Berichten

Een beetje primair

/6 Reacties/in , , /door


Een tijdje geleden schreef ik voor het Algemeen Dagblad een artikel over de trends van 2018 (klik). Ik schreef daarin onder andere dat primaire kleuren in je interieur niet (meer) mogen, tenzij je een basisschool hebt of wil beginnen. Waarop een vriendin opmerkte: “Je staat op die foto’s in dat artikel naast een gele prullenbak. Is dat geen primaire kleur dan?”

“Die slag is u.” zeggen wij dan thuis. 


Gelukkig was dit geen belediging. Integendeel. Want toen later die primaire kleuren opnieuw ter sprake kwamen, zei ze: “Jij doet juist veel gave dingen met primaire kleuren, valt me op. Ik herken er zelfs je stijl aan.” Ik keek om me heen en nou ja, ze had natuurlijk gelijk. Ik woon niet in een basisschool. We lopen hier niet op een oranje vinyl vloer (vloeren die ook nog eens die onmiskenbare lucht uitwasemen die ik direct associeer met mijn basisschooltijd). Maar er zijn de laatste tijd wel heel veel primaire kleuren ons huis in geslopen.

Het is dus maar goed dat ik geen Li Edelkoort heet (al zijn haar voorspellingen soms zo vaag als de gemiddelde horoscoop: er komt allicht altijd wel íets van uit. Of is dat vloeken in de kerk?), want dan was ik nu stante pede van mijn voetstukje getrokken door een woedende meute krantlezers slash interieurfanaten.


Het zijn trouwens niet alleen primaire kleuren waar ik naar terugkeer, het zijn vooral ook vaak gesatureerde kleuren. Blijkbaar ben ik toe aan meer contrast in mijn leven. Ik zou er mijn horoscoop eens op moeten naslaan.

About the fact that I’m turning more and more to saturated colours instead of pastels for my interior.

Plant gang

/3 Reacties/in , /door

Plant gang - Urban Jungle Bloggers - Oh Marie!
Iedere keer als ik de Urban Jungle Bloggers nieuwsbrief ontvang, neem ik me voor om mee te doen en iedere keer komt er weer iets tussendoor.

Terwijl ik toch echt – en ik heb ze geteld – 20 planten in huis heb staan. Ik kan mezelf met recht een Urban Jungle eigenaar noemen. Blogger nog niet dus, want dat doe ik er niet veel over.

Dat is eigenlijk best gek. Want ik hou heel erg van groen. Van mijn tuin. Van tuinieren. Van het moment dat de natuur weer wakker wordt na de winter. En van het feit dat er van al mijn kamerplanten ooit maar twee gesneuveld zijn. (Dikke tip: planten onder luchtroosters krijgen bijna gegarandeerd ziektes – planten houden niet van tocht).

Plant gang - Urban Jungle Bloggers - Oh Marie!
Ik praat niet met die planten, ik knuffel ze niet, maar ik selecteer ze wel op een bepaalde mate van onderhoudsvriendelijkheid en zorg dat ze op een lichte plek staan. Ik moet de eerste kamerplant nog tegenkomen die het fijn vindt om in een donker hoekje te staan. Daar krijg je alleen maar ondankbare planten van (luister even dit fragment van de Mannen van de Radio – want zo ontzettend kan het uit de hand lopen, mensen!).

Op de foto’s een fractie van mijn plant gang. Uiteraard allemaal in gekringloopte bloempotjes. En vooruit, er staan ook wat boterbloemen uit de tuin en lelies van de bloemist bij. Want áls ik dan blog over groen in huis, dan doe ik het goed ook!

Plant gang - Urban Jungle Bloggers - Oh Marie!
Wil je zelf Urban Jungle Blogger worden (en dan hopelijk een betere dan ik)? Dat kan hier!

De doorzichtige fotolijst op de gele plank is van Moebe en kocht ik bij Strand West.

The house of the rising sun

/3 Reacties/in /door

The house of the rising sun - Oh Marie!
Vond ik daar op de vrijmarkt nóg een weefraam! Een hele oude, van de Hema. Zal je altijd zien!

Dit is mijn tweede weefwerkje. Wat ik zo fijn vind aan deze handwerktechniek? Dat je kan ’tekenen’ met je materiaal. Je maakt wat in je hoofd zit. Hoekjes, lijntjes, rondjes. Daar hou ik van. Geen ingewikkelde zomen, geen stofpatronen om rekening mee te houden, je hoeft niets achterstevoren, binnenstebuiten vast te zetten, of ruzie te maken met een naaimachine. De weeftechniek is rechttoe, rechtaan. En je eerste probeersels zien er meteen behoorlijk goed uit. Dit kleine weefraam kan ik daarbij op schoot houden, zodat ik ook Jetje nog een beetje in de gaten kan houden die momenteel het liefst als een soort mini-commando door de kamer tijgert.

Nog een dikke tip: gebruik voor het weven draad dat niet te elastisch is, zoals acryl of katoen. Dit voorkomt ‘inweven’: waarbij de randen van het weefwerk naar boven toe steeds schever toelopen. Bij Zeeman verkopen ze acryl in alle kleuren van de regenboog, voor fijne prijzen. Prettig materiaal om mee te beginnen en je bent niet meteen handenvol geld kwijt aan je nieuwe hobby.

Fijne zondag (voor wat er nog van over is, dan ;))!

The emperor’s new clothes

/4 Reacties/in , , /door

Donna Wilson for John Lewis - Planet Fur
The emperor’s new clothes
phrase of emperor

    1.
    used in reference to a situation in which people believe or pretend to believe in the worth or importance of something that is worthless, or fear to point out an obvious truth that is counter to prevailing opinion.
    “is his white canvas a case of the emperor’s new clothes or is it something beautiful, even moving?”

Een blog is, als je het wil overdrijven, een soort verheerlijking van materialisme. Tenminste, ik maak me hier toch regelmatig schuldig aan het etaleren van het geluk dat spullen mij kunnen geven. Als het er echter op aankomt, zijn al die spullen waardeloos en zullen ze je niet beschermen tegen pijn, verdriet of angst. Toch geloof ik in het kleine geluk dat schuilt in een nieuw shirt of een bos bloemen. Het zijn maar spullen, maar dat je ze mag bezitten, van ze mag genieten en in mijn geval, over ze kan schrijven, is een groot goed.

Daarom vandaag onbeschaamd in de etalage: babykleertjes van Donna Wilson voor John Lewis, een prachtig shirt van H&M, lentebloemen en een printbare vlaggenlijn van House of Rym, die je hier kan downloaden.

How beautiful things make me happy and that I’m thankful that I may enjoy them and write about them on this blog.

Donna Wilson clothes for John Lewis, a beautiful shirt from H&M, spring flowers and a pretty pennants printable via House of Rym.

The emperor's new clothes - Planet Fur

OMG, there’s a hundred bears in my living room

/2 Reacties/in /door

Theres a 100 bears in my living room - Planet Fur
Theres a 100 bears in my living room - Planet Fur

Beren schijnen erg hip&happening te zijn, op dit moment. Zo interessant, hoe trends ontstaan. En vooral, wie ermee begint. Kijk, ik spaarde beren toen ik een jaar of 10 was, maar dat zal heus die hedendaagse trend niet veroorzaakt hebben. Het waren trouwens ook nog eens van die hysterische Xenos beren-beeldjes, die ik spaarde. Want van hysterie lustten ze in de jaren ’80 wel pap en ik ook. Nee, mijn beren hebben echt geen trend gezet. Thank god.

Ik beken eerlijk, toen ik al die beren ineens langs zag komen op Instagram en Pinterest, kreeg ik meteen dat jaren ’80-stijl gevoel van die berenverzameling van mij. Niet per definitie een hele goede emotie. Andere jaren ’80 hysterie – mits met mate – kan echter wél weer rekenen op mijn sympathie. Dus wat niet is, kan nog komen.

Toch staan er zowaar ineens een paar beer-gerelateerde spullen in onze woonkamer. De kerstbeer van Liekeland, die overal ijskoud uitverkocht is (bofkont als je die als kerstkaart ontvangt!). De beer die zijn hoed terug wil van Jon Klassen. En een ijsbeer van Donna Wilson, die hoognodig zijn wenkbrauwen eens moet plukken (wat hem erg aandoenlijk maakt).

Zo zie je maar. Verzet is zinloos. Het bloed kruipt immers waar het niet gaan kan.

Apparantly, bears are very hip&happening these days. It’s so very interesting, the way trends arise. And who starts them, also. You see, I myself collected bears when I was little, but that certainly did not set today’s trend. The bears I was fond of back then where too kitschy and ‘hysterically 80s’ for today’s taste. Thank god that didn’t became a trend.

I admit I immediately got that 80s-bear-collection feeling again when bears kept passing by on my social media accounts. And believe me, that’s not the feeling you need when you want a certain thing to become a trend. On the other hand: I do love some good ol’ 80s hysteria again these days, to a certain extent. So, you know. Maybe I’ll get rid of that 80s feeling and become a hardcore bear lover myself again.

A few bears did slip into our livingroom, lately. Liekeland’s Christmas bear (which is sold out everywhere on the internet – lucky basterd if you got one for Christmas!) is on the yellow cupboard. Jon Klassen’s bear who wants his hat back is on our yellow sideboard, together with Donna Wilson’s polar bear whos bushy eyebrows need some serious trimming (which makes him kind of adorable I think). Oh man. Here I go. These bears, they’re in my blood. Resistance is futile.