A dodgy Poulsen and a real Hummel

/12 Reacties/in , /door

A dodgy Poulsen and a real Hummel - Planet Fur

Hummel. Niet Hummer. Ik vond geen echte Hummer in de kringloop, dat zou nogal belachelijk zijn. Stomme typefout.

Maar goed, Hummel dus.

Onze Duitse vriend, mijnheer HummeL, beschilderde blijkbaar meer dan porselein in zijn werkplaats. (Zie jij nu ook ineens een mannetje in knickerbockers in een vakwerkhuis voor je? Ik wel!) Hummel tekende ook dingen. Op papier. Ik vond de tekening van Maria en haar kind van zijn hand in een kringloop (uiteraard). Ik vind het prachtig, zoals de tekening bijna iets cartoonachtigs heeft. Wat overigens geheel en al mijn uitleg van zijn werk is en mijlenver van de plechtigheid van het onderwerp ligt. Als de man zou horen dat iemand zijn werk cartoonachtig vindt, zou ie waarschijnlijk ernstig beledigd zijn. Het is echter complimenteus bedoeld: de tekening geeft Maria en haar baby iets zachts en toegankelijks. Alsof ze een doodnormale moeder is die met haar lieve, doodnormale baby kroelt. (Hummel krijgt nu bijkans een hartaanval: “Doodnormaal? Noem je mijn werk nu saai?!”) Liefde.

Ik ben niet erg van de Disney merchandise, maar Sneeuwwitje en de zeven dwergen vond ik leuk. Daarbij zijn de muren in ons huis nog steeds niet volledig bedekt. Dus. Mocht mee, etc.

En er is het verhaal van de Louis Poulsen rip-off lamp die ik in Denemarken bij de kringloop vond. Je moet weten dat je bij de kringloop in Denemarken geen vintage design zal aantreffen. Denen herkennen design van mijlenver. Ik denk zelfs dat de eerste woorden van een gemiddelde Deense baby ‘Louis Poulsen’ of ‘vintage design’ zijn, dus dat eindigt echt niet bij de kringloop voor een habbekrats. Mijn eerste woordjes als baby waren echter ‘mamma’ en ‘pappa’ en ik was nog niet zo bekend met alle ontwerpen van Louis Poulsen. Ik heb dus serieus, voor een paar uur, gedacht dat ik me daar een vintage lamp voor 12 euro had gescoord. Vette bummer. Niet dat ik die lamp er minder leuk om vind. En daarbij, mijn Lief vindt ‘m fantastisch. Wat ik op mijn beurt weer zo schattig vind dat ik die lamp nog meer waardeer. (Mán, het lijkt hier wel Woodstock, wat een liefde, haha.) Hij hangt nu in de keuken. Als iemand ernaar vraagt, hebben we een goed verhaal om te vertellen. En dat is op zijn beurt weer onbetaalbaar.

A dodgy Poulsen and a real Hummel - Planet Fur

Hummel not Hummer. I didn’t find a real Hummer at a thriftshop, that would be ridiculous. Damn you, typo.

But anyway. 

Apparantly, our German friend Mr. HummeL did more than just painting porcelein figurines in his workshop. (Are you also picturing this guy in knickerbockers in a half-timbered house in your mind now? I do! ) Hummel also drawed things. On paper that is. I found the drawing of Maria and her child in a thriftshop (where else?). I love how the drawing almost has something cartoon-y, which is of course totally my perception of Hummel’s work. I think the guy would be seriously defended if he heard somebody called his work cartoon-y. It’s a compliment though: his drawing of Maria and her child gives them something soft and accessible. Like she’s just an averige mother, holding her cute, average baby. (By now, Hummel will be having a heart-attack: “Average? Did you just call my work average?!”) Love.

I’m not very much into Disney merchandise, but the cross-stitched Snow White and Seven Dwarfs I liked. Our walls still aren’t entirely covered, so….you know.

There’s also this story about the Louis Poulsen rip-off lamp I thrifted in Denmark. You need to know one thing about the thriftshops in Denmark: you won’t find vintage design in them. The people of Denmark know vintage design when they see it. I even think the first words of an averige Danish baby are ‘Louis Poulsen’ or ‘vintage design’, so design doesn’t end up in a thriftshop with a friendly price tag on it. My first words as a baby were ‘mummy’ and ‘daddy’ though and I wasn’t that familiar with Louis Poulsen’s designs. So, I must admit, I really, really thought for a second there I had bumped into a real vintage piece for no more than 12 euros. Bit of a bummer. But nontheless, I love the lamp. My Love loves it even more. Which makes me love it more. (It’s one big wave of love, that household of ours, haha.) So it’s now in our kitchen. And we have a really good story to tell when somebody asks about it. Which is pretty priceless.

A dodgy Poulsen and a real Hummel - Planet Fur

About a the only clown I do not hate

/2 Reacties/in , , /door

Clown - Quentin Blake - Planet Fur
Mijn liefde voor kinderboeken is redelijk onstopbaar geworden sinds ons kleine meisje geboren is. Jet heeft al een verzameling (prenten)boeken waar ze zoet mee zal zijn tot ze alleen nog maar geïnteresseerd is in jongens, brommers en disco’s. (Jeetje, noem je dat nog zo? Ik klink nu al ouderwets!)

‘Het Clowntje’ heb ik al een hele tijd in mijn bezit, het stamt uit de tijd dat De Slegte nog goede zaken deed (zó lang geleden). De geluksvogel (ook al zo’n vintage woord) die dit boek mocht vertalen had een extreem relaxte dag aangezien de titel alle tekst is die het boek bevat. In het Engels heet het boek ‘Clown’ en ja, ik bezit beide versies en ja, zo mooi vind ik het dus. Bijkomend voordeel is nu dat, zodra onze dochter in een boekenslopende peuter is veranderd, ik altijd nog een onbeschadigd exemplaar in mijn collectie heb.

Het boek gaat dus over een clown (joh!) en laat het nu het geval zijn dat ik clowns haat. Tenzij ze getekend zijn door Quentin Blake, de man die onder andere de boeken van die andere held, Roald Dahl, illustreerde. Quentin Blake’s werk hoort op een voetstuk, niet tussen de ramsj. Als ik iets van hem tegenkom in de kringloop, neem ik het daarom mee.

‘Het Clowntje’ gaat over een clown die samen met zijn andere (speelgoed) vrienden bij het grofvuil wordt gezet. Hij weet uit de afvalbak te komen en gaat op zoek naar iemand die hem kan helpen zijn vrienden te redden, maar helaas luistert er in eerste instantie niemand naar hem. Uiteindelijk wel, gelukkig. Nog steeds raak ik een beetje ontroerd als ik het boek doorkijk, zelfs nu ik niet meer geloof dat knuffeldieren leven (al zal je mij nooit mijn oude knuffels naar de kringloop zien brengen, ik zou niet kunnen leven met het schuldgevoel). Ik kan de wanhoop van het clowntje bijna voelen en iedere keer ben ik weer opgelucht dat hij uiteindelijk zijn vrienden redden kan. Als je dat gevoel bij een 32-jarige kan oproepen, dan versta je naar mijn mening je vak. Het Clowntje is de reden waarom ik nooit meer rustig langs de bakken met knuffeldieren in de kringloop kan lopen zonder het gevoel te moeten onderdrukken dat ik ze allemaal redden moet.

Het boek is nog steeds te koop via Bol.com en Amazon. Benieuwd naar al mijn andere favoriete kinderboeken? Klik dan hier.

It’s been a while since I discussed a (vintage) children’s book with you guys, so here’s another gem I’d like to share with you.

This must have been the easiest book to translate since it only contains one word and that’s its title. The translator of this book must have had an awfully relaxed day when he took this job. I actually own the English and Dutch version of this book because I love it so much. And since we have a baby girl that one day will turn into a book rampaging toddler, I’ll always have a spare one in my collection.

So, what is it about then? About a clown (hey, that’s a surprise. NOT). And boy, I hate clowns. But not this one. If somebody can make me love a clown, he or she is very good at his job. And Quentin Blake is, people. He may be known best for illustrating books written by Roald Dahl, but he did a lot of other books too so when I bump into his work in a thriftshop I always take it home.

So, Clown is about a clown. In short: clown and his toy friends are thrown into a dumpster, he manages to get out and then tries to find someone to take care of his friends, but no one listens. Eventually of course someone does, fortunately. Until this day I’m still touched by this story, even though I don’t believe my toys are alive anymore. (You still won’t see me throwing around or throw away my old, cuddly childhood friends though – you can never be too sure!) I can almost feel the clown’s desperation and every time I flip through the book I’m relieved when he eventually finds someone who helps him rescue his friends. This book might be the reason why I will always walk pass the cuddly toys section in a thriftshop and feel like I have to rescue them all.

It is still available at Amazon. Curious of my other favourite books? Take a peek here.

Clown - Quentin Blake - Planet Fur

Structures

/10 Reacties/in , /door

Structures - Planet Fur
Structures - Planet Fur

Inmiddels heb ik vrede met het feit dat mijn stijl een samengeraapt zooitje is (ik typ dit in een jurk met Toile de Jouy patroon op een stippenlegging – dat). Gezien het voornoemde is het dus niet heel verbazingwekkend dat ik in de kringloop voor de watermeloenkleurige jaren ’80 vaas viel en tegelijkertijd voor een retro wit-met-blauwe melkkan. Toch verbaast het me hoe mooi mijn samengeraapte zooitje het doet, zo samen op één kast.

Over the years I accepted the fact that my style is best described as an odd-bod bunch of different styles (I’m writing this in a Toile de Jouy patterned dress on top of a dotted legging – that certainly illustrates it eh?). That’s why I can fall for a watermelon coloured 80s vase and a retro blue-and-white jug on one second-hand shopping day. Still, it amazes me how those different styles turn into a beautiful blend when I put them together on our cupboard.

You are going to the next level

/5 Reacties/in , /door

We are going to the next level - Planet Fur

Je baby is, oneerbiedig gezegd, maar niet harteloos bedoeld, een soort groot nieuw opzetstuk op je leven. Het is alsof je door bent naar een spannend, mooi, moeilijk, nieuw spellevel waar je karakter ineens allerlei nieuwe extra’s bij zijn uitrusting kan krijgen. Maar waar ook grotere monsters te verslaan zijn, de bergen hoger en de dalen dieper zijn. Enfin, je snapt waar ik heen wil hè?

In het nieuwe level ziet je leven er ogenschijnlijk nog hetzelfde uit. En toch is alles anders. Niet alleen praktisch, maar ook psychisch. Je blijft je oude dingen doen, alleen bepaalt zij het ritme met haar slaap- en drinkmomenten en wordt een simpel uitstapje ineens een volksverhuizing van Maxi-Cosies, wandelwagens, luiers en flesjes. Toch wil je nooit meer terug naar je oude level. Het verbaast me hoe groot en niet te bevatten het concept baby was voordat onze dochter geboren was en hoe goed het komt zodra je kindje er eenmaal is. Gelukkig maar.

De afgelopen week was een patchwork van mijn oude en nieuwe leven. Ik bezocht mijn blogvriendin Ingrid, die een ‘kringloop aan huis’ mand samengestelde voor mij en Jet. Er zat onder andere het super lieve Moomin tasje in. (Sowieso zijn we overstelpt met cadeaus van lieve mensen, bedankt!) We maakten een uitstapje naar de kringloop waar ik het krukje met uilenborduurwerk vond. (Hij heeft nog wat serieuze TLC nodig, maar dat gaat natuurlijk goed komen). Ik haalde bloemen uit onze eigen tuin (eindelijk bloeien de Hortensia’s weer!). Sowieso behoort tuinieren weer tot de mogelijkheden (met een dikke buik ben je zo uit balans dat je om de haverklap voorover je tuin in kukelt. En echt goed voor je rug is het ook niet.).

Zelfs Molly lijkt inmiddels haar draai zo’n beetje gevonden te hebben in deze nieuwe familie samenstelling. Ze is alleen ernstig beledigd over het feit dat we constant met melk in de weer zijn, maar dat het nooit voor haar is.

Ons oude leven in een nieuwe jas, tot nu toe bevalt het prima.

About how getting a child feels like going to an exciting, beautiful, scarier and way more difficult new (game) level where your character can win a variety of new armor but also has to fight bigger monsters…if you know what I mean! ;)

We are going to the next level - Planet FurWe are going to the next level - Planet Fur

 

Let’s run amok

/2 Reacties/in , , /door

Let's run amok - Planet Fur
Simultaneously, I experienced this very true understanding – this epiphany – of the oh-so-trivial nature of life, and yet, despite the trivialities, a life that is so full, so chock-full, of an almost infinite promise. You see?

– Wildwood Imperium

Deze prachttekst uit het laatste deel van de Wildwood Chronicles had ik oorspronkelijk gepland op de oude prent die ik bij de kringloop vond. Maar ik was bang dat het effect door de lengte van de tekst een beetje weg zou vallen. Dus werd het ‘Let’s run amok’. Als mooie tegenstelling tegen het rustieke berglandschap. Sowieso vind ik ‘amok maken’ echt een geweldige uitdrukking en vind ik het erg grappig dat het in het Engels hetzelfde klinkt en betekent. Onze baby maakt ondertussen weinig amok. Behalve dan dat ze bezig is een extra balkon aan te bouwen (zo voelt het tenminste grote delen van de dag – in die zin is ze nu al een amokmaker), maakt ze nog geen aanstalten om haar all-inclusive hotel te verlaten.

These beautiful lines come from the third book from the Wildwood Chronicles and I originally planned to write them on this thrifted print. I was a bit afraid the sentence would turn out too long for this purpose though, so instead I decided to go for ‘Let’s run amok’ as a nice contrast to the rustic mountainscape. I like the term ‘running amok’, also since it sounds and means the same in English and Dutch. Our baby isn’t running any amok whatsoever by the way. Although she’s building some kind of extra balcony to the all-inclusive hotel she’s resides (at least, that’s how it feels large parts of the day), there’s no sign she’s planning to check out any time soon.