The perks of being a firstborn
Als eerstgeborene ben je een gelukkige bofkont. Tenminste, wel wat betreft de documentatie van je jeugd. Omdat je ouders nog een soort van vrije tijd hebben, zullen ze die waarschijnlijk (deels) vullen met het vastleggen van alles wat je voor het eerst deed: wanneer je voor het eerst omrolde, het consultatiebureau op stelten zette, je eerste poepexplosie had (bij voorkeur in combinatie met hiervoor genoemde locatie) en wanneer je voor het eerst krijsend op de grond van de supermarkt lag. Maar zo gebeiteld als je zit bij de vastlegging van je jeugd, zo slecht sta je er opvoedkundig voor als eerste kind. Je ouders hebben nog geen benul van opvoeden, dus wordt er flink op jou geoefend. En gefaald. Bij kind 2 bijvoorbeeld, zijn je ouders alweer een stuk wijzer maar hebben ze amper nog tijd om een plakboek voor je te maken. En als er dan nog een 3e kind komt, mag die al blij zijn met een flyer die in grote lijnen zijn jeugd samenvat. Dat derde kind is dan wel weer de Benjamin, dus dat kind zal naar alle waarschijnlijkheid opgroeien tot een extreem verwend mormel. Ik ben niet het middelste kind of het eerste kind. Daarom ben ik dan ook heel saai en gemiddeld. Dit relaas mag je verder gerust met een dikke korrel zout nemen.
Maar om terug te komen op de vastlegging van al die eerste keren van je kindje (waar je mee moet stoppen vóór ie 16 is en eerste keren gaat beleven waar je wellicht niet van weten wil): bij de geboorte van onze dochter kreeg ik van mijn moeder een notitieboekje. We schrijven er regelmatig een kort verhaaltje in, waarbij we meestal de bezoekjes aan het consultatiebureau als schrijfmoment aanhouden. Je kind wordt daar namelijk zo over de zeik geholpen, dat er altijd wel iets te vertellen valt. Dat dan weer wel.
Een tijd geleden vroeg Printic mij of ik mee wilde werken aan een give-away met hun foto’s, maar ik vond dat, in mijn toen nog kind-loze leven, een beetje onzinnig. Waarom zou ik afdrukken willen van mijn Instagram foto’s? Nu Jet echter geboren is, heb ik een shitload aan foto’s van haar op mijn telefoon staan. En juist de foto’s op mijn telefoon zijn erg afdrukwaardig. Omdat je je telefoon vaker bij de hand hebt en je camera niet altijd. Dus liet ik mijn lievelingsfoto’s bij Printic afdrukken. Je kan ze letterlijk vanaf de bank bestellen, via hun app. Je kan overigens ook foto’s vanuit je Facebook galerij af laten drukken en/of ze naar iemand anders sturen. Ik ben behoorlijk tevreden met de afdrukkwaliteit, alhoewel sommige foto’s wat korrelig zijn (wat geheel te wijten is aan het feit dat mijn telefoon uit 1920 stamt). Ik mag één actiecode voor 9 prints van Printic weggeven. Als je mee wil doen, hoef je slechts hieronder een comment achter te laten. Op 3 november, de dag voor mijn verjaardag, kies ik een winnaar!
Now that our little girl is born, I’m keeping a little diary about her life and all her first times (I promised myself I may quit doing that by the time she turns 16 and she will go through first times I might not want to know about ;)). Since I captured a lot of special moments with her with my telephone and not my camera, the Printic app comes in very handy. I ordered my most favourite photos very easy via their app and added the prints to Jet’s diary. I may give away one voucher for 9 Printic prints to one of my readers, so if you like to join, just leave a comment below. I will pick a winner on November 3, the day before my birthday. By the way: you can also extract images from Facebook and you can also have Printic send the prints so someone else. Good luck!
