The eye of the storm

/4 Reacties/in , /door

Scenes from an Autumn storm

De herfst is prachtig en de contrasten groot. Zo is het 20 graden buiten en zo waai je uit je jasje, zoals gisteren. Het herinnerde me weer dat buitenfoto’s totaal andere foto’s opleveren, met prachtige diepte, kleur en contrast erin. O, wat hou ik van fotograferen. Wel word ik altijd een beetje schrikachtig wanneer de wind tegen het huis beukt, hebben jullie dat nu ook? Zou dat één of ander super-oud instinctief dingetje zijn ofzo? Ik heb aan de andere kant niet het idee dat Streep en Gerrit er erg veel last van hebben, om van Molly helemaal maar te zwijgen. Die snurkt nog door de apocalyps heen. Tenzij het tijd is voor haar kattenmelk. Wachten op melk terwijl het al vér voorbij half 4 is, is volgens Molly nog erger dan de apocalyps trouwens.

De afgelopen weken voel ik me niet op mijn aller-appeligst (ik vind meteen een heel nieuw woord uit!), vandaar de radiostilte hier. Zuinig aan moeten doen met je energie is nogal frustrerend als je zelfstandig ondernemer bent. Bij Oh Marie! krijg ik hulp van mijn grandioze mede-blogger Emmi, dus als je op zoek bent naar meer leuke posts over fijne onderwerpen, dan is dat ook je adres! Ondertussen duim ik dat dit snel weer overwaait, wat met de huidige windkrachten toch niet ondenkbaar is…!

Autumn is beautiful, even when it storms. I do always get a bit jittery of the sound of the beating wind against the roof and windows, don’t you? For those who were lucky enough to be not in The Netherlands this Monday: we had our first Autumn storm and it was a feisty one. If a storm can be feisty that it.

I’m not feeling very well the last couple of weeks, so I need to be frugal with the amount of energy I have. It’s a bit frustrating since there’s always loads of work to do when you’re a entrepeneur. Hence the radiosilence on this blog. You can find me and my great collegue Emmi over at the Oh Marie! blog though, if you’re in more need of some fun posts about Happy Things. Fingers crossed this shall pass soon.

Scenes from an Autumn storm
Scenes from an Autumn storm

Yoshitomo Nara ceramic works

/2 Reacties/in , /door

Yoshitomo Nara - ceramics

“Being a beginner, I decided beforehand not to even attempt to make them turn out perfectly. In return, this, not pursuing perfectness gave me a joy of accepting everything as a great gift at the very moment of opening the kiln’s door.”

Wijze woorden van de maker van dit prachtige keramiek, Yoshitomo Nara. Ik vond zijn tekeningen altijd wel leuk, maar ze trokken me niet aan zoals deze objecten me aantrekken. Ik vond het boek geheel toevallig in de afgeprijsde boekensectie van The American Book Store in Amsterdam. (Ook in ‘reguliere’ winkels ben ik gek op rommelhoekjes, al dan niet met korting.) Ik vind deze werken zo prachtig geabstraheerd: Nara heeft zijn ontwerpen naar een prachtige eenvoud teruggebracht. Wat overblijft is een gezicht, ogen, neus, mond, haar…zonder opsmuk. Om nog maar te zwijgen over het palet van de werken in simpel wit, grijs, bruin(ig) of goud. Misschien was hij in zeker zin gedwongen tot het teruggaan naar de basis door de afmeting van de werken of omdat deze werkwijze geheel nieuw voor hem was. Maar misschien ook niet. De man is best briljant, immers. Het maakt mij niets uit, ik vind ze hoe dan ook prachtig.

Wise words by the maker of these beautiful ceramics, Yoshitomo Nara. I kinda liked his drawings, but wasn’t drawn to them the way these ceramics do. I got the book quite coincidentally: I found it at the discounted book section at The American Book Store in Amsterdam. I love the way Nara ‘deduced’ his work to just a couple of lines: just a face with eyes, nose, mouth, hair. I also love the natural palette of the works: plain white, grey, brown(ish) or gold. Maybe he was forced to do so, because of the size of the works and because he was entirely new with the making process. Or maybe not, the man ís kind of a genius. I don’t care really, I think these are awesome.

Yoshitomo Nara - ceramics
Yoshitomo Nara - ceramics
Yoshitomo Nara - ceramics

Popsicle memory

/4 Reacties/in /door

Popsicle memory

Weleens Memory gespeeld met een vierjarige? Je wordt gegarandeerd ingemaakt. Ontzettend grappig, om zo’n lieve tuinkabouter met alle gemak van de wereld de kaartjes om te zien draaien, terwijl jij je hersens nog aan het kraken bent op die ene Dick Bruna bal…waar lag dat kreng ook alweer?

Tijden geleden pinde ik deze zelfmaker op mijn Pinterestbord: lumineus idee, een memory spel van verschillende ijsjes. Zoals dat gaat met zelfmaakideeën is het idee om het te maken vaak al zo aantrekkelijk dat je er nooit aan toe komt om ze ook daadwerkelijk te maken. In dit geval had ik geluk: ik kwam dit Glass Memory spel tegen bij Lagerhaus in Stockholm. Ik klikte niet meteen (glass? glass?), maar oi, tóen ik klikte moest ie mee. Mijn reisgezelschap vond mijn enthousiasme over het spel zó koddig dat ze nog een wrede grap met me uithaalden en zeiden dat ze het uiteindelijk bij het afrekenen niet mee hadden genomen omdat het contante geld op was. Ze hadden een foto van mijn hoofd moeten nemen. Hoe dan ook, ik zal me überhaupt niet te veel moeten hechten aan deze ijsjes, want spelen met een vierjarige is toch het leukst. En hij of zij is er vast niet zo omzichtig mee als ik. Precies zoals het hoort natuurlijk!

Ever played memory with a four-year-old? You’ll be crushed. It is incredibely funny to see a little kid flip the right cards without any effort while you are trying to remember where that ball was you saw just minutes ago…where is that basterd?

Ages ago I pinned this cute Popsicle Memory DIY on Pinterest. I thought it was a fabulous idea, making memory with different kinds of popsicles. But like things often go with DIY’s: you often like the idea of making one so much that you never actually going to make it in the end. But this time I was lucky: I bumped into this ready made Glass Memory at Lagerhaus, Stockholm. I didn’t immediately linked its name with the particular game (glass? glass?) but when it dawned I had to have it. I shouldn’t get too attached to this game though, because it’s still the most fun to play it with a four-year-old. And that kid won’t probably treat it with as much caution as I would. Exactly how it’s supposed to be right?

Popsicle memory

Pigeon diploma

/10 Reacties/in , /door

Duivendiploma

Ik vond het duivendiploma van Post Duiven Vereniging (P.D.V.) Pijlsnel (ooo de kneuterigheid!) recent bij een kringloop. Het heeft waarschijnlijk jarenlang bij de trotse eigenaar de heer Fr. Beulen aan de muur gehangen tot hij overleed, of toen hij zijn plezier in het houden van duiven verloor toen zijn prijswinnende lievelingsduif niet meer terugkeerde van een vlucht om Roermond. Hoe het ding ook bij de kringloop terecht gekomen is, ik vind het snoezig: het idee van mannen met hun vogels en een echt ingelijst diploma. Dit soort rariteiten maken het zoeken naar oude zooi nou zo verschrikkelijk boeiend.

I found this pigeon diploma at a thriftshop recently. It was the property of proud mister Fr. Beulen from Roermond until he died or lost his love for pigeons when his favourite pigeon didn’t return from a flight around Roermond. However this diploma found its way to the second hand store, the combination of men, birds and diplomas amazes and puzzles me. That’s what makes thrifting so endlessly interesting to me.

Duivendiploma II verkl

 

Jiminy Cricket!

/3 Reacties/in , /door

Autumn

Vandaag werkte ik uren aan de Stockholm post op Oh Marie! Heerlijk om foto’s te bewerken, maar een perfectionist is nooit klaar en het schrijven van een blogpost is vaak best een bevalling. Tijdens het proces vertoon ik dus een heleboel uitstelgedrag en dus maakte ik ook nog even foto’s van mijn hysterische Royal Copley vaas die momenteel helemaal in herfstsfeer is.

Jemig de pemig, het is alweer herfst?!

Today I’ve posted the Stockholm post over at Oh Marie! During the process (writing a post is a creative process so I procrastinate a lot when writing), I shot some pics of my Royal Copley vase in Autumn style.

Jiminy Cricket, is it Autumn already?!

Autumn