Berichten

The joy of making the most of it

The joy of making the most of it - Planet Fur

Tijdens een vakantie naar Marokko jaren geleden was de vriendin waarmee ik reisde volgens de lokale bevolking “nog erger dan een Berbervrouw”: bikkelhard bij het afdingen. Nog steeds zal zij niet rusten tot ze ergens de hoogste korting voor krijgt en haar voorraadkast toont dan ook sterke gelijkenissen met een groothandel. Als je een goede aanbieding treft, moet je er immers goed gebruik van maken ook. Ik plaag haar altijd een beetje met haar Berbervrouwen-imago (én haar ramvolle voorraadkast) ook al is haar kostenbewustheid één van de vele redenen waarom wij al jaren bevriend zijn. Mijn voorraadkasten mogen er dan wel niet uitzien als de plaatselijke Makro, van (geld)verspilling hou ik ook niet. Vandaar ook die kringloopobsessie natuurlijk.

Ik kocht deze prachtstof van Paapii Design een tijdje geleden bij Studio Saartje om er een kussensloop van te maken. Omdat de stof 1 meter 60 breed is, bleek ik uit de restjes overgebleven stof nog precies twee knuffels en een sjaal te kunnen knippen. Ik werd daar zó blij van dat ik bijna naar Marokko had gebeld om alsnog het predicaat Berbervrouw toegekend te krijgen.

That’s what I call the joy of (literary) making the most of it: when I had cut the right amount of material for a cushion cover from this beautiful Paapii Design fabric, there was still exactly enough fabric left to make two softies and a scarf with. Oh yeah!

Teary eyes – a super easy block print DIY

DIY Block print tablecloth - Planet Fur
DIY Block print tablecloth - Planet Fur
Omdat ik ontzettend van de ogen van deze zon hou (als je nog een zomer-achtige zelfmaker zoekt, klik dan zeker door), besloot ik dat ze ook op dit gekringloopte roze tafelkleed moesten komen. Voor het printen van deze ogen-met-traan gebruikte ik drie blokjes (rest)hout, foamboard, sponsjes en textielverf. Deze tutorial op Fine Little Day vertelt je hoe verder te werk te gaan.

Because I really, really like this suns eyes (if you’re on the lookout for a summer-y tutorial, do take a peek!), I decided to print them on this thrifted pink tablecloth. To print these teary eyes I used a couple of wooden blocks, foam board, three sponges and textile paint. This tutorial at Fine Little Day tells you how to proceed.

DIY Block print tablecloth - Planet Fur

All aboard the slow train

All aboard the slow train - Planet Fur

Nu mijn functie van magazine maker tijdelijk is omgezet naar ‘machinist van de cute train‘ (ergo: ik slechts de overzichtelijke zorg voor een huis gevuld met schattige wezens – al dan niet met vacht – heb) is er ook weer eens ruimte om aan zelfmaakprojecten te werken. Eerlijkheid gebiedt me daar wel bij te vermelden dat het idéé van een zelfmaakidee vaak al zo aantrekkelijk is (de voorpret, zogezegd), dat sommige ideeën alleen maar bij voorpret blijven. Een paar projecten zagen echter wél het levenslicht, mede dankzij mijn moeder, die handvaardigheidsskills heeft waar ik alleen maar van kan dromen. Zo gaven we samen het kussen in de Friedrich Stuckenbröker kruk die ik van Ingrid overnam een nieuwe hoes van gekringloopte stof en gaf ik een kandelaar van prachtig gedraaid blank hout een hageltjes jas en een Lenneke Wispelwey tooi met mini flamingo (die ik ook van die lieve Ingrid kreeg). Het voelt, kortom, fijn om even niet op die doordenderende trein van magazines maken te zitten, maar op een stapvoets rijdend boemeltreintje. Waar jullie ook jullie zomer doorbrengen, ik hoop dat ie net zo relaxed is!

About my relaxed Summer and how this current slow pace of life gives me time and energy to work on several DIY projects again, like painting a wooden candleholder or upholstering the cushion of a vintage Friedrich Stuckenbröker stool with my mum. Wherever or however you spend your Summer this year, hope it is as relaxed as mine!

All aboard the slow train - Planet Fur

Let’s run amok

Let's run amok - Planet Fur
Simultaneously, I experienced this very true understanding – this epiphany – of the oh-so-trivial nature of life, and yet, despite the trivialities, a life that is so full, so chock-full, of an almost infinite promise. You see?

– Wildwood Imperium

Deze prachttekst uit het laatste deel van de Wildwood Chronicles had ik oorspronkelijk gepland op de oude prent die ik bij de kringloop vond. Maar ik was bang dat het effect door de lengte van de tekst een beetje weg zou vallen. Dus werd het ‘Let’s run amok’. Als mooie tegenstelling tegen het rustieke berglandschap. Sowieso vind ik ‘amok maken’ echt een geweldige uitdrukking en vind ik het erg grappig dat het in het Engels hetzelfde klinkt en betekent. Onze baby maakt ondertussen weinig amok. Behalve dan dat ze bezig is een extra balkon aan te bouwen (zo voelt het tenminste grote delen van de dag – in die zin is ze nu al een amokmaker), maakt ze nog geen aanstalten om haar all-inclusive hotel te verlaten.

These beautiful lines come from the third book from the Wildwood Chronicles and I originally planned to write them on this thrifted print. I was a bit afraid the sentence would turn out too long for this purpose though, so instead I decided to go for ‘Let’s run amok’ as a nice contrast to the rustic mountainscape. I like the term ‘running amok’, also since it sounds and means the same in English and Dutch. Our baby isn’t running any amok whatsoever by the way. Although she’s building some kind of extra balcony to the all-inclusive hotel she’s resides (at least, that’s how it feels large parts of the day), there’s no sign she’s planning to check out any time soon.

Don’t be like the rest of them, darling

Easy DIY - Free embroidered banner - Planet Fur
Borduurwerken bij de kringloop, ik vind het altijd een beetje sneu. Zeker als ze met één draad geborduurd zijn op kaaslinnen, zoals deze bijvoorbeeld. Dat je met zoveel geduld en tijd zoiets maakt, vind ik heel knap (en dat komt dan misschien weer omdat ikzelf nooit de rust in mijn lijf heb om zo lang aan één project te werken). Dat zoiets dan eindigt bij de kringloop, is een beetje treurig. Maar goed, als je er een stuk of 80 van een oudtante erft, kan ik me ook voorstellen dat je je huis er niet mee gaat volhangen. Zelf ben ik van de tactiek ‘grote stappen snel thuis’, dus borduurde ik uit de losse pols deze banner van wolvilt met (dikke) zijdegaren (maar je kan ook gewoon ongesplitst borduurzijde gebruiken, net hoe fijn of grof je het patroon hebben wil). Ik zoomde de bovenkant om op de naaimachine. Stokje erdoor en je bent al klaar. Bijkomend voordeel: minder schokkend als het ooit eens bij de kringloop belandt. Ha!

Cross-stitched or embroidered (I’m still not entirely sure what’s the difference in English) wallhangings, I always find it a bit sad when I see them in a thriftshop. I have an enormous amount of respect for the time, patience and love that’s most likely put into the making of them (which must have something to do with the fact that I won’t ever find the piece to work on one project for so long), so it’s sad when all that had work ends up in a second hand store. On the other hand: if you inherit 80 embroideries from some great-great-aunt I can of course imagine you’re not going to mount ‘em all. I myself am a lazy crafter and an even lazier embroiderer. So I made this super-easy free-embroidered banner with a patch of woolfelt and embroidery thread. Make a simple hem on top for the stick and that’s that. There’s even a secret extra benefit about this one is: it’s much less shocking to stumble upon when it ends up at a thriftshop at some time. Oh yeah!