Vintage cushion cover love

/8 Reacties/in , , /door

Kussens I verkl
Misschien heb ik hier ooit de indruk gewekt dat ik heel handig ben met de naaimachine, maar niets is minder waar. Als naaimachine hoef je niet al te ambitieus te zijn als je bij mij woont. Af en toe moet je wat rechte steken zetten (heftiger dan rechte steken wordt het niet) waarna je weer lekker verder kan dutten onder je plastic hoes op zolder.

Alhoewel ik het soms weleens jammer vind dat ik niet meer kan halen uit de vintage stoffen die ik vind, is er de andere kant niets wat meer voldoening geeft dan het maken van een kussenhoes. Het zit extreem snel in elkaar (over het algemeen zonder al te veel vloeken en tieren) en het resultaat ziet er semi-professioneel uit. Een klassieke win-win situatie, mensen.

De olifantenstof linksboven lag onderin een kar met textiel die net uitgepakt werd in een kringloop die ik bezocht. Toen ik de man die ernaast stond vroeg of het te koop was, gaf hij het beste antwoord ooit gedaan door een kringloopmedewerker: “Ah, die kan je beter niet kopen, die heeft in de regen gelegen.” Als hij had gezegd: “Die kan je beter niet kopen, want daar heeft mijn hond net overheen lopen kakken”, had ik een dergelijke waarschuwing kunnen begrijpen. Maar aangezien ik daarvoor net door diezelfde regen was gelopen en daar niet extreem veel viezer (haha) van was geworden, leek me dat ik met de aanschaf ervan weinig risico zou nemen. En daarbij: zelfs hondenpoep zou je in theorie nog met een wasmachine uit je vintage stof kunnen wassen.

About thrifted fabrics I turned into cushion covers (because I’m not handy enough to make anything else on my sewing machine).

Kussens II verkl

Another man’s come up

/2 Reacties/in , /door

Another man's come up - Planet Fur
Dank voor al jullie lieve reacties op mijn vorige post. Het is fijn om te horen dat veel van jullie dat gevoel delen. Misschien dat er ooit een tijd aanbreekt waarin ik mijn dagen slijt met het kammen van gepensioneerde ezeltjes en het eten van krentenbollen en dat ik me over zulke dingen niet meer druk maak. Maar omdat het leven vooralsnog nu eenmaal niet altijd een krentenbol is, is het fijn om dit soort dingen te kunnen delen!

En nu we het toch over krenten hebben: een kringloopbezoek is altijd een krent in de pap. Hier wat recente vondsten. Niets wat beter helpt tegen een plaatselijke depressie!

Some recent thriftfinds that make me very happy!

Another man's come up - Planet Fur

Magic mushroom

/3 Reacties/in , , /door

Magic mushroom - Planet Fur
Ondanks wat de titel suggereert is dit geen verhaal over paddo’s. (Dat zou gaaf zijn, hè?) Het is wel het verhaal achter deze kandelaar, die toevallig de vorm heeft van een paddestoel. Tenminste, als je ‘m omkeert. Hij is gemaakt (en daarom een beetje magisch) door mijn Lief’s lang geleden overleden opa, die houtbewerker was. Een vaardigheid waar ik veel bewondering voor heb, omdat het ook nog altijd op mijn lijstje van Te Leren Vaardigheden staat. Daarnaast heb ik mijn Lief’s opa tot mijn spijt nooit gekend en het idee dat dit voorwerp door mijn man’s voorvader’s handen is gegaan, geeft hem wat mij betreft de x-factor. De kandelaar stond op de nominatie om naar de kringloop gebracht te worden (je kan immers niet álles bewaren wat een geliefde maakte – zeker niet als hij of zij zeer productief was!), maar mijn Lief zag er iets in en nam hem mee naar huis. Ik heb vaak aan opa gedacht, tijdens het verven. Misschien zou hij het maar waardeloos gevonden hebben, wat ik ermee deed. Of grandioos. Wie zal het zeggen. Hoe dan ook, opa is zo toch nog een klein beetje onder ons, via zijn magische paddestoel. Of hij ‘m in deze hoedanigheid nu lelijk zou vinden of niet, daar zou hij vast om hebben kunnen lachen.

Magic mushroom - Planet Fur
Despite what the title suggests, I haven’t been experimenting with mind-expanding drugs lately. What I did do is paint this candleholder, which looks like a mushroom when you turn it upside down. It was made by my Love’s late grandfather who was a woodworker. Unfortunately, I have never had the pleasure of knowing the man and the thought that he, my Love’s ancestor, has made this piece makes it a bit magic. It was on the list to give to charity (because, you just can’t keep everything made by past away loved ones, especially not if they were very productive!), but my clever Love immediately felt I could do something cool with it, so he took it home.

The candleholder was dark brown and it took me some hours to paint and decorate it. I thought about my Love’s grandfather a lot while doing that. Would he have liked what I did to it? Or totally hated it? We’ll never know. In a way, he is among us now though, via his magic mushroom. And whether he would love or hate it in its current appearance, that would probably have made him smile anyway.

Fun science

/3 Reacties/in , /door

Fun science - Planet Fur
Voor wiskunde had ik op het voortgezet onderwijs een hele strenge leraar. Het was een klein mannetje, met cowboylaarzen en een bril die nu weer hip zou zijn (groot en rond). Op die laarzen stampte hij door de klas alsof hij aan het country dansen was. Ik kon hem niet uitstaan, met zijn laarzen en zijn attitude. Later bleek hij een hele toffe vent te zijn. Dat waren trouwens de leukste leraren: degenen die eerst heel streng waren. Naarmate het jaar vorderde, bleken dat de fijnste mensen te zijn. Uiteindelijk kon ik zelfs die cowboylaarzen waarderen. Dat jaar was het enige jaar dat ik er redelijk voor stond, wat wiskundecijfers betreft. Ik heb nu eenmaal een brein dat bij het woord bèta eerder aan een automerk denkt, dan aan exacte vakken.

Met mij en cijfers is het nooit helemaal goedgekomen. De geometrische vormen die we aan de exacte wetenschap te danken hebben, kan ik echter wel erg waarderen. Tot mijn verbazing waren bij Ikea in Amersfoort nog steeds de Scholten en Baijings posters uit de PS collectie van 2014 te koop. Eerder had ik spijt dat ik ze niet meenam, maar al die tijd hebben ze geduldig op mij liggen wachten. Lieve posters. Blijkt er in mijn alphabrein toch een wiskundemeisje verscholen te zitten.

Maths is cool - Planet Fur
I wasn’t good with figures when I was young and frankly, everything science-y is still not very compatible with my alpha brain. But now that the creative scene has embraced geometrics, even I came to love science eventually.  

Surprisingly, the Scholten and Baijings PS posters from the 2014 collection are still for sale at our local Ikea. When the collection was first presented, I didn’t buy them, because back then it seemed silly to buy everything from one collection (but hey, that collection was quite irresistible and I’m not made of steel!). I’m happy they waited for me to come around.

So. Me and science. All’s well that ends well.

Siirtolapuutarha

/2 Reacties/in , /door

Siirtolapuutarha - Planet Fur
Siirtolapuutarha - Planet Fur
Toen ik dit kannetje van Thomas keramiek bij de kringloop vond, moest ik direct aan het Siirtolapuutarha patroon van Marimekko denken. Niet dat de naam mij zó te binnen schoot, ik moest er wel even de Marimekko website op naslaan. Meesterlijk vind ik dat trouwens, dat Fins. Eén van die talen waar je ongestoord tien (mede)klinkers achter elkaar kan zetten. Dat de Finnen niet allemaal een kaakfractuur hebben van het uitspreken van onuitspreekbare woorden, is me een raadsel.

Siirtolapuutarha betekent zoveel als ‘stadtuin’, wat de inspiratie was van het Siirtolapuutarha design. Als de ontwerpster van het patroon niet zo jong had geoogd, had het me niet verbaasd als Thomas zich erdoor had laten inspireren. Toch lijkt deze kan me ouder dan het patroon, misschien is het dus wel omgekeerd. Of gewoon helemaal niet. Zulke dingen kunnen me – op een leuke manier – bezighouden. Als je trouwens je eigen stadtuin (al dan niet binnen) wil creëren, kijk dan eens op het weblog van Urban Jungle Bloggers Judith en Igor. Ze delen regelmatig (styling-/zelfmaak-/cadeau-) ideeën met groen in huis. Omdat ik van mening ben dat er nooit genoeg groen op de wereld kan zijn, draag ik hun initiatief een heel warm hart toe!

When I stumbled upon this Thomas Ceramics jug in a second hand store, it immediately reminded me of the Siirtolapuutarha pattern by Marimekko. Not that I reminded the actual word ‘Siirtolapuutarha’ since it’s not a word that’s easily reminded. I had to look it up on the Marimekko website.

Siirtolapuutarha means ‘city garden’ in Finnish and a ‘journey through a bustling city to a lush garden allotment overflowing with flowers and vegetables’ inspired the designer of this particular pattern. By the look of the pattern on this jug, it’s not that crazy to think Thomas got inspired by this classic Marimekko design. It couldn’t have happened though, since the designer of the Marimekko pattern is probably much younger than the Thomas jug is. These kind of things can keep my mind occupied (in a fun way) for quite some time. If you want to create your own city garden, do take a peek at Judith and Igor’s blog Urban Jungle Bloggers. They share a lot of ideas to create your own urban jungle. Since I think a greener world is a better world, you can image how much I love their initiative!

Siirtolapuutarha - Planet Fur