The Orient Express

/5 Reacties/in , /door

The orient express - Planet Fur
The orient express - Planet Fur

Van de cute train naar de Orient Express, ik zal hierna stoppen met flauwe transport gerelateerde metaforen, dat beloof ik.

Een jaar geleden blogde ik over mijn milde Chinoiserie obsessie en over hoe graag ik een replica van een van Tretchikoff’s orientaalse dames zou willen vinden bij de kringloop. Deze week kwam mijn wens uit. Het is dan wel geen echte Tretchikoff, maar deze blauwe Dragon Lady is een alternatief waarvan ik a. nooit dacht iets in dergelijke sfeer te vinden in een Nederlandse kringloop en b. dus echt een hele, hele fijne vondst. Nu mijn werkkamer echter ingenomen is door onze toekomstige Body Snatcher (ze nemen niet alleen je lichaam, maar ook je halve huis in beslag), moet ik een nieuwe plek zoeken voor mijn Chinoiserie. Wat altijd weer een dilemma blijkt omdat daar de onverenigbare principes van verzameldrift en een opgeruimd, niet volgepropt ogend huis verenigd dienen te worden. En eerlijk waar, zeker wat betreft (vintage) prints en schilderijen zou ik alle muren van ons huis kunnen bedekken. Natuurlijk zou ik zó de uitspraak “less is a bore” van mijn interieurheld Jonathan Adler kunnen inzetten om dit dilemma op te lossen. Maar in het geval van ons interieur (en zeker ook omdat ik voor visueel spektakel wel naar het circus ga), ga ik toch voor het meer calvinistische motto “wanneer je alles onderstreept, onderstreep je niets”. Dus tenzij ik nog eens een museum wil beginnen, blijft al dat moois voor een groot deel opgeslagen staan. En kraak ik mijn hersens nog even verder op die goede plek voor mijn geliefde selectie van oriëntaalse muurversieringen.

From the cute train to the Orient Express, I’ll stop using silly transport related metaphors after this post, I promise.

A year ago I wrote a post about my little Chinoiserie obsession and how I really wanted to find a replica of one of Tretchikoff’s oriental ladies. Well, I didn’t find a real Tretchikoff, but I did thrift this beautiful blue Dragon Lady last week. I’m over the moon with her, I never expected to find something like this in a Dutch thriftshop. Since my workroom is turned into nursery I now need to find a new spot to display my oriental collection without making the home look like some kind of museum. I’m always struggling with my love for collecting things and trying to keep our home look clean, especially since I could easily cover all the walls in our home with all the beautiful (vintage) paintings and prints I collected over the years. And even though Jonathan Adler, one of my interior decorating heroes, thinks that “less is a bore” , in the case of our home I tend to go for the more calvinistic motto “when you underline everything, you underline nothing”. So, unless I start a museum, the dilemma of the wall hangings overload will remain unresolved. 

All aboard the cute train

/4 Reacties/in , /door

All aboard the cute train - Planet Fur

Ik heb iedereen op Instagram (je kan me vinden onder @ohmariemag) al gespamd met Molly in de poppenwagen, maar ach, wellicht dat toch nog iemand het gemist heeft ;-) Ik vond dit poppenwagentje bij de kringloop: de bekleding vind ik te popperig (en scharrig), dus die ga ik binnenkort vervangen. Tot die tijd heeft Molly ‘m geconfisqueerd als slaap/uitkijkplekje. Waarom is het toch zo ongelofelijk schattig als katten ergens intrekken? Ik vraag het me dagelijks af. Werkelijk alles wat Molletje doet maakt ons minimaal aan het glimlachen. Lief dier.

I have spammed everyone on Instagram (find me @ohmariemag) already with pictures of Molly in this vintage stroller, but hey! maybe someone still missed it (and you don’t wanna miss out on so much cuteness, don’t you?) I thrifted this stroller a while ago: I don’t particularly like its lining so I’m gonna replace that. Until that day comes, Molly selected it as her napping/vantage point. She really makes us smile with everything she does, that cute little hairball.

Happy kokeshi Easter eggs

/2 Reacties/in /door

Kokeshi eggs - Planet Fur
Niets zo rustgevend als het versieren van eieren. Voor deze eieren gebruikte ik heel simpel potloden en mijn kokeshi als inspiratie. En natuurlijk scharreleieren van kippen die een fijn leven hebben. Waar je ook bent en wat je dit Paasweekend ook gaat doen, ik hoop dat het fijne dagen zullen zijn!

There’s nothing more soothing than decorating eggs. For these kokeshi eggs I just used pencils and my kokeshi dolls for inspiration. And of course eggs from chicken that have a happy life. Wherever you are and whatever you’re planning to do this Easter weekend, I hope it’ll be a nice one!

Cold feet

/13 Reacties/in /door

Cold feet - Planet Fur

Ik had dit bericht ook wel ‘het belang van de instopstrook’ kunnen noemen, maar dat bekt dan weer minder lekker. Nu ik al een tijdje op weg ben in deze zwangerschap heb ik kunnen concluderen dat hele basale dingen ineens erg belangrijk voor je kunnen zijn. Het zal waarschijnlijk terug te voeren zijn op de oertijd, maar ook op het feit dat je lichaam regelmatig voelt als een slechtzittende jas of een spijkerbroek met een draaipijp. Zo blijken bepaalde elektronisch aangestuurde apparaten irritante reutels voort te brengen, of hebben de meeste restaurants stoelen waar de elektrische stoel een relax fauteuil bij is. Waar zulke futiele zaken eerst weg te filteren en overkoombaar waren, zijn ze nu een halszaak. Langs die weg heb ik door mijn zwangerschap dus ook het belang van de instopstrook ontdekt.

Omdat er letterlijk gaten in onze dekbedhoezen begonnen te vallen, moest er vervanging voor komen. Ik wist niet beter dan dat alle dekbedovertrekken uitgerust zijn met zo’n fantastische extra strook stof waarmee je het dekbed in het voeteneind proppen kan…zodat-je-geen-koude-voeten-krijgt. Dat blijkt dus niet het geval. En als je zwanger bent heb je ’s nachts vaak kramp. Hele erge kramp. In je tenen. Zo’n kramp die je ook hebt als je je schaatsen wat te strak aansnoert. Of je skeelers. En het enige wat een beetje tegen die kramp helpt is warmte (als iemand nog andere tips heeft?). Tuurlijk kan je van die gezellige gebreide bedsokken aandoen, maar dat is dan weer teveel van het warme. Trouwens, je voelt je al een walvis, dus om daar nu een walvis met bedsokken van te maken…dat drijft de zaken wel erg op de spits. Sowieso wil ik óók nog dat dekbed over mijn hoofd heen kunnen trekken. Een Tantaluskwelling noemen ze dat. Nogmaals, dit is puur hoe ik het ervaar natuurlijk. Mijn relativeringsvermogen heeft namelijk in maand 1 mijn lijf al verlaten.

Om een lang verhaal kort te maken: we eindigden met twee nieuwe sets dekbedhoezen, beiden, o hel en verdoemenis, zonder instopstrook. Misschien heb ik onbewust iets het universum ingestuurd, want kort daarna mailde Auping me, of ik hun dekbedovertrekken wilde testen en er iets over schrijven wilde. Waar ik normaliter terughoudend ben bij zulke verzoeken, leek het me dat ze bij Auping begrijpen dat je dekbed láng moet zijn, ookal ben je zelf niet persé 2 meter lang. Ik had het (gelukkig) bij het juiste eind: de instopstrook staat zelfs expliciet op de verpakking vermeld. Om het geluk compleet te maken: Molly slaapt in de doos waarin de hoezen arriveerden. In dit geval is er dus echt wel sprake van een driedubbele win-win situatie. Ik zag overigens dat er inmiddels twee prachtige nieuwe hoezen in pastelkleuren aan de collectie toegevoegd zijn waar ik best een beetje verliefd op ben: Hexagon en Misty Morning. De hoes op de foto vind je hier.

Since your body often feels like a bad fitting coat when you’re pregnant, the most basic things become important. That’s how I discovered the importance of extra long duvet covers since cold feet at night cause these insanely painful cramps in your toes. Then I got the opportunity to test one of the duvet covers designed by Auping and happy days: their covers are extra long. The box in which the covers arrived is now little Molly’s sleeping place. Speaking of a triple win-win(-win) situation!

Cold feet - Planet Fur
Cold feet - Planet Fur

Peachy Perfect

/9 Reacties/in /door

The peachy perfect cupboard - Planet Fur
Toen we onze servieskast op Marktplaats kochten in 2010 hadden we, met al het verhuisgeweld van dat jaar, niet de moed om de flessengroene binnenkant te verven. En naast het hele uitpakken en verven van de kast is normaliter ook het kiezen van een kleur een heet hangijzer voor mij (en dus ook voor mijn Lief die gek wordt van mijn besluiteloosheid). Na een paar jaar koos ik daarom maar voor een eenvoudige upgrade van de binnenkant, plakte ik behang tegen de achterwand van de kast en sloot ik vrede met het flessengroen.

Dat hele verfproject leek me echter, na het inrichten en verven van een babykamer, ineens niet zo’n punt meer. Dus wordt de kast perzikkleurig van binnen, de kleur van de commode op de babykamer. Ik hoop dat het goed uitpakt, in combinatie met de houtkleur aan de buitenkant..we gaan het zien. We gaan hoe dan ook de krant bellen, want blijkbaar zijn de verfwonderen de wereld nog niet uit.

When we bought the cupboard in our livingroom on Marktplaats in 2010, we didn’t feel like painting its bottlegreen inside anymore, after our double movement that year. We actually didn’t feel like painting it anymore ever since so I papered it a while ago and made peace with the fact that it would probably stay green forever.

But, after changing a whole room into a nursery, painting this cupboard all of a sudden felt like a piece of cake. So, it’s now slowly turning peachy perfect on the inside. I hope this colour will work with its woodcoloured outside, but I still think we should call the local paper anyway to report about our paint project miracle.