Herinner je je deze post nog? We hebben zowaar een goede plek gevonden voor mijn verzameling chinoiserie, zonder de kamer direct op een museum te doen lijken. Nou vooruit, een heel klein bescheiden museumpje misschien. Maar dat mag de pret geenszins drukken, toch?
Remember this post? Well, we managed to find a good new spot for my collection of chinoiserie, without making the room look like a museum. Ah well, maybe just a very modest one. I guess miracles do happen some time eh?
Als we met Molly naar de dierenarts moeten zeggen we altijd dat we met haar naar de poppendokter gaan. Blijkbaar vond ze dit hét excuus om dus ook het nieuwe Smallstuff poppenbedje dat we voor onze dochter’s kamer kochten te confisqueren als slaapplek. Het is natuurlijk ook fantastisch dat er ineens allerlei zaken in huis verschijnen die speciaal voor haar maatje gemaakt lijken te zijn.
Ik als Molly’s voer/aaimachine ben overigens geen haar beter: ik ben als een kind zo blij met de vintage Dick Bruna posters die ik voor 25 cent per stuk bij de kringloop vond. Zo zie je, fijne dingen zitten in de zaken die soms letterlijk en soms figuurlijk voor kleine wezens gemaakt zijn.
When Molly needs to go to the vet we like to say we’re taking her to the doll doctor. Apparantly she took our words very seriously, since she immediately confisquated the Smallstuff doll bed we bought for our daughter’s room as her sleeping spot. We can hardly blame her for doing that: as much as she’s concerned, all that small sized stuff we started to carry into our home over the last months seems to be tailor made for her.
I’m no better myself by the way: stuff designed for small creatures makes me happy too. Like the beautiful vintage Dick Bruna posters I thrifted last week for only 25 cents each. One thing’s for sure: happiness can be found in small things, whether they’re just small or made for small creatures.
Humor is mijn medicijn, hoe duister of verdrietig het leven soms ook kan zijn. Daarom vind ik die Engelse uitspraak “I’m in desperate need of some comic relief” ook zo treffend.
Grappig genoeg zijn programma’s, boeken of films die in beginsel voor kinderen gemaakt worden, vaak ook ontzettend grappig voor volwassenen. Misschien maakt die dubbele laag het nog wel grappiger, omdat de grappen op een bepaalde manier gemaskeerd zijn. Denk aan bijvoorbeeld de boeken van Roald Dahl of de films van Pixar. Zo kwam ik via mijn broer op de filmpjes van Varkentje Rund die door Het Klokhuis uitgezonden werden. Mijn broer en ik kunnen oneindig veel plezier hebben om zulke melige filmpjes. Dus toen ik tijdens een kringlooptrip met hem dit houten varkentje vond, werd dat natuurlijk Varkentje Rrrrrrund. En werd ie me direct, door die insiders grap, extra dierbaar.
Je bent alvast gewaarschuwd: als je deze clips bekijkt, zal je wellicht tot het einde der tijden dat klote-pianodeuntje in je hoofd hebben. Maar het is het waard: kijk hier ‘poepexplosie’ (het is getekend – je kan het gerust kijken terwijl je zit te eten) en hier ‘klusje doen’.
About comic relief, or how humor can pull you through sad or difficult times. The clips are in Dutch though, sorry!
Van de cute train naar de Orient Express, ik zal hierna stoppen met flauwe transport gerelateerde metaforen, dat beloof ik.
Een jaar geleden blogde ik over mijn milde Chinoiserie obsessie en over hoe graag ik een replica van een van Tretchikoff’s orientaalse dames zou willen vinden bij de kringloop. Deze week kwam mijn wens uit. Het is dan wel geen echte Tretchikoff, maar deze blauwe Dragon Lady is een alternatief waarvan ik a. nooit dacht iets in dergelijke sfeer te vinden in een Nederlandse kringloop en b. dus echt een hele, hele fijne vondst. Nu mijn werkkamer echter ingenomen is door onze toekomstige Body Snatcher (ze nemen niet alleen je lichaam, maar ook je halve huis in beslag), moet ik een nieuwe plek zoeken voor mijn Chinoiserie. Wat altijd weer een dilemma blijkt omdat daar de onverenigbare principes van verzameldrift en een opgeruimd, niet volgepropt ogend huis verenigd dienen te worden. En eerlijk waar, zeker wat betreft (vintage) prints en schilderijen zou ik alle muren van ons huis kunnen bedekken. Natuurlijk zou ik zó de uitspraak “less is a bore” van mijn interieurheld Jonathan Adler kunnen inzetten om dit dilemma op te lossen. Maar in het geval van ons interieur (en zeker ook omdat ik voor visueel spektakel wel naar het circus ga), ga ik toch voor het meer calvinistische motto “wanneer je alles onderstreept, onderstreep je niets”. Dus tenzij ik nog eens een museum wil beginnen, blijft al dat moois voor een groot deel opgeslagen staan. En kraak ik mijn hersens nog even verder op die goede plek voor mijn geliefde selectie van oriëntaalse muurversieringen.
From the cute train to the Orient Express, I’ll stop using silly transport related metaphors after this post, I promise.
A year ago I wrote a post about my little Chinoiserie obsession and how I really wanted to find a replica of one of Tretchikoff’s oriental ladies. Well, I didn’t find a real Tretchikoff, but I did thrift this beautiful blue Dragon Lady last week. I’m over the moon with her, I never expected to find something like this in a Dutch thriftshop. Since my workroom is turned into nursery I now need to find a new spot to display my oriental collection without making the home look like some kind of museum. I’m always struggling with my love for collecting things and trying to keep our home look clean, especially since I could easily cover all the walls in our home with all the beautiful (vintage) paintings and prints I collected over the years. And even though Jonathan Adler, one of my interior decorating heroes, thinks that “less is a bore” , in the case of our home I tend to go for the more calvinistic motto “when you underline everything, you underline nothing”. So, unless I start a museum, the dilemma of the wall hangings overload will remain unresolved.
Ik heb iedereen op Instagram (je kan me vinden onder @ohmariemag) al gespamd met Molly in de poppenwagen, maar ach, wellicht dat toch nog iemand het gemist heeft ;-) Ik vond dit poppenwagentje bij de kringloop: de bekleding vind ik te popperig (en scharrig), dus die ga ik binnenkort vervangen. Tot die tijd heeft Molly ‘m geconfisqueerd als slaap/uitkijkplekje. Waarom is het toch zo ongelofelijk schattig als katten ergens intrekken? Ik vraag het me dagelijks af. Werkelijk alles wat Molletje doet maakt ons minimaal aan het glimlachen. Lief dier.
I have spammed everyone on Instagram (find me @ohmariemag) already with pictures of Molly in this vintage stroller, but hey! maybe someone still missed it (and you don’t wanna miss out on so much cuteness, don’t you?) I thrifted this stroller a while ago: I don’t particularly like its lining so I’m gonna replace that. Until that day comes, Molly selected it as her napping/vantage point. She really makes us smile with everything she does, that cute little hairball.
