Berichten

The introvert city

/1 Reactie/in , , /door


Helsinki, een in zichzelf gekeerde stad. Het was er nog volop winter. De perfecte omstandigheden om weer eens een rolletje vol te schieten op mijn analoge Minolta Dynax 500si Super. Die analoge camera met kunststof behuizing, super aanstellerige naam, die soms weigert scherp te stellen. Die camera waar ik een gewapende vrede mee sloot. We zijn tot elkaar veroordeeld tot de Canon van mijn vader weer gerepareerd is. We akkeren dapper voort, samen. Zoals laatst dus in Helsinki. Gelukkig is hij in donkere, besneeuwde, verstilde steden op zijn best. 


Photos of an introverted city.
My Minolta Dynax 500si Super doesn’t always perform the way I want it to, but one way or another, it’s the perfect analog camera to capture a stilled, cold and gloomy city like Helsinki.







Meer analoge foto’s zien? Ik zette mijn favorieten op een rijtje:
Want to see more? You find a couple of my favourite analog photography posts here:
Het allereerst rolletje dat ik met de Canon maakte
Amerika vastgelegd met mijn Holga
Zomerfoto’s van Denemarken en Zweden
Spookpretpark
Een beetje pathetisch
Winterblues – analoog Kopenhagen
Double exposure fest

Anderhalve man en een paardekop

/5 Reacties/in , /door

Anderhalve man en een paardekop - Planet Fur
Anderhalve man en een paardekop - Planet Fur
….eigenlijk alleen een halve paardekop.

O, wat is het geweldig als de film in je camera slipt. Ik ontdekte het effect al bij dit rolletje (weet je nog, die van de gebroken film?) en mijn hart maakte een sprongetje toen ik ontdekte dat het bij dit tweede rolletje weer gebeurd was.

In eerste instantie hoopte ik op een double-exposure zoals deze van onze dochter in ons lievelingsbos. Ik koos daarom redelijk bewust voor deze composities bij het schieten van de laatste foto’s op het rolletje. Vaak voel je bij het opnieuw spannen van de film namelijk dat je bij het ‘spannende gedeelte’ van het rolletje bent aangekomen, omdat dat op het eind wat stroever gaat. (Tenminste, dit gaat op voor mijn camera, dus niet huiliehuilie komen doen als de jouwe dat niet doet! Haha) Toch is het nooit zeker wat het resultaat van je inspanningen zal zijn. Of er überhaupt resultaat optreedt. Dat maakt analoog fotograferen ook zo leuk.

Met alle digitale technieken die er bestaan, is dit effect niet zo naadloos na te bootsen. Of je moet echt een Photoshop opperhoofd zijn, maar dan blijft het resultaat toch een beetje neppig. Al zou niemand de magie in deze foto’s zien (of slechts anderhalve man en een paardekop), ik kan ernaar blijven kijken. Wat ik ook ga doen, want ik heb plannen om deze in te lijsten. Fijn weekend allemaal!

Ontwikkeld en gescand door Color Utrecht.

Anderhalve man en een paardekop - Planet Fur
Anderhalve man en een paardekop - Planet Fur
A new batch of analogue photos, taken with my dad’s Canon Tlb. I already hoped the film would slip again, as happened with this film, and it did. The result makes me so happy. This is why analogue photography is a kind of magic to me: you never know how your efforts will turn out, but one way or the other, they always turn out well.

The broken off film part III

/3 Reacties/in , /door

Enchanted forest - Planet Fur
Dit is het slot (of de grande finale) van het verhaal van de gebroken film.

Om eerlijk te zijn (en ik geef mijn post-natale weekdierstatus hiervan de schuld): ik moest bijna huilen toen ik de foto’s van het gebroken filmrolletje zag. Zo mooi vond ik ze. Daarnaast ben ik een geweldig fotolab-adres rijker, dat nog in de buurt zit ook. De film is uiteindelijk uit de camera gered gehaald, ontwikkeld en gescand door de mensen van Color Utrecht. Zoals je ziet, is de film halverwege het rolletje niet goed doorgerold, waardoor foto’s naast elkaar terecht kwamen. Een soort double-exposure, maar dan anders. Ik schoot deze foto’s op een Agfa Vista Plus film met een ISO van 400. Extreem goedkoop en ‘prima films’ aldus het fotolab. Dat de film afbrak, is gewoon domme pech. Ik vind de zachtheid van deze foto’s juist door de relatief hoge ISO waarde schitterend. Daarnaast lijken deze films een roodzweem te hebben, waar deze foto’s die ik met een film van Fuji maakte, groener lijken. De kleuren zijn minder gesatureerd dan Ektar (zie hier), wat ik persoonlijk mooier vind.

Leefden ze toch nog lang en gelukkig, in dat toverbos.

Enchanted forest - Planet Fur
Enchanted forest - Planet Fur
This is the grande finale of the story of the broken film.

To be honest, I almost cried when I received the scans of these photos. They turned out so, so beautiful (if I may say so myself). Color Utrecht, a fabulous photolab in The Netherlands, eventually rescued the film from the camera, developed and scanned it. They did such a great job! I didn’t Photoshop the ones that show two photos next to each other, the film didn’t slide entirely (if that’s the right way to put it in English) which resulted in a couple of double-exposed photos. I shot these photos on a 400 Agfa Vista Plus film. They seem to have a red hue, contrary to Fuji whos photos seem to be more green or the very saturated Kodak Ektar films. The relatively high ISO gives these photos a kind of softness, which I particularly like. The fact that the film broke off doesn’t have anything to do with the quality of Agfa films. It’s just sheer bad luck. (At least, that’s what the people at the photolab told me.)

So, the story of my enchanted forest ends happily ever after, after all.

Enchanted forest - Planet Fur
Enchanted forest - Planet Fur
Enchanted forest - Planet Fur