Schering en inslag

/11 Reacties/in , , /door

Leren weven - Oh Marie!
Gisteren plaatste ik op Instagram een foto van mijn meest recente weefoefeningen. Ik kreeg daarop veel vragen over de techniek en wat je precies nodig hebt om te leren weven. Ik wil benadrukken dat ik (nog) geen geoefende wever ben, maar ik heb er inmiddels wel het een en ander over opgestoken. In deze post deel ik alles wat je nodig hebt om te beginnen met weven. Van tips waar je goede weeframen kan kopen, welk gereedschap je nodig hebt, tot filmpjes waarin basisvaardigheden en het zelf maken van een weefraam wordt uitgelegd.

Ik zal beginnen met het benodigde materiaal.

Je kan zelf een weefraam maken (daarover zo meer), maar ik ga liever meteen aan de slag, dan dat ik eerst nog van alles moet gaan fabrieken voordat dat kan. Weeframen zijn daarbij niet duur. In eerste instantie kocht ik voor € 7,- een heel eenvoudig weefraam bij Flying Tiger. Dit weefraam vond ik echter niet prettig werken en tegen de tijd dat je dit leest zijn ze misschien niet eens meer te krijgen in de winkels. Ik schafte daarop een vintage weefraam aan op Marktplaats via deze dame, die er meerdere in verschillende maten te koop aanbiedt.

Dit weefraam heeft een keerkam (de lat die je in het midden van het weefraam op de foto’s ziet). De keerkam maakt het mogelijk om de kettingdraden (de over het weefraam heen gespannen draden) om-en-om omhoog en omlaag te draaien, zodat je met de steeklat (de houten latten op de foto in het midden) heel eenvoudig je inslagdraad door het raam halen kan. Daarbij kan je op dit uitgebreidere weefraam de spanning van je kettingdraden beter spannen met de schroeven boven- en onderaan (voor de hardcore lezers: die balkjes met schroeven boven- en onderaan heten ketting- en doekboom). Bol.com verkoopt soortgelijke weeframen (zoekterm ‘weefraam’) met bijbehorend gereedschap in verschillende maten. (Mijn weefraam is 25 cm breed.)

Wat je verder nodig hebt:
Een bolletje wit haakkatoen. Ik kocht deze van Phildar (3/50gr.) bij Euroland voor € 2,-. Hiermee maak je je kettingdraden.
Steeklatten. Die van mij zaten bij het weefraampje van Tiger, maar als je een weefraam koopt als pakket zitten ze er standaard bij. Anders zijn ze ook hier te bestellen.
Een weefkam. Mijn (super retro) weefkam zat bij mijn Marktplaats weefraam, maar handig vind ik hem niet. De onderkant van de kam loopt rond, wat bij het naar beneden kammen van je inslagdraad niet lekker werkt. Ik heb een beetje medelijden met de stakker die hiermee heeft moeten weven, eigenlijk. Wat prima werkt is een gewone haarkam, zolang hij maar recht is aan de onderkant. Overigens moet de kam ook standaard bij een weefpakket zitten, check dat altijd even!
Wol, Acryl en/of andere draadachtigen (haha). Dit zijn je inslagdraden. De inslagdraden zijn de draden waarmee je om-en-om van boven naar beneden door de ketting heen weeft.
Een scherpe schaar. (Fiskars is altijd goed.)
Een lange naald met een groot oog. Degene op de foto is eigenlijk te kort om lekker te werken. De naald gebruik je als je kortere stukjes weeft, zoals de driehoekjes in mijn weefsel. De steeklatten gebruik je om ‘meters te maken’.

Leren weven - Oh Marie!Ik vond deze sympathieke en duidelijke tutorial op YouTube waarmee de basisprincipes van het weven letterlijk met huis- tuin- en keukenartikelen wordt uitgelegd. In het filmpje wordt gebruik gemaakt van een zeer eenvoudig weefraam van een stuk hout met spijkertjes. Wil je zelf een weefraam maken, bekijk dan dit filmpje eens.

Ik volgde samen met Anne een workshop weven bij Nom. vol van kleur in Amsterdam. Een middag bezig zijn met de techniek brengt mij meestal veel verder dan tutorials op internet, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk. We schreven een review over de workshop van Nom. die je hier kan vinden.

Heb ik je hiermee geholpen? Misschien dat ik er eens wat filmpjes over maken kan. Moet ik wel eerst even over mijn cameravrees heenstappen, in dat geval. En nog wat meer ervaring opdoen. Tot slot nog wat inspiratie van weefgrootheden, zoals van Hermine van Dijck, Maryanne Moodie, All Roads, Rummage and Hollow, Jujujust en Weekday Carnival. Geweldig om te zien hoe zij allemaal hun eigen, unieke draai en stijl aan dezelfde vaardigheid geven! Ik ga nog even verder oefenen.

Dinsdag starten we met het Kleine Prins thema, zin in! Fijne Koningsdag allemaal!

Leren weven - Oh Marie!

Workshop weven in Amsterdam

/6 Reacties/in , , /door

workshop weven met Nom in Amsterdam - Oh Marie!Met alle prachtige Etsy vondsten, onhaalbare voorbeelden zoals het werk van Maryanne Moodie en de bemoedigende woorden van Marloes Pieper (“simpele handelingen met een groots effect”) in ons achterhoofd gingen we onderweg naar Amsterdam. Met als doel: leren weven.

Nom van Nom vol van kleur was onze gezellige workshop docent voor één dag. Een ontzettend leuke vrouw vol energie. Als er íemand is die weven uit het stoffige kan trekken is zij het! Na de ontvangst met thee, koffie en lekkers worden we meteen aan het werk gezet. We zitten midden in de craftwinkel Handmade Heaven, overspoeld door lentezon. Bij het spannen van de basisdraad (de ketting, in officiële weef-slang) breekt er al lichte paniek uit in mijn niet-getrainde-handwerkhoofd, want “aah, dit klinkt allemaal heel ingewikkeld!”. Even opletten blijkt de truc en ik leg het even later zelfs in het Engels uit aan mijn Australische buurvrouw. Oké, pfieuw, dit moet lukken.

workshop weven met Nom in Amsterdam - Oh Marie!workshop weven met Nom in Amsterdam - Oh Marie!Je zou denken, zet 8 vrouwen in een winkel vol kleur, patronen en craft goodies en de hel breekt los. Maar nee, de deelnemende dames laten zich in no-time temmen en alle waarschuwingen als ‘wij zijn heel druk hoor’ worden meteen vergeten. Want weven, daar moet je wel je hoofd bijhouden. Al die mooie patronen en franjes ontstaan niet zomaar, daarvoor moet je knopen, tellen en priegelen. En dus zitten we allemaal braaf en (redelijk) stil te werken.

En inderdaad, die mooie patronen en franjes ontstaan overal aan tafel. De één maakt een pastel beauty met koperdraad accenten, de ander een boho stuk met mooie aardetinten en uw hoofdredacteur ging aan de slag met fris blauw, geel en neonroze. Allemaal anders, allemaal heel eigen. Ikzelf maakte een geïmproviseerd geometrisch weefseltje met een paar halve driehoeken, want de gedachte “o ja, ik was eigenlijk een grote driehoek aan het maken” komt iets te laat als je al een half weefraam verder bent, haha!

workshop weven met Nom in Amsterdam - Oh Marie!
Valt er dan geen enkele dissonant te vermelden? Nou vooruit, een heel kleintje dan: de goud- en koperkleurige wol gingen erg hard (wij willen ook glimmers!) en voor mij, als niet-neon en/of pastel liefhebber, viel er iets minder aan kleuren te kiezen. Gelukkig bood de enorme wolvoorraad van de winkel direct een oplossing voor dit euvel en kon ik alsnog met mijn geliefde okergeel aan de slag. Yay!

workshop weven met Nom in Amsterdam - Oh Marie!workshop weven met Nom in Amsterdam - Oh Marie!
workshop weven met Nom in Amsterdam - Oh Marie!Wil je graag leren weven en heb je de focus niet voor een YouTube filmpje (guilty as charged!), dan is deze weefworkshop ideaal! Je leert in één middag alle basisvaardigheden, wordt geïnspireerd door anderen en neemt aan het eind van de dag meteen iets mee naar huis. Snel resultaat, daar houden we van! Nu hoeven we alleen nog maar te bewijzen dat we het zonder Nom ook nog kunnen. Moet lukken, want weven is inderdaad minder lastig dan je denkt!

Wacht, hoe zat het ook alweer met dat ene gedraaide draadje dat ervoor zorgt dat niet je hele werk uit elkaar valt…?

Mixtape – een samengestelde wereldreis

/2 Reacties/in , , /door

ohmarie header tribe - liza veenendaal - confettilab
Natuurlijk mag de mixtape niet ontbreken op ons nieuwe platform. De mixtape heeft namelijk een speciaal plekje in ons hart. Het brengt ons direct terug naar onze jeugd, waar we uren op onze kamer naar de radio zaten te luisteren tot dat éne nummer langskwam. Als dat nummer dan eindelijk gedraaid werd, drukte je vliegensvlug ‘record-play’ in op je cassetterecorder. Yesss! Gotcha! Dat er aan het begin en eind door je liedje heen werd gepraat door DJ of reclameblok, gaf niet. Je kon je nu, waar en wanneer ook, onderdompelen in de sfeer van jouw favoriete liedjes. Ja, lieve kijkbuiskinderen, zo gingen die dingen vroeger.

Anno 2015 maken we nog steeds mixtapes. Maar wel lekker snel in Spotify. Eigenlijk wel zo fijn, gezien onze drukke levens. En weet je hoeveel stof zo’n stereotoren vangt?

En toch…soms verlangen we nog weleens terug naar dat zolderkamertje en die stereotoren. Genoeg redenen om ons te doen besluiten dat de mixtape blijven moest!

Tijdens het brainstormen over de invulling van ons thema, schoot ons direct één naam te binnen voor het maken van een bij het thema passende mixtape. Henri Oogjen heeft een neus voor de meest fantastische, obscure wereldmuziek. Muziek die de ‘Buena Vista Social Club’ ver voorbij gaat. Klinkt als moeilijke muziek? Niets is minder waar! Deze mixtape luistert heerlijk weg. Helemaal tijdens zonovergoten dagen als deze. Henri vertelt:

“Het ontdekken van muziek is voor mij het leukste wat er is. Gelijk daarna komt het delen daarvan met anderen. Dat doe ik door openbaringen te verzamelen; wanneer raakt iets me echt? Belangrijk daarbij is dat de muziek me uitdaagt. Ik vind het heerlijk om me eens goed vast te bijten in een avant-garde-ambient-drone. Een van de belangrijkste openbaringen was – zo’n tien jaar geleden – het verlaten van het westerse muzikale nest en de wijde wereld die daarmee openging. Wat ik zoal tegenkwam, en wat sindsdien mijn platenspeler niet meer afkomt, bijvoorbeeld: de eigen interpretatie van jazz door Ethiopische artiesten, tropicalia uit Brazilië, het poppy geluid van de luk-thung uit Thailand en rijke jaren zestig sounds uit Perzië en India. Ontdekken en delen dus. Geniet van mijn samengestelde wereldreis en blijf delen!”

Luister via deze link Henri’s tribes playlist in Spotify. Of zoek op Spotify op ‘Henri Oogjen’, dan vind je zijn playlist ook. Veel luisterplezier!

Header ontworpen door Liza Veenendaal.

Eilanderleven. Oftewel: rooksignaal vanaf een virtuele tuinstoel.

/3 Reacties/in , /door

print - anne van midden - oh marie tribeIk ben een eilander.
Letterlijk slechts half: mijn vader komt van een pittoresk Moluks eiland, mijn moeder gewoon uit de Hollandse klei. Maar figuurlijk helemaal, met huid en haar, met heel mijn hebben en houden. Ik bewoon namelijk, in het dagelijks leven, een eilandje. Een heel kleintje weliswaar, middenin de stad, maar toch – een eiland is het.

Jij woont waarschijnlijk ook op een eiland – maar daar kom ik zometeen op terug.

Eerst nog even over míjn eiland.

Mijn eiland biedt ruimte aan vier personen – precies de grootte van mijn gezin.
Het is geen stationair gebeuren – mijn eiland drijft rond. Soms lijkt mijn eiland zo’n op topsnelheid ronddraaiend wildwaterbaanbootje, dat ongecontroleerd tegen andere eilandjes opbotst. Soms sputtert het, tegen wil en dank, moeizaam voort – maar het is hoe dan ook in beweging.

Vroeger vond ik het moeilijk, dat eilanderleven.

Ik ben opgegroeid in een kleine stad, mijn ouders woonden vlakbij hun familie, in mijn jeugd speelde ik bijna elk weekend wel met neefjes, nichtjes of de kinderen van mijn ouders’ vrienden. Zij zaten op verjaardagen in de kring, op witte tuinstoelen, tevreden verzameld rond de Multivlaai en de leverworst, terwijl wij buiten of boven speelden.

In de vakanties logeerde ik wekenlang bij tantes en ooms – en hun kinderen op hun beurt wekenlang bij ons. Natuurlijk was ieder gezin net even anders, maar over het geheel genomen was alles redelijk hetzelfde; mijn leven paste naadloos in hun leven. En vice versa.
Wij waren, onuitgesproken en onlosmakelijk, lid van een clan.
Een behoudende clan, die de dingen al generatieslang min of meer hetzelfde deed.

Op mijn achttiende werd alles anders.

Terwijl mijn nichtjes hun eikenhouten slaapkamerameublementen bij elkaar spaarden en huwbare jongens daten, koos ik voor een leven aan de andere kant van het land. Een leven dat zo ànders was, in alle opzichten, dat mijn clan zich er niet zoveel bij voor kon stellen.
Ikzelf trouwens ook niet: doodziek van heimwee reisde ik drie keer per week op en neer naar mijn veilige moederland. Maar eenmaal terug op de witte tuinstoelen begon het te kriebelen, en vertrok ik, met mijn schone was onder mijn arm, weer naar mijn kersverse eilandje.

Losgezongen van mijn clan moest ik opnieuw vaste grond onder mijn voeten vinden.

Dat was soms best eenzaam.

In het begin dobberde mijn kleine eilandje rond in een volstrekt uitgestorven oceaan.
Waar ik ook keek; nergens was land in zicht. Niemand die voordeed hoe dat nou moest, dat zelfstandige leven. Geen duidelijke regels, geen heldere richtlijnen, niet de structuur van generatieslang overgeleverde ervaringen om uit te putten, geen nieuw moederland om op af te koersen.

Tot ik begreep dat ik helemaal niet op zoek was naar een nieuw moederland.

Dat het eilanderleven mij eigenlijk heel goed beviel. Toen dat besef er eenmaal was, kon het beginnen.
Mijn eiland groeide en bloeide. Ik ging minder vaak naar mijn moederland. Ik ontmoette daardoor meer andere eilanders. Ik kwam zelfs een eilander tegen die overstapte, en waarmee ik ons eiland uitbouwde tot de vierkoppige eenheid die het nu is.

Volgens mij ben jij ook een eilander. En stiekem vormen wij eilanders natuurlijk ook een clan.

Want we zijn met veel – en onze eilandjes zijn allemaal in beweging.
Sommige dobberen een eindje mee, anderen wervelen voorbij, weer anderen sturen regenbogen en rooksignalen – of nou ja: de moderne variant ervan.

Eigenlijk zitten wij eilanders 24/7 in een knusse kring – maar dan wel op virtuele witte tuinstoelen.

Discussiëren doen we op Facebook – over grappige kattenfilmpjes, maar net zo makkelijk over feminisme.
Van elkaar leren doen we via blogs: de één laat zien hoe je een huis leuk en betaalbaar inricht, een volgende legt uit hoe zij haar kinderen opvoedt en een derde deelt de meest geweldige carrière-tips.
Via Twitter en Instagram blijven we op de hoogte van eerste stapjes, tandjes, schooldagen en puber-uitbarstingen en met Meerkat lopen we gewoon letterlijk een eindje met elkaar mee – terwijl we ieder op ons eilandje, desnoods aan de andere kant van de wereld, dobberen, knagend aan een plakje leverworst.

Al met al bevalt dit eilanderleven me wel.

Mijn nieuwe clan is overzichtelijk klein, en tegelijkertijd eindeloos groot.
Heel soms verlang ik terug naar de veiligheid van vaste grond onder mijn voeten, maar meestal gedij ik goed in alle reuring. En als het me te druk wordt tussen al die regenbogen en rooksignalen zet ik gewoon mijn WiFi uit – en wég is het gros.

Zelf een iglo haken

/0 Reacties/in , , /door

Haakpatroon iglo - Oh Marie!
Ook al zullen sommige mensen het huidige weer niet direct aanmerken als ‘behaaglijk’, een iglo gaat echt niet standhouden nu. Eigenlijk nooit, in ons land. Daarom bedacht ik (oké, met een heleboel hulp van mijn eigen moeder, haakexpert) een haakpatroon voor een iglo. Kan je alsnog je eigen iglo bouwen, alleen dan lekker bij de centrale verwarming. Of, als we de weersvoorspellingen moeten geloven, aan het eind van deze week onder de appelboom achterin je tuin.

Wat heb je nodig?

Karton, diameter ongeveer 10 cm, voor de basis van de iglo
Karton, 2,5 cm, voor de tunnel van de iglo
Wit katoen en een klein beetje rood (bijvoorbeeld van Catania)
Haaknaald 2,5 (of 3) afhankelijk van gewenste manier van haken (vast of los)
Vulmateriaal, borduurgaren, borduurnaald en een dun ijzerdraadje voor de vlag.

Iglo
2 l. (of magische lus)
Toer 1. 6 vasten
2. 2 v. in elke v. (= 12 v.)
3. 2 v. in elke 2e v. (18 v.)
4. 6x ( 1 v, 2 v. in volgende v, 1 v.) (24 v.)
5. 2 v. in elke 4e v. (30 v.)
6. 6x (2 v, 2 v. in volgende v, 2 v.) (36 v.)
7. 2 v. in elke 6e (42 v.)
8. 6x (3 v, 2 v. in volgende v, 3 v.) (48 v.)
9. 2 v. in elke 6e v. (56 v.)
10. 8x (3 v, 2 v. in volgende v, 3v) (64 v.)
11. 2 v. in elke 8e v. (72 v.)
12. 2 v. in elke 9e v. (80 v.)
13. 80 v. haken alleen in achterste lus
Maak een kartonnen cirkel op maat.
14. 9e en 10e v. samenhaken (72 v.)
15. 72 v.
16. 8e en 9e samenhaken (64 v.)
17. 64 v.
18. 64 v.
Karton op bodem leggen
19. 7e en 8e samenhaken (56 v.)
20. 56 v.
21. 56 v.
22. 56 v.
23. 7e en 8e samenhaken (49 v.)
24. 49 v.
25. 49 v.
26. 49 v.
27. 49 v.
28. 6e en 7e samenhaken (42 v.)
29. 6e en 7e samenhaken (36 v.)
Opvullen
30. 5e en 6e samenhaken (30 v.)
31. 5e en 6e samenhaken (25 v.)
32. 4e en 5e samenhaken (20 v.)
33. 4e en 5e samenhaken (16 v.)
Opvullen
35. 2 aan 2 samenhaken = 8 v.
Afhechten, draad door 8 steken halen en draad wegsteken.

Tunnel
8 lossen
Keren 7 v.
24 toeren, 1 l, 7 v. heen en weer
Dubbelvouwen, karton ertussen en omhaken met v.

Haakpatroon iglo - Oh Marie!
Gebruik de overgebleven draden (waarmee je het vierkantje voor de tunnel maakte) om de tunnel aan de iglo te bevestigen.

Haakpatroon iglo - Oh Marie!
Neem een lang stuk zwart borduurgaren, splits twee draden en hecht aan. Naai nu, rondom, de ‘voegen’ van de iglo door middel van een stiksteek. Als je beide naden genaaid hebt, naai dan de haakse voegen voor het steen-effect.

Vlag
5 l.
Keren met 1 l. 4 v.
Keren met 1 l. 3 v.
Keren met 1 l. 2 v.
Keren met 1 l. 1 v.
Afhechten

Rijg de vlag aan het stukje ijzerdraad en steek door het ‘dak’ van de iglo. Je kan ook een satéprikker gebruiken of de vlag van een stukje vilt maken.

Haakpatroon iglo - Oh Marie!