Archief voor categorie: Persoonlijk

This is Ricardo, our new familymember. We was for sale at Mobach, Utrecht with a major discount, just when we were looking for a tiny table next to our couch. “Now why..”, I hear you think, “..should you need a tiny table next to your couch when you already have a coffee table?” Well, that’s a very good question! It’s because we have a cat. And since that cat is really spoiled and doesn’t want a lap that’s wobbly or moving or (worse) moving into a vertical position, it comes in quite handy when you have your coffee/magazine/book/iWhatsoevers/remote within reach of the couch. So, that’s where Ricardo comes in. Of course, Mister Kartell didn’t name his product Ricardo, that’s the name we gave him. We think it’s a good proper name for a black little guy that’s balancing a tabletop on his head all day.

Dit is Ricardo, ons nieuwste familielid. Hij werd met enorme korting verkocht bij Mobach, Utrecht, net toen wij op zoek waren naar een klein tafeltje voor bij de bank. Nu hoor ik je denken: “Waarom zou je een tafeltje bij je bank willen, als je al een salontafel hebt?!” Goeie vraag! Het zit namelijk zo: wij hebben een ontzettend Verwende kat in huis. Die graag op schoot ligt. Maar er zijn, aan dat schootzitten, randvoorwaarden verbonden. Hij mag bijvoorbeeld niet wiebelen. Of nog erger: zich in verticale richting verplaatsen. Dat is nog geen probleem, tenzij je alleen thuis bent en Molly zich nét geïnstalleerd heeft en je koffie/tijdschrift/afstandsbediening/boek/iWatdanook zich op twee meter afstand bevindt. En daar komt Ricardo in het vizier! Natuurlijk kwam Mijnheer Kartell niet zelf op het idee om zijn product Ricardo te noemen, dat deden wij zelf. Het leek ons een stoere naam voor een zwarte kabouter die de hele dag een plankje op zijn hoofd balanceert (wat natuurlijk erg stoer is, ik zou zeker kramp krijgen van zo’n actie).

My love for beautiful embroidered pieces was kind of hibernating, but all of a sudden I’m very much into cross-stitching again, also because it’s such an easy craft (despite my efforts, I still can’t crochet, or knit more than a scarf..my patience learning curve still isn’t very steep, alas). The discovery of the beautiful oriental cross-stitched bell pull on the left made me (again) wonder how to properly display all the bell pulls I thrifted over the years. Problem is, I can’t seem to think of an idea that works, without making it look like a funny, accidentally misplaced curtain against a wall. If any of you dear readers have a great displaying idea, please share them here. I love these so much and it would be such a shame to put them back into the drawer where I keep them now. Me and my bell pulls would be eternally grateful!

Mijn liefde voor borduurwerken was in een soort van winterslaap, maar ineens ben ik weer helemaal ‘into’ borduren, maar dan wel op mijn manier (kleine borduurwerkjes, die binnen twee dagen klaar zijn dus). Het is ook zo’n fijne gemakkelijke vaardigheid voor een ongeduldig iemand als ik (die dus nog steeds niet kan haken of meer dan een sjaal kan breien…de leercurve voor wat betreft lessen in geduld is helaas niet erg steil). Ik vond het oriëntaalse schellekoord helemaal links van de week bij een kringloop, ze is zó prachtig. Het herinnerde me aan de vele andere schellekoorden die ik over de jaren vond…en waar ik nog steeds geen mooie manier voor gevonden heb om met z’n allen op te hangen. Het ziet er toch snel uit als een vreemdsoortig, ongelijk gordijn, misplaatst tegen een blinde muur. Dus, lieve mensen (och, ik ga al helemaal als een kleffe talkshowhost klinken), als je een leuk idee hebt voor het ophangen van schellekoorden: deel ze met me. Ik en mijn collectie zouden je eeuwig dankbaar zijn!