Wabi sabi – de perfectie van imperfectie

Wabi sabi - Oh Marie!
Tijdens mijn vele omzwervingen op het internet stuitte ik via Pinterest op het begrip ‘wabi sabi’. De bijbehorende beelden waren rustiek, verstild, vaak met een vrij donker of monochroom palet en de voorwerpen op de foto waren stuk voor stuk vrij scheef, verschoten of toonden in ieder geval tekenen van een lange gebruiksgeschiedenis.

Wie dit blog al een tijdje leest weet dat ik gek ben op zulke kleine mysteriën. Het wabi sabi mysterie (wat het dankzij internet niet lang bleef, het internet kent geen geheimen) bleek een Japans idee te omvatten dat zoveel betekent als ‘de perfectie van imperfectie’. Met andere woorden (en ik quote): “The Japanese art of appreciating the beauty in the naturally imperfect world”. ‘Wabi’ betekent (zeer vrij vertaald) eenvoud en ‘sabi’ de schoonheid van gebruikssporen, van de geschiedenis van het object.

Ik moet hier ook bij vermelden dat wabi sabi uit het boeddhisme is voortgekomen en dat je – volgens de principes van Zen – met woorden de doorgang naar ware verlichting belemmert. Deze verklarende woorden dekken de lading dus niet echt en ik blokkeer mijn potentieel verlichte zelf ook nog eens door te pogen dat wel te doen. Maar ja, zonder tekst denk je toch snel dat wabi sabi iets is wat je in een sushi restaurant bestellen kan. Dan maar onvolmaakt zijn om het eenvoudig te kunnen houden. (Dude you’re so deep, I can’t even see you anymore!)

Wabi sabi - Oh Marie!
Mijn liefde voor imperfecte, licht gebutste of scheve spullen én het integreren van die spullen in een interieur heeft dus een naam: wabi sabi. Voor ons thema en met de donkere dagen voor kerst voor de deur maakte ik een wabi sabi stilleven met oude vazen, een gemberpot en Helleborus. Die laatste stinkt vreselijk, maar is o zo prachtig. Zo’n imperfectie kan alleen de natuur verzinnen natuurlijk.

Wabi sabi - Oh Marie!
Als je een dergelijk stilleven wil maken thuis, dan zal de Helleborus het zonder potje niet lang uithouden. Wil je nu wel het losse aarde effect behouden, verwijder dan het plastic tuincentrumpotje en zet hem in een glazen vaas. Gebruik een oud, sleets dienblad als ondergrond, of bijvoorbeeld een oude broodplank (en hang het dienblad aan de muur, zoals hier). Als de elementen maar een ziel hebben.

Maak een mooi stilleven en leef, terwijl je het maakt, even helemaal in dat moment. Dat is wabi sabi. En denk, terwijl je bezig bent, aan die tekst uit Leonard Cohen’s liedje Anthem. (Of bekijk gewoon even dit prachtige filmpje dat ineens weer vreselijke actueel is geworden.)

Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack in everything
That’s how the light gets in. 

Wabi sabi - Oh Marie!

Willy Wortel en het scheve bakje

vintage styling - Oh Marie!
Jaren geleden stond ik op een craftfair waar ik mijn Etsy spullen verkocht. Vertrouwend op de zachtheid van onze winters, had ik een buitenkraam geboekt. Scheelde ook een stuk in prijs in vergelijking met de binnenkramen.

Die fair had de twijfelachtige eer om op de koudste dag van dat jaar te vallen. So much voor onze warme winters. We hadden voor de zekerheid wel een kacheltje meegenomen, waar een enorme bak warmte vanaf kwam. Alleen vervloog die warmte natuurlijk direct. Ik had het die dag vreselijk koud, op mijn linker onderbeen na. Die stond namelijk pal naast de kachel. Tegenover ons werden kastanjes gepoft, dus aan het einde van de dag voelde ik me zelf ook een beetje een gepofte kastanje. Alleen dan wel een hele koude.

Om op te warmen liepen mijn Lief en ik af en toe een rondje door het overdekte deel van de fair. Tussen al die kramen (die trouwens wél een stuk smaller waren – nog een reden waarom ik voor een buitenkraam had gekozen), stond een kunstenaar die doosjes maakte van klei. Hele schonkige, scheve bakjes. Ze zagen er bijna uit alsof een kind ze had gekleid. Bijna.

Terwijl ik dit typ, breek ik mijn hersens over de naam van de kunstenaar. Het was iets met ‘wortel’ (hij zag er niet uit als een kip, dus het was niet Willy). Hij wist me nog te vertellen dat Frans Uyterlinde ook iets bij hem gekocht had. (Dus Frans, als je dit leest. Verlos me uit mijn lijden.)

Ik was dus verliefd en kocht van mijn die dag verdiende geld (en dat was niet bijster veel) een bakje bij wortel…dinges.

Ik realiseerde me pas hoe schonkig mijn lieve bakje was toen ik het met een vriendin had over onze gedeelde liefde voor spullen met een imperfectie. Toen ik als voorbeeld mijn bakje liet zien, vertrok haar gezicht: “Nee, Marlous… Dat is gewoon lélijk hoor. Dat ziet er toch niet uit man!”

Zo zie je maar dat de definitie van imperfectie ook heel persoonlijk is.

Een tijdje geleden liep ik met Anne door de kringloop. (Wat trouwens – dat zal je misschien verbazen – bijster weinig voorkomt. Als we elkaar zien zijn we meestal aan het racen tegen de klok om al onze plannen te realiseren, voor de kringloop houden we nooit tijd over!) Anne zag het gekke theepotje het eerst en zei: “Aggossie.” En ik zei: “Ach. Dat is volgens mij echt huisvlijt.” En Anne zei: “Ach, en dat handvatje dat net niet helemaal goed zwart is geglazuurd.” En ik zei: “Wie drinkt er nu thee uit zo’n klein theepotje?” En Anne zei: “Dat is vast tijdens een of andere pottenbakcursus gemaakt.” We zetten hem weer terug. Om er steeds weer bij terug te keren.

En om hem natuurlijk uiteindelijk gewoon mee naar huis te nemen.

Ja, imperfectie is heel persoonlijk. Ik moet Anne hoognodig dat scheve bakje eens laten zien. Iets zegt me dat zij hem wel kan waarderen.

Iedere donderdag schrijf ik een gastblog op vtwonen.nl over vintage styling. Voor deze serie verzamelde ik in één middag een hele trits wit en een beetje vreemd keramiek. Het gekke theepotje (of is het een kannetje? Kan ook!) past er geweldig bij. Je kan al mijn blogposts over vintage styling op VT Wonen hier lezen.

(Ineens schiet het me te binnen! Het heette Wortel Productions. Klik maar eens hier, de BAHvogel is van mij!)

Haal de natuur in huis met de kringloop

Kringloopbomen - Oh Marie!
Wist je dat ‘Holland’ een verbastering van ‘Holtland’ oftewel ‘Houtland’ is? Ik stel me zo voor dat ons land er ooit uitzag zoals Zweden: bedekt met dichtbegroeide bossen. Omdat onze voorouders op een dag en masse besloten boer te worden (oftewel: 7.000 jaar geleden vulde men in vriendenboekjes massaal ‘boer’ in achter de vraag wat hij later worden wilde), verdween ons Houtland. Inmiddels is nog maar 10 procent van ons land bedekt met bos. *) Dat vond je vast niet verrassend. Die 17 miljoen Nederlanders wonen immers niet in boomhutten. Was het maar zo’n feestje.

Bomen en natuur maken ons blij, zo blijkt uit onderzoek. Hoe meer wij ons kunnen omringen met natuur, hoe gelukkiger we zijn. Als we de natuur binnen handbereik hebben, schijnt dat zelfs invloed te hebben op onze conditie, gezondheid en het speelgedrag van kinderen. Dus als je de volgende keer een bomenknuffelaar tegenkomt, zou ik niet in lachen uitbarsten, maar er eens lekker naast gaan staan (wel nadat je uitgebreid gecheckt hebt of er geen bekenden in de buurt zijn..of je zegt gewoon dat je je speelgedrag aan het finetunen bent).

Voor de dagen dat je als een ongewassen stinkdier op de bank wil vegeteren maar je toch wil omringen met natuur, zijn er kringloopbomen. Ik verzamelde er met de jaren nogal wat: van geborduurde- tot geschilderde exemplaren.

Kringloopbomen - Oh Marie!
Ik voegde daar pas deze Japanse boom in winterlandschap aan toe. Hij is geschilderd op zijde en als er daglicht op valt, lijkt het bijna alsof de sneeuw in de tekening echt dwarrelt. Klinkt dit een beetje zoals die lichtbak met stromende waterval die bij de lokale Chinees hangt? Nou ja, deze tekening is net zo hypnotiserend. Minder kitsch ook. Al zullen de meningen daar misschien over verschillen.

Het had nog weinig gescheeld of het ding had mijn huis niet eens gehaald. In de kringloop zelf liet ik hem al uit mijn handen knikkeren, wat een fikse beschadiging aan de tot dat moment nog intacte gipsen lijst veroorzaakte.

Die bomen met die kronkeltakken, dat figuurtje dat die berg aan het beklimmen is en die hut linksboven: ze zijn zo sprookjesachtig. Ze nemen je, voor het moment dat je naar ze kijkt, mee naar een andere wereld. Eén die niet meer bestaat, of in ieder geval in het echt vast niet zo sprookjesachtig is. Maar het feit dat ze me voor een paar seconden meevoeren naar dat parallelle universum, is voor mij nog net zo magisch als toen ik klein was.

Zo zie je maar: ook getekende bomen kunnen bijdragen aan je speelgedrag. Ongeacht je leeftijd. En: met deze bomen kan je rustig knuffelen zonder meteen iets aan de buren uit te hoeven leggen. Wees alleen wel voorzichtig dat je je kringloopboom niet uit je handen laat vallen.

*) Deze informatie zuig ik écht niet uit mijn duim. Bron: Natuurmonumenten.

Binnenkijken: kruisbestuiving tussen interieur- en plantenliefde

BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
Zo ver als ons Club Tropicana thema uit Anne’s comfortzone lag, zo dicht ligt ons huidige natuurhistorische thema bij haar. Maar wat wil je ook als je de dochter bent van de man die onder de naam Hupie (de mascotte van de WNF rangers) antwoord gaf op ingestuurde brieven van kinderen in het rangerclubblad?

We hoefden dan ook niet lang te zoeken voor een Natural History geïnspireerde binnenkijker. Die fotografeerden we tussen neus en lippen tijdens een redactievergadering door! 

Tekst en foto’s – Marlous Snijder

BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
Hé Anne! Wat leuk om jou hier te treffen. Vertel eens iets over jezelf en over je huis? Met wie woon je er?

Hey! Haha, ja leuk hè? Ik ben concept vormgever en stylist, onder andere voor brandshoots en bruiloften. Daarnaast ben ik creatief partner van Oh Marie!, wat o.a. inhoudt dat ik concepten uitdenk, de styling shoots regel, blogs schrijf en een heleboel kattenfilmpjes doorstuur naar Marlous. Arbeidsvitaminen! Iemand noemde mij ooit een creatieve duizendpoot, maar allround stylist dekt de lading ook.

Ik woon hier samen met mijn man Stefan en poes Nalu, de twee liefdes van mijn leven. O en er zwemmen wat vissen in de vijver buiten, maar die hebben geen naam en doen dus niet mee. Niet tegen Stefan zeggen hoor! We wonen hier nu bijna 9 jaar en zijn nog steeds heel blij met ons huis en met de grote tuin achter. We wonen dicht bij het centrum van Amersfoort en kunnen lopend (wat zeg ik? Rollend!) naar de supermarkt/groenteboer/Turkse bakker, dus voorlopig zitten we hier prima!

BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
Wat is je vooropleiding en wat doe je zoal in het dagelijks leven?

Een paar jaar geleden heb ik mijn HBO bachelor allround styling afgerond aan Academie Artemis. Dit is een opleiding voor styling en vormgeving in Amsterdam. Geen opleiding voor watjes, want ik heb behoorlijk wat nachten doorgewerkt. Maar dat kan ook aan mijn hoge lat liggen. ;)

Inmiddels heb ik al 3 jaar mijn eigen bedrijf, Inspire Styling, en werk ik op freelance basis o.a. voor kleine bedrijven, creatieven en duurzame merken. Hiervoor style ik fotoshoots, organiseer ik ‘gatherings’ en bedenk ik volledige concepten. Daarnaast ben ik in te huren voor bruiloft styling- en planning. Ik hoop nog veel bruidsparen blij te maken met een prachtige dag! En af en toe doe ik een interieur opdracht. Zoals ik al zei: allround. Ik ben niet zo goed in één ding kiezen, daarvoor vind ik alles te leuk om te doen!

BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
We komen tijdens een rondje door jouw huis heel veel planten tegen. In het echt maar ook op papier. Waarom is de natuur zo belangrijk voor jou (want daar gaan we dan maar van uit, haha)?

Ik heb echt he-le-maal niets met de natuur. Hahaha, nee ik ben wel een redelijk grote boomknuffelaar! In mijn werk is de natuur ook als duidelijke rode draad te zien. Ik word gewoon blij van groen om me heen. En van verse bloemen halen op de markt. En van door het bos lopen, of uitwaaien op het strand. Dat klinkt wel heel contactadvertentie-achtig hè?

Maar serieus, ik kan me geen leven voorstellen in een wereld zonder natuur. Ik word er gelukkig van. Ik zat vroeger al uren naar kleine beestjes en blaadjes in de tuin te kijken en deed mee met WNF-rangeracties. Waarschijnlijk ging de keuze een paar jaar geleden om vegetarisch te gaan eten ons zo goed af. Dat voelde gewoon logisch. Als we naar een stad gaan belanden we vaak ook in een botanische tuin, de rest vinden we meestal niet zo interessant (kringloopwinkels uitgezonderd!). Loop ik daar stuiterend van blijdschap door zo’n stille tuin, haha!

Planten en bloemen zien er gewoon ontzettend gezellig uit in huis! Het geeft een beetje leven, ook al laat ik nog al eens wat dood gaan (sorry cactus, dat was een beetje te veel water). En qua illustraties zoek ik het niet eens uit, alles wat ik leuk vind heeft toevallig iets met blaadjes/beestjes/bloempjes. Mijn radar staat gewoon zo afgesteld denk ik.

BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
Wat is Nalu’s beste bijnaam en leukste karaktereigenschap?

Oh man, ik heb uren nagedacht over dit antwoord en ik ben er nog niet helemaal uit! Nalu heeft meer bijnamen dan ik kan bijhouden. Als ze op onze zwarte bank ligt te slapen is het Schaduw of Vlek. Of de Stagiair, als ze besluit me te helpen met mijn werk en op mijn toetsenbord gaat zitten. Ook vaak gehoord: Monster, Spook, Aap, Diva, Muts, Biggetje en Baby. Stefan stemt op Spook, maar we noemen haar vaker Aap, dus ik denk dat ik voor Aap ga!

Haar mafste eigenschap is dat ze haar tong wel eens vergeet naar binnen te halen na het wassen. Je ziet dan alleen maar 2 groene oogjes en een roze tongetje. Ze ziet er dan uit alsof ze een schroefje los heeft, maar is dan zó schattig. En ze slaapt vaak op haar rug met alle vier de voetjes in de lucht. In een kronkel, dus het is een soort yoga voor gevorderden. Haar meest irritante eigenschap is tegelijk haar liefste eigenschap. Onze diva is nogal bezitterig. En veeleisend. Dus als ik met een dekentje op de bank ga zitten staat ze meteen naast me om er bovenop te kruipen. Ook als ik lekker met mijn knieën omhoog wil zitten en dat dus eigenlijk niet kan. Maar ja, dan kijkt ze me aan met die grote zwarte kraaloogjes…verzetten is zinloos!

BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
Wat is je lievelingsmuseum?

Oef, ik kom eigenlijk te weinig in musea! Centre Pompidou in Parijs heeft ooit wel een waanzinnige indruk op me gemaakt. Maar in Nederland ga ik denk ik voor Teylers in Haarlem en de Fundatie in Zwolle. Of telt de Hortus ook mee? Dan de Hortus in Leiden! Of Amsterdam. Of Utrecht.. nee, toch Leiden.

BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
En de beste kringloopvondst die je ooit deed?

Jemig, wat is dit voor vraag? Kill your darlings dit! Uhm, ik denk toch de stoelen bij de eettafel. Die zijn vintage én comfortabel. Sinds we die stoelen hebben zitten we veel langer aan tafel, heel gezellig. Nu we een grotere tafel hebben trouwens ook, maar die komt van Marktplaats dus dat telt niet. Oh en het boek ‘The art of Finding Nemo’, met allemaal concept art van Pixar was echt een gouden vondst. € 3,50 en gloednieuw! Maar niets tegen de rest van de kringloopschatten hoor! Ik denk dat inmiddels 70% van ons huis van de kringloop komt. Mag het anders ook een wisseltrofee zijn?

BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
Ga je binnenkort een avocado plantage beginnen?

Wij dachten meer aan een avocado bos, haha! Het begon met één pit, omdat we wilden kijken of die het zou doen. En dat hebben we daarna met andere pitten ook gedaan. Ik verslind avocado’s, dus dat ging nogal hard. En tot nu toe doen ze het eigenlijk allemaal. Oeps. Geen idee waar we ze gaan laten als ze groter worden, want in ons klimaat groeien ze volgens mij helemaal niet buiten. Misschien maar een kasje bouwen in de tuin? Het duurt overigens echt 7 jaar voor hij vruchten gaat dragen! Toch nog maar even langs de groenteboer voor de avocado’s dus.

BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
Wat is de grootste misstap die je op interieurgebied maakte?

Ik denk dat Stefan heel hard ja knikt als ik zeg dat de limegroene muur in de woonkamer niet een heel goed idee was. Helemaal niet omdat er een petrolkleurige muur tegenover stond. We woonden hier net en ik was nog in mijn ‘KLEUR!!!’ fase. Ik heb het eerst nog groen geschilderd, maar ben uiteindelijk braaf terug gegaan naar wit. Een stuk beter!

BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
En je guilty pleasure (op interieurgebied hè, we proberen hier geen vreemde roddels te ontfutselen)?

Ik denk mijn verzamelwoede. Elke keer met een volle tas terugkomen van de kringloop is natuurlijk niet heel slim in een steeds voller wordend huis. Onze zolder is een soort mytische plek inmiddels, waarover iedereen wel eens gehoord heeft. Het is één grote berg van servies, kleding, boeken, vazen en dozen met weet ik veel wat. Je mag er in ieder geval zeker geen foto’s maken!

Oh en ik hou niet van schoonmaken. Het kan zomaar zijn dat je een stofnest door het huis ziet waaien, net als in een western film. De vieze afwas netjes opstapelen, dat kan ik wel heel goed. Dan lijkt het in ieder geval nog behoorlijk opgeruimd.

BInnenkijken Inspire Styling - Oh Marie!
Waar kunnen we meer over jou lezen en je werk bekijken?

Nou, hier op Oh Marie! Maar ook op Inspire Styling, waar je mijn portfolio en blog kunt bekijken. Voor meer plantjes en bloemen kun je me volgen op Instagram. Voor inspiratie voor je eigen huis zou ik vooral even mijn Pinterest account bekijken, daar ben je wel een weekje zoet mee (ik zwijg verder wijselijk over verzamelwoede ;-)).

Een nieuw leven voor een jaren ’80 prullenbak

Vintage styling V verkl
Het schatgraven in kringlopen is met de jaren lastiger geworden. Of eigenlijk: de dagen dat je over vintage goudmijnen struikelde zijn voorgoed voorbij. Ik kwam recent zelfs op de website van een kringloop waarop expliciet werd vermeld “…dat het personeel soms weleens een waardevol stuk over het hoofd ziet en het per ongeluk vriendelijk prijst. De winst is voor u!”. Mij bekroop bij deze tekst toch het gevoel van een soort Paaseieren-verstop-actie. Alsof er af en toe iets waardevols wordt verstopt, om die arme kringloopbezoeker nog de illusie te geven dat hij een échte schat vinden kan.

Niet dat ik cynisch ben geworden hoor. Zeker niet. Ik ben zelfs alleen maar fanatieker geworden in mijn schatgraaftochten. Omdat struikelen over schatten niets aan is. Zo ga ik ook helemaal op slot in winkels waar (dure) vintage wordt aangeboden. Omdat het dan al door iemand gevonden is, begrijp je? Doe mij maar een grote hal met meuk, bij voorkeur een met een naam waar ik ook nog flauwe grappen mee maken kan. Zo bezocht ik recent een kringloop die De Sneuper heet. Daar kan ik uren plezier om hebben. Ach, ieder zijn (flauwe) pleziertjes.

Vintage styling I verkl 2
Ik postte afgelopen maandag al een foto van mijn meest recente kringloopvondsten op Instagram. Eén van die vondsten betrof een (ik denk) jaren ’80 of ’90 prullenbak. Nu is één van mijn kringloopregels dat hetgeen ik koop er een beetje fris uit moet zien en prullenbakken horen daar over het algemeen niet bij. Dit exemplaar was echter best netjes en nog prima schoon te maken.

Niet dat dat laatste heel erg nodig was, want inmiddels fungeert hij als bloempot. Ik zette er een Medinilla in, met de toepasselijke naam ‘Flamingo’. De flamingo’s erboven komen ook uit een kringloop, net als de andere lijsten die je op deze foto ziet. Ze vonden uiteindelijk een plek op mijn werkkamer waar ik me – heel cliché maar daarom zo waar – graag omring met dingen waar ik graag naar kijk.

De kick van het vinden van iets goeds is, kortom, eigenlijk alleen maar groter geworden. Het dwingt me creatief te zijn en laat dat nu zijn wat ik het liefste doe. Net zoals het horen van andermans verhalen over kringloopschatten, dus als jij nog een goede anekdote hebt, deel hem dan met me. Ik verheug me erop!

Een nieuw leven voor een vintage prullenbak - Oh Marie!
En dan hebben jullie ook nog de winnaars van de luchtbedden give-away van ons tegoed! Bedankt voor jullie geweldige reacties, het was een feest om ze te lezen! Hier komen de winnaars:

Pegasus – Jennifer Bloem
Krokodil – Toborono
Tompouce – Marilou
Luchtbed met 18 bekerhouders – Anne-Sophie Labis
Golfmatras – Mireille

Mailen jullie ons even op info[at]ohmarie.nl voor jullie adresgegevens?