Berichten

Fotografie voor dummies – de schaduwzijde van fotografie

/2 Reacties/in , , /door

De schaduwzijde van licht - Oh Marie!
Licht is allesbepalend voor je foto’s. Mooi licht vastgelegd door een analoge camera is onovertroffen. Kijk maar eens naar de foto’s die Floor maakte in onze vorige blogpost. Vandaag kijken we eens naar de andere kant van licht. De letterlijke donkere zijde van fotografie: schaduwfotografie.

Ikzelf experimenteer al langere tijd (met meer en minder succes) met het fotograferen van schaduwen en weerspiegelingen. Het fotograferen van schaduwen creëert een soort vervreemding (ik speelde er al mee in deze editorial voor de Kleine Prins, een surrealistisch thema bij uitstek), waardoor foto’s iets abstracts krijgen. Het verplaatsen van de zon verandert de verhoudingen van objecten en dat dwingt je zo eens heel anders naar een foto of potentieel foto-object te kijken. Zoals hierboven waar ik de weerkaatsing van een avondlucht in een raam vastlegde. Bossen, bomen en bladeren zijn bij uitstek dankbare objecten als het gaat om schaduwfotografie. Zeker als je net als ik niet zo’n mensenfotograaf bent. Tijdens mijn fotosessies van weerkaatsingen en weerspiegelingen ontdekte ik dat schaduwen veel mooier zijn op een dag dat het niet keihard waait. Vrij voor de hand liggend, maar ik moest er achter komen nadat mijn foto’s ontwikkeld waren. Let bij schaduwfotografie ook goed op de plek waar je scherp stelt. Omdat je in feite vaak twee objecten fotografeert (zoals hierboven het raam én het spiegelbeeld), stel je scherp op het spiegelbeeld en niet op het raamkozijn.

De schaduwzijde van licht - Oh Marie!
Op het internet zijn er mensen die het fotograferen van schaduwen tot een kunst hebben verheven. Ik selecteerde een paar van de beste voorbeelden van schaduwfotografie voor je.

KatjaOllendorff en Ludwig Danner
Katja Ollendorff (foto links) fotografeerde een serie boomschaduwen langs de kant van de weg. Foto rechts gemaakt door Ludwig Danner.

Old Brand New @Dabito
Ik ben een enorme fan van het werk van Dabito. Ze hebben een geweldige Instagramfeed en doen dus ook hele gave dingen met licht en schaduwen.

Rachel Robertson en Designlovefest
Gordijnen zijn ook zo’n mooi canvas voor schaduwfotografie. Links: Rachel T. Robertson. Rechts: schaduwen kunnen ook kleurrijk zijn, zoals hier vastgelegd in Parijs door DesignLoveFest.

Andreas Kist
Andreas Kist

Sophie Tajan en Anna Paola Laguerra II
Sophie Tajan en Anna Paola Guerra

Sophia Hsin
Sophia Hsin maakt niet alleen prachtige foto’s, ze heeft ook een egel genaamd Amelia Hedgehog als huisdier. Just saying.

Wil je meer lezen over fotografie en hoe je licht en donker in je foto’s toe kan passen? Lees dan eens dit artikel waarin we schreven over de mogelijkheden en onmogelijkheden van fotograferen met tegenlicht. Meer gave fotografieprojecten en -tips lees je op onze fotografiepagina.

Dat verstilde moment voor de bruiloft echt begint

/0 Reacties/in , , /door

Floor Winter - Oh Marie!
Voordat de bruid zichzelf toont aan haar bruidegom en daggasten, heeft er achter de schermen al een opeenvolging van rituelen plaatsgevonden. Rituelen die zijn voorbehouden aan de bruid en haar meest nabije familieleden en vriendinnen.

Het aantrekken van de jurk, dat eerste moment dat de bruid de kamer in komt lopen, de lichte spanning die in de ruimte hangt voor het aankomende grote moment..ze hebben iets intiems en horen daarom tot mijn (Marlous) favoriete persoonlijke herinneringen.

Floor Winter maakte ook dat ene bijzondere en ingetogen moment voor een bruiloft mee. Ze maakte er haar favoriete analoge foto en vertelt er op poëtische wijze over.

Tekst en foto’s – Floor Winter

“Voorzichtig halen we de bloemen een voor een uit de grote rommelige bossen waarin ze terecht zijn gekomen. Allen zijn ze vers geplukt van een daarvoor bestemd veld. We spreiden ze met veel aandacht uit over de tafel, ik neem een foto omdat ik het moment wil vangen. Ik voel dat het een bijzonder moment is, een moment dat ik mijn leven lang zal willen onthouden.

De spanning van de komende dag hangt in de lucht, al is het nog vroeg. Het is niet koud en niet warm, de lucht fris en de zon breekt af en toe door de wolken. De spanning heeft ons nog niet bereikt, met een intense concentratie gaan we door met het sorteren van de bloemen. Fluisterend overleggen we welke bij elkaar zullen passen. Dit vaasje? Ja, knikt ze. Onze handen gaan over de tafel en vullen vaasjes met water en bloemen. Harmonie in ons overleg en harmonie in de vaasjes op tafel. De tafel raakt steeds voller en voller met kleine vaasjes. Voorzichtig plaatsen we de vaasjes om het boeket heen dat er ligt.

Als alle bloemen in de vaasjes zitten brengen we ze rustig naar de houten tafels buiten. Een enkeling waait om en wordt weer rechtop gezet. Het water druppelt op de tafels, we vegen het weg. Het laatste vaasje wordt naar buiten gedragen, het boeket blijft liggen. Dat neemt de bruid zelf mee. De dag begint.”

Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Floor Winter - Oh Marie!
Over de rest van de foto’s, van boven naar beneden:

1. Ik ben gek, maar dan ook echt gek, op wolkenluchten.
2&3. Genomen in Parijs, zomer 2014. Ze brengen me gelijk terug naar deze prachtige stad.
4. Van een gescheurd rolletje dat ik volschoot op Vlieland. Er waren maar een paar foto’s te redden… Juist ook de ‘mislukte’ foto’s van dit rolletje waardeerde ik zeer, omdat er veel foto’s (die vast ook heel prachtig waren) niet meer te redden waren.
4. Een pareltje tussen de oude planken van mijn – destijds – studentenkamer. Hoe lang lag die daar al?
6. Lichtvlekken in mijn kamer.

Analoge zomerfoto’s van Zweden en Denemarken

/5 Reacties/in , /door

Film is not dead - analoge vakantiefoto's - Oh Marie!
We hadden eigenlijk een andere post op de planning staan vandaag, maar soms loopt een dag net even anders dan je in gedachten had. Geen Club Tropicana dus, alhoewel deze post wel gaat over de analoge foto’s die ik tijdens mijn recente zomervakantie maakte. Het leek me een verdedigbaar alternatief. *Denk knipoog hier*

Analoge fotografie is voor mij nog steeds een les in geduld. Ik betrapte mezelf tijdens mijn vakantie zelfs op de gedachte “dat ik nu eens even lekker mijn analoge foto’s ging bekijken”. Euh, hoe dan precies? In mijn over-enthousiasme heb ik al een keer of drie te vroeg bij het fotolab gestaan, om weer onverrichterzake terug naar huis te keren. “Mevrouw, uw foto’s zijn woensdag na twaalven gebracht, dan zijn ze pas vrijdagmiddag klaar, niet vrijdagochtend.” Ik heb bijna afgeleerd om na het maken van een foto een blik op de body van mijn analoge camera te werpen, wat logisch is bij een digitale camera en onnozel bij een analoge. Ik hoop altijd maar dat niemand dat ziet.

Je hebt verrassend veel aanspraak als je met een oude camera om je nek over straat loopt. Bij een kringloop wilde een medewerker mijn Canon een keer afrekenen (want dat ding is zo oud, die moest daar wel vandaag komen – vraag me overigens niet waarom ik met die camera in de kringloop liep!) en ontelbaar veel mannen in de leeftijd van mijn eigen vader spreken me aan over het toestel. Ze halen herinneringen op over hun eigen analoge camera’s of zijn bijzonder verbaasd over het feit dat iemand anno 2015 weer analoog fotografeert. (“En waar laat je dat dan ontwikkelen tegenwoordig?”) Het levert leuke gesprekken en af en toe hilarische ontmoetingen met Vreemde Vogels op. (Zoals die keer dat een heel vreemd mannetje mij en Martine aansprak in – ook weer – een kringloop. Maar dat is een verhaal apart).

Film is not dead - analoge vakantiefoto's - Oh Marie!Film is not dead - analoge vakantiefoto's - Oh Marie!
Ik schoot in Denemarken en Zweden drie fotorolletjes vol. Eén daarvan is nét niet helemaal vol, ik kan er nog vier foto’s op maken. Ik wil zo’n rolletje niet zomaar volschieten met onzinnige foto’s (wat een gekke uitspraak is, want al mijn analoge foto’s gaan over hele dagelijkse dingen), dus ik heb nog een soort toetje liggen dat ik binnenkort alsnog kan laten ontwikkelen. Laat het nu het geval zijn dat ik gek ben op toetjes.

Ik ben iedere keer weer verrast door de onwaarschijnlijk mooie foto’s die uit dit 40-jarige toestel van mijn vader komen. Ik hoef er niks aan te doen, ze komen zo uit het ontwikkelproces rollen. Om eerlijk te zijn kan ik soms niet geloven dat ik de foto’s zelf maakte. En ja, ik weet hoe pathetisch dat op z’n beurt weer klinkt. Ik laat mijn foto’s trouwens ontwikkelen en scannen bij Color Utrecht. Ik fotografeer op rolletjes van Agfa met een ISO van 400.

Film is not dead - analoge vakantiefoto's - Oh Marie!
Analoge fotografie - Oh Marie!
Film is not dead - analoge vakantiefoto's - Oh Marie!
Alle foto’s terugzien die ik met mijn Canon Tlb maakte? Ik zette ze voor je op een rijtje:
Post 1 (experimenten met analoge binnenfotografie)
Post 2 (met een vierdubbele exposure)
Post 3 (foto’s die ik in Amerika met mijn Holga maakte)
Post 4 (hoe geweldig een ‘slippende film’ uit kan pakken)
Post 5 (een mistig toverbos dat me bijna ontglipte door een gebroken film)

Een duizend-en-een-nacht-sprookje

/0 Reacties/in , , /door

Fotografie - Amanda Drost - Oh Marie!
Zodra je in Marokko uit het vliegtuig stapt, stap je regelrecht de wereld van duizend-en-een-nacht in. Het land ruikt naar sinaasappelen, kaneel, koriander. De lucht is warm en droog, de mensen kleurrijk tegen een achtergrond van aardetinten. In het verkeer heerst chaos. Bakkies, mini-taxi’s, ezeltjes, fietsers en personenauto’s wedijveren om een plek op de weg. Langs de weg praten oude mannen bij terwijl ze koffie drinken van dienblaadjes van armeluiszilver. De thee wordt van hoog opgeschonken, met bakken suiker erin. In de souks spreekt men een mengelmoes van talen uit alle windstreken: Arabisch, Frans, Engels én Nederlands. En dan vooral het woord ‘gratis’. Afdingen is een subtiel spel, waar beide partijen plezier aan beleven. Weglopen en weer terugkeren, tot de prijs naar wens is. Voor even vergeet je je Nederlandse afgepastheid. Loslaten en plezier hebben. Dat is alles wat moet.

Amanda’s hart werd ook gestolen door Marokko. Ze legde Marrakech analoog vast en maakte er haar favoriete foto van dit moment.
– Foto’s en tekst Amanda Drost. (Bekijk meer van Amanda’s werk op haar website, Facebook of Instagramaccount.)

Marrakech, de stad van Arabische schoonheden, paleizen, kleine straatjes, heerlijke geuren en gekleurde huisjes. Na jaren dromen over deze bestemming was het een aantal maanden geleden eindelijk zover.

We lopen onze riad binnen, terwijl de vogels ons verwelkomen met hun prachtige gezang. De riad is een oase van rust in de drukke stad. Tijd om deze unieke plek te ontdekken met al onze zintuigen. We verdwalen al snel in de kleine drukke straatjes en kijken onze ogen uit. Op de hectische marktjes wordt druk gehandeld, overal ruiken we de geur van vers fruit. Achter elk hoekje schuilt weer een nieuw paradijs. We wandelen door de mooiste botanische tuinen en wanen ons werkelijk in een andere wereld. We lunchen op een prachtig dakterras en laten ons masseren in een authentieke hammam. Deze stad bruist van de cultuur, waar eeuwenoude tradities worden afgewisseld met nieuwe. De medina is een unieke plek, vol verrassingen. Heerlijk eten en bijzondere ontmoetingen en dat op slechts een paar uur vliegen van Nederland.

Ondanks dat je niet direct ziet dat deze foto is genomen in Marrakesh, zegt hij voor alles voor mij. Het is een metafoor voor omhoog kijken en dromen, de tijd even stilzetten, voor eenvoudig leven, genieten van de kleine dingen. Samen zijn. De wind door je haren voelen met de zon op je gezicht.

Leef.

Marrakesh je hebt me betoverd.

Fotografie - Amanda Drost - Oh Marie!
Fotografie - Amanda Drost - Oh Marie!
Fotografie - Amanda Drost - Oh Marie!
Fotografie - Amanda Drost - Oh Marie!
Fotografie - Amanda Drost - Oh Marie!
Fotografie - Amanda Drost - Oh Marie!
Fotografie - Amanda Drost - Oh Marie!
Fotografie - Amanda Drost - Oh Marie!
In haar foto’s maakt Amanda veelvuldig gebruik van kaderingen. Marrakech is, met haar bogen en doorkijkjes, bij uitstek een plek om dit te doen. Je kan dit echter ook toepassen in de interieurfotografie. We vertellen meer over kadering in onze volgende blogpost ‘fotografie voor dummies’.

Wil je alle dummyposts teruglezen? Dat kan!
Fotograferen met tegenlicht
Double exposure maken in Photoshop

Of blader de magazines zelf nog eens door!

Over analoog fotograferen

/1 Reactie/in , /door

000021verkl
Een tijdje geleden maakte Hanke foto’s van ons gezin. (Vind ik nog steeds een beetje gek klinken: ‘gezin’. Alsof je dat pas écht bent als je met meer dan vier personen bent. Net zoals dat moment dat je je vriend je man gaan noemen nadat je getrouwd bent. Dat.) Hanke maakte de foto’s van ons in een park waar ik veel kwam in mijn jeugd en het was heel bijzonder om daar weer te zijn met ons kindje erbij. (En dat Hanke de foto’s maakte, nadat ze me het jaar ervoor fotografeerde toen ik nog zwanger was.) Ik droomde de nacht erop ineens weer over al die keren dat ik op die plek was. Blijkbaar ging voor even dat deurtje naar al die jeugdherinneringen weer open. Ik vind het op een gekke manier geruststellend om te weten dat al die plekken en mensen die niet meer in je leven zijn, nog altijd ergens veilige opgeborgen zitten in je geheugen.

Omdat Hanke helemaal analoog fotografeert, leek me dat een goede reden om zelf ook weer wat analoge foto’s te delen hier. Ik experimenteerde wat met binnenfotografie (weliswaar op een stralende dag), omdat ik altijd een beetje bang ben dat die foto’s te donker worden. Ze blijken prima belicht te zijn.

Film is not dead - Oh Marie!
Film is not dead - Oh Marie!
Analoog fotograferen is ontzettend leerzaam. Omdat het, in tegenstelling tot digitale fotografie waar je foutjes nog weg kan poetsen en zelfs het licht nog aan kan passen, geen foolproof fotografie methode is. Het licht en de compositie moeten meteen goed zijn omdat ik te puristisch ben om mijn analoge foto’s digitaal na te bewerken. Ik wil op mijn analoge foto’s zoveel mogelijk zien – zonder hulpmiddelen – wat er in de body van de camera tot stand is gekomen. Dat voelt het meest ambachtelijk. Het voelt (voor mij hè, want dat is echt heel persoonlijk!) als het verschil tussen een zelfgebakken appeltaart of een die je bij de supermarkt koopt. Ik kan me trouwens natuurlijk alleen de luxe van zulke uitspraken veroorloven omdat ik voor mijn dagelijkse werk gewoon een digitale camera tot mijn beschikking heb! (En zal je zien dat ik vannacht droom over de appeltaarten die mijn oma vroeger bakte. Dat zou wel gaaf zijn.)

Film is not dead - Oh Marie!
Film is not dead - Oh Marie!
Als je meer over (analoge) fotografie wil lezen, bekijk dan onze fotografie pagina’s eens hier. We schrijven graag en vaak over fotografie en delen regelmatig tips en trucs op allerlei fotografie gebied. Je kan er trouwens ook nog steeds de oude Oh Marie! magazines op naslaan, die je nog steeds allemaal hier terug kan lezen!