Berichten

Franse kringloopmijmeringen en een sprookjestheepot

/7 Reacties/in , , , /door

Vintage styling - Oh Marie!
Een paar weken geleden alweer ging ik op vakantie naar Frankrijk. Het was lang geleden dat ik in Frankrijk was. Zó lang geleden dat ik er nog nooit een kringloop bezocht had. Wel brocantes trouwens, maar daar was de verhouding meuk-rijp-voor-het-grofvuil slash laten-we-er-de-goudprijs-voor-vragen voor mijn smaak iets te scheef, dus zat Frankrijk niet echt voorin mijn kaartenbakje qua kringloopavonturen.

Maar toen kende ik Emmaüs nog niet. Nou ja wel, maar niet als kringloopervaring in Frankrijk.

De winkels van Emmaüs in Frankrijk zijn niet zo alomtegenwoordig zoals de kringlopen in Scandinavië (waar er soms wel vier in één piepklein plaatsje gevestigd zijn), maar in zekere zin was dat wel rustig. Ik word namelijk ontzettend onrustig van de gedachte aan binnen handbereik zijnde meuk, wat betekent dat mijn reisgezelschap regelmatig meegesleurd wordt naar een nieuw obscuur adres op één of andere tochtig, verlaten bedrijventerrein in Knötelö of Nederoverheembeemsterbommerskonten. In het geval van onze vakantieweek in Frankrijk zat er één Emmaüs in de regio en wel op een uur rijafstand. Daarna laat je het wel uit je hoofd om te zeuren om meer. Gelukkig hoefde dat ook niet, want de buit was goed.

Vintage styling - Oh Marie!
Het is alleen al geweldig om een kringloop in het buitenland te bezoeken om te zien wat er in dat land in een gemiddeld interieur te vinden is. Zo ben ik altijd ontsteld van de hoeveelheid rotan die je in Nederland kan krijgen, in Scandinavië is er altijd glas in overvloed te vinden en in Frankrijk hebben ze iets met opgezette vissenhoofden, christelijke afbeeldingen en meubels die al zo lang op een erf hebben staan te verpieteren dat je je afvraagt waarom iemand nog de moeite heeft genomen om ze naar de kringloop te brengen. Daarbij staat het vervolgens bij Emmaüs ook niet per definitie droog opgeslagen, dus de degeneratie kan aldaar rustig verder zijn gang gaan. Als je trouwens een jaren ’50 keukenkast zoekt, zo’n glimmend, gefineerd gevaarte, dan zit je verrassend genoeg in Frankrijk ook goed. Je verwacht het niet, zou Bert Visscher zeggen.

Maar, even terug naar mijn vondsten. Of eigenlijk: De Vondst. Deze zachtroze theepot die zo uit een sprookje had kunnen komen waggelen (ik stel me zo voor dat, als theepotten zouden kunnen bewegen, ze zouden waggelen). De glazuurlaag aan de binnenkant is zó craquelé dat de theeaanslag door de ongeglazuurde buitenkant heen is gekomen. Er moeten liters thee met deze pot zijn geschonken.

Principes over het niet-meenemen van tweedehands dat wel erg vergaan is vergat ik direct toen ik deze theepot zag staan. Want zo gaat dat, bij liefde op het eerst gezicht. Om die reden woon ik nu ook in een jaren ’80 huis van witte baksteen, hebben we een kat met een platgedrukt snoetje en ben ik nu dus de eigenaar van een sprookjestheepot.

Liefde maakt blind, vergeetachtig en daarom ook gelukkig. Dubbel gelukkig, want mijn reisgenoten waren na één kringloopbezoek voor de rest van de vakantie gevrijwaard van nieuwe kringloopbezoeken.

(Ga je zelf binnenkort naar Frankrijk? Download hier een pdf met de adressen van alle Emmaüs vestigingen in Frankrijk of zoek op ‘communautes emmaus’ op Google. Garantie tot aan de voordeur, maar vooralsnog lijkt de lijst behoorlijk up-to-date te zijn!)

Structures

/10 Reacties/in , /door

Structures - Planet Fur
Structures - Planet Fur

Inmiddels heb ik vrede met het feit dat mijn stijl een samengeraapt zooitje is (ik typ dit in een jurk met Toile de Jouy patroon op een stippenlegging – dat). Gezien het voornoemde is het dus niet heel verbazingwekkend dat ik in de kringloop voor de watermeloenkleurige jaren ’80 vaas viel en tegelijkertijd voor een retro wit-met-blauwe melkkan. Toch verbaast het me hoe mooi mijn samengeraapte zooitje het doet, zo samen op één kast.

Over the years I accepted the fact that my style is best described as an odd-bod bunch of different styles (I’m writing this in a Toile de Jouy patterned dress on top of a dotted legging – that certainly illustrates it eh?). That’s why I can fall for a watermelon coloured 80s vase and a retro blue-and-white jug on one second-hand shopping day. Still, it amazes me how those different styles turn into a beautiful blend when I put them together on our cupboard.

Double-barelled

/6 Reacties/in /door

Double-barelled Sagaform - Planet Fur

Ik blijf versteld staan van de hoeveelheid energie die onze baby tijdens deze laatste fase van mijn zwangerschap opeist. Alsof ik een fatsuit gevuld met blikjes soep aan heb. De lijst van tegenstrijdigheden is echter ellenlang bij een zwangerschap: dus ook al ben je fysiek opgebrand aan het einde van de dag, geestelijk staan er constant teveel tabbladen open in je hoofd. Met als gevolg dat je ’s avonds in je bed stort om vervolgens de hele nacht een bepaald liedje van Jett Rebel in je hoofd te hebben (zijn muziek is erg fijn, maar niet na duizend keer op repeat) of om je zorgen te maken om Alles Wat Er Komen Gaat.

Je moet er dus uit. Op zoek naar prikkels. Niet teveel en ook niet iets met achtbanen ofzo. En je hebt de kans (of: de garantie) dat de dag erna het fatsuit nog wat zwaarder voelt, maar dat moet je er voor over hebben. Dus ging ik een dagje uit met mijn Lief. Ik kocht de prachtige bloempot van Sagaform en een cactus die er verraderlijk aaibaar uitziet. Streepte weer een dag van de laatste loodjes in de wachtkamer der zwangerschappen af. En sliep sinds weken weer acceptabel goed.

I dragged my pregnant body off the couch to go for a very modest shopping spree with my Love. I bought the beautiful Sagaform growing pot, a treacherously cuddly looking cactus and ticked off yet another day from waiting in the ‘last straw’ pregnancy waiting room.

Dollhouse

/7 Reacties/in /door

Kokeshi dollhouse

Dit oude medicijnkastje hing al tijden in de woonkamer, maar moest aan de binnenkant nog aangekleed worden en dat bracht weer zoveel dilemma’s met zich mee (verven? beplakken? En met welk(e) kleur/dessin dan?) dat het, zo zonder echte bestemming, een soort shit bowl aan de muur begon te worden. (Shit bowl = een bak waar zo’n beetje alle losse troepjes uit een huis zich verzamelen en waar je meestal die ene knoop/dat sleuteltje van het halkastje/vreemd muntgeld in terug vindt. Meestal wel pas als je die items nét vervangen hebt, dat dan weer wel.) Het project moest daarnaast een snel én mooi resultaat geven (ik ben een luie crafter) en dat bracht me op het idee dit project nog eens ongegeneerd te herhalen bij dit kastje. Het is nu de plek waar ik mijn kokeshi bewaar en ik kan het mishebben, maar lijkt wel alsof ze nu, in hun moderne poppenhuis, nóg tevredener kijken…
(Het geschulpte randje en de zwarte Masking Tape zijn trouwens van Een Nieuw Avontuur, de mintgroene vaas van Foekje Fleur.)

This old medicine cabinet has been in our livingroom for quite some time but it still needed some decoration on the inside. This unfortunately raised so many questions (should I paint or paper it? And in what colour/design then?) that, without a proper destination, it slowly turned into a shit bowl on the wall. (A shit bowl is usually a bowl in the house where its inhabitants keep all kinds of bits and bobs in. It’s the bowl where you will surely retrace that one button/foreign money/the key of that tiny hallway drawer, probably when you just replaced them that is.) On top of that, Project Upholstery had to be easy and with a beautiful result, I am of course still a lazy crafter. In the end I decided to just rewind this project and I can confirm that it also worked on this cabinet. It is now the place where I keep my beloved kokeshi and I can be mistaken, but it seems like they look even more content since they moved into their contemporary dollhouse…
(The awning stickers and black Masking Tape come from Een Nieuw Avontuur by the way, the green vase is designed by Foekje Fleur.)

Kokeshi dollhouse