Anger management

Anger Management - Planet Fur
Mijn fritkotbord (met dank aan Martine, ik blijf lachen om die naam) is mijn hoogst eigen Anger Management systeem. Het leven is immers niet altijd een krentenbol of ridiculously amazing. Ik denk zelfs hè, dat als we op aarde allemaal zo’n bord tot onze beschikking hadden in plaats van wapens, het er allemaal een stuk gezelliger op zou worden. En grappiger ook. Ik wil weleens weten wat Obama op zijn bord zou zetten. Of de koningin van Engeland. De nieuwe versie van bovenstaand bord zou dan zoiets worden als ‘Once upon a time, they lived happily ever after. The end’. Wat misschien een beetje saai is, maar verreweg beter dan elkaar naar het leven staan.

My snackbar menu board is my own private Anger Management system. Because life isn’t always ridiculously amazing. I even think that, if we would all have a menu board instead of weapons, the world would be a much better place. And a funnier one too. What would for example Obama put on his board? Or the queen of England? The new version of the motto above would become ‘Once upon a time, they lived happily ever after. The end.’ Which might sound a bit boring, but is still way better than seek each other’s lives.

My 80s love come out

Polymer Clay beads necklace - Planet Fur

De lijst met hobby’s die ik beoefende toen ik klein was, is erg lang. Ik maakte werkstukken voor de lol (over dassen bijvoorbeeld, nerd alert!), maakte kaarten van Pergamano (de moeder aller trutten-hobbies) en startte een heleboel naaiprojecten, die ik bijna geen van allen afrondde (ik leed toen al onder mijn korte aandachtsspanne). Eén van de weinige materialen waar ik nooit mee werkte is polymeer klei. Wat gek is, want ik hield er erg van om met klei te spelen (vooral met die fantastisch ruikende Play-Doh). Het hele geniale concept van polymeer klei is destijds blijkbaar aan mij voorbij gegaan. Mede dankzij Pinterest kan ik nu alsnog de schade inhalen. En omdat ik me ook maar heb neergelegd bij het feit dat ik tegenwoordig toch echt val voor hysterische jaren ’80 prints, heb ik maar meteen een paar tachtiger jaren geïnspireerde kralen gefabriekt. Die ketting ga ik met trots dragen, mensen. Zie het als mijn officiële jaren ’80 come out.

When I  was little I had a lot of (crafting) hobbies. I wrote papers for fun (about badgers for instance, nerd alert!), crafted with Pergamano (ooh tacky!), started a lot of sewing projects and never finished one (I was pretty quickly bored). The only thing I never crafted with was polymer clay. Even though I loved to play with clay (especially that fab smelling Play-Doh), the whole awesomeness of polymer clay never dawned on me. But times have changed, with a little help from Pinterest. So, after I came to terms with the fact that I developed a serious love for 80s patterns, I celebrated it by giving my first handmade polymer beads a very 80s look. I’m gonna wear that necklace with pride, people. I’m offically having my 80s Love come out.

Polymer Clay beads necklace - Planet Fur

Snor festival (Carnival Moustache)

Snor Festival - Planet Fur
Snor Festival - Planet Fur

Natuurlijk waren wij ook op het Snor Festival afgelopen zondag. Het was geweldig om al mijn lieve (blog)vrienden weer te zien na mijn zwangerschapsverlof. En om serieus te overwegen om die extreem schattige mini-varkentjes die er rondliepen mee naar huis te ontvoeren. Om nog maar te zwijgen over die twee fantastische eenhoorns die ik tijdens mijn rondje over de camping tegenkwam. Wat een mooi feestje!

Of course, we too went to the Snor Festival last Sunday (‘Snor Festival’ translates perfectly as ‘Carnival Moustache’, how cool does that sound!). It was fabulous to see all my (blog)friends again after my maternity leave. And to seriously consider to kidnap (pignap?) the cute little piglets that walked around the terrain. And to bump into no less than two unicorns during my walk around the festival. What a beautiful day!

Snor Festival - Planet Fur

Bamse’s Peloton

Bill Bear's Peloton, Bamse Ontwerpt - Planet Fur

Ik heb een gloeiende hekel aan ‘fabrieksboeken’. Lelijk geïllustreerd, liefdeloos in elkaar geflanst en, als het een zeer slecht geval betreft, ook nog met een flinterdun verhaal. Wat kinderboeken betreft, ben ik dus best een beetje snobistisch. Een tijdje geleden stuurde Wijtze van Bamse Ontwerpt ons dit prachtige 8-luik ‘boekje’ op. Het gaat over Bill Beer en zijn peloton met fietsende dieren. De wezens in Wijtze’s wereld zijn bijna iconisch, maar dragen daarbij ook de onmiskenbare handtekening van hun maker. Prachtig. Van alle dieren uit het peloton stal de miereneter linksboven mijn hart. Als je van alle dieren uit het dierenrijk een miereneter kiest om te illustreren, dan kan je bij mij niet meer stuk.

Natuurlijk heb ik niet de illusie dat ons kind op een dag niet alleen nog maar Disney prinsessenboeken wil lezen (de horror). Maar voor het zo ver is, hoop ik haar – in ieder geval een beetje – aangestoken te hebben met mijn snobisme. Bill Beer en zijn peloton gaan me daar zeker bij helpen! Je kan het boekje hier bekijken en bestellen.

About this wonderful 8-panel booklet illustrated by Wijtze Valkema about Bill Bear and his peloton of funny (furry) bicycle friends. You can order it here.

Bill Bear's Peloton, Bamse Ontwerpt - Planet Fur

To turn a blind eye

To turn a blind eye - Planet Fur

Geen geheim dat ik een luie handwerker ben. Ik besloot daarom om deze kussenhoes te bestempelen met de blockstempels die ik al gebruikte voor dit tafellaken. Het werd een beetje een haastklus, waardoor ik niet helemaal tevreden ben met het resultaat. De hele compositie zit namelijk te laag en dan vooral de ogen. Het zal wel aan mijn ernstige vorm van OCD liggen, maar het irriteert me toch een beetje. Ik probeer hard om blind te zijn voor deze imperfectie. Want zoals ik zei: ik ben een luie handwerker. Dus ik ga niet weer die hele blockprint toestand aanhalen!

No secret that I’m a lazy crafter. I decided to embellish this cushion cover with the same block stamps I used for this tablecloth. It was a bit of a hasty job, so I’m not entirely satisfied with the result. For instance, I positioned the eyes too low. The position of the whole composition bugs me, frankly. I’ll just blame my OCD for this and turn my irritation a blind eye. Like I said: I’m a lazy crafter. Not going through another blockprint kerfuffle!