London Loot and The imperfect baby

/2 Reacties/in /door

London loot and the Imperfec
Ik hou ontzettend van de collectie(s) van Donna Wilson, maar ik vind het ook zo duuuur. Voor krenten en andere financieel-gemankeerde mensen zoals ik organiseerde Donna Wilson een tijdje geleden een sample sale, waar je voor veel lievere prijzen spullen uit haar collectie kopen kon. Afgekeurde spullen, niet winkelwaardig, met foutjes, werd er expliciet bij vermeld. Ik ben gek op dingen met foutjes, zéker als ze goedkoper zijn (alhoewel ik geen enkel foutje heb kunnen ontdekken aan de aangeschafte spullen) en ging, bij hoge uitzondering (ik word altijd zo onrustig van tijdelijke collecties waar je dan voor op een bepaalde tijd op een website moet zijn), zitten voor Donna’s sample sale. Ik kocht o.a. een ‘Imperfect Baby’ bordje wat niet de officiële naam ervan blijkt te zijn, maar wat ik eigenlijk best een goeie naam vind voor die verder-niet-bepaald-natuurgetrouw-getekende-baby. Daarom viel ik er ook op!

Over financieel-gemankeerd gesproken: dan moet je naar Londen afreizen. Ik begrijp wel waarom de Engelsen niet mee willen doen aan de Euro..de laatste keer dat de koers van de Pond gunstig was, was nog in de tijd van de gulden. Sprak oma ernstig. Ondanks dat is het natuurlijk een fantastische stad en zijn we er geheel vrijwillig naartoe gegaan (mocht je je zorgen gaan maken). In Notting Hill ontdekte ik een FARA charity shop, een winkel waar ze tweedehands kinderkleding en -speelgoed verkopen voor het goede doel. Bekijk hun website voor alle adressen, ze hebben een enorme hoeveelheid locaties door heel Londen en verkopen ook kleding voor volwassenen. Ik vind het echt een aanrader en je helpt er met je aankopen de minderbedeelden op deze aarde mee (want, wat loop ik te zeuren over geld, waar elders in Europa kinderen niet eens een dak boven hun hoofd hebben).

Bij SCP (ook in Notting Hill) verkochten ze zowaar de versie van Alice in Wonderland (daar heb je d’r weer ;-)) geïllustreerd door Tove Jansson. Ik pinde ‘m eeuwen geleden al op mijn Alice in Wonderland Pinterest bord met de gedachte dat het boekje heel vintage en heel erg niet-verkrijgbaar was. Ik geloof, toen ik ‘m uit het rek pakte, dat ik iets mompelde in de sfeer van “Ik dacht dat dat een urban legend was!”, tot hilariteit van mijn Lief. Mocht je ‘m ook willen bezitten, hij is uitgebracht bij Tate Publishing onder ISBN nummer 978-1-85437-957-3. Voor een andere exotische boekenhemel móet je naar JP books vlakbij Chinatown. Een boekenwinkel tot de nok gevuld met Japanse boeken. Alleen rondkijken is al een feestje…maar mocht je nog niet failliet zijn, dan kan je jezelf wellicht wat moois cadeau doen!

About Donna Wilson’s recent sample sale where I bought an ‘Imperfect Baby’ plate and about our trip to London (and the loot I took home, oh yeah!).

Alice in Wonderland - illustrated by Tove Jansson

Spring in London

/5 Reacties/in /door

Notting Hill, London
Notting Hill, London
Voordat onze dochter geboren wordt, willen we heel Europa nog even gezien hebben. Tenminste, daar lijkt het nu op denk ik, haha! We waren een weekend in Londen, waar het net als in Nederland Zwaar Lente was. Met blauwe luchten en bloesem en warmte en de hele santenkraam. Vorig jaar rond deze tijd zaten we nog tot onze nek in de kou en het winterweer. Het lijkt wel alsof ik door mijn zwangerschap veel meer behoefte heb aan (zon)licht. Dus deze vroege lente komt als geroepen.

Before our daughter is born, we want to see all the big cities of Europe..at least, that’s what it looks like now, doesn’t it, haha! We spent the weekend in London, where it was Spring with a capital S (but wait, don’t you English native speakers already write the names of the seasons with a capital letter?). We had blue skies, trees in full bloom, warmth…the whole shabam. Last year ‘round this time we we were still up to our necks in Winter. I have had a huge need for (sun)light since I am expecting, more than I’ve ever had before. So this early Spring is both timely and extremely welcome.

One last time, I promise

/2 Reacties/in /door

Ruth Hengeveld print voor Oh Marie!

Als Alice in Wonderland je nog niet de neus uitkwam, dan nu door Oh Marie! onderhand wel denk ik. Als je er nog geen genoeg van hebt, kijk dan nog vaak op het blog van Oh Marie! want het blijkt een onuitputtelijke bron voor blogposts te zijn. Zo kan je komende week je eigen Alice en Cheshire Cat bureaublad downloaden, met één van die prachtige foto’s die Anki maakte voor het nieuwe nummer. De prachtige cover die Ruth Hengeveld ontwierp voor Oh Marie! #7 Alice in Wonderland staat inmiddels ingelijst op onze kast. We kregen het allereerste exemplaar cadeau van haar, ontzettend lief. Je kan je eigen exemplaar voor € 10,- op haar website bestellen via deze link. Fijne zaterdag!

Maybe you got totally fed up with Alice in Wonderland, thanks to the latest Oh Marie! issue. In case you still haven’t had enough of Alice and Wonderland, make sure to have a regular look at the Oh Marie! blog the next couple of days. You can download your own Alice and Cheshire cat wallpaper there next week for example, with one of those gorgeous photos Anki made for our latest issue. We framed the beautiful cover Ruth Hengeveld designed for Oh Marie! #7 Alice in Wonderland. I had the honour of receiving the very first example of this print from Ruth, such a sweet gesture. You can get your own print for just € 10,- over at her webshop, here. Have a lovely Saturday!

Ruth Hengeveld print voor Oh Marie!

Vintage flamingos

/6 Reacties/in , /door

Vintage flamingos
Nee…ik heb geprobeerd om te stoppen met flamingo’s, maar ik vind ze te leuk. Zeker als ze in vintage chinoiserie achtige stijl komen, zoals deze die ik recent bij de kringloop vond. Op de achterkant zit een kaartje, in ouderwets handschrift, geniet met daarop een nummerreeks en ‘flamingo’s’. Zo’n kaartje maakt een vondst als deze nog magischer voor mij: het komt blijkbaar uit een winkel waar je prenten van flamingo’s kopen kan? Of iets dergelijks? De lijst is ooit al wit geverfd door iemand…wat nog meer vragen oproept. Wie weet in hoeveel verzamelingen deze flamingo’s al gezeten hebben. Allemaal verzamelingen die ooit stopgezet werden. Misschien wel omdat ze uit de hand aan het lopen waren. Fantastisch. Wist je trouwens dat flamingo’s roze zijn omdat ze garnaal-achtige schaaldieren eten? Hoe vet is dat! Daarom zijn ze in de dierentuin ook nooit zo roze als degene die je op National Geographic ziet. Ik pleit om die reden dat flamingo’s ook in de dierentuin die garnalen te eten moeten krijgen. Alhoewel….eigenlijk horen ze gewoon lekker in het wild te leven. Om écht vrij en rozer dan roze te kunnen zijn.

I’ve really tried to stop collecting flamingos…but they’re too beautiful not to collect. Especially when they come in vintage chinoiserie-y style, like this couple that I recently thrifted. On the back of the frame someone (with a very old-fashioned handwriting) stapled a piece of cardboard with a serial number and the word ‘flamingos’ on it. It gives a find like this a kind of extra-dimension: maybe it was for sale in an old-fashioned poster shop, who knows? Its dark wooden frame is already painted white once, which raises even more questions. Who knows in how many (dissolved) flamingo collections these guys already have been. I love little second hand puzzles like this. Did you know by the way that the shrimplike crustaceans that wild flamingos eat give them their pink colour? How cool is that! That’s why the ones in the zoo are often much paler than the ones you see on National Geographic. For that reason I would like to plea that flamingos in captivity should get to eat the same diet as their wild brothers and sisters. But then again, I think there shouldn’t be flamingos held in captivity in general. They should roam free and become as pink as they can be.

Vintage flamingos

Reduced speed ahead

/3 Reacties/in , /door

Reduced speed ahead - Kilibed
Reduced speed ahead - Kilibed
Wij..nee, mijn Lief, verfde de gele muur in de babykamer in onze favoriete kleur hier in huis: dezelfde kleur groen als we ooit al in de hal gebruikten (Histor Collectie/Paradijs). Die gele muur was prachtig, maar kaatste ook een gelige waas over alles in de kamer. Dit groen maakt de kamer fris, wat voor weer het buiten ook is. Ook zijn we erg blij dat we toch voor Sebra’s Kilibed voor ons meisje kozen ondanks zijn gepeperde prijs. Het bedje stond al jaren op mijn kinderbeddenwensenlijstje (blijkbaar kan je zo’n lijstje hebben, ook als baby’s nog een erg abstract onderwerp in je leven zijn) en aangezien we de rest van de babykamer toch met tweedehands meubels vullen, mochten we uit de band springen. Dat was tenminste ons excuus. O en het is uitschuifbaar, dus het gaat ook lang mee. Excuus nummer twee. Nina schreef trouwens een heel leuk artikel over de geschiedenis van het bed, dat je hier lezen kan.

Afgelopen vrijdag publiceerde ik het laatste nummer van Oh Marie! voor mijn verlof. Je kan alles lezen over deze pauze en mijn toekomstplannen voor Oh Marie! in het openingsinterview van dit nummer (let vooral op de koddige selfies die ik en Molly erbij maakten, lang leve de zelfontspanner). Aangezien foto’s maken en schrijven mijn zuurstof zijn, zal ik mijn post hier en op het blog van Oh Marie! voorlopig zeker nog niet verlaten. Toch is het fijn om mijn tempo wat terug te kunnen schroeven, zo met die immer groeiende babykoala die om mijn nek hangt!

We…no, my Love, painted the yellow nursery wall in what became our favourite colour in our home: the same green as our hallway. We love how it worked out. Whereas the yellow seemed to cast a yellowish shade over everything in the room, the green gives the space freshness, no matter how grey the light outside is. I’m also still very happy we choose Sebra’s Kilibed for our little girl. It was on my children’s bed wishlist (can one have a list like that? Apparantly!) for like ever and after extentive consultations we eventually decided to buy it, despite its rediculous price. The rest of the nursery is furnished with second hand stuff anyway…at least that was our excuse. Nina wrote a very interesting piece about this particular bed, you can read it here.

Last Friday I published the last issue of Oh Marie! before my maternity leave. You can read everything about my break and future plans for Oh Marie! in the opening interview with me in this new issue. Since photographing and writing are my oxygen I won’t abandon my post here or over the Oh Marie! blog by the way. But it’s nice to be able to reduce my speed a bit, you now..with that little baby koala hanging around my neck. Reduced speed ahead