Tweewerf bugger.
Bugger 1.
De laatste tijd ben ik (licht) compulsief met Photoshop aan het experimenteren. Dat resulteerde afgelopen week al in deze post, die recht uit mijn hart kwam en waar vervolgens een dijk van een spelfout in bleek te zitten. Waardoor ik me zo klunzig voelde dat ik me voornam maar weer even over te gaan tot milde ironie.
Bugger 2.
De afgelopen week maakte ik analoge foto’s in dit magische bos. Serieus, het was magisch. Er was mist en er waren dauwdruppels en goudkleurig zonlicht… Eigenlijk ontbrak er alleen een regenboog (en eventueel een galopperende eenhoorn) aan het geheel. Wat ook brak was de film bij het terugrollen ervan in de cassette. Over huiliehuilie gesproken. Mijn Lief probeert, as we speak, in een donker gemaakte kamer de film op de één of andere manier terug in het rolletje te foefelen. Hoera voor de liefde. En voor wat betreft mijn liefde voor analoge fotografie: love hurts.
Deze luxeproblemen gaven wél nieuwe inspiratie voor bovenstaand Photoshop project. Gezien het licht ironische karaker ervan, is het er een zonder spelfouten geworden.
Two times bugger.
Bugger 1.
I’ve been playing around (a lot) with Photoshop lately, which already resulted in this post. The lines came straight from my heart but, as I found out later, contained a huge typo. Which made me feel like such an idiot that I decided to stick with mild irony for a while again. Damn you typo.
Bugger 2.
Last week I shot a ton of analogue photos on a beautiful walk through this enchanting forest. There was fog and dew and golden sunlight… The only thing that was missing was a rainbow (and a galloping unicorn if you wish). It was that beautiful, people. Unfortunately, when I rewinded the film, it broke off the reel. Bugger. My Love is, as we speak, trying to roll the film back into its cassette. Love hurts. Analogue love, that is.
On the bright side: these things did inspire me to edit another photo in Photoshop. And since I gave it quite an ironic character, there’s no typo in this one.
