Archief voor categorie: Persoonlijk

Ondanks wat de titel suggereert is dit geen verhaal over paddo’s. (Dat zou gaaf zijn, hè?) Het is wel het verhaal achter deze kandelaar, die toevallig de vorm heeft van een paddestoel. Tenminste, als je ‘m omkeert. Hij is gemaakt (en daarom een beetje magisch) door mijn Lief’s lang geleden overleden opa, die houtbewerker was. Een vaardigheid waar ik veel bewondering voor heb, omdat het ook nog altijd op mijn lijstje van Te Leren Vaardigheden staat. Daarnaast heb ik mijn Lief’s opa tot mijn spijt nooit gekend en het idee dat dit voorwerp door mijn man’s voorvader’s handen is gegaan, geeft hem wat mij betreft de x-factor. De kandelaar stond op de nominatie om naar de kringloop gebracht te worden (je kan immers niet álles bewaren wat een geliefde maakte – zeker niet als hij of zij zeer productief was!), maar mijn Lief zag er iets in en nam hem mee naar huis. Ik heb vaak aan opa gedacht, tijdens het verven. Misschien zou hij het maar waardeloos gevonden hebben, wat ik ermee deed. Of grandioos. Wie zal het zeggen. Hoe dan ook, opa is zo toch nog een klein beetje onder ons, via zijn magische paddestoel. Of hij ‘m in deze hoedanigheid nu lelijk zou vinden of niet, daar zou hij vast om hebben kunnen lachen.

Despite what the title suggests, I haven’t been experimenting with mind-expanding drugs lately. What I did do is paint this candleholder, which looks like a mushroom when you turn it upside down. It was made by my Love’s late grandfather who was a woodworker. Unfortunately, I have never had the pleasure of knowing the man and the thought that he, my Love’s ancestor, has made this piece makes it a bit magic. It was on the list to give to charity (because, you just can’t keep everything made by past away loved ones, especially not if they were very productive!), but my clever Love immediately felt I could do something cool with it, so he took it home.

The candleholder was dark brown and it took me some hours to paint and decorate it. I thought about my Love’s grandfather a lot while doing that. Would he have liked what I did to it? Or totally hated it? We’ll never know. In a way, he is among us now though, via his magic mushroom. And whether he would love or hate it in its current appearance, that would probably have made him smile anyway.