Wired
Het is vermakelijk en een tikje verontrustend om de passief-agressieve toon van de blogposts stammend uit mijn zwangerschap terug te lezen.
Ik heb geen idee of het de verdwenen zwangerschapshormonen zijn of dat onze dochter mijn toon milder hebben gemaakt (waarschijnlijk allebei), maar het is hoe dan ook wél geruststellend om vast te stellen dat ik nu schrik van mijn toon uit die tijd. Met andere woorden: ik geloof dat ik me er nu niet meer schuldig aan maak. Ik ben zelfs anders over de kringloop in onderhavige blogpost gaan denken. Ik ben veranderd in een groot weekdier sinds Jet in mijn leven is. En nu ik toch zaken aan het opbiechten ben: ik heb recent een nummer van Justin Bieber aan mijn favorieten playlist in Spotify toegevoegd. Ik ben 35 en ik ben eindelijk wie ik wil zijn. (Een weekdier met een bedenkelijke muzieksmaak.)
Hoe dan ook, één ding is niet veranderd sinds die tijd: ik ben nog steeds gek op draadstoelen. Ik had dan ook al een hele tijd de String loungestoel van (het Nederlandse!) Studio WM voor Menu in het snotje (gatver, dat is eigenlijk een hele smerige uitdrukking, want in wélk snotje heb je dat dan?! Goor). Omdat ik als interieurblogger het prettige voorrecht heb om af en toe samen te werken met MisterDesign, greep ik mijn kans toen hij me geboden werd.
Boven onze eetkamertafel hangen namelijk al de Bollard lampen van Menu. Die lampen zag ik in 2015 voor het eerst in een etalage van een prachtige lampenwinkel in Zweden, wat bij thuiskomst een soort wild goose chase naar die lampen op internet opleverde. (Ga jij maar eens zoeken naar de naam van die ene lampenwinkel in Knötelö om via die weg de naam van een bepaalde lamp te achterhalen…je moet iets echt heel graag willen hebben wil je dan niet op willen geven. Mijn Zweeds is namelijk, ondanks mijn recente encounter met een Nederlands/Zweedse kringloopmedewerker, nog steeds abominabel). Het is gelukkig allemaal goed gekomen (wat een ópluchting hè? Champagne problems, mensen!) en sindsdien hou ik van Menu. Want dat was de pointe van mijn verhaal. Ik hou sindsdien van Menu. En van hun loungestoel. En ook van loungen trouwens, gesteld dat je daar tijd voor zou hebben met een kind, een man, een eigen bedrijf, twee konijnen, een opdringerige kat, een huis en een hypotheek enzo.
Niet dat dat uitmaakt. Want die stoel is zo prachtig dat ik er helemaal niet per sé de hele tijd op hoef te zitten. Ik wil er gewoon naar kijken en ervan genieten. Je bent immers een weekdier of je bent het niet.
The WM string lounge chair by Menu has been on my wishlist for quite a while. My love for wire chairs goes way back, as you can read here in this blogpost about the thrifted wired chair in our little girl’s room. This blogpost is a collaboration with MisterDesign, the shop that sponsored this chair.
