Helaas voor ons kijken we als volwassene niet meer naar de wereld zoals we dat als kind deden. Met het komen en gaan van de jaren en alle butsen en deuken die we daarbij oplopen is dat naar mijn idee ook bijna een kansloze missie. Zaken worden immers al minder indrukwekkend omdat we groter groeien en op een bepaald moment gewoon over een hek heen stappen (waar dat eerder een letterlijke levensgrote hindernis was). Maar, ook al moet je in een stadium in je leven werken voor je hypotheek, je eigen eten koken en word je niet meer geacht krijsend op de grond te gaan liggen janken als je je zin niet krijgt, toch is het goed om het kind in jezelf te koesteren. Waarom zou je je niet meer verwonderen over het wonder van de natuur, denken dat je kat van een planeet uit een ver melkwegstelsel komt of kinderboeken (of plastic figuren van je jeugdhelden – maar daarover later meer) verzamelen?
Voordat we deze zomer naar Hamburg gingen, las ik over de oude Elbe tunnel op Frau Sieben’s blog. Het is een oude (geopend in 1911) voetgangers- en voertuigentunnel die onder de rivier de Elbe doorloopt en daarmee als eerste centraal Hamburg met de zuidelijke havens verbond. Als je niet weet dat ie er is en/of ook nog eens zo suf bent om je reisgids te vergeten (zoals wij), dan zal het lastig zijn de ingang ervan te vinden. En daar komt nou precies dat avontuurlijke ‘koester het kind in jezelf’ gevoel kijken. We wisten dat we naar de rivier in de wijk St. Pauli moesten lopen en zochten daar vervolgens naar iets ingang-achtigs langs het water. Die bleek in een heel onopvallend bruin gebouwtje te zitten. Eenmaal binnen voelden we ons als Harry Potter die voor het eerst op platform 3/4 terecht komt. Onder het gebouw zit een onvoorstelbaar groot, diep gat met een trap die de diepte indraait, met langs de wand enorme stalen liften die voetgangers, fietsers en auto’s (!) omhoog en omlaag vervoeren. Beneden ligt de tunnel, de wanden bedekt met witjes en geglazuurde wanddecoraties (in alle opwinding maakte ik daar niet één scherpe foto van). Een 100 jaar oude constructie. Echt, wauw.
Het hele verrassingselement van dit bezoek gaf me die onvervalste, pure opwinding die je als kind voelde als je Op Onderzoek uitging. Een waar hoogtepunt van onze vakantie. Als je de kans krijgt, bezoek de tunnel en laat je verrassen. En vergeet daarbij niet het kind in jezelf te koesteren.
It’s too bad we lose the way we look into the world the way a child does when we grow up. But with the years passing and good and bad things happening to us, that’s pretty inevitable I reckon. Though we have to work for our mortgage, cook our own meals and aren’t allowed to lie on the ground screaming when things don’t go our sweet little way anymore, I feel it’s a good thing to still be amazed by the miracle of nature, to think your cat comes from a planet from a far away galaxy and to collect children’s books (or figurines of your childhood heroes – more about that later).
Before we went to Hamburg a couple of weeks ago, I read this great tip at Frau Sieben’s blog about the old Elbe tunnel. It’s a very old (it opened in 1911) pedestrian and vehicle tunnel below the river Elbe that connects central Hamburg with the harbour at the south bank. If you don’t know it’s there and/or are silly enough to forget to bring a travel guide like us, it’s not likely you’re going to find the entrance to the old tunnel. That’s where the whole ‘never grow up’ feeling comes in. We knew we had to walk to the river Elbe in St. Pauli’s, but without that tourist guide and only the knowledge there should be an entrance somewhere we started to look for something entrance-y along the river bank. The entrance turned out to be in a pretty modest brown brick building, but once we stepped inside, we felt like Harry Potter first entering King’s Cross’s platform 9 3/4. Inside the building you look into this huge deep hole in the ground with a staircase and huge steel lifts on the sides that carry cars (!), pedestrians and cyclists. Down the stairs lies the tunnel, its walls covered with old tiles and glazed terra cotta ornaments. (I didn’t take one sharp picture of that one in all my excitement though.) Wow.
The surprise element of the whole experience gave me that pure, exciting 8-year-old explorers’ feeling again, a true highlight of our journey. Visit the tunnel when you get the chance, look for the entrance and be amazed.
O, and never ever grow up.
