Berichten

Whole grain

Canon TLb - Lomography - Planet Fur
Canon TLb - Lomography - Planet Fur

Het lijkt erop dat, ondanks al mijn goede voornemens, ik me vooral met analoge fotografie bezighou tijdens mijn vakanties. Maar wat misschien nog wel de belangrijkste reden is: ik was absoluut niet tevreden met de wijze waarop moderne labs mijn films ontwikkelde. Dus bleven mijn analoge avonturen vooral hangen bij mijn geliefde Fuji Instax Polaroid Camera.

De zaken staan er inmiddels heel anders voor nu Carmencita Film Lab haar deuren opende.

Ik maakte deze foto’s tijdens een trip naar Friesland, met mijn vader’s Canon TLb uit de jaren ’70. Hij ging zelf ook mee, trouwens, mijn vader. Hoe leuk is het om met de camera waarmee mijn jeugd is vastgelegd nu mijn leven als volwassene vast te leggen? Daarnaast heb ik weer zoveel meer van hem geleerd, over het technische aspect van fotografie ‘oude stijl’. Die verbinding maakt deze foto’s extra kostbaar. En oi, die korrel en dat contrast…ik ben er geloof ik een beetje verliefd op.

Er zijn vijf vrouwen die mijn liefde voor analoge fotografie hebben aangewakkerd en wiens (analoge) foto’s zo mooi zijn dat je ze niet mag missen (als je dat al niet deed): Hanke (wie deze prachtige analoge foto’s maakte toen ik 32 weken zwanger was), Danique, Nikki, Iris en Anki. En trouwens nóg zo’n geweldig ‘Unique Selling Point’ aan Carmencita (naast het feit dat ze met zoveel liefde hun vak beoefenen): ze geven feedback op je foto’s. Geen zorgen, niet het soort feedback waar je van gaat huilen. Maar wel van het soort dat je fotografieskills per rolletje verbeteren zal.

It seems like the only moments in my life that I have time and space in my head to photograph with analogue cameras are during my holidays. On top of that, I wasn’t happy at all with the way regular labs developed my films, so I mostly just took photos with my beloved Fuji Instax Polaroid Camera.

But things have changed since Carmencita Film Lab opened their doors.

I took these photos during a trip to Friesland. I used my dad’s old Canon TLb from the 70s to take them. In fact, he was with me during this trip and it was lovely to talk with him about analogue photography. He learned me a lot about the technical aspects of shooting pictures ‘old style’. That is maybe why these images are extra dear to me. And boy, the contrast and grain in these pictures, I love them.

There are five women who sparked my love for lomography and whos photos you should definitely check out if you haven’t already: Hanke (who shot these amazing photos of me when I was 32 weeks pregnant), Danique, Nikki, Iris and Anki. Another great aspect of Carmencita by the way: they give feedback on your photos (not that they make you cry or something, don’t worry!). To make you an even better photographer with every film you shoot.

Canon TLb - Lomography - Planet Fur
Canon TLb - Lomography - Planet Fur
Canon TLb - Lomography - Planet Fur

Instant love

Instant love
Instant love - Dicky Bird

Door de enorme voorraad Fuji Instax films (die ik voor een prikje op Marktplaats kocht) en mijn enorme ongeduld zijn mijn Polaroid camera en ik de beste match op analoge fotografie gebied. Eigenlijk zijn die minuten die ik moet wachten tot de film zich ontwikkeld heeft al te lang voor me, mede doordat mijn Instax nog altijd verrassingen (positief en negatief) voor me in petto heeft. De Fuji Instax heeft een eenvoudige lens waardoor goed licht cruciaal is en omdat objectief en zoeker een stukje uit elkaar liggen (parallax) is de uitsnede die ik door mijn zoeker zie niet de uitsnede op de daadwerkelijke foto. De vroege lente van dit jaar leverde echter de perfecte omstandigheden voor goede Polaroids: prachtig licht en lang bloeiende bloesem. Ik kan inmiddels een kaart uittekenen van alle Magnolia’s, Prunussen en andere bloesem bloeiende bomen in de regio. (En daarnaast word ik waarschijnlijk versleten voor dorpsgek door een aantal plaatsgenoten nu, maar ach.)

Over instant liefde gesproken, ik kocht het klokje ontworpen door Scholten en Baijings voor Ikea voor mezelf. Als Ikea beursgenoteerd was, zou hun aandeel enorm gestegen zijn dit eerste kwartaal, met al die heerlijkheden in hun collectie. Ik kan inmiddels geen Ikea meer zien en mijn Family Card ligt ergens in een la na te smeulen na al die koppen koffie voor een euro, dus voor mijn eigen gemoedsrust hoop ik dat Ikea het voorlopig weer even rustig aandoen met het ontwerpen van nieuwe producten.

Because of the stash of Fuji Instax films that I once bought on the internet for less than nothing and because I’m a very Impatient Person, me and my Polaroid Camera are a match made in analogue heaven. But even those few minutes I have to wait for the image to appear on the film are often too much of a wait for me. Not only because I’m impatient, also because the result on the picture still always surprises me (both in a postitive and negative way). The Fuji Instax’ lens is pretty plain, so it’s crucial to take pictures with (preferably) a huge amount of light. On top of that, the viewfinder is next to the lens (parallax error), so the subject my eye sees through the lens isn’t the exact excision that will appear on the film. 2014’s very early Spring delivered the perfect circumstances for (good) Polaroid photography though, not only because of last weeks bright blue skies, but also for its beautiful blossoming trees. (Not only I can now draw a map of all the blossoming trees in our neighbourhood, my neighbours will definitely think of me now as that crazy pregnant Polaroid lady…ah well.)

Speaking of instant love, I indulged myself with the cute little clock designed by Scholten and Baijings for the new Ikea PS collection. If Ikea was stock market listed, their price would have gone through the roof with all that devine Brakig and PS stuff they stocked their shops with over the last few months. I have seen so many Ikeas from the inside recently, that I can draw a map of those as well. For my own piece of mind, I hope they now take a small break from stocking new fabulous interior items. Before I really turn into that crazy pregnant lady.

Instant love - Scholten en Baijings Ikea PS

House of cards

Home flora - Lilac
Home flora - Lilac

Zwanger zijn is, in mijn geval, fysiek vergelijkbaar met een kaartenhuis. Een kaartenhuis dat soms met stevig plakband aan elkaar vast lijkt te zitten, maar van de een op de andere dag toch in elkaar stort. Ik heb, voor zover ik dat niet al had, nog meer respect gekregen voor al die vrouwen op aarde die al een of meerdere zwangerschappen doorstaan hebben. Of de vrouwen die het doorstonden of doorstaan in een tijd of land waarin de kennis omtrent zwangerschap nog in zijn kinderschoenen stond of staat. En je maar gewoon met je zwangere lijf aan de bak moet, zonder de moderne faciliteiten waar wij mee gezegend zijn.

In Australië leeft de Kiwi, een loopvogel (die er ook nog eens heel schattig uitziet) die d0or een nare speling van de evolutie nogal grote eieren legt. Zó groot dat het ei alle ingewanden van het vrouwtje aan de kant drukt, waardoor ze op het einde van haar zwangerschap zoveel pijn heeft dat ze alleen nog maar zielig verstopt in de struiken kan wachten tot ze het ei leggen kan. (Ik heb deze informatie niet uit mijn dikke duim gezogen, het is terug te zien in Stephen Fry’s ‘Last chance to see’ – een parel van een serie trouwens). Er zijn dagen dat ik me net een Kiwi voel. Alhoewel die Kiwi, als ze zou kunnen praten, me zou aanmerken als ‘lightweight’ en ‘drama queen’. Mijn baby neemt immers geen 80% van mijn lichaam in beslag. Goddank.

Zoals altijd is er die ene moderne uitvinding die geheel losstaat van het baby-gebeuren, maar die me altijd weet op te beuren: fotografie. Tijdens een wandeling legde ik met mijn Fuji Instax de lente vast, maar maakte uiteindelijk mijn favoriete foto (en best gelukte – geen nabewerking mogelijk!) in onze eigen achtertuin. Ik kan inmiddels een behoorlijk kaartenhuis bouwen met alle Polaroids die ik maakte. Eentje die met plakband (of nog beter: duct tape) in elkaar zit. Zodat ie lekker niet kan instorten.

About how my pregnancy fysically often feels like a house of cards that can collapse from one day to another. And how photography gets me through the day, like it always does.

Polaroid - Blossom

Groeten uit Groede

Groeten uit Groede

We gingen uitwaaien in Zeeland, Wendel, Anki, Cristian en ik. Anki schreef er zo’n prachtige post over, dat ik niet eens ga proberen om die te toppen. We gingen naar Brugge, waar ik bij Veritas mijn voorraad handschoenen en sjaals aanvulde (waarom raak ik áltijd mijn handschoenen kwijt?). Het kokeshi popje kreeg ik van Iris, die ons helaas niet kon vergezellen dit weekend (we misten je Vankie!).

In plaats van mijn camera nam ik mijn Fuji Instax mee. Ik maak er (meestal!) één foto mee die meteen favoriet is. In dit geval is het een foto van Anki en Wendel op het strand met (natuurlijk!) een hondje dat zich enorm aan het vermaken was in de branding. Het was, kortom, heerlijk!

Last weekend, I went to Zeeland with Wendel, Anki and Cristian. Anki wrote a beautiful post about it and I’m not even going to try to top that one. It was just wonderful. We went shopping in Brugge, where I added a new scarf and gloves to my ever shrinking collection of knitwear (why do I always loose my gloves?). The cute kokeshi doll was a gift from Iris, who sadly couldn’t join us for the weekend (we missed you Vankie!).

Instead of my camera I took my Fuji Instax along for the trip. I (usually) make one picture that immediately becomes my favourite and in this case it’s this image of Anki and Wendel on the beach with (of course!) a little doggy that had a blast running through the waves that crashed on the beach. Bliss!
Groeten uit Groede

Moominland

Polaroid Stockholm

We zijn net terug van een trip naar Moominland, oftewel Stockholm, Zweden (Tove Jansson was een Zweeds-sprekende Finse, dus er zijn in theorie zelfs twee Moominlanden in deze wereld!). Ik nam deze Polaroid in Skagen, een prachtige openlucht museum middenin de stad. Meer over leuke adressen en bezienswaardigheden op het Oh Marie! blog deze week!

We just got back from a weekend to Moominland a.k.a. Stockholm, Sweden (that is, Tove Jansson was a Swedish-speaking Finnish lady, so theoretically there are even two Moominlands in this world!). I made this Polaroid in Skagen, a super fun open air museum. More about Stockholm and lovely addresses to visit on the Oh Marie! blog this week!