Berichten

Totem Works – geboren uit rebellie

Totem Works - Oh Marie!
Onze speurtochten op het internet leveren regelmatig parels van verhalen op. Tijdens mijn zoektocht naar Memphis onderwerpen, stuitte ik op het werk van de Engelse Ann van Totem Works, die recent een webshop opende met Memphis-geïnspireerde sieraden. Er zit een wereld aan gedachten, ideeën en inspiratie achter haar creaties. Ann vertelt haar verhaal, hoe Memphis ons iets leert over de kunstgeschiedenis, over de jaren ’80, over totempalen en over hoe haar kettingen ontstonden uit rebellie, net zoals Memphis Group in de jaren ’80.

Foto’s – Ann Man

Totem Works - Oh Marie!
Ha Ann! Vertel eens iets over jezelf?
Hoi, mijn naam is Ann en mijn bedrijf heet Totem Works! Overdag werk ik in een bijzondere muziekwinkel, een familiebedrijf, en ’s nachts maak ik mijn gekleurde, Memphis geïnspireerde sieraden. Beide banen zijn creatief en chaotisch, maar geven ook heel veel voldoening. Ik opende mijn winkel afgelopen oktober en opende recent (eindelijk!) een Instagramaccount om te kunnen polsen wat mensen van mijn ontwerpen vinden. Daarbij werk ik momenteel aan mijn eerste echte collectie van bij elkaar passende kettingen, oorbellen en pins.

Totem Works - Oh Marie!
Totem Works - Oh Marie!
Waarom de naam Totem Works?
Ik zie mijn ontwerpen als kleine gebouwtjes, gemaakt van verschillende kralen, kleuren en patronen. Iedere kraal heeft zijn eigen unieke persoonlijkheid, net zoals de dieren uit een totempaal. Er is trouwens een connectie tussen folkore, tribal art en Memphis design, in het bijzonder met de Afrikaanse prints van Nathalie Du Pasquiers (waar ik ontzettend van hou!). Tijdens mijn research naar de link tussen die twee kwam ik een tentoonstelling tegen die Totemism: Memphis Meets Africa heette en die samengesteld werd door trendforecaster Li Edelkoort. De keuze voor de combinatie van modern en primitief in materiaal en ontwerp was ineens een hele logische. ‘Totem’ somt, kortom, op waar mijn ontwerpen over gaan.

Totem Works - Oh Marie!
Verder is een werkplaats mijn favoriete plek om te zijn. Werkplaatsen zijn als een speelgoedwinkel voor me, met als verschil dat ik in een werkplaats met het speelgoed mag spelen (het gereedschap en de materialen), om daar nog gaver speelgoed mee te maken (het eindproduct). Dit proces komt terug in het woord ‘works’.

Het woord ‘works’ geeft ook een gevoel van een proces dat altijd gaande is. Dat is precies de manier waarop ik werk. Vandaar dus Totem Works!

Totem Works - Oh Marie!
Wanneer begon je met het maken van kettingen en hoe laat je je inspireren voor nieuwe ontwerpen?
Mijn kettingen zijn eigenlijk een vorm van rebellie. Jawel, rebellie! Mijn tutoren op de universiteit (waar ik onder andere mijn creatieve graad behaalde) waren superserieus en erg ouderwets. Toen ik geslaagd was, móest ik gewoon iets leuks, gewaagds en frivools doen…én het moest iets met kleur zijn. Nu ik erop terugkijk, begrijp ik heel goed waarom ik zo aangetrokken was tot Memphis Group. Het was totaal anders dan wat ik op mijn opleiding maakte. In feite was mijn motivatie dus dezelfde als van degene die die geweldige beweging startte.

Hier zie je een voorbeeld van de eerste ontwerpen die ik maakte:

Totem Works - Oh Marie!
Inspiratie evolueert, maar ik ga altijd terug naar de bron of het idee dat achter een ontwerp waar ik van hou zit. Ik stel vragen als: hoe is het creatieve proces ooit bij de ontwerper of kunstenaar begonnen? Dat typische friemelige Memphis printje bijvoorbeeld (ontworpen door Aleassandro Mendini en Ettore Sottsass), is gebaseerd op de vorm van bacteriën. Dat inspireert mij weer om ook na te denken over de vorm van virussen en bacteriën en daar weer mijn eigen draai aan te geven in mijn sieraden. Ik hoop zelfs dat mijn virussen zo geliefd worden dat mensen ze altijd bij zich willen dragen!

De ontwerpen van Memphis Group en andere postmoderne ontwerpen zitten vol met referenties naar oude stijlen, van jaren ’50 kitsch tot Neo Classicisme. Memphis is daarbij dus ook geweldig om te leren over de geschiedenis van kunst en om te leren hoe je ontwerpen die geen historische connectie hebben, toch samen kan voegen.

Ook vind ik inspiratie in de materialen waarmee ik werk. Ik heb bijna een jaar gespendeerd aan het zoeken naar interessante kralen en boorde zelfs gaten in bijvoorbeeld houten speeltjes om mijn eigen kralen te maken. Ik speelde ermee, stapelde ze op en verfde ze in verschillende kleuren om zo te kijken hoe hun vormen het mooiste samenspel vormde. De manier waarop ik nu mijn Totem Pow! kettingen maak, komt voort uit al die experimenten.

Totem Works - Oh Marie!
Totem Works - Oh Marie!
Waarom hou je zo van de jaren ’80?
Ik ben geboren in de jaren ’80, dus om te beginnen alleen al uit nostalgie. In de jaren ’80 leek alles gewaagd, kleurig en vrolijk te zijn, van kantoorgebouwen tot pennenblikjes en van auto’s tot kleding. Ik zou niet kunnen leven in een tijd of op een plek waar iedereen zich hetzelfde zou kleden of die ontzettend conservatief is. Het was een decennium waarin je op een bepaalde manier los kon gaan en ongebreideld expressief kon zijn (alhoewel ik de haarmode dan weer niet erg mis!).

Eén ding vat de jaren ’80 voor mij perfect samen en dat is het kinderprogramma Wacaday! Het werd gepresenteerd door een gekke vent genaamd Timmy Mallet, die zich gedroeg alsof hij iets teveel koffie had gedronken. Hoe regenachtig de dag ook was (en daar had je er toen ook al genoeg van in Engeland), als je naar een man keek die eruit zag alsof hij zó van de Bahama’s kwam en die iedereen op z’n hoofd timmerde met een gigantische hamer van schuimrubber, dan was je als kind volmaakt gelukkig.

De set van Wacaday was ontzettend jaren ’80: een clash van heldere kleuren en patronen. Ik realiseerde het me op dat moment niet, maar de tijdgeest leek prettig optimistisch, het leek alsof alles met een korrel zout genomen werd. In retrospectief ben ik de jaren ’80 om al die redenen nog veel meer gaan waarderen.

Wacaday! - Oh Marie!
Wat is je allerbeste kringloopschat?
Deze coole vintage kralen uit Tsjechië (die waarschijnlijk ook nog eens uit de jaren ’80 komen). Ik kocht ze van iemand die er een hele doos vol van in zijn bezit had, allemaal nog in de originele verpakking! Ik hou van de gescreenprinte katten die erop staan. Een vriendin van mij die verpakkingen ontwerpt, had eens wat leer over van een project en gaf dat aan mij. Die donatie resulteerde in mijn Supreme en Totem Pow! kettingen. Ik maakte er de kwastjes mee die aan de kettingen hangen. Zonder die kwastjes hadden die kettingen gewoon niet gewerkt. Ik ben er Becky nog steeds dankbaar voor! (Bedankt Becky!)

Totem Works - Oh Marie!
Totem Works - Oh Marie!
Als je Ettore Sottsass één vraag mocht stellen, wat zou je hem dan vragen?
Wat heb je gisteren gegeten? Je kan een heleboel over iemand te weten komen als je weet wat diegene graag eet. Als het antwoord goed zou zijn, zou Ettore een man naar mijn maag zijn. Creatief als hij was, stel ik me zo voor dat hij iemand was die het zintuiglijke aspect van voedsel zou kunnen waarderen. Zaken zoals textuur, smaak en reuk. Geen creatieve vraag dus, maar een diner met Ettore zou zeker een heel interessant gesprek opleveren.

Totem Works - Oh Marie!
Wat is je favoriete film en waarom?
Oo, er zijn er zoveel! Maar oké, hier is de korte samenvatting van een film die ik recent zag en die ik heel erg goed vond. Een man reist, samen met een aantal andere mensen, naar een hotel om een partner te vinden. Als ze geen partner vinden binnen de gestelde termijn, veranderen ze in een dier naar keuze. Klinkt dit raar en intrigerend? Het was The Lobster met Colin Farrell en Rachel Weisz, een hele duistere, surrealistische en tegelijkertijd hilarische film. Veel films zijn erg voorspelbaar, maar hier wist ik geen seconde hoe het ging aflopen, wat ik erg verfrissend vond. Het eind was perfect, trouwens. Verwonderd en vrolijk verlieten mijn vrienden en ik de bioscoop.

Totem Works - Oh Marie!
Tot slot: wat is het beste advies dat je tot nu toe in je leven kreeg?
Twee dingen: heb doorzettingsvermogen en wees niet bang om fouten te maken (de laatste kan zelfs het uitgangspunt voor mooie nieuwe dingen zijn). Fouten zal je altijd blijven maken en doorzettingsvermogen heb je nodig om weer over die fouten heen te komen!

Waar kunnen we meer van je werk zien?
Op mijn website en op Instagram!

“Een beetje een psychedelische speeltuin” – vintage styling met Enter My Attic

Wij houden van Marij’s werk. Ze combineert moeiteloos pastelkleurig servies met fat lava West-Germany vazen en wijkt net zo gemakkelijk van die pastels uit naar donkergroen en weer terug (want oude liefde roest niet). Of ze duikt de bouwmarkt in om kussens te maken van isolatiemateriaal, zoals ze eens voor Oh Marie! deed (*klik*). Marij is zo iemand die je steeds weer verrast met haar stijl, die subtiel verandert, maar altijd haar stempel draagt. Zo viel het ons al een tijdje op dat er onmiskenbaar een vleug Memphis in haar werk te zien is. Ze vertelt hoe dat zo gekomen is en hoe je met eenvoudige kringloopvondsten zelf een beetje Memphis aan je interieur toevoegt!

Tekst en foto’s – Marij Hessel, Enter My Attic

Enter My Attic - Memphis styling - Oh Marie!
Mijn Memphis liefde is een tijdje geleden aangewakkerd. Wanneer en waardoor weet ik niet precies, alhoewel ik wel altijd al blij werd van grafische patronen en prints, in welke vorm dan ook. Daarnaast houd ik van kleur en dan met name pasteltinten. Deze twee elementen zijn overduidelijk aanwezig bij de Memphis stijl. Vaak ook gecombineerd met primaire kleuren, waar ik een iets minder grote fan van ben. Maar toch… in zijn geheel kan ik niet weerstaan. Memphis voelt een beetje als een grote psychedelische speeltuin. Wat ik fijn vind, het leven is soms al serieus genoeg, toch? Ik ben vooral gek op het “sprinkle” patroon dat je veel ziet bij Memphis design. Het patroon is super simpel, maar toch vind ik het een geniaal ontwerp. Je wordt toch blij van zo’n kriebelig printje?

Een tijdje geleden vond ik de blauwe vaas bij de kringloop, happy me! Helaas was er een stukje van een hoekje af, maar als hij eenmaal op een mooi plekje staat zie je dit niet meer. Er waren nog genoeg redenen om hem mee naar huis te nemen! Ik neem regelmatig dingen mee waar ik nog geen doel voor heb. Maar zo zie je maar, dat doel komt vanzelf een keer… Deze vaas en zijn bijzondere vorm was perfect voor dit thema en ik besloot hem te vullen met een mooi boeket in pastelkleuren. Om het af te maken, schilderde ik een Memphis “kriebel” patroon op een houten paneel en gebruikte dit als backdrop.

Enter My Attic - Memphis styling - Oh Marie!
Dit lampje vond ik een tijdje geleden tijdens het kringloopshoppen met een vriendin. We bezochten er een paar achter elkaar en ik had een goede dag! Dit mintgroene lampje viel al heel snel op tussen alle degelijke en ouderwetse lampen. Als iets pastel is, gaat er direct een lichtje branden op mijn pastelradar, zogezegd.. Het lampje had geen kap, dus kocht ik een simpel wit lampenkapje bij de bouwmarkt. Met een permanente marker tekende ik ook hier mijn favoriete kriebelpatroontje op. Ik verzamelde alle doosjes en papiertjes in huis met een grafisch patroon en kwam uit op deze combinatie. Het knalblauwe printje gaf het geheel net dat beetje pit dat het nodig had!

Enter My Attic - Memphis styling - Oh Marie!
Dit grafische bordje heb ik al best een tijd. Met de Memphis stijl in mijn hoofd keek ik er opeens met hele andere ogen naar. Het bordje ís Memphis, dat me dat nog niet eerder is opgevallen! Bij de snoepwinkel zocht ik nauwkeurig al het pastelkleurige snoepgoed uit. Ik werd wel een beetje raar aangekeken maar het was de moeite waard. Met de pastelroze ondergrond en de mierzoete snoepjes is het bordje getransformeerd naar een Memphis item van deze tijd. Ik weet niet of dit goed of slecht nieuws is (haha), maar ik heb nu écht de smaak te pakken. Ik droom nog even verder over behang, textiel en servies in Memphis stijl!

Wist je dat Marij een webshop met vintage heeft? Kijk maar eens hier! En volg je haar al op Instagram?

Zomerherinnering van Anna Denise Floor

Zomerherinnering Anna Denise Floor - Oh Marie!
We herinneren ons het hilarische verhaal van een iemand die een hele avond lang een vakantiefotopresentatie van twee hondenliefhebbers moest bijwonen. De liefdevolle baasjes toonde die avond foto’s van hun vakantie Frankrijk. Of eigenlijk, van hun hond in Frankrijk. Hond onder een boom, naast een tafel, op een stoel, in een oud straatje, in zee, op het strand, op schoot, weer op een stoel en ga zo maar even een lange avond door. Dit is natuurlijk een wel heel extreem geval van een verplichte vakantiefoto-kijk situatie. Ons punt is: het tonen van vakantiefoto’s is een hele effectieve manier om je vriendengroep in rap tempo uit te dunnen. Vakantieverhalen zijn eigenlijk alleen maar leuk als ze gruwelijk zijn. Daarom deelt Anna Denise vandaag haar (zomer)herinneringen aan haar Zwitserse, bitchy oma. Die niet van slapjanussen, knoeierts, rot-routes of boomstammen door haar ramen houdt…

Een gruwelijk vakantieverhaal over een bitchy oma
Tekst en foto’s – Anna Denise Floor

Er is bijna niets saaiers, vind ik persoonlijk, dan het aanhoren van andermans vakantieverhalen. Ik vind mezelf horen praten over mijn vakantie al dodelijk vervelend. Het weer was lekker, het eten geweldig, de cultuur onovertroffen en och, het is echt zo fijn om eens helemaal lekker off the grid te zijn, weet je? Erger is het nog als de vakantiefoto’s uit de kast komen. Gelukkig krijg je tegenwoordig al gauw een iPhone in je handen gedrukt zodat je op eigen tempo kunt scrollen, maar ik ril bij de herinnering aan de urenlange slideshows die mijn opa speciaal voor ons had klaargezet op DVD.

Vakantieverhalen hoor ik dus meestal beleefd (je wilt toch nog een beetje sociaal gevonden worden) maar in stilte gepijnigd aan – met uitzondering van de verhalen in de categorie ‘gruwelijke’. Ik begrijp dat ik mijn geloofwaardigheid als geïnteresseerd medemens hiermee voorgoed verknal, maar een door een orkaan opgezogen tent of een rondreis door India met je voormalige BFF die niet meer tegen je praat is gewoon een beter verhaal. Ooit zal de verteller hier zelf ook om kunnen lachen, maar voordat het zover is doe ik het graag voor ze.

Mijn eigen gruwelijke vakantieverhalen gaan regelmatig over mijn bitchy oma, soms links en rechts wat aangedikt, maar grotendeels op waarheid berust. Mijn oma is een boel dingen. Oud (92), intelligent (tikt zo’n vier boeken per week af), sterk (woonde tot eerder dit jaar nog alleen op een berg in Zwitserland), zelfverzekerd (bestelde na 40 jaar op die berg haar brood nog steeds in het Nederlands) en geobsedeerd met tennis (Federer). Aardig, echter, is mijn oma niet.

Mijn oma houdt zich in.
Ze zal je nieuwe vriend/man een hand geven en vervolgens op de ‘vieze’ stoel zetten – “want ik weet nog niet of je een knoeiert bent of niet, maar de meeste mannen zijn knoeierts”.
Ze zal je vragen of je “nog van plan was je haar te knippen dit jaar” (antwoord ‘nee’).
Ze zal je vragen of je “altijd je grapefruit in je yoghurtbakje eet” en enkel haar wenkbrauwen ophalen.
Dat is dag 1 en dag 2.

Dag 3. Dit is de dag waarop je, als volwassen kleindochter, een lange wandeltocht slash meerdaagse excursie inplant.
Als elfjarige is dat een ander verhaal.
Moeder is naar de bakker gevlucht terwijl vader en oma ruzie maken over de beste wandelroute naar een dorpje verderop. Oma is al in geen tien jaar buiten het dorp geweest, maar is er vrij zeker van dat de route die mijn vader voorstelt “een rot-route” is.

Samen met mijn twee jongere broertjes ben ik aan het voetballen. Of nou ja, mijn broertjes zijn aan het voetballen en ik ben dennenappels naar hun hoofd aan het gooien. Voetballen voor gevorderden, level 3. Dit is tot op zekere hoogte allemaal prima (voor mij dan), tot mijn oudste jongste broertje besluit dat voetballen leuker is met stukken hout. Langs het huis ligt namelijk genoeg hout opgestapeld om een hipsterhuis van rustiek meubilair mee in te richten. Dat hoort bij een chalet. Er horen wel meer dingen bij mijn oma, maar een stuk hout door de ruiten voetballen valt daar niet onder.

Ik herinner me vooral nog hoe heerlijk veel herrie het maakte toen het stuk hout door de ruit vloog en de onmiddellijke realisatie op het gezicht van mijn broertje dat dit wellicht niet zo’n goede zaak was voor hem. Hij was de populariteitsrace bij mijn oma sowieso al niet aan het winnen, geheel buiten zijn toedoen om overigens. Ondanks het feit dat mijn broertjes liever, stiller, aardiger en socialer waren (en zijn) dan ik, houdt mijn oma gewoon niet van jongetjes. Alle mannen en jongens zijn knoeierts en slapjanussen. Behalve mijn opa, maar die is al veertig jaar dood. En nu heeft mijn broertje het raam doodgemaakt en daarmee zijn kans op een extra vijf franc aan het eind van de vakantie.

Eenmaal de trap af gelokt door het kabaal en het gejank van mijn broertje, blijken oma en vader echter nog niet het ‘rotplannen en je bent zelf eigenwijs’ station gepasseerd te zijn. Moeiteloos maken ze een pitstop bij het raam en al snel gaat de discussie niet meer over of mijn broertje wél of niet dom bezig was (wel, maar hij is acht), maar over wie de verzekeringsclaim mag indienen. Mijn oma heeft immers ‘de beste verzekering, nog afgesloten door je vader’ en mijn vader heeft ‘daar zijn twijfels bij en bovendien een prima aansprakelijkheidsverzekering’.

Mijn broertjes en ik besluiten in een opblaasbadje te gaan zitten om de situatie bij proxy wat af te koelen. Het helpt niet veel, maar ik krijg ergens halverwege de vakantie stilletjes de vijf franc van mijn broertje in mijn handen gedrukt. ‘Dan had hij maar geen boom door het raam moeten gooien’. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik het geld op zijn minst met de arme jongen gedeeld heb, maar ik geloof dat ik er kauwgom van gekocht heb. Wellicht lijkt ik meer op mijn oma dan ik zou willen toegeven. Daarnaast, kauwgom is duur in Zwitserland.

Zomerherinnering Anna Denise Floor - Oh Marie!
Zomerherinnering Anna Denise Floor - Oh Marie!
Alle zomerherinneringen lezen?
Back to the Breakfast Club door Jonas van der Zeeuw
Zomerhuisje aan zee, maar dan anders door Vera Bertens
Herinneringen aan een Amerikaanse zomer door Zita Bebenroth
Het mysterie van de verdwenen kwallen door Wendel Visser
Een les popgeschiedenis door Casper Boot
Feestjes, etentjes, Papiaments en blonde kraaltjesharen door Iris Vank
Herinnering met een Zeer Onverwacht Einde door Marloes de Vries
Op vakantie in Oostenrijk? Vermoord een paraglider! door Jasper Smit
Spaanse Pablo’s en een harpoenincident door The Holy Kauw Company

De Grote Oh Marie! luchtbeddentest

Luchtbeddentest - Oh Marie!
Tijdens onze natte Nederlandse zomers kun je regelmatig in je eigen straat ronddobberen. Maar ook op gangbaardere plekken zoals de zee en het zwembad ga je natuurlijk voor het ultieme dobbergeluk. Luchtbedden en ander opblaasbaar watervermaak is er te kust en te keur, maar waarop nu te letten bij de aanschaf ervan?

Om onze lezers te helpen het juiste luchtbed in de luchtbeddenzee te vinden, riep Oh Marie! een luchtbeddentestpanel in het leven dat vijf luchtbedden langs de Club Tropicana-lat legde.

Luchtbeddentest - Oh Marie!
De opblaasobjecten werden op de volgende punten getest.

Opblaassnelheid (kan het plezier maken snel beginnen?)
Uiterlijk (want zo oppervlakkig zijn we)
Comfort (waar die dingen in de kern voor zijn, alle waarschuwingen ten spijt)
Jaren ’80 gehalte (spreekt voor zich)
Fool- en langemensenproof (niet dat die twee iets met elkaar te maken hebben)

Daarbij tekende het panel de volgende algemene conclusies op.

Luchtbedden zijn anno 2015 bedekt (en dan bedoelen we ook bedekt) met waarschuwingen. “Helpt niet tegen verdrinken!” (Duh) “Niet gebruiken bij aflandige wind” (Duh!) “Geen speelgoed” (Wat is het dan?) “Geen slap excuus waar geen hond op zit te wachten” (De Poema’s) en “Geen oplossing voor wereldvrede” (Niet onweerlegbaar, daar mensen op het strand een beter humeur hebben dan de gemiddelde kantoortuinkabouter).

Het ouderwetse broertje-of-zusje-pesten-door-het-ventiel-open-te-trekken-spel is voorgoed verleden tijd. Luchtbedden worden tegenwoordig uitgerust met een speciaal anti-leegloop ventiel. Zo moet je niet alleen een uur extra uittrekken om je bed leeg te laten lopen, je moet ook op zoek naar een nieuwe strategie om je broers en zussen het leven zuur te maken. Zo pakken ze je hobby’s af, dames en heren. We zouden bijna roepen dat vroeger alles beter was. Maar dat doen we natuurlijk niet.

Zo. Pak nu je cocktail, (of een kop thee, niets is immers zo veranderlijk als het weer), zet je zonnebril op (of niet)… want hier komen de uitslagen!

Luchtbeddentest - Oh Marie!
Opblaasbare Pegasus – Praxis – € 10,99

Opblaassnelheid: 8:15 min

Deze pagasus kan maximaal 50 kilo belasting aan, dus tenzij je een elfje bent (minus emmer met sterrenstof) of een toverfee, zullen vooral je kinderen plezier hebben van dit magische opblaasdier.

Duurste item van de test, maar de beste investering voor je strand (of straat) imago. Tevens waarschijnlijk de enige kans in je leven waarop je een pegasus kan berijden. Zeiden we berijden? Niet beríjden berijden natuurlijk. Hè, moet het nu meteen zo plat? Daar gaat je zorgvuldig opgebouwde imago alweer.

Uiterlijk: lyrisch
Comfort: aangezien wij geen toverfeeën of elfjes tot ons personeel mogen rekenen, moeten wij gaan voor ‘mwa’.
Jaren ’80 gehalte: prima.
Foolproof: wij schatten zo in dat het beklimmen van deze pegasus vanuit het water niet erg gemakkelijk zal gaan. Wij adviseren derhalve de waarschuwingen op de pegasus ter harte te nemen.
Lange mensen proof: wij moeten de eerste elf van 2 meter nog tegenkomen. Next!

Quotes:
“Er moet meer lucht bij, zijn hoorn hangt nog slap.”
“Moet ik even pompen?”

Hot like: Club Tropicana

Luchtbeddentest - Oh Marie!
Golfmatras – Kruidvat – € 4,99
Opblaassnelheid: 4:24 min

“Ik vind het maar een gek ding”, “hij maakt leegloopgeluiden”, “de lengte is een euvel”. Slechts een kleine greep uit de quotes die langskwamen tijdens het testen van dit luchtbed. Ach, wat een kniesoren. Tja, iedereen van de redactie was op vakantie ten tijde van deze test, veel keuze voor de panelbezetting hadden we niet. Doe dit bed echter niet meteen in de ban, want hij is oprolbaar. Je kan je stranddag thuis in de tuin al voorbereiden. En bedenk eens hoe prettig een oprolbaar luchtbed is als je één of ander Frans klimduin over moet in de bloedhitte! Al met al scoort hij heel best, dit gekke ding.

Uiterlijk: neutraal.
Comfort: prima.
Jaren ’80 gehalte: zijn luchtbedden eigenlijk niet het toonbeeld van de jaren ’80?
Foolproof: prima.
Lange mensen proof: next!

Hot like: Que si Que no

Luchtbeddentest - Oh Marie!Luchtbeddentest - Oh Marie!
Tompouce – HEMA – € 5,00
Opblaassnelheid: 6:50 min incl. wegwaaien, vangen en weer aan de pomp hangen

Best verwarrend, een luchtbed dat eruit ziet als een reuzengebakje. Maar tenzij je op Midden-Aarde woont of Harry Potter tot je vrienden mag rekenen, hoef je je geen zorgen te maken verorberd te worden door een reus met een lage bloedsuikerspiegel.

Uiterlijk: het Oh Marie! team kiest esthetiek boven functie en op dat vlak scoort dit luchtbed ver boven alle gemiddelden.
Comfort: zo zacht als de bodem van de gemiddelde tompouce, deze tompouce.
Jaren ’80 gehalte: hoe lang bestaat HEMA al?
Foolproof: mwa.
Lange mensen proof: prima, tenzij je lang bent!

Quote:
“Iemand nog een mueslireep?”

Hot like: Dragostea Din Tei

Luchtbeddentest - Oh Marie!
Luchtbeddentest - Oh Marie!
Opblaaskrokodil – Action – € 3,99
Opblaassnelheid: 2:26 min

K. Rokodil is een vriendelijke knaap, van het soort dat je niet snel in een deathroll mee de diepte in zal sleuren. De uitspraak “Ik hou hem wel vast, ga jij maar pompen” had derhalve niets te maken met het eventuele onberekenbare karakter van onderhavig object, maar met de windkracht waarbij deze luchtbeddentest werd uitgevoerd.

Uiterlijk: Ja, tof!
Comfort: de vooruitgestoken armpjes zijn iets te gretig naar onze smaak. Minpunten voor handtastelijkheden.
Jaren ’80 gehalte: één van onze panelleden meende zich een dergelijke krokodil uit haar jaren ’80 jeugd te herinneren.
Foolproof: prima.
Lange mensen proof: het lengterecord van de zeekrokodil is 8,25 meter. Helaas betrof het niet dat exemplaar (gesteld dat hij zich liet gebruiken als luchtbed).

Quote:
“Hij heeft een ruggegraat.”
“Waarom blaas je dit op?” “Nou, er zit een ventiel op, dus dan blaas ik.”

Hot like: Mambo No. 5

Luchtbeddentest - Oh Marie!Luchtbeddentest - Oh Marie!
Oranje luchtbed met bekerhouders – Intertoys – € 2,99
Opblaassnelheid: 2:53 min

Kijk, een gemiddelde 18-jarige zal he-le-maal dol worden van een luchtbed met 18(!) bekerhouders. “Ober, doe mij een luchtbed bier” klinkt ineens niet als dronkemansgelag maar als een nuchtere vraag.

Als je geen 18 bent, geen bier lust, of verstandig bent, dan is dit luchtbed zeer zeker ook een verstandige keus. Er zit een gezellig raampje in waardoor je naar de vissen kunt kijken. De hierbij aangenomen kijkhouding kan wel wat verwarring scheppen en de indruk wekken dat je aan de Australië overgewaaide rage planking meedoet. Wij zeggen: foto maken en op Facebook zetten. Dat is nog eens het aangename met het nuttige verenigen!

Uiterlijk: extra punten voor de bekerhouders.
Comfort: wat de functie van de bekerhouders anders kan zijn dan die van bekerhouders, is ons een raadsel.
Jaren ’80 gehalte: neutraal.
Foolproof: de bekerhouders helpen je gemakkelijk op het bed te schuiven. Tof!
Lange mensen proof: gratis marketingtip: op het gebied van lengte valt er nog wel wat te halen in luchtbeddenland.

Quotes:
“Ga je planken?”
“Ik zie niks.”

Hot like: Summer of ’69

Luchtbeddentest - Oh Marie!
Luchtbeddentest - Oh Marie!
Disclaimer: Deze test is volledig willekeurig uitgevoerd. De directie stelt zich niet aansprakelijk voor schade aan uw en/of uw eigendommen. Wij adviseren deze test met een grote korrel zout te nemen en met ironische toon te lezen. Deze test is pretentieus, bevooroordeeld en nutteloos. Onze excuses voor het ongemak.

Concept: Anne van Midden en Marlous Snijder
Foto’s en tekst: Marlous Snijder