After all

Jeez, I’m struggling with my pictures during these dark and super short days. They turn out grey or yellow currently and since Blogger compresses them during the uploading process too, it gets from bad to worse. It’s time for a website make-over and therefore I will be moving to WordPress in the new year (which is really a much nicer platform to work with). But enough about my technical kerfuffles, let’s talk Christmas.
With the furniture shuffle and temporarily having two cupboards standing in our livingroom, we kind of decided we didn’t want a real tree in our home this year. But when Bruin was sold within a week (can you believe I actually felt a bit guilty selling him?) I missed the smell and cosyness of a Christmas tree in our livingroom (a mild of empty nest syndrome, maybe?). So we went to buy a real tree after all. I’m extra happy with this one, o what joy! So much for my silly tree dilemma’s my dears, enjoy your Sunday!

(Before you go, check out the new Dazzle Painting button Casper designed for Oh Marie! So exciting, making plans for a new issue!)


Jemig de pemig, ik ben me een partij aan het rommelen met mijn foto’s met de huidige donkere en korte dagen. Mijn foto’s worden nu óf geel óf grijs en aangezien Blogger ze nog eens extra comprimeert tijdens het uploaden wordt het er allemaal niet beter van. Het is (was allang) tijd voor een website make-over en ik zal in het nieuwe jaar dan ook verhuizen naar WordPress (wat overigens echt een veel prettiger platform is om mee te werken, maar dat is heel persoonlijk). In ieder geval, genoeg over mijn technische beslommeringen, laten we het over kerst hebben!
Tijdens de grote meubel shuffle en met tijdelijk twee kasten in de woonkamer, hadden we min of meer al besloten dat we er niet ook nog een kerstboom bij gingen zetten. Maar toen verkochten we Bruin binnen een week (ik voelde me dus echt een beetje schuldig toen we hem te koop zetten, kan je het je voorstellen?) en miste ik toch best de dennengeur en de gezelligheid van kerstboomlichtjes (noem het een milde zaak van leeg nest syndroom). Dus die boom kwam er toch en och ik ben er zo blij mee. Maar goed. Genoeg gepraat over mijn oppervlakkige boom beslommeringen, geniet van jullie zondag, lieve allemaal!

(Maar voor je gaat, kijk nog even naar de nieuwe Dazzle Painting knop die Casper maakte voor Oh Marie! Zo leuk, om plannen te maken voor het nieuwe nummer!)

Gogo and Lulu

Meet Gogo and Lulu, mugs from the Thomas Rosenthal collection. They have a little brother called Pepe too, the marmelade jar that my brother gave me as a present years ago. They are designed by Camila Prada, who’s website calls them the cutest tableware in the world. I think they’re absolutely right. There’s even a waiting list for some items, can you imagine that? The only other company that I know that has waiting lists for products is Apple and I dare to say that a waiting list for a cute piece of tableware is way cooler than one for some electronic device that is outdated faster than a Versace bag. Period!

Dit zijn Gogo en Lulu, mokjes uit de Thomas Rosenthal collectie. Ze hebben nog een klein broertje met de naam Pepe, een jampot die ik jaren geleden van mijn broer kreeg. Ze zijn ontworpen door Camila Prada, op wiens website het servies aangeduid wordt als ‘het schattigste van de hele wereld’. Ik ben het daar roerend mee eens. Er is zelfs een wachtlijst voor sommige items, kan je je dat voorstellen? Het enige andere bedrijf dat ik ken dat wachtlijsten voor haar producten heeft is Apple en ik durf hier te stellen dat een wachtlijst voor een schattig servies veel beter te verdedigen valt dan een voor een elektronisch apparaat dat sneller verouderd is dan een Versace tas. Waarvan akte!

Happiness is a yellow cabinet

Why is it that you always find what you’ve been looking for once you’ve made peace with the fact that you’re not gonna find it anymore? I found this cabinet when I wasn’t looking for it. My husband had just spend hours painting a load of cabinets for my workroom, I rearranged the room and that was that. I thought. And then we bumped into this yellow friend in a second hand store. Yes, you read it right: this cabinet was yellow when we found it. It was exactly what I had been looking for. It had, overall, a huge neon sign with our names on it pointing at it. I said to my husband: “We have to find a new home for Bruin“. And my husband, being the fabulous guy he is, said: “I think so too.”.

Happiness is a yellow cabinet. I love rearranging cabinets, putting everything in boxes and baskets. Arranging a collection of favourite items on top of it is the best part (and also a bit of a trap, ‘cause I always trick myself into thinking I need new accessories to decorate a new piece of furniture, hence the purple flowerpot, which is second hand as well by the way ;-)). A whole new world of decorating options opened with this cabinet. I will be walking on sunshine for at least another month or so.

(I wanted to share the listing on Dutch craigslist where we put Bruin for sale, but we already sold it!)

Waarom vind je altijd pas wat je zoekt als je gestopt bent ernaar te zoeken? Is het een truc van de Hogere Machten, om ons te laten worstelen net zolang tot we ermee om kunnen gaan? En is het vinden dan een beloning? Wie zal het zeggen. Ik vond deze kast toen ik er niet meer naar zocht. Mijn echtgenoot had net drie kasten geverfd en de kamer was na de aanschaf van nog een extra kast nét klaar. En toen kwamen we deze gele vriend tegen bij een kringloop. Je leest het goed: deze kast was al geel toen we ‘m vonden. Hij had dus, zogezegd, onze namen met knipperende neonletters boven zich hangen. Ik zei tegen mijn Lief: “Ik denk dat we een nieuw baasje moeten gaan zoeken voor Bruin“. En mijn Lief zei, omdat hij de geweldige man is die hij is, “Ik denk het ook.”.

Geluk is een gele kast. Ik ben gek op het inrichten van kasten, van het organiseren met mandjes en dozen. Het arrangeren van hetgeen dat op de kast komt is het aller- allerleukste om te doen, wat overigens meteen mijn valkuil is omdat ik mezelf altijd wijsmaak dat ik nieuwe accessoires nodig heb als er een nieuw meubelstuk het huis in komt (vandaar de paarse bloempot, die overigens ook tweedehands is ;-)). Een nieuwe wereld aan inricht-mogelijkheden opende zich met de komst van deze kast. Ik loop nog met gemak voor een maand of twee op wolken.

(Ik wilde hier de link naar Marktplaats delen waar we Bruin te koop aanboden, maar hij is al verkocht!)

Spoiled rotten

I’ve been spoiled rotten by Sinterklaas, last week. This cup comes from Hellicopter, at DaWanda. I visited her shop during the DaWanda Design Market but didn’t bring enough cash to buy something. Do you know that feeling, that you can’t stop thinking about a certain shop or collection? I couldn’t stop thinking about Hellicopter and have been swooning over her DaWanda shop since that Sunday in August. The wait is finally over! I can’t stop looking at this cups’ beautiful drawing, what a great gift!

Ik ben vreselijk verwend tijdens Sinterklaas, afgelopen week. Dit bekertje is van Hellicopter, een winkel op DaWanda. Ik bezocht haar winkel tijdens de DaWanda Design Market, maar had toen niet genoeg contant geld meer bij me om wat te kopen. Soms zie je iets en dan blijft dat in je achterhoofd zitten, zoals ik dus had met deze winkel. De tekening op dit bekertje is op een manier heel eenvoudig maar ook zo bijzonder dat ik er naar blijf kijken. Wat een mooi cadeau!

Christmas Ahead! Part 2

I love to use my Schleich animals for different purposes. I use them in necklaces, in this gleeful garland that’s in our kitchen and last year I made this candleholder with a fawn and baby rhino (I love that wrinkly baby rhino). This year I put them in a Christmas tree. It actually started as a joke for the husband (he didn’t seem surprised though, he went a bit numb after the plastic swan), but I liked the result so much that I decided to keep it this way. I added some fun to it’s plain flowerpot with Masking Tape which I bought at this ladies’ shop, who is a huge Schleich fan herself by the way!

Ik gebruik Schleich dieren graag en veel voor verschillende doeleinden. Ik verwerk ze in kettingen, gebruikte ze voor deze slinger en in deze kandelaar met een baby-hertje en neushoorn (ik hou van die gekreukte baby neushoorn). Dit jaar zette ik ze in een kerstboom. Eigenlijk een beetje als grap om mijn Lief aan het lachen te maken (maar hij is na de plastic zwaan, behoorlijk ongevoelig geworden voor mijn grappen) maar vervolgens omdat ik het zelf een leuk resultaat vind (ook ik kwam op het hellende vlak na de plastic zwaan). Ik versierde de bloempot met Masking Tape uit deze winkel, wiens eigenares overigens ook een grote Schleich fan is (misschien moeten we een clubje oprichten Martine?)