor je 18e kwijtraakt. Op de foto rechts zie je mijn Duitse Erzgebirge kerstpyramide. Als je de kaarsjes aansteekt, gaat het molentje draaien door de warmte van de kaarsjes. Ik kan daar kinderlijk blij van worden. Jet trouwens niet. Zij vindt dat draaiende molentje op de een of andere manier nogal angstaanjagend. (Het beweegt uit zichzelf maar het is geen mens en ook geen dier: geef het kind eens ongelijk.) Hopelijk verliest ze die angst ook voor haar 18e.


Mijn moeder maakte over de jaren tientallen kerststallen van hout, in alle maten en kleuren voor zo’n beetje de hele familie. Ik heb diepe bewondering voor de vele uren werk die er in die stallen zitten…zeker als je bedenkt dat ze er minimaal 30 gemaakt moet hebben. Degene op de foto’s ‘erfde’ ik dit jaar van haar “omdat ze nu eenmaal liever met warme dan met koude hand geeft” (of dat een officiële uitdrukking is weet ik niet, ik ben op dat vlak een beetje verknipt geraakt…maar ze bedoelt ermee dat ze het liever bij leven en welzijn geeft dan dat we het later erven). Voorafgaand aan die gift ontspon zich trouwens nog een hilarisch gesprek:
Mamma: “Ik moet echt gaan opruimen, ik heb denk ik wel 16 kerststallen in huis staan.”
Ik: “O, dan wil ik héél graag die stal in pastelkleuren adopteren!”
Mamma: “Maar jij hebt toch al een stal?!”

Dat maakt deze tijd misschien wel het allerleukst (en voor hen die hun geliefden moeten missen daarom ook zo moeilijk): deze maand is volgepakt met oude en nieuwe herinneringen en gezelligheid. Het is allemaal zo simpel, maar ik word er heel erg blij van.


Kortom: ik kan rapporteren dat het versieren van het huis dit jaar naar wens verloopt. Jij ook heel veel versierplezier en gezelligheid toegewenst!

A recap of my blogpost for vtwonen.nl about this year’s Christmas decorations in our home. If you want me to share any source, please drop me a line! And of course: have a merry December!

De wet van de remmende voorsprong

/1 Reactie/in , , , /door

Slaapkamer - Oh Marie!
Een aantal weken geleden schreef ik in mijn gastpost voor vtwonen.nl over onze gerestylede slaapkamer. Ik ben vrij laks met het delen van mijn gastpost voor vtwonen op mijn eigen blog, maar ik ga proberen mijn leven te beteren. Komt ie!

Slaapkamer - Oh Marie!
Het verhaal achter onze slaapkamer is best leuk om te vertellen. Daarvoor moet ik eerst terug naar het moment dat we ons vorige huis verkochten.

Op de muur in de slaapkamer van ons vorige huis zat namelijk het sloophoutbehang van Studio Ditte. Toen nog super hip en extreem duur. Toen we het huis verkochten en de nieuwe bewoners wat maten op kwamen nemen, liet de nieuwe eigenares onomwonden weten wat ze van dat behang vond. Die mening was niet mals. Licht gekwetst besloten we het behang mee te verhuizen. Het kwam – oh wonder! – heel van de muur waarna we het in ons nieuwe huis weer op dezelfde plek achter ons bed hingen. De nieuwe bewoners bedankten ons nog voor de moeite. Tja.

Daarna moesten er gordijnen op de nieuwe slaapkamer komen. Ik koos voor zware, blauw velours gordijnen tot op de grond. Een kleur blauw die, zo bleek toen de gordijnen klaar waren, wel erg veel overeenkomst vertoonde met de huid van een smurf. Je kan ze hier bekijken op (heel erg oud) archiefbeeld. Ik vond deze blogpost op mijn blog terug door te zoeken op ‘smurf’. Dat zegt genoeg.

Slaapkamer - Oh Marie!
Ach, die slaapkamer was goed voor het moment. Sinds 2010 zijn de andere kamers ontelbare keren geshuffeld, veranderd, opgeruimd, geschilderd en behangen, maar de slaapkamer bleef zoals hij was. Het zal de wet van de remmende voorsprong wel zijn. Het was de eerste kamer die na de verbouwing af was en áls we er waren was het er toch donker door die dikke smurfgordijnen.

Slaapkamer - Oh Marie!
Tijdens onze vakanties in Scandinavië ontdekten we echter hoe prettig het eigenlijk is om met het vroege ochtendlicht wakker te worden. Niet dat dat van harte gaat – ik ben slechts een soort van ochtendmens geworden door mijn dochter – maar wakker worden gaat wel gelijkmatiger als het licht op je slaapkamer minder gelijkenis vertoont met een kelder.

En als we de gordijnen dan toch gingen veranderen, dan maar meteen de hele kamer.

Er kwam een plan en een kleurenpalet. En het voornemen om met kleine ingrepen een groots effect te bereiken. Twee factoren moest ik opnemen in deze plannen: het bed en de tafeltjes ernaast zouden blijven. Het bed is een oudje van Lundia, maar heel praktisch door de bergruimte die eronder zit (en lekker hoog, want in mij schuilt een oma die van een hoge instap houdt). De tafeltjes van Ikea zijn ook al stokoud, maar de enige die hoog genoeg waren naast het bed. Never change a winning team.

Slaapkamer - Oh Marie!
Voor de gordijnstof koos ik stof van Tas-ka. In eerste instantie voor de grijze 210 grams variant van Lommer, maar omdat ik meer meters nodig had dan Tas-ka op voorraad had, uiteindelijk voor de roze versie. Dik genoeg om het felste licht te filteren, maar niet geheel verduisterend. Ik liet de gordijnen maken bij Knip en Klaar.

Het behang verdween, de muur werd weer wit. Achter het bed staat nu een rek uit de tijdelijke Bråkig collectie van Ikea uit 2014. Ik vond hem via Marktplaats. De lampjes van karton zijn van Seletti, ik verving hun groene snoer met grijs snoer van Stoersnoer. De geslepen vijftigerjaren spiegel met oranje gloed komt ook van Marktplaats. Sprei, bordeauxrood kussentje en beddengoed van HEMA. De foto naast het bed maakte ik zelf, net als de blokjeshanger. Verder verving ik de saaie knopjes op het bed met houten knoppen van de bouwmarkt die ik roze verfde.

We schoven het bed, tot slot, een halve meter van het raam af. Het geeft aan de raamkant niet alleen meer ruimte, de kamer lijkt er groter door. En, ook niet onbelangrijk, we stoten onze hoofden nu niet meer steeds aan de schuine wand.

Zes jaar heeft het geduurd om tot een slaapkamer nieuwe stijl te komen. Zes jaren lang hoofden stoten en moeilijk wakker worden. Dat is blijkbaar wat de wet van de remmende voorsprong met een mens doet.

A blogpost about our restyled bedroom, the only room in our home that has been the same since we moved in. Up until now!

Bewaren

DIY – rommelige regenboog

/0 Reacties/in , , /door

DIY regenboog - Oh Marie!
Oké, beetje gekke titel, dat. Maar eerlijk is eerlijk, deze regenboog ís een beetje rommelig. Maar dat maakt hem nu juist zo leuk. En gemakkelijk om te maken, dat is ook wat waard. Want het luiheidsgehalte qua zelfmakers is nog altijd even hoog, hier op het Oh Marie! hoofdkwartier. (En voor wie daar hele romantische ideeën bij heeft….laten we het erop houden dat mijn werkplek meestal niet erg hoofdkwartierig is. Eerder chaotisch. De oorlog ga je er in ieder geval niet mee winnen.)

DIY regenboog - Oh Marie!
Maar terug naar deze regenboog en hoe hem te maken. Je hebt de volgende zaken nodig.

Benodigdheden:
Een ronde houten schijf (€ 2,50 via Dille&Kamille. Het bonnetje rept slechts van ‘hout’, dus ik heb geen idee wat de oorspronkelijke toepassing van deze schijf is. O wacht, volgens de website is het een snijplankje. Wat de bliep moet je met zo’n klein snijplankje? Marketing, mensen. Wat een duivelse uitvinding is dat toch. Je leven is niet compleet zonder een snijplankje van 15 centimeter doorsnee. Jeweettoch.)
Restjes verf (4 kleuren)
Platte kwast (8 mm breed)
(Eventueel een houten blokje om achter de regenboog te lijmen, zodat hij stabieler blijft staan.)

DIY regenboog - Oh Marie!

Werkbeschrijving:
Zaag het snijplankje doormidden. Schuur de zaagsnede glad.
Ontvet de halve cirkel voor je gaat verven.
Probeer in één vloeiende lijn de strepen van de regenboog te maken. Doe genoeg verf op je kwast zodat het begin van de streep helemaal vloeiend is, maar dat hij mooi ‘droog’ eindigt, zoals op het voorbeeld. Eventueel trek je de lijn voorzichtig over als je net niet genoeg verf op je kwast hebt zitten. Je kan het eventueel oefenen op een stukje karton. Maar, het is een rommelige regenboog, het gaat er juist om dat het niet perfect wordt!
Hou een paar millimeter afstand tussen de strepen.

Zie, zo’n mini-snijplank is absoluut een verrijking van je leven. Je kan er je eigen regenboog mee maken, ik wed dat de marketingafdeling van Dille&Kamille daar nog niet eens rekening mee had gehouden!

Bewaren

Soep als een wolk met een gouden randje

/1 Reactie/in , , /door

Als doorgewinterde (en op muziekgebied volstrekt in het duister rondtastende) randstedelijke kantoornomade ben ik fan van ‘Coffeehouse’ – niet van de feitelijke plek waar je terecht kan voor een double latte caramel, maar van de Spotify playlist-variant ervan. Heerlijke witte ruis vind ik het, die een isolerend wolkje rond mij optrekt waardoor ik doof (en vreemd genoeg ook blind) word voor het anders zeer hinderlijke geluid van mekkerende kinderen (thuis), de vorsende blikken van al te vaak langslopende serveersters (in het café) en het gebakvis van studerende tieners (in de bieb).

Tekst – Diana van Ewijk
Fotografie/styling – Marlous Snijder

Soep als een wolk met een gouden randje - Oh Marie!
Zo komt het dus dat ik dag in dag uit met dopjes in mijn oren zit en luister naar liedjes van mij verder totaal vreemden met namen als Ruth B, Leo Stannard en de gezusters Söderberg – twee Zweedse meiden die samen het bandje First Aid Kit vormen en het ongekend aanhoudend in je hoofd rondzingende liedje ‘Silver Lining’ ten gehore brengen.

Om de één of andere reden blijft dat liedje behoorlijk hangen. Want, zo luidt mijn motto: wolken met gouden randjes – daar kun je er nooit genoeg van hebben. Toegegeven, sinds ik het roer radicaal omgooide is mijn lucht bijna altijd blauw, maar toch… er zijn van die dagen dat de oude vertrouwde innerlijke stresskip haar kaalgeplukte kopje opsteekt.

Op dat soort dagen laat ik mijn laptop in de steek en duik ik de keuken in om soep te maken.

Want echt, niets werkt zo ontspannend als eindeloos in een pan met soep roeren, proeven, roeren, onderwijl mompelend: “Zo, nu een beetje van dit… en vooruit, een beetje van dat… mmm, misschien nog wat zout, of, eh… chili flakes? … Oh nee, nu is het wel erg pittig… kokosmelk dan…” en dat ad infinitum – of nou ja, tot er een fantastische pan soep op het fornuis staat.

Deze soep is als een wolk met een gouden randje – een randje dat even wat extra moeite kost, maar dat die moeite helemaal waard is. No pain, no gain – en ja, dat geldt ook voor aspergesoep. Dus: nodig je vrienden uit, duik de keuken in en vier het stressloze leven met je eigen Magic Parade-soep!

TIP:
Deze techniek werkt, je verwacht het níet, ook met andere groentes. Door de eidooiers op voorhand te mengen met room zal deze niet stollen en krijg je een mooie, gladde soep met een volle, romige smaak. Probeer ‘m na het aspergeseizoen eens met bloemkool. Of met spinazie. Of met… nou ja, gewoon: jouw favoriete groenten. In het ergste geval mislukt de soep en dineer je met tosti’s!

Soep als een wolk met een gouden randje - Oh Marie!
Magic Parade soep

Ingrediënten:

  • 750 gram witte asperges, vanaf +/- 2 cm onder de kopjes geschild (houd de schillen en kontjes apart, hier ga je zo bouillon van trekken!)
  • 2 witte uien, gesnipperd
  • 2 stelen bleekselderij, in stukjes
  • 2 stelen prei, in stukjes
  • 1,5 liter aspergebouillon (zelfgemaakt met de schillen en de kontjes, of van een blokje)
  • 60 gram roomboter
  • 60 gram bloem
  • zout en peper
  • snufje nootmuskaat
  • 2 dl. room en 2 eierdooiers, samen losgeklopt (van de eiwitten kun je nog een mini-merengue bakken als je wil :-))

Voor de topping:

  • Bieslook, in fijne ringetjes (hoe dunner, hoe beter!)
  • Rode bietjes-confetti (nee, dat kun je niet kant&klaar kopen. Maar je kunt het wel heel eenvoudig zelf maken: snijd een biet in plakjes van 5 mm, en steek uit die plakjes, met behulp van een rietje, mooie confetti-rondjes. C’est simple!)

Bereidingswijze:

  • Snijd de kopjes van de asperges af, en snijdt de rest van de asperges in stukjes. Bewaar de kopjes voor later.
  • Verhit de boter in je soeppan, en sauteer de uitjes met de bleekselderij en prei (geduld is een schone zaak – dit duurt ongeveer 10 minuten!)
  • Voeg de asperges en de helft van de (zelfgetrokken asperge-)bouillon toe, breng aan de kook en laat zo’n 20 minuten pruttelen.
  • Blender de soep tot een smeuïg geheel.
  • Smelt  in een andere pan de boter en meng met de bloem tot een gladde pasta.
  • Voeg de aspergekopjes en de helft van de overgebleven helft van de bouillon toe en breng het geheel al roerend aan de kook. Laat zo’n 10 minuten pruttelen en giet dan bij de aspergesoep. Je bent nu bijna klaar…

Finishing touch:

  • Meng in een aparte kom de laatste kwart bouillon door het eidooier/roommengsel en giet dit ook bij de aspergesoep.
  • Laat de aspergesoep nog een paar minuten pruttelen, maar niet meer aan kook komen.
  • Breng op smaak met zout, peper en nootmuskaat en versier met de bieslookringetjes en bietenconfetti. Eetze!

Onorthodox Pasen vieren in Memphis stijl

/1 Reactie/in , , , /door

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
Hoe zou Ettore Sottsass, de oprichter van Memphis Group, aan de Paasbrunch gezeten hebben? Zou hij thee geschonken hebben uit een van zijn eigen bizarre theepotten, of paaseieren hebben beschilderd met door hemzelf bedachte psychedelische patroontjes? Of vond hij het misschien heerlijk om lekker truttig bij zijn moeder aan de Paastafel te zitten tussen de gehaakte eierwarmers, chocolade paashazen en Paasstol? Even lekker weg van al het ontwerpgedoe? Voor iemand die met zijn ideeën het mainstream design wilde uitdagen, vond hij Pasen vast veel te gewoontjes. Hoe dan ook, ik kan daar best een tijdje over dagdromen. (En mocht je nu toevallig een ver familielid van Ettore zijn en ooit met hem aan de Paastafel gezeten hebben, mail me dan natuurlijk.)

Over het uitdagen van mainstream gesproken: met de Paasdagen voor de deur, stylede ik een Paastafel in Memphis stijl. Met de mainstream paastafel elementen, maar toch net anders. Fijne Paasdagen!

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
De Memphis theepotten liggen niet voor het oprapen bij de kringloop. Er zijn echter een heleboel andere spullen met een vleug jaren ’80 die prima als alternatief dienen kunnen. Ik gebruikte hier een eierhouder van Tupperware van de kringloop als groepsaccommodatie voor de eieren. Kijk in de kringloop altijd even bij de afdeling met kunststof keukenattributen, er zitten vaak hele gave of grappige items tussen. Het lepeltje komt er ook vandaan.

Ik maakte de gekleurde kunststof decoratie-eieren (Wibra) Memphisproof met een zwarte permanentmarker. Het tafelkleed komt uit de eco-lijn van HEMA.

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
Ik vind foamboard echt heel erg jaren ’80. Ik versierde er haarclips (wie gebruikt die nog?!) mee of kettingen. Ik vond de voorgestanste gekleurde foamstickers op de knutselafdeling bij HEMA, net als de servetten en gekleurde uitdeeldoosjes (laatstgenoemde zijn een hel om te vouwen, maar als ze eenmaal in elkaar zitten, ben je dat natuurlijk meteen weer vergeten. Of in dit geval: is mijn Lief het weer vergeten, want die heb ik ongegeneerd voor mijn karretje gespannen voor dit klusje. En nee, hij spreekt niet in een vreemde Spaanse mengelmoes, heeft geen specifieke voorkeur voor bananen en draagt geen blauwe tuinbroek of een lasbril op zijn voorhoofd…Mocht dat veranderen, dan zet ik het op Instagram.)

Grote borden met zwart-witte strepen – Tickar van IKEA.
Kleine bordjes met gouden driehoekjes – Xenos.
Suikerstrooier, ronde onderzetter, theepot, bestek en mokjes – kringloop.

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
De gestreepte boterhammen maakte ik met behulp van masking tape. Ik zei toch dat ik het overal voor gebruik? (Dat is een thema apart, mensen!) Leg (plakken doet het niet en dat is denk ik maar beter ook) een paar strookjes tape op een boterham en besprenkel hem daarna met hagelslag of gekleurde muisjes. Verwijder daarna de strookjes tape weer, natuurlijk. (Tenzij je ervoor koos om voor stroken eetpapier te gaan, als je voor de diehard Paasgedachte gaat.)

Vul de hagelslag rijkelijk aan als je gaat eten, het oog wil wat, maar je maag ook!

Paastafel Memphis stijl - Oh Marie!
Nog op zoek naar receptideeën? Ik maakte vorig jaar een hele lekkere quinoa fruit salade met honing-limoen dressing. En hier lees je hoe je heel gemakkelijk water met een smaakje maakt (en dan bedoel geen chloorsmaak ofzo..lolbroek!). Of maak Diana’s heerlijke Memphis soep met bacon wrapped banana bites!

Een fijn lang weekend gewenst!