The broken off film part III

/3 Reacties/in , /door

Enchanted forest - Planet Fur
Dit is het slot (of de grande finale) van het verhaal van de gebroken film.

Om eerlijk te zijn (en ik geef mijn post-natale weekdierstatus hiervan de schuld): ik moest bijna huilen toen ik de foto’s van het gebroken filmrolletje zag. Zo mooi vond ik ze. Daarnaast ben ik een geweldig fotolab-adres rijker, dat nog in de buurt zit ook. De film is uiteindelijk uit de camera gered gehaald, ontwikkeld en gescand door de mensen van Color Utrecht. Zoals je ziet, is de film halverwege het rolletje niet goed doorgerold, waardoor foto’s naast elkaar terecht kwamen. Een soort double-exposure, maar dan anders. Ik schoot deze foto’s op een Agfa Vista Plus film met een ISO van 400. Extreem goedkoop en ‘prima films’ aldus het fotolab. Dat de film afbrak, is gewoon domme pech. Ik vind de zachtheid van deze foto’s juist door de relatief hoge ISO waarde schitterend. Daarnaast lijken deze films een roodzweem te hebben, waar deze foto’s die ik met een film van Fuji maakte, groener lijken. De kleuren zijn minder gesatureerd dan Ektar (zie hier), wat ik persoonlijk mooier vind.

Leefden ze toch nog lang en gelukkig, in dat toverbos.

Enchanted forest - Planet Fur
Enchanted forest - Planet Fur
This is the grande finale of the story of the broken film.

To be honest, I almost cried when I received the scans of these photos. They turned out so, so beautiful (if I may say so myself). Color Utrecht, a fabulous photolab in The Netherlands, eventually rescued the film from the camera, developed and scanned it. They did such a great job! I didn’t Photoshop the ones that show two photos next to each other, the film didn’t slide entirely (if that’s the right way to put it in English) which resulted in a couple of double-exposed photos. I shot these photos on a 400 Agfa Vista Plus film. They seem to have a red hue, contrary to Fuji whos photos seem to be more green or the very saturated Kodak Ektar films. The relatively high ISO gives these photos a kind of softness, which I particularly like. The fact that the film broke off doesn’t have anything to do with the quality of Agfa films. It’s just sheer bad luck. (At least, that’s what the people at the photolab told me.)

So, the story of my enchanted forest ends happily ever after, after all.

Enchanted forest - Planet Fur
Enchanted forest - Planet Fur
Enchanted forest - Planet Fur

Fun science

/3 Reacties/in , /door

Fun science - Planet Fur
Voor wiskunde had ik op het voortgezet onderwijs een hele strenge leraar. Het was een klein mannetje, met cowboylaarzen en een bril die nu weer hip zou zijn (groot en rond). Op die laarzen stampte hij door de klas alsof hij aan het country dansen was. Ik kon hem niet uitstaan, met zijn laarzen en zijn attitude. Later bleek hij een hele toffe vent te zijn. Dat waren trouwens de leukste leraren: degenen die eerst heel streng waren. Naarmate het jaar vorderde, bleken dat de fijnste mensen te zijn. Uiteindelijk kon ik zelfs die cowboylaarzen waarderen. Dat jaar was het enige jaar dat ik er redelijk voor stond, wat wiskundecijfers betreft. Ik heb nu eenmaal een brein dat bij het woord bèta eerder aan een automerk denkt, dan aan exacte vakken.

Met mij en cijfers is het nooit helemaal goedgekomen. De geometrische vormen die we aan de exacte wetenschap te danken hebben, kan ik echter wel erg waarderen. Tot mijn verbazing waren bij Ikea in Amersfoort nog steeds de Scholten en Baijings posters uit de PS collectie van 2014 te koop. Eerder had ik spijt dat ik ze niet meenam, maar al die tijd hebben ze geduldig op mij liggen wachten. Lieve posters. Blijkt er in mijn alphabrein toch een wiskundemeisje verscholen te zitten.

Maths is cool - Planet Fur
I wasn’t good with figures when I was young and frankly, everything science-y is still not very compatible with my alpha brain. But now that the creative scene has embraced geometrics, even I came to love science eventually.  

Surprisingly, the Scholten and Baijings PS posters from the 2014 collection are still for sale at our local Ikea. When the collection was first presented, I didn’t buy them, because back then it seemed silly to buy everything from one collection (but hey, that collection was quite irresistible and I’m not made of steel!). I’m happy they waited for me to come around.

So. Me and science. All’s well that ends well.

The story of the landscape bauble

/9 Reacties/in /door

The story of the landscape bauble - Planet Fur
Ken je dat? Dat je ergens mee in je handen staat in een winkel en besluit het toch niet te kopen? En dat je daar dan spijt van krijgt maar dat het nergens meer te krijgen is? Ja hè?

Ik had recent zo’n situatie. Nou ja, ik heb het wel vaker gehad. Zo kan ik ’s nachts nog wakker schrikken van een bepaalde vaas die bij een kringloop stond en die ik niet meenam. Dit verhaal heeft echter een goed einde, dat is ook weleens leuk.

Weken geleden liep ik bij Hema puur toevallig tegen de nieuwe kerstcollectie aan. Bovenstaande bal (die met die boompjes, inderdaad) hing er en ik besloot er drie mee te nemen voor aan deze tak. …Of toch maar niet. Ik kan nog steeds niet reproduceren wat de reden was om ze niet mee te nemen, maar weken later wilde ik ze toch. En waren ze overal uitverkocht. En met ‘overal’ bedoel ik ook echt overal, want wat volgde was een redelijk obsessieve zoektocht, met het ongegeneerd inzetten van vrienden en familieleden voor het zoeken van De Hema Landschap Kerstbal. Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat iedere Hema er maar 8 op voorraad moet hebben gehad, want kerstballen waren er in overvloed bij Hema, maar deze kerstbal was nergens meer te krijgen.

Uiteindelijk vond mijn tante er één in de etalage van een piepkleine Hema in het zuiden van het land. Als je deze bal dus in veelvoud in je bezit hebt, wees er dan extra zuinig op. Die dingen zijn uniek en worden vast goud waard. Tenminste, als er meer geobsedeerde freaks zoals ik rondlopen.

About my (obsessive, haha) search for this landscape bauble that I didn’t buy when I had the chance, which I regretted after a few weeks when it wasn’t for sale anywhere anymore. Eventually, my aunt found one (literally one!) in the window of a tiny Hema in a tiny town in the south of The Netherlands. So if you own a couple of these, do be careful with them, they’re valuable (to obsessed customers like me, that is)!

Moominland Midwinter

/5 Reacties/in , /door

Moominland Midwinter - Planet Fur
Moominland Midwinter - Planet Fur
“The sky was almost black, but the snow shone a bright blue in the moonlight. The sea lay asleep under the ice, and deep down among the roots of the earth all small beasts were sleeping and dreaming of spring. But spring was quite a bit away because the year had only just got a little past New Year.”

Een week geleden (rondom het film-breekmoment) maakte ik (gelukkig!) ook foto’s met mijn digitale camera van het besneeuwde wonderland dat Nederland voor even was. Tijdens onze wandeling moest ik steeds denken aan het boekje ‘Moominland midwinter’ van Tove Jansson dat ik momenteel lees. Aan het einde van ieder paadje verwachtte ik de Moominvallei met het Moominhuis aan te treffen. (Dat dus echt bestaat, kijk maar eens hier! Zou de eigenaar het willen verkopen?) Ik realiseerde me ineens waarom ik zo graag boeken lees of films zie die over werelden gaan die niet bestaan. Ze voeren je niet alleen naar een plek waar alles Anders is, ze maken een wandeling door een gemiddeld bos op een bepaalde manier ook magisch. En dat vind ik, als volwassen mens, nog net zo leuk als toen ik 8 was.

A week ago I shot these photos of our temporary Dutch Winter Wonderland. The forest reminded me of the book Moominland midwinter (by Tove Jansson) that I’m currently reading. At each corner I secretly expected to walk into the Moomin Valley. It made me realise why I love stories about worlds that do not exist so much. The memory of those tales make a walk through an average forest magical. Whether I’m 8 or 80, I will always love that feeling.

Moominland Midwinter - Planet Fur
Moominland Midwinter - Planet Fur
Moominland Midwinter - Planet Fur

Blanc

/2 Reacties/in /door

Blanc - Planet Fur
Blanc - Planet Fur
Aaaaah.

Dat is het gevoel dat ik meestal heb als alle kerstmeuk weer naar zolder vertrokken is. Helaas hijst het zich niet zelf de trap op, daar moeten we bij helpen. Maar die moeite loont. En hoe!

Begrijp me niet verkeerd, ik vind die kerstboom met die lichtjes ontzettend gezellig. Maar na een maand ben ik er wel klaar mee. Daarnaast leidt dat opruimen tot een grotere shuffle van accessoires, wat ik ook heel fijn vind. Het is alsof je een beetje opnieuw begint. Nieuw jaar, blank canvas.

Aaaaah.

That’s the feeling I have when all the Christmas decor is moved back to the attic again. Don’t get me wrong, I love Christmas trees, their cozy lights, the whole shebang. But after a month I’m done with them all. While cleaning I also shuffled a couple of accessories around. Another great advantage of this annual clear out. A new year, a blank canvas. It feels like starting all over again.
Blanc - Planet Fur